คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : แฟนจำเป็น หรือ แฟนจริงจัง
Couple: TaoKacha
Author: Torokozz
Type: Romance **************************************************************************************************
“ประกาศ รับสมัครแฟน ต้องการหาคนมาเป็นแฟน ค่าจ้างอาทิตย์ละห้าพัน!!!”
เสียงใสๆอ่านแผ่นประดาษใบปลิวที่มาสอดอยู่ในตู้ไปรษณีย์บ้านเขา คิ้วเรียวขมวดเข้าหากัน อย่างงุนงง ถ้ามันเป็นรับสมัครงาน อาทิตย์ละห้าพัน ผมจะรีบโทรไปสมัครเลยเหอะสาบาน! ช่วงนี้โคดช็อตเลย T^T
“คนสมัยนี้นี่อะไร? ต้องมาประกาศตามหาแฟน มีค่าจ้างให้ให้ด้วย บ้าไปแล้ว อยากมีแฟนขนาดนั้นเลยรึไงวะ?!” คนตัวเล็กว่าพลางส่ายหัว กระดาษแผ่นเล็กถูกมือบางขย้ำเป็นก้อนๆ ไร้สาระชะมัด ...
“นี่คุณ ก็ไม่ได้อยากมาประกาศนักหรอก แต่มันจำเป็น” เสียงทุ้มดังขึ้นด้านหลัง อ่อ ... ท่าทางจะเป็นเจ้าของไอ้ใบปลิวไร้สาระนี่แน่ๆ ว่าแล้วร่างเล็กก็หันหน้าไป ขอดูหน้าหน่อยเหอะ ไอ้คนประกาศเนี่ย!
“เฮ้ย .....” ดวงตาโตเบิกกว้าง มือบางหยิบใบปลิวที่ขยำแล้วมาเปิดดูอีกรอบ แล้วเงยหน้าขึ้นมองชายหนุ่มตรงหน้าสลับกัน
“ตกใจอะไรคุณ?”
“บ้าแล้ว ... คนหน้าตาอย่างคุณเนี่ยนะต้องประกาศหาแฟน?!”
“อืม แล้วไงอะ? ก็มันจำเป็น”
“บ้า .. บ้าไปกันใหญ่แล้วเหอะ!!” ชายหนุ่มตรงหน้าเขาไม่ใช่คนหน้าตาแย่ที่ขนาดต้องไปประกาศตามหาแฟน แต่ไอ้มนุษย์ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าเขาเนี่ย ทั้งสูง ทั้วขาว จมูกโด่ง ตาคม หุ่นงี้หยั่งกับนายแบบ หน้าตาไม่ต้องพูดถึง แม่ง หล่อทะลุหนังหน้า!!!
“แล้วคุณสนใจมาเป็นแฟนผมปะ?” ร่างสูงยกยิ้มบางๆให้คนตรงหน้า
“ขอเหตุผล”
“พอดีว่า ครอบครัวผมต้องการให้ผมแต่งงานกับคนที่พ่อกับแม่หาให้ ซึ่งผมไม่ต้องการ ท่านเลยบอกว่าถ้าผมพาแฟนมาให้ท่านเห็นหน้า ท่านก็จะยกเลิกการแต่งงาน แค่นั้นแหละ”
“หน้าตาอย่างคุณอะนะ แค่กระดิกนิ้วผู้หญิงก็เข้าหาแล้ว ทำไมต้องมาประกาศด้วย?”
“วันอาทิตย์นี้ผมต้องพาแฟนไปให้ท่านเจอหน้า แล้วอีก2อาทิตย์กว่าๆท่านจะบินกลับอังกฤษ วันนี้วันอังคารแล้ว จะให้ผมเอาเวลาไหนไปหาแฟน?”
“คุณไปตามสยามดิ เดี๋ยวก็ได้เองอะ เชื่อผมดิ”
“ผมไม่มีเวลาไปหาแฟน งานผมยุ่ง ว่าไงละคุณ ตกลงจะแกล้งเป็นแฟนกับผมมั้ย?”
“แล้วทำไมต้องเป็นผมวะ? ผมเป็นผู้ชายนะ”
“เอาหน่า ช่วยผมหน่อยเหอะ ถือว่าช่วยเพื่อนมนุษย์ละกัน ผมชื่อเต๋า แล้วคุณละ”
“ .. คชา” เอาไงดีวะ? แค่แกล้งเป็นแฟนเอง ... ได้เงินด้วย ....
“ตกลงว่าไง? เป็นแฟนกันมั้ย?”
“เออ เอางั้นก็ได้!”
“งั้นนับจากนี้ไป เราเป็นแฟนกันแล้วนะ”
“อื้อ ...”
เป็นโสดมาหลายปี นนทนันท์ก็มีแฟนแล้วจ้า ... =______=;;
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
กริ๊ง กริ๊ง
โทรศัพท์มือถือเครื่องหรูสั่นอยู่ที่หัวเตียง แต่ดูท่าทางว่า เจ้าของโทรศัพท์จะไม่มีวี่แววว่าจะตื่นขึ้นมารับเลยซักนิด ริงโทนเพลงโปรดดังเรื่อยๆ จนมันหยุดไป ซักพักก็ดังขึ้นมาอีกรอบ ร่างเล็กบนเตียงขยับตัวเล็กน้อย มือบางโผล่ออกมาจากผ้าห่มผืนหนา แล้วคว้าโทรศัพท์มารับ
“ฮัลโหล ...”
[ตื่นรึยังคะ?] เสียงทุ้มดังเข้ามา ทำให้ร่างเล็กพลิกโทรศัพท์มาดูว่าใครโทรเข้า
‘เต๋า’
“ยังไม่ตื่น” เสียงใสกรอกลงไป แล้วหัวเราะเบาๆ
[ตื่นได้แล้ว สายแล้ว]
“ไม่ตื่นโว้ยยย!” ร่างกดตัดสาย แล้วแลบลิ้นใส่โทรศัพท์อย่างสะใจ คนตัวเล็กล้มตัวลงนอนต่ออย่างสบายใจ นับตั้งแต่วันที่เขาตกลงรับจ้างเป็นแฟนกับเต๋า ชีวิตเขาก็เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง จากที่ต้องดินทางไปทำงานโดยรถประจำทาง กลับกลายเป็นว่า ชายหนุ่มมารับเขาที่บ้านตอนเช้า และตอนเย็นก็มารับที่ทำงาน ดูแลเขาดีอย่างกับเป็นแฟนกันจริงๆ
... จนบางทีในหลายๆครั้ง ... ก็อดหวั่นไหวไม่ได้
แต่เราสองคน ก็แค่แฟนจำเป็นเท่านั้นแหละ เพราะฉะนั้น นนทนันท์ อย่าคิดหวั่นไหวเลยนะ ...
แกร๊ก ...
เสียงประตูห้องนอนเปิดอย่างแผ่ว คนที่นอนคิดอะไรเรื่อยเปื่อยบนเตียงจึงไม่ได้ยิน ร่างเล็กพลิกตัวเล็กน้อยแล้วหลับตาลง
ฟอด~
“ฮื่อออ ต๋าวววว!” สัมผัสหนักๆกดลงมาที่แก้มนิ่มเป็นการปลุกเด็กน้อยให้ตื่นจากนิทราแสนหวาน คชาลืมตาขึ้นมามองชายหนุ่มที่นั่งอมยิ้มอยู่
“ตื่นซักทีนะครับ เด็กขี้เซา”
“คนเขาตื่นนานละเหอะ!” มือบางถูกส่งมาให้คนตรงหน้า เป็นเชิงว่า ดึงเขาที มือหนาเอื้อมมาดึงคนตัวเล็กให้ลุกขึ้นมานั่งบนเตียง
“ไปอาบน้ำได้แล้ว เดี๋ยววันนี้เราต้องไปซื้อของกัน”
“รู้แล้วหน่า” ใช่แล้ว.. ไปซื้อของ ... ไปแปลงโฉมผมนั่นเอง!!! วันนี้ผมต้องบ้านตระกูลเพียงพอ ไปพบเจอกับคุณพ่อคุณแม่ของเต๋า เลยต้องไปแปลงโฉม
“วันนี้เป็นเด็กดีนะคะ” มือหนาลูบหัวกลมๆของร่างเล็ก ใบหน้าขึ้นสีระเรื่อเล็กน้อย ... ให้ตายสิหัวใจ! อย่าเต้นแรงมากจะได้มั้ยเล่า! มันก็แค่ ... การแสดง
“อือ รู้แล้ว ...”
“เป็นอะไรรึเปล่า?”
“เปล่าอะ ลงไปรอข้างล่างนะ เดี๋ยวตามลงไป”
“อา ... ครับผม” ทันทีที่ร่างสูงเดินออกจากห้องนอนของคนตัวเล็ก คชาก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ เอาแล้วไงละหัวใจ รู้จักเขามาไม่กี่วัน ก็แอบหวั่นไหวซะแล้ว ... เราเป็นแค่แฟนจำเป็น แฟนหลอกๆ ไม่ใช่แฟนจริงๆซักหน่อย อย่าไปเผลอใจมากจะได้มั้ยเล่า!
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ไม่นานนัก คนทั้งคู่ก็เดินทางมาถึงห้างสรรพสินค้าหรูในกลางกรุงเทพมหานคร
“วันนี้ คุณต้องทำให้คุณพ่อคุณแม่ผมเชื่อให้ได้นะ ทำให้เหมือนว่าเรารักกันมาก และเราจะแต่งงานกัน คุณทำได้ใช่มั้ย?”
“อือ ได้มั้ง”
“ไม่เอามั้งสิครับ! คุณต้องทำให้ได้นะ”
“รู้แล้วหน่า!”
“ทนหน่อยนะ อีกแป้บเดียวคุณก็กลับไปใช้ชีวิตเหมือนเดิมแล้ว”
ใช้ชีวิตเหมือนเดิม .. ? อย่างนั้นเหรอ ... ก็ดีแล้วนี่
“อืม”
“เป็นอะไรไปครับ?”
“เปล่า ไม่เป็นไร แล้วฉันต้องแต่งตัวไงมั่งอะ?”
“ขอโทษที่ต้องบอกแบบนี้ แต่คุณจะต้องแต่งตัวเป็นผู้หญิง!”
“เฮ้ยยยยยยยย!!! จะบ้ารึไงวะ?!!!” เชี่ย! ไม่เห็นบอกกันก่อนว่ากูต้องแต่งหญิง! บ้าแล้ว แต่งหญิงเนี่ยนะ?! ใครๆก็ดูออกวะว่าเป็นผู้ชาย! =[]=!
“ผมไม่บ้านะคุณ ผมเอาจริง”
“นี่! ผมเป็นผู้ชาย ผู้ชายแต่งเป็นผู้หญิงยังไงแม่งก็ดูออกว่าเป็นผู้ชาย คุณจะบ้ารึเปล่า?!”
“ตอนแรกที่ผมเห็นคุณผมยังนึกว่าคุณเป็นทอมเลย”
“นั่นมันความงั่งส่วนตัวของคุณปะเหอะ! =___=”
“เฮ้ยจริงๆนะ!” ร่างสูงหัวเราะในลำคอ ก็ครั้งแรกที่เขาเห็นคนตัวเล็กคนนี้ ยังนึกด้วยซ้ำว่าหน้าน่ารักขนาดนี้ ทำไมมาเป็นทอม
“แล้วจะให้ผมแต่งยังไง?” ถ้าให้กูล่อสายเดี่ยว กูคงไม่เสียวหลุด แม่งหลุดแน่ ไม่มีเชี่ยไรให้เกาะ หน้าอกกูแม่งคัพเอลบลบลบ นะเว้ย =__=
“ตามผมมา” มือหนาขวาข้อมือบางแล้วจูงให้เดินไปด้วยกัน ความอุ่นจากมือใหญ่แผ่ซ่านมาที่มือของคชา อืม .. ไม่อยากเลย ... ไม่อยากให้ต้องปล่อยมือกันเลย
“พี่ครับ ช่วยหาชุดที่เข้ากับคนนี้ทีครับ แต่งหน้าให้ด้วยนะ” ชายหนุ่มหันไปพูดกับพนักงานในร้าน อื้อหือ ... ร้านนี้ชุดโคตรน่ารักเลย วินเทจแบบสุดๆ
“คุณผู้หญิงตามมาทางนี้เลยคะ ^^” พนักงานสาวสวยคนนึงเดินเข้ามาหาร่างเล็ก
ห๊ะ ...?! คุณผู้หญิง?!
“ผ .. ผมเหรอ?” นิ้วเล็กๆชี้เข้าหาตัวเองท่าทางงุนงงนั้นทำเอาบรรดาคนในร้านต่างมองด้วยความเอ็นดู
“แหม ... คุณแหละคะ ไม่น่าเป็นทอมเลยจริงๆ มิน่า แฟนเลยพามาเปลี่ยนลุค” ว่าแล้วหญิงสาวก็ดันตัวร่างเล็กให้เข้าไปหลังร้าน
“ฮื่อออ! ไม่เอาชุดนี้อะ!”
“อ๊ากกกก มันจั๊กจี้นะพี่ ไม่เอาๆๆๆๆ”
“อันนี้มันรัดไป! จะปรินะเนี่ย!”
“เจ็บๆๆๆ ไม่เอาอะ ฮืออออออออออออออออ”
เสียงโหวกเหวกโวยวายดังออกมาจากหลังร้าน คิ้วหนาของชายหนุ่มขมวดเข้าหากัน ท่าทาง... เจ้าตัวเล็กของเขาจะมีปัญหาซะแล้ว
คิดได้ดังนั้น ชายหนุ่มก็สาวเท้าเดินตรงเข้าไปหลังร้าน พอดีกับประตูที่หลังร้านเปิดออกมา ดวงตาคมเบิกกว้าง สายตาสำรวจร่างบอบบางตรงหน้า ใบหน้าขาวใสถูกแต่งแต้มให้ดูมีสีสัน ริมฝีปากอิ่มแดงเรื่อและมันวาวจากลิปกลอส แก้มเนียนถูกปัดให้มีสีชมพูอ่อนๆ ดวงตากลมกรีดอายไลน์เนอร์ให้ดูไม่จืดชืด ร่างเล็กอยู่ในชุดเดรสวินเทจสีเขียวขี้ม้า ที่ดูเข้ากันอย่างบอกไม่ถูก
นี่ .... คือคชาของเขาจริงๆเหรอ? รู้ว่าสวย ... แต่ไม่คิดว่าแต่งแล้วจะสวยได้ขนาดนี้ ดูไม่ออกจริงๆว่าเป็นผู้ชาย
“เอ่อ ... มันตลกมากมั้ย?” เสียงใสๆเอ่ยถามร่างสูงที่ยืนนิ่งไป
“ไม่ครับ ... ไม่เลย ... สวยมาก”
“ฮื่อออ อย่าล้อกันดิ! เอาดีๆ ตลกมั้ย?” มือเล็กเอื้อมไปเขย่าแขนอีกฝ่ายเบาๆ จนเศรษฐพงศ์ต้องยิ้มออกท่
“ไม่ตลกจริงๆ คชา ... สวยมากนะ” ร่างเล็กเบือนหน้าหลบสายตาของชายหนุ่ม ใบหน้าหวานขึ้นสี จนทำให้ร่างเล็กยิ่งดูน่ารัก
“ไปหาคุณพ่อคุณแม่กันเถอะ” มือหนากอบกุมมือของอีกฝ่ายไว้ แล้วเดินออกจากร้าน
เขาชักจะไม่อยากให้คนๆนี้เป็นแค่แฟนจำเป็นซะแล้วสิ ....
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
รถคันหรูขับเข้ามาจอดในคฤหาสน์หลังใหญ่ มนทีที่รถจอด ชายหนุ่มก็หันมามองคนตัวเล็กที่นั่งอยู่ข้างๆ ท่าทางเกร็งๆอย่างนั้นทำให้เขายิ้มออกมา
คชา ... ไม่ว่าจะทำหน้าตายังไงก็น่ารักอยู่ดี
ชายหนุ่มยื่นหน้าไปจูบเบาๆที่ขมับของอีกคน
“ไม่ต้องกลัวนะ คุณพ่อคุณแม่ผมไม่ดุหรอก ไม่ต้องกลัวนะครับคนดี” มือหนาเอื้อมไปบีบมือเล็กเบาๆ คชาถอดหายใจออกมา แล้วหันไปส่งยิ้มให้ เป็นเชิงว่าไม่เป็นไร
ทั้งคู่เดินเข้ามาในบ้านหลังใหญ่คุณพ่อคุณแม่ของเต๋ายืนต้อนรับอยู่ข้างหน้า หญิงวัยกลางคนเดิมเข้ามาสวมกอดชายหนุ่ม แล้วหันมายิ้มให้ร่างเล็ก
“แฟนเต๋าใช่มั้ยลูก?”
“ครับคุณแม่ คนนี้ แฟนผมเอง” ชายหนุ่มยกมือขึ้นโอบไหล่เล็ก
“ส .. สวัสดี ... ค่ะ” เศรษฐพงศ์หันมาหัวเราะเบาๆกับการพูด ‘ค่ะ’ ครั้งแรกของร่างเล็ก
“ตายละ ... น่ารักจริง ชื่ออะไรนะเรา” มือบางของผู้เป็นแม่ยกขึ้นลูบแก้มเนียนร่างเล็ก
“ชื่อ ชาชา ค่ะ” การเอ่ยครั้งที่สองยิ่งทำให้ร่างสูงหลุดหัวเราะออกมาอีก
หนอย ... ไอ้เผือกบ้า! ตัวเองเป็นคนบอกให้เขาใช้ชื่อว่า ชาชา เอง ยังจะมาหัวเราะ! อายจะตายอยู่แล้ว! แค่ใส่ชุดผู้หญิงก็อายแล้ว ยังจะมาหัวเราะใส่เขาอีกน่าจับตีซักป้าบ! ตีเสร็จละจับแม่งเฮดล็อคอัปเปอร์คัท! =^=
“แฟนแกน่ารักดีนะ” ผู้เป็นพ่อเอ่ยกับลูกชาย
“ครับ ... ผมก็ว่างั้น” สายตาคมยังจ้องมองร่างเล็กที่ยืนคุยกับคุณแม่ของตนอยู่
“คบกันมานานรึยังละ?”
“ก็ซักพักครับ”
“ท่าทางแม่แกจะชอบหนูชาชา มีแฟนคอยดูแลแบบนี้พ่อค่อยหายห่วงหน่อย” มือกร้านยกขึ้นมาตบไหล่ลูกชายเบาๆ
เวลาล่วงเลยไปจนถึงเวลากลับ เต๋าและคชาบอกลาคุณพ่อคุณแม่
“แล้วมาใหม่นะลูก” คุณแม่ของร่างสูงเดินมากอดคชาไว้แน่นๆ
“ค่ะ” ร่างเล็กตอบเสียงเบา ครั้งต่อไป ... คงไม่มีอีกแล้ว
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
บรรยากาศในรถเงียบกริบ ใบหน้าหวานเบือนหน้ามองถนนข้างทาง และชายหนุ่มเองก็ไม่ปริปากพูดอะไรออกมา
“ ... จบแล้วใช่มั้ย?” คำถามถูกส่งออกมาจากขากริมฝีปากของร่างเล็ก
“ครับ”
“อืม ..” ขอบตาร่างเล็กเริ่มร้อนผ่าว อย่าร้องนะคชา ... อย่าร้องนะ ..
รถยนต์คันหรูขับมาจอดที่หน้าบ้านของร่างเล็ก คชาเปิดประตูลงจากรถทันที น้ำตาที่กลั้นไว้ มันจะไหลอยู่แล้ว ...
“เดี๋ยวผมโอนเงินเข้าบัญชีคุณนะ แล้วก็ ... ขอบคุณ ทุกอย่าง ....ผมอยากจะบอกว่า ..”
“ไม่เป็นไร!” ร่างเล็กพูดขัดขึ้นมา แล้ววิ่งเข้าบ้านไปทันที
“... ผมรักคุณ …” คำพูดแผ่วเบาออกมาจากปากชายหนุ่ม และร่างเล็กเองไม่มีทางที่จะได้ยิน ....
จบแล้ว ... สินะ ... ทุกอย่างจบแล้ว
“ฮึก ... ฮึก” มือบางยกขึ้นมาเช็ดน้ำตาที่ไหลทะลักลงมา คนตัวเล็กทรุดลงนั่งกับพื้นหน้าประตูบ้าน
บ้าชิบ ... รู้ทั้งรู้ว่ามันแค่เป็นการเล่นละคร รู้ทั้งรู้ว่าเป็นแค่แฟนชั่วคราว รู้ทั้งรู้ ... ว่ามันเป็นไปไม่ได้ ความรักของเรามันไม่ได้มีตั้งแต่แรก ....
“คชา! เปิดประตูให้ผมหน่อย คชา!” เสียงเคาประตูดังรัวๆ
“ฮึก .. กลับบ้านไปดิคุณ! ฮึก ... งานผมจบแล้วไม่ใช่หรอ?!”
“คชา ... ผมขอโทษ ...”
“ขอโทษเชี่ยไรวะ! ฮึก ...กลับไปสิ! กลับไป!!”
“ผมขอโทษ ... แต่ผมว่า ... ผมรักคุณจริงๆแล้ววะ!”
“ฮึก ... รักเริกเชี่ยไรวะ! ...แม่งจบแล้วก็ .. ห๊ะ? .. อ ... อะไรนะ?”
“ผมบอกว่า ผมรักคุณจริงๆแล้ว” ชายหนุ่มพูดขึ้นมาอีกครั้ง แล้วยิ้มบางๆ ทันทีที่ประตูบ้านเปิดออกมาอีกครั้ง
“เต๋า .. พูดว่าอะไร?”
“เต๋ารักคชาครับ”
“...”
“คชารักเต๋ามั้ย?”
“พ .. พูดอีกทีได้มั้ย?” ร่างเล็กก้มหน้างุด แล้วแบบนี้จะได้ยินมั้ยละเนี่ย?
“เต๋ารักคชาครับ” แขนแกร่งรวบคนตัวเล็กเข้ามาอยู่ในอ้อมกอด เสียงทุ้มกระซิบคำว่ารักข้างๆใบหู
“รักมากนะครับ”
ถ้อยคำสั้นๆ ที่ใครหลายคนอาจมองว่าธรรมดา แต่สำหรับคชาตอนนี้ ...หวาน ... เป็นคำที่หวานมาก
“รักเต๋า ..” ร่างเล็กพูดเบาๆ ใบหน้าหวานซุกอยู่ที่หน้าอกคนตัวสูง ทำให่เต๋ายินได้ถนัด
“หื้ม? อะไรนะครับ?”
“รักเต๋า ..!” ดังขึ้นมาอีกนิดนึง ...
“ห๊ะ?!” จริงๆก็ยินละ แต่อยากแกล้งจัง ^^
“โว้ยยยยยยย!!! รักโว้ย! ถ้าคราวนี้ไม่ได้ยินจะไม่พูดแล้วนะเว้ยย!!” เงยหน้าขึ้นมาแหกปากใส่อย่างหงุดหงิด
“ครับผม ได้ยินแล้ว ชัดเลย ^^”
“เอออ!!”
“คชา ... ถ้าสมมุติว่า เราไม่ได้เป็นแฟนกันเพราะที่ผมรับสมัครแฟน คชาจะตอบตกลงเป็นแฟนผมมั้ย?”
“ก็ ....”
“เป็นแฟนกันนะ”
“อื้อ ..”
จากนี้ไปคงไม่ใช่แฟนจำเป็น ... แต่เป็นแฟนจริงจังแล้วสินะ (:
***********************************************************************************************************************
สวัสดีคะ! ;DD
แฮ่ ช่วงนี้ชอบลงช็อคฟิตอะ 55555555
ฟิคยาว 2 เรื่องกำลังแต่งอยู่น้า รอไปก่อนนน เอาช็อคฟิคไปชิม อิอิ
ความคิดเห็น