ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Short Fiction TaoKacha[AF8] by Torokozz

    ลำดับตอนที่ #6 : Amnesia

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 1.3K
      2
      17 เม.ย. 55

                                                                              Amnesia

    Couple: TaoKacha

    Author: Torokozz

    Type: Romance - Comedy

    *************************************************************************************************

     

                    เย็นวันศุกร์หลังเลิกงาน เป็นเรื่องปกติของเหล่าบรรดาหนุ่มออฟฟิต ที่จะต้องไปหาที่เที่ยวสังสรรค์ ตามสถานที่เที่ยวยามค่ำคืนต่างๆ  วัตถุประสงค์คือ กินเหล้า เข้าผับ หิ้วสาว แน่นอนละ .. เขาเองก็เช่นกัน

     

     

                    เขา นนทนันท์ อัญชุลีประดิษฐ์ หนึ่งในบรรดาหนุ่มชอบเที่ยวและหิ้วสาวขึ้นคอนโดเป็นว่าเล่น ด้วยรูปร่างหน้าตาที่ติดจะสวย ซึ่งกำลังเป็นที่นิยมของสาวๆ เลยทำให้เป็นเรื่องง่ายที่เขาจะหิ้วสาวได้เกือบทุกอาทิตย์

     

     

                    เฮ้ยชา! วันนี้ไปรถมึงนะ!” ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ ยกมือขึ้นพาดคอเพื่อนตัวเล็ก

     

     

                    “รถมึงไปไหนวะ? ถึงได้มาสิงรถกู

     

                   

                    เข้าอู่ว่ะ แม่งพังอีกละ

     

     

                    “กูว่ามึงเปลี่ยนรถไดแล้วละเจมส์เฟรม เพื่อนอีกคนเดินตามมาสมทบ จากนั้นก็หัวเราะกันร่า

     

     

                    กลุ่มเพื่อนออฟฟิตของเขามีเขา เจมส์ แล้วก็เฟรม ที่เราสนิทกันเพราะเรามาจากมหาลัยเดียวกัน พอมาสมัครงานก็ดันได้ที่เดียวกันอีก

     

     

                    เช้ดดดด! วันนี้กูจะเป็นตุ๊กตาหน้ารถไอ้คชาครับบ!”เจมส์พูดพลางหัวเราะ แล้วขึ้นไปนั่ง ส่วนเฟรมก็เปิดประตูนั่งเบาะหลังของรถ

     

     

                    ตุ๊กตาหมีควายอะดิมึงอะ!” คชาพูดแล้วส่ายหัว มือบางเลื่อนไปบิดกุญแจรถยนต์ เพื่อสตาร์ทเครื่อง

     

     

                    วันนี้ไปไหนดีวะ?

     

     

                    “ที่เดิมปะ?

     

     

                    “เออ เอางั้นก็ได้

     

     

                    ร่างเล็กเหยียบคันเร่งเต็มแรง แล้วรถก็พุ่งไปข้างหน้า ถนนยามเย็นหลังเลิกงานเต็มไปด้วยรถยนต์ แต่พวกเขาไม่ได้รีบร้อน จึงไม่ได้รู้สึกหงุดหงิดอะไร

     

     

                    วันนี้น้องคชาจะฟาดสาวซักกี่คนดีครับ?! ฮ่าๆๆ

     

     

                    “วันนี้กูไม่เอาเว้ย!” คชาเอ่ยยิ้มๆ

     

     

                    ไมวะ? วันนี้กูกะจะหาเด็กซิงๆซักคน

     

     

                    “เหอะ!! เด็กซิงๆ วันนี้เมียไม่อยู่รึไงไอ้หมี?เฟรมชะโงกหน้ามาแล้วพูดแขวะเพื่อน

     

     

                    ต้นไปดูงานที่ยุโรปวะ กว่าจะกลับ โน่น อาทิตย์หน้า!”

     

     

                    “กูจะฟ้องแฟนมึง!!” เฟรมชี้หน้าเพื่อนตัวสูง

     

     

                    ถ้ามึงฟ้องต้น กูจะฟ้องแพรวาว่ามึงซุกกิ๊ก!!”

     

     

                    “ไอ้สัสเจมส์!!” มือหนายกขึ้นโบกกบาลเพื่อน

     

     

                    เชี่ยเฟรม!!” เจมส์ไม่ยอม หันกลับมาต่อยแขนเพื่อน เล่นกันไปมา ก็ลามมาถึงคุณคนขับตัวเล็ก คชายกมืออีกข้างต่อยเพื่อนตัวสูง ใบหน้าหวานกันมาหัวเราะ ทำให้มองไม่เห็นว่ามีผู้ชายคนนึงวิ่งลงมากลางถนน!!!

     

     

                    “เฮ้ยคชา!!! ระวังเว้ย!!!!!!”

     

     

     

                    เอี๊ยดดด!!!!!

     

     

                    โครมมม!!!!!!

     

     

    ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

     

     

                    “ใจเย็นเว้ยคชา ... หมอบอกแล้วนี่ว่าเขาไม่เป็นไรเจมส์เอ่ย

     

     

                    “มึงใจเย็นๆนะเฟรมพูดต่อ

     

     

                    “เขาพ้นขีดอันตรายแล้วเว้ย มึงไม่ต้องกังวลนะ ..

     

     

                    “คชา ...

     

     

                    “ไอ้เหี้ย!!! ไม่ต้องกังวลเหี้ยไรละ!!!!”

     

     

                    “คชาใจเย็นๆมือหนาของเฟรมลูบหลังเพื่อนตัวเล็กที่นั่งน้ำตาคลอเบ้า เปล่า ... ไม่ได้ร้องไห้เพราะขับรถชนบุคคลสำคัญอะไร แต่ที่คชาร้องนะเพราะว่า ...

     

     

                    เขาแค่ความจำเสื่อม กลับไปมีความจำสมัย6ขวบ แล้วมึงก็ต้องดูแลเขาเท่านั้นเอง!”

     

     

                เท่านั้นแหละบ้านมึงสิครับ!!!! กูเลี้ยงเด็กไม่เป็น! แล้วทำไมกูต้องดูแลไอ้ผู้ชายไซต์ควายนั่นด้วยวะ!T^T”

     

     

                    “เพราะมึงเป็นคนขับรถชนเขา! พวกกูไปละ โชคดีเว้ย!” เฟรมตบไหล่เพื่อนปุๆ แล้วพากันเดินกอดคอกับเจมส์ออกจากห้องไป

     

     

                    เหลือไว้แต่คชากับ ผู้ชายตัวสูงผิวขาวที่นอนหลับสนิทอยู่บนเตียง

     

     

                    ... กูเลี้ยงเด็กไม่เป็นโว้ยยยยย!!!! T[]T

     

     

    +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

     

     

                    “เต๋าเต๋าอยากดูการ์ตูน!!!!”

     

     

                    “พี่ชาชาก็เปิดให้เต๋าเต๋าแล้วไงคร้าบบบ T_T”

     

     

                    “เต๋าเต๋าไม่เอาเบ็นเท็น!!!”

     

     

                    “พี่ชาชาก็ว่ามันสนุกดีนะ ...

     

     

                    “การ์ตูนปัญญาอ่อน!”

     

     

                    เรื่องโปรดกูเลยครับไอ้เวร! T_________________T

     

     

                    ผมมาดูแลหมอนี่ได้ประมาณ 2 อาทิตย์แล้วครับ หมอนี่ ไม่ได้เป็นคนรู้จักของผมเลย เขาชื่อเต๋า เศรษฐพงศ์ เพียงพอ ดูจากบัตรประชาชนในกระเป๋ามัน ตอนเต๋าฟื้นครั้งแรก เขาร้องไห้ราวกับเด็กๆ คุณหมอที่เป็นเจ้าของไข้บอกว่า ความทรงจำของเขา กลายมาเป็นตอนอายุ 6 ขวบ อาจต้องใช้เวลาซักพัก ความทรงจำถึงจะกลับมา ผมต้องมาดูแลเขาทุกวัน ตั้งแต่ป้อนข้าว อาบน้ำ แต่งตัว ทำแม่งทุกอย่างอะ!!!

     

     

                    ไอ้ป้อนข้าวอะไม่เท่าไหร่ แต่ตอนที่กูต้องอาบน้ำให้มันนี่สิครับ นึกภาพสิครับ ไอ้คุณเต๋านี่ไม่ใช่เด็กละนะครับ กูต้องอาบน้ำให้มันในอ่างพร้อมกับตุ๊กตาเป็ดน้อยลอยน้ำนี่มันไม่สนุกเลยนะเว้ย! T[]T

     

     

     

                    ช่วยความจำกลับมาไวๆทีเหอะครับ! ก่อนที่กูจะรู้สึกว่ากูเลี้ยงลูกอยู่!!! T[]T

     

     

                    “แล้วเต๋าเต๋าอยากดูอะไร? พี่ชาชาตามใจเต๋าเต๋าไม่ถูกแล้วนะ T^T” ร่างเล็กหันไปมองชายหนุ่มใบหน้าหล่อที่นั่งหน้าบูดอยู่บนเตียง แม่งเอ๊ย .... ถ้าเป็นเด็กๆทำมันจะน่ารักมาก แต่ไอ้หมอนี่มันดันความจำกลับไปเป็นเด็ก6ขวบ แต่อายุจริงๆคือ23  ฮืออออ กูเอ็นดูไม่ลง T^T

     

     

                    ทำไมชาชาต้องแทนตัวเองว่าพี่ละ ชาชาบอกว่าชาชาอายุเท่าเต๋าเต๋าไม่ใช่หรอ?ชายหนุ่มเอียงคอถาม อย่าทำเลย ... ไม่เข้ากับหน้ามึงอย่างแรง T^T

     

     

                    “ก็ตอนนี้เต๋าเต๋ามีความทรงจำตอน6ขวบ เพราะงั้นชาชาอายุ23ชาชาก็ต้องเป็นพี่เต๋าเต๋าสิครับ!”

     

     

                    “ไม่เอาอะ ชาชาไม่เห็นจะเหมือนพี่เลย ตัวเล็กกว่าเต๋าเต๋าอีก

     

     

                    “เอออออ จะเรียกไรก็เรียก ชาชาไปเก็บของก่อนนะ วันนี้เต๋าเต๋าออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว

     

     

                    แล้วเต๋าเต๋าต้องไปนานบ้านชาชาปะ?

     

     

                    “ต้องไปสิ ชาชาต้องดูแลเต๋าเต๋าจนกว่าความทรงจำจะกลับมา

     

     

                    “ถ้าเต๋าเต๋าความจำกลับมา ชาชาจะไม่ดูแลหรอ?เด็กน้อยในคราบชายหนุ่มเอ่ยถามอย่างสงสัย

     

     

                    เต๋าเต๋าก็ต้องกลับไปทำงานไงครับ พี่ชาชาก็ต้องกลับไปทำงานเหมือนกัน

     

     

                    นี่คืออีกเรื่องหนึ่งที่ผมไม่ค่อยจะเข้าใจ ตอนแรก เต๋าเรียกผมว่า พี่ชาชา พอมาหลังๆ เขาเริ่มไม่เรียกผมว่าพี่ และไม่รู้ว่าผมรู้สึกไปเองรึเปล่า เขาเริ่มถึงเนื้อถึงตัวผมมาก แต่ก็นะ ช่างมันเถอะ เด็ก6ขวบมันจะไปรู้เรื่องอะไรละ โด่ =3=

     

     

                    แต่เต๋าเต๋าอยากให้ชาชาดูแลเต๋าเต๋าไปตลอด

     

     

                    “ได้ที่ไหนละเด็กบ้า! นายก็ต้องกลับไปหาคนที่นายรัก และคนที่รักนาย เข้าใจมั้ยเล่า!” มือเรียวขยี้หัวเจ้าเด็กโข่งตัวโตที่นั่งหน้าบึ้งอยู่บนเตียง

     

     

                    แล้วชาชารักเต๋าเต๋ามั้ย?

     

     

                    “จะรักกันได้ไงละ? แต่ถ้ารักแบบลูกก็ว่าไปอย่างนะร่างเล็กหัวเราะเบาๆ แล้วเดินไปเก็บเสื้อผ้าให้คนตัวโต แหม .... ความรู้สึกตอนนี้แบบ ดูแลลูกชายวัย23ขวบจังเลย =_____=

     

     

                    “ชาชา ผมหิวข้าวสรรพนามที่เปลี่ยนไปทำให้ร่างเล็กหันไปมองไอ้เด็กโข่งที่ทำหน้าละห้อยอยู่

     

     

                    ชาชามองอะไร? ผมหล่ออะดิเลยมองอะ!” ร่างสูงยิ้มกว้างจนเห็นฟันครบ32ซี่

     

                   

                    ไอ้เด็กเอ๋อเอ๊ย! อยากกินไรอะ? มือเล็กยกกระเป๋าใบโตของเด็กโข่งตรงหน้าขึ้นมา แต่คนตัวสูงกว่าก็ดึงมันไปถือเอง

     

     

                    ผมถือเองเออดีเว้ย 6 ขวบแต่รู้จักรับผิดชอบ ดีดี

     

    ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

     

                    ชาชา! เต๋าเต๋าอยากกินไอติมมมม!!!” ชายหนุ่มร้องดังลั่นบ้าน

     

     

                    ครับๆๆๆ เอาไปให้เดี๋ยวนี้แหละ!” คนตัวเล็กที่หัวหมุนจากการทำงาน ก็ต้องลุกจากโต๊ะไปหยิบไอศกรีมให้ไอ้เด็กโข่งตัวโต

     

     

                    อะ เอาไป วันหลังจะกินก็เดินไปหยิบเองรู้มั้ยครับเต๋าเต๋านิ้วเล็กๆชี้สั่งเหมือนสอนลูก แต่ดูท่าทางไอ้ลูกชายตัวโย่งจะไม่ฟังนะสิ มือหนาคว้าที่เอวบาง แล้วดึงคนตัวเล็กให้นั่งลงมาบนหน้าตักของตนเอง

     

     

                    เฮ้ยยย อะไรเนี่ย?!”  มือบางพยายามดึงมือแสนซุกซนของอีกฝ่ายออก ถึงสมองแม่งจะ 6 ขวบ แต่หน้าตา รูปร่างนี่มันชายหนุ่มนะครับ! ช่วงนี้ไอ้เด็ก6ขวบนี่ขยันทำผมเขินจริงๆ ไอ้เด็กบ้า T T

     

     

                    ทำไมชาชาตัวเบาจังเลยอะ

     

                   

                    นี่เต๋าเต๋า ทำแบบนี้ไม่ดีนะรู้มั้ย?!”

     

     

                    “ไม่ดียังไงอะ? เต๋าเต๋าเห็นในละครผู้หญิงก็นั่งตักผู้ชายงี้แหละ

     

     

                    “เต๋าเต๋าจะไปดึงคนอื่นมานั่งตักแบบนี้ไม่ได้ อีกอย่าง ชาชาเป็นผู้ชาย!”

     

     

                    ไม่จริงอะ ไม่เชื่อหรอก! ชาชาเป็นผู้หญิงสิ!”

     

                   

                    “เด็กบ้านี่! ก็บอกว่าผู้ชาย!”

     

     

                    “ชาชาเป็นผู้หญิง!”

     

     

                    “ผู้ชายเว้ย!” นิ้วเล็กดีดหน้าผากคนตัวโต ใบหน้าหล่อเบ้หน้า ไม่เชื่อหรอกว่าชาชาเป็นผู้ชายอะ!

     

     

                    “ไม่เอาอะ!! ก็เต๋าเต๋ารักชาชา เพราะงั้นชาชาก็เป็นผู้หญิงดิ!”

     

     

                    โอ้ยยย เด็กหนอเด็ก...มือบางยกขึ้นตบหน้าผากตัวเองเบาๆ ก่อนจะพูดต่อ

     

     

                    ไปเอามาจากไหนเนี่ย ไอ้รักเริกอะไร เป็นเด็กเป็นเล็ก!”

     

     

                    “ในละครที่ชาชาเปิดให้ดูเมื่อคืนไง คุณนางเอกก็สวยเหมือนชาชาเลยเออเว้ย เอาเข้าไป กูสวยเหมือนนางเอก คุณพระ!! เกิดมามีแต่คนบอกหล่อ =______=;;

     

     

                    เต๋าเต๋าฟังพี่ชาชานะครับ พี่ชาชาเป็นผู้ชาย!” มือเล็กจับมืออีกฝ่ายมาแปะลงบนหน้าอกตัวเอง

     

     

                    ผู้ชาย จะหน้าอกแบนๆแบบนี้ เข้าใจมั้ย!” เอ่ยแล้วจ้องหน้า แต่แล้วก็ต้องรีบดึงมือหนาออกทันที ก็ไอ้มือแสนซุกซนของเต๋ามันดันบีบหมับเข้าที่หน้าอกเขานะสิ!!! ไอ้เด็กหื่น!!!!! =[]=!!

     

     

                    “ไอ้เด็กทะลึ่ง!!!”

     

     

                    “อ่าว ... จับไม่ได้หรอชาชา?เอียงคอถาม หน้าตาใสซื่อ ฮือออออ กูด่ามันไม่ลงเลยวะ T^T

     

     

                    “อย่าไปจับ มันไม่ดี!” ร่างเล็กลุกจากตักคนตัวสูงแล้วดินไปยังโต๊ะทำงาน ทันทีที่นั่งลงบนเก้าอี้ มือบางก็ยกขึ้นมาสัมผัสหน้าอกบริเวณหัวใจ ... ให้ตายเถอะ อยู่ใกล้ไอ้เด็กบ้านี่แล้วทำไมใจเต้นได้ขนาดนี้  เหมือนไม่เป็นตัวของตัวเอง ยิ่งเวลาเด็กบ้าทำตัวรุ่มร่ามใส่ ยิ่งใจเต้น

     

     

                    คชาเอ๊ย! เป็นบ้าไปแล้วรึไงกัน!!

     

     

                    นั่นมันเด็ก 6 ขวบนะเว้ย! นี่มันไม่ใช่นิยายรัก พ่อเลี้ยงกับเด็ก6ขวบซักหน่อย!!!

     

     

                    แต่ ...

     

     

                    ไอ้เด็ก 6 ขวบที่ว่า มันอายุ23แล้วนะคู๊ณณณ!! T__________________T

     

     

    ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

     

     

                    “ชาชา ถามอะไรหน่อยจิร่างสูงในชุดนอนลายสติชเดินข้ามาหาคนตัวเล็กที่นั่งวาดแบบงานอยู่ที่โต๊ะ ร่างเล็กยกมือขึ้นมาถอดแว่นตา ก่อนจะหันไปมองเจ้าเด็กโข่งที่ยืนหน้าแป้นอยู่

     

     

                    ว่าไงครับ? แล้วนี่อะไรเนี่ย ทาแป้งก็ไม่ทั่วหน้าร่างเล็กหัวเราะเบาๆ แล้วเกลี่ยแป้งที่ปะอยู่บนแก้มขาวๆ ให้ทั่วหน้า แต่แล้ว มือหนาของอีกคนก็เอื้อมมากอบกุมมือบางเอาไว้ ดวงตากลมโตจ้องมองคนตัวโตอย่างสงสัย

     

     

                    “ชาชา .... ถ้า ... ถ้าเต๋าถาม ชาชาจะโกรธเต๋ามั้ยครับ?ดวงหน้าหล่อแสดงออกถึงความกังวลอย่างไม่มีปิดบัง อะไรกันนะ ... ที่ทำให้เด็ก 6 ขวบกังวลได้ขนาดนี้?

     

     

                   

                    ถามสิ พี่ไม่โกรธหรอกเอ่ยยิ้มๆ แล้วยกมือขยี้ผมคนตัวโตกว่า มือหนาที่กอบกุมมือเล็กเอาไว้ บีบแน่นๆ แล้วเปลี่ยนมาเป็นสอดประสาน สร้างความงุนงงกับร่างเล็กเป็นอย่างมาก

     

     

                   

                    “ชาชารักเต๋ามั้ยครับ?

     

     

     

                    “รักสิครับ ชาชารักเต๋าร่างเล็กยิ้มตาปิด แน่นอนละ เลี้ยงมันมาขนาดนี้ ไม่รักได้ไงวะ?

     

     

    ชาชารักเต๋าแบบไหนครับ?

     

     

    จะแบบไหนได้ละ? เต๋าเต๋าก็เหมือนน้องชายชาชาแหละ

     

     

    ชาชา .... แล้วถ้า เต๋าความทรงจำกลับมา ชาชาจะยังรักเต๋าแบบน้องชายอยู่มั้ยครับ? แล้วเต๋าจะรักชาชาแบบคนรัก ได้มั้ยครับ?

     

     

    ทำไม ... ถามแบบนี้ละครับ?

     

     

    ผม ... รักคชานะ

     

     

    เต๋าเต๋า ...

     

     

    เต๋าความจำกลับมานานแล้วครับ ขอโทษที่ไม่ได้บอก ตอนแรก ว่าจะแกล้งคชาไปก่อน แต่ตอนนี้ เต๋าไม่อยากแกล้งแล้ว แต่เต๋าอยากให้คชารู้ความจริง ว่าที่เต๋าแกล้ง เพราะเต๋า ... รักคชา

     

     

    “…”

     

     

    ชา ... ขอโทษครับ

     

     

    ปุ!

     

     

    หมอนอิงใบเล็กถูกปาเข้าใส่ใบหน้าหล่อ มือหนารับหมอนที่ร่วงตกลงมา แล้วเงยหน้ามองคนที่ปาหมอนใส่เขา ดวงหน้าหวานเรียบนิ่ง แต่นัยน์ตากลมโตกลับสั่นระริก ริมฝีปากเม้มแน่น

     

     

    คชา .... ผม ..”

     

     

    ไอ้บ้าเอ๊ย!!!”

     

     

                    ชา ... ขอโทษ ..

     

     

                    “สนุกมากปะวะ?! หลอกปั่นหัวชาวบ้านเขาอยู่ได้อะ! ฮึก .. น้ำตาเม็ดเล็กไหลลงมาจากดวงตากลมโต ชายหนุ่มอยากจะเดินเข้าไปกอดปลอบ แต่ด้วยความผิดที่ติดตัว ทำให้เขาไม่สามารถเดินไปได้

     

     

                    รู้บ้างมั้ย? .. ว่าคนโดนหลอกแม่งเสียความรู้สึกอะ ..

     

     

                    “รู้บ้างมั้ย? ว่าไม่ชอบคนโกหก ...

     

     

                    “รู้บ้างมั้ย ..... ว่าต้องห้ามใจขนาดไหนเพราะคิดว่านายเป็นเด็ก6ขวบอะ!!!” หมอนอิงอีกใบถูกปามาใส่หน้าเขาอีกรอบ แต่รอบนี้ ขายาวก็ก้าวเข้ามาดึงคนตัวเล็กไปกอดไว้หลวมๆ มือหนาลูบผมนิ่มเบาๆ

     

     

                    โอ๋ๆ ไม่ร้องนะคะ เต๋าขอโทษนะคะ

     

     

                    “ไอ้บ้าเอ๊ย!!!” มือเล็กหยิบเข้าที่ต้นแขนล่ำเบาๆ

     

     

                    ไม่ร้องแล้วนะคะ ไม่ร้องแล้ว เต๋ารักคชานะริมฝีปากร้อนๆจูบซับน้ำตาบนใบหน้าอีกฝ่ายเบาๆ ส่งผลให้ใบหน้าหวานขึ้นสีระเรื่อ

     

     

                    แล้วคชา รักเต๋ามั้ยครับ?

     

     

                    “ไม่รัก!!”

     

     

                    “ไหงงั้นละคะ?

     

     

                    “ก็เต๋าแกล้งชาไมอะ ความจำกลับแล้วมาจีบก็ไม่ได้ว่านี่หว่า! มาหลอกแบบนี้แม่ง ... ใช้กูสารพัดเลยไอ้บ้านี่!!!! เห็นว่าความจำเสื่อมหรอกนะ เลยทำให้ แม่งงงง!!!!!

     

     

                    “ก็ตอนนี้ ... ก็รักแล้วนี่ครับ รักเต๋ามั้ย?^^”

     

     

                    ก็พูดไปแล้วนี่ ...

     

     

                    “พูดตอนไหน?

     

     

                    “ย้อนกลับไปอ่านข้างบน

     

     

                    “ห๊ะ?!”

     

     

                    “รัก!! ... เหมือนกันเว้ย ..

     

     

                    “เป็นแฟนกันปะ?

     

     

                    “ถามก่อน .. ว่าทำไมวันนั้นถึงกระโดดลงมาให้รถชน?

     

     

                    ไม่รู้สิ ลืม... แต่ตอนนี้ เป็นแฟนกันมั้ยคะ?

     

     

                    “ก็ .. เออๆๆๆ เป็นก็ได้!”

     

     

                    ขอบคุณ ... อะไรไม่รู้ที่ทำให้เต๋ากระโดดลงมาบนถนน

                    ขอบคุณ ... ที่ทำให้คชาต้องเป็นคนดูแลเต๋า

                    ขอบคุณ ... ความใกล้ชิดที่ทำให้รู้ถึงความรู้สึก

                    ขอบคุณ ... ^^

     

     

                    

    © Tenpoints !
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×