คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Prologue
He is my Coffee Prince!
ณ ร้านกาแฟขนาดกลางชื่อดังใจกลางกรุงเทพมหานคร ร้านกาแฟนี้เลียนแบบมาจากร้านกาแฟในซีรีย์เกาหลีชื่อดัง Coffee Prince หรือ วังจา คอฟฟี่ ...
ร้านกาแฟแห่งนี้ไม่ได้มีชื่อเสียงเพียงเพราะเลียนแบบมาจากซีรีย์เรื่องดัง แต่เพราะรสชาติกาแฟที่เข้มข้นกลมกล่อม และราคาที่ไม่แพง ทำให้ผู้คนนิยมชมชอบ ร้านแห่งนี้ในช่วงเวลาเย็น มักจะมีผู้ใช้บริการเป็นคนหนุ่มสาววัยทำงาน แต่ส่วนใหญ่มักจะเป็นกลุ่มนักเรียนมัธยมมากกว่า โดยเฉพาะนักเรียนหญิง
แน่นอนล่ะ นอกจากดีไซน์ร้านที่น่ารักน่านั่งแล้ว ในร้านยังมีแต่พนักงานหนุ่มรูปหล่อที่ไม่รู้ว่าเจ้าของร้านไปสรรหามาจากไหนกัน เพียงแค่สองอย่างนี้ก็ทำให้สาวน้อยไม่ว่าจะมัธยมต้น มัธยมปลายหรือมหาลัย ก็ชอบที่แวะเวียนมาที่นี่ นอกจากจะได้ถ่ายรูปกับร้านน่ารักๆแล้ว ยังได้นั่งมองบาริสต้ารูปหล่ออีกตังหาก ... เฮ้อ~ แค่นี้สาวๆก็สุขใจ~
กรุ๊งกริ๊ง~
ชายหนุ่มร่างสูงผิวขาวจัดเงยหน้าขึ้นมายิ้มให้กับกลุ่มสาวน้อยคอนแวนต์ที่เดินเข้ามาในร้าน
“สวัสดีครับ รับอะไรดีครับ?^^” เสียงทุ้มนุ่มเอ่ยกับกลุ่มสาวน้อย พร้อมกับส่งรอยยิ้มละลายใจไปให้
“อ ...เอ่อ ..ขอโกโก้ร้อนแก้วนึง ลาเต้ปั่น แล้วก็สตอเบอรี่ช้อตเค้กค่ะ” หญิงสาว1ในกลุ่มนั้นเอ่ยพร้อมกับใบหน้าขึ้นสี
“กรุณารอซักครู่น่ะครับ^^” ชายหนุ่มยิ้ม แล้วหันไปทำหน้าที่ที่ตนเองรัก
“แก!!! ฉันจะละลายว่ะ T^T” สาวน้อยผมเปียยกมือขึ้นกุมแก้มที่ร้อนผะผ่าวของตนเอง
“แล้วแกคิดว่าฉันไม่ละลายหรอ?! พี่เต๋าโคดหล่อเลย แต่ฉันชอบแนวพี่อ้นว่ะ!”
“งั้นพี่เจมส์เป็นของฉันน่ะ!”
“อยากมาร้านนี้ทุกวันจังเลยแก~”
“นั่นสิๆ”
เสียงพูดคุยของสามสาวคอนแวนต์ดังเข้ามาในหูของบุคคลที่ถูกพูดถึง ใบหน้าหล่อยกยิ้มขึ้นบางๆ เป็นเรื่องปกติทุกวันอยู่แล้ว ที่พวกเขาจะถูกพูดถึง
“ทำเป็นยิ้มหล่อน่ะมึง” อ้นเอ่ยแซวชายหนุ่มผิวขาวที่ยืงชงกาแฟ
“ก็เขาชมกู กูก็ต้องดีใจสิว่ะ?”
“แต่จะว่าไป สาวๆเข้ามาในร้านก็เยอะแยะ ที่มาจีบมึงก็เยอะแยะ ไม่สนใจซักคนหรอว่ะ? ดูอย่างไอ้เจมส์ดิ สับรางแทบไม่ทัน” หนุ่มผมยาวเอ่ยแล้วหยิบสตอเบอรี่ช้อตเค้กหน้าตาน่าทานมาใส่จาน
“ก็กูยังไม่เจอคนที่ใช่ ทำไมกูต้องสนใจ?” ร่างสูงผิวขาวยักคิ้วให้เพื่อน แล้วเดินไปเสริฟให้กับโต๊ะของสามสาวคอนแวนต์ ก่อนจะเดินกลับมา ถ้าหูไม่ฝาด อ้นคิดว่าเขาได้ยินเสียงกรี๊ดเบาๆจากสามสาวด้วยน่ะ ...
กรุ๊งกริ๊ง~
เสียงกระดิ่งที่ประตูดังขึ้นอีกครั้ง อ้นและเต๋าเงยหน้าไปมองลูกค้าผู้มาใหม่ น่าแปลกที่คราวนี้ลูกค้าไม่ใช่กลุ่มนักเรียนหญิง ไม่ใช่กลุ่มคนทำงาน หรือกลุ่มนักเรียนชายกางเกงน้ำเงินที่มักจะเข้ามาในร้าน
แต่กลับเป็นนักเรียนชายในเครื่องแบบโรงเรียนช่างกล เสื้อเชิ้ตแขนสั้นสีขาวหลุดลุ่ยออกนอกกางเกงขายาวสีกรมท่า รูปร่างผอมบาง ใบหน้าหวาน พร้อมกับทรงผมทรงเห็ดที่ดูยังไงก็ไม่เข้ากับเครื่องแบบโรงเรียนช่างกลเลยซักนิด นี่มันออกแนวเด็กญี่ปุ่นน่ารักๆเสียมากกว่า
“ ..โห ... โคดน่ารักเลยว่ะ” อ้นหลุดครางออกมาเบาๆ พร้อมกับจ้องมองเด็กชายคนนั้น
“สวัสดีครับ รับอะไรดีครับ?” เต๋าเอ่ยขึ้นหลังจากหลุดออกจากภวังค์
“..” เด็กหนุ่มไม่ตอบ ขาเรียวเดินตรงมายังบาร์เครื่องดื่มที่สองหนุ่มยืนอยู่
“อา ..รับอะไรดีครับ?” เต๋าเอ่ยอีกครั้ง
“นายใช่ปะที่ชื่อเต๋าอะ?” เสียงใสๆหลุดออกมาจากริมฝีปากสีแดงสด ร่างเล็กเลิกคิ้วขึ้นแล้วมองร่างสูงตรงหน้าด้วยสายตาสงสัย
“อา ..ครับ ผมชื่อเต๋า” ร่างสูงประหลาดใจเล็กน้อย ที่จู่ๆร่างเล็กนี่ตรงมาถามชื่อเขา
“เหอะ! นี่หรอว่ะ? หล่อนักหล่อหนาที่จอยพูด ก็ไม่ได้เท่าไหร่นี่หว่า” ใบหน้าหวานยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ
“อา ...”
“จำไว้! หน้าอย่างแกไม่มีทางที่จะได้แอ้มน้องสาวฉันหรอกน่ะ! ยัยจอยแม่งสมองกลับรึไงว่ะ” นิ้วเล็กๆจิ้มมาตรงหน้าผากของร่างสูง
“ผมว่าผมไม่รู้จักน้องสาวคุณน่ะ?” ร่างสูงเอ่ยขึ้นอย่างงุนงง ผู้ชายคนนี้อะไร อยู่ดีๆก็เข้ามาชี้หน้าเขาแบบนี้ รู้จักกันรึไง?
“เออ! แกจะรู้จักไม่รู้จักก็เรื่องของแกเหอะ! แต่น้องสาวฉันโคดเพ้อแกเลยว่ะ ไม่เห็นจะหล่อตรงไหน คชาคนนี้หล่อกว่าเยอะ!” ชายหนุ่มตัวเล็กแลบลิ้นใส่ก่อนจะเดินออกจากร้านไป
“แปลกคนว่ะ ..” เต๋าเอ่ยขึ้นเบาๆ แล้วหันไปมองหน้าอ้นที่ยืนยักไหล่มาให้
เป็นคนที่แปลกดีจัง ... แต่ก็ ... น่ารักน่าสนใจดีน่ะ ว่ามั้ยครับ?
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ฝากฟิคเรื่องนี้ด้วยน่ะค่ะ
ขอบคุณทุกคอมเม้นและกำลังใจ (:
ความคิดเห็น