ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [TaoKacha AF8] He is my Coffee Prince

    ลำดับตอนที่ #1 : Prologue

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 3.42K
      5
      1 ม.ค. 55

    He is my Coffee Prince!

     

                           

    ณ ร้านกาแฟขนาดกลางชื่อดังใจกลางกรุงเทพมหานคร ร้านกาแฟนี้เลียนแบบมาจากร้านกาแฟในซีรีย์เกาหลีชื่อดัง Coffee Prince หรือ วังจา คอฟฟี่ ...

     

    ร้านกาแฟแห่งนี้ไม่ได้มีชื่อเสียงเพียงเพราะเลียนแบบมาจากซีรีย์เรื่องดัง แต่เพราะรสชาติกาแฟที่เข้มข้นกลมกล่อม และราคาที่ไม่แพง ทำให้ผู้คนนิยมชมชอบ ร้านแห่งนี้ในช่วงเวลาเย็น มักจะมีผู้ใช้บริการเป็นคนหนุ่มสาววัยทำงาน แต่ส่วนใหญ่มักจะเป็นกลุ่มนักเรียนมัธยมมากกว่า โดยเฉพาะนักเรียนหญิง

     

    แน่นอนล่ะ นอกจากดีไซน์ร้านที่น่ารักน่านั่งแล้ว ในร้านยังมีแต่พนักงานหนุ่มรูปหล่อที่ไม่รู้ว่าเจ้าของร้านไปสรรหามาจากไหนกัน เพียงแค่สองอย่างนี้ก็ทำให้สาวน้อยไม่ว่าจะมัธยมต้น มัธยมปลายหรือมหาลัย ก็ชอบที่แวะเวียนมาที่นี่ นอกจากจะได้ถ่ายรูปกับร้านน่ารักๆแล้ว ยังได้นั่งมองบาริสต้ารูปหล่ออีกตังหาก ... เฮ้อ~ แค่นี้สาวๆก็สุขใจ~

     

                กรุ๊งกริ๊ง~

     

                ชายหนุ่มร่างสูงผิวขาวจัดเงยหน้าขึ้นมายิ้มให้กับกลุ่มสาวน้อยคอนแวนต์ที่เดินเข้ามาในร้าน

     

                สวัสดีครับ รับอะไรดีครับ?^^” เสียงทุ้มนุ่มเอ่ยกับกลุ่มสาวน้อย พร้อมกับส่งรอยยิ้มละลายใจไปให้

     

                อ ...เอ่อ ..ขอโกโก้ร้อนแก้วนึง ลาเต้ปั่น แล้วก็สตอเบอรี่ช้อตเค้กค่ะ หญิงสาว1ในกลุ่มนั้นเอ่ยพร้อมกับใบหน้าขึ้นสี

     

                กรุณารอซักครู่น่ะครับ^^” ชายหนุ่มยิ้ม แล้วหันไปทำหน้าที่ที่ตนเองรัก

     

                แก!!! ฉันจะละลายว่ะ T^T” สาวน้อยผมเปียยกมือขึ้นกุมแก้มที่ร้อนผะผ่าวของตนเอง

     

                แล้วแกคิดว่าฉันไม่ละลายหรอ?! พี่เต๋าโคดหล่อเลย แต่ฉันชอบแนวพี่อ้นว่ะ!”

     

                งั้นพี่เจมส์เป็นของฉันน่ะ!”

     

                อยากมาร้านนี้ทุกวันจังเลยแก~”

     

                นั่นสิๆ

     

                เสียงพูดคุยของสามสาวคอนแวนต์ดังเข้ามาในหูของบุคคลที่ถูกพูดถึง ใบหน้าหล่อยกยิ้มขึ้นบางๆ เป็นเรื่องปกติทุกวันอยู่แล้ว ที่พวกเขาจะถูกพูดถึง

     

                ทำเป็นยิ้มหล่อน่ะมึงอ้นเอ่ยแซวชายหนุ่มผิวขาวที่ยืงชงกาแฟ

     

                ก็เขาชมกู กูก็ต้องดีใจสิว่ะ?

     

                แต่จะว่าไป สาวๆเข้ามาในร้านก็เยอะแยะ ที่มาจีบมึงก็เยอะแยะ ไม่สนใจซักคนหรอว่ะ? ดูอย่างไอ้เจมส์ดิ สับรางแทบไม่ทันหนุ่มผมยาวเอ่ยแล้วหยิบสตอเบอรี่ช้อตเค้กหน้าตาน่าทานมาใส่จาน

     

                ก็กูยังไม่เจอคนที่ใช่ ทำไมกูต้องสนใจ?ร่างสูงผิวขาวยักคิ้วให้เพื่อน แล้วเดินไปเสริฟให้กับโต๊ะของสามสาวคอนแวนต์ ก่อนจะเดินกลับมา ถ้าหูไม่ฝาด อ้นคิดว่าเขาได้ยินเสียงกรี๊ดเบาๆจากสามสาวด้วยน่ะ ...

     

                กรุ๊งกริ๊ง~

     

              เสียงกระดิ่งที่ประตูดังขึ้นอีกครั้ง อ้นและเต๋าเงยหน้าไปมองลูกค้าผู้มาใหม่ น่าแปลกที่คราวนี้ลูกค้าไม่ใช่กลุ่มนักเรียนหญิง ไม่ใช่กลุ่มคนทำงาน หรือกลุ่มนักเรียนชายกางเกงน้ำเงินที่มักจะเข้ามาในร้าน

     

                แต่กลับเป็นนักเรียนชายในเครื่องแบบโรงเรียนช่างกล เสื้อเชิ้ตแขนสั้นสีขาวหลุดลุ่ยออกนอกกางเกงขายาวสีกรมท่า รูปร่างผอมบาง ใบหน้าหวาน พร้อมกับทรงผมทรงเห็ดที่ดูยังไงก็ไม่เข้ากับเครื่องแบบโรงเรียนช่างกลเลยซักนิด นี่มันออกแนวเด็กญี่ปุ่นน่ารักๆเสียมากกว่า

     

                ..โห ... โคดน่ารักเลยว่ะอ้นหลุดครางออกมาเบาๆ พร้อมกับจ้องมองเด็กชายคนนั้น

     

                สวัสดีครับ รับอะไรดีครับ?เต๋าเอ่ยขึ้นหลังจากหลุดออกจากภวังค์

     

                .. เด็กหนุ่มไม่ตอบ ขาเรียวเดินตรงมายังบาร์เครื่องดื่มที่สองหนุ่มยืนอยู่

     

                อา ..รับอะไรดีครับ?เต๋าเอ่ยอีกครั้ง

     

                นายใช่ปะที่ชื่อเต๋าอะ?เสียงใสๆหลุดออกมาจากริมฝีปากสีแดงสด ร่างเล็กเลิกคิ้วขึ้นแล้วมองร่างสูงตรงหน้าด้วยสายตาสงสัย

     

                อา ..ครับ ผมชื่อเต๋า ร่างสูงประหลาดใจเล็กน้อย ที่จู่ๆร่างเล็กนี่ตรงมาถามชื่อเขา

     

                เหอะ! นี่หรอว่ะ? หล่อนักหล่อหนาที่จอยพูด ก็ไม่ได้เท่าไหร่นี่หว่าใบหน้าหวานยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ

     

                อา ...

     

                จำไว้! หน้าอย่างแกไม่มีทางที่จะได้แอ้มน้องสาวฉันหรอกน่ะ! ยัยจอยแม่งสมองกลับรึไงว่ะนิ้วเล็กๆจิ้มมาตรงหน้าผากของร่างสูง

     

                ผมว่าผมไม่รู้จักน้องสาวคุณน่ะ? ร่างสูงเอ่ยขึ้นอย่างงุนงง ผู้ชายคนนี้อะไร อยู่ดีๆก็เข้ามาชี้หน้าเขาแบบนี้ รู้จักกันรึไง?

     

                เออ! แกจะรู้จักไม่รู้จักก็เรื่องของแกเหอะ! แต่น้องสาวฉันโคดเพ้อแกเลยว่ะ ไม่เห็นจะหล่อตรงไหน คชาคนนี้หล่อกว่าเยอะ!” ชายหนุ่มตัวเล็กแลบลิ้นใส่ก่อนจะเดินออกจากร้านไป

     

                แปลกคนว่ะ ..เต๋าเอ่ยขึ้นเบาๆ แล้วหันไปมองหน้าอ้นที่ยืนยักไหล่มาให้

     

    เป็นคนที่แปลกดีจัง ... แต่ก็ ... น่ารักน่าสนใจดีน่ะ ว่ามั้ยครับ?


    ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

    ฝากฟิคเรื่องนี้ด้วยน่ะค่ะ

    ขอบคุณทุกคอมเม้นและกำลังใจ (:

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×