คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #31 : Special Short Fiction After Wedding Part3
Special Short Fiction TaoKacha Roommate
After Wedding. Part3
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“หม่าม๊า~ กลับมาแล้วค้าบบบบ~” ปิงปองวิ่งร่าเข้ามาในบ้าน
“เป็นไงครับ? ไปช้อปปิ้งกับปาป๊าสนุกมั้ยลูก?” ร่างเล็กอุ้มเด็กน้อยขึ้นมากอดหอม
“สนู๊กกกกกกกกก สนุก!” เด็กน้อยหัวเราะคิกคัก
“คชาครับ พี่วางของไว้ในครัวนะ” ร่างสูงเดินเข้ามาหาคชาที่ยืนอุ้มเจ้าเด็กตัวน้อยไว้ในอ้อมกอด ร่างเล็กเขย่งตัว ริมฝีปากอิ่มแดงจุ้บเบาๆที่แก้มของชายหนุ่ม
“หม่าม๊าๆ หม่าม๊าทำอะไรปาป๊าอะ?” เด็กน้อยเอียงคอถามอย่างน่ารัก ทำให้ทั้งคู่หัวเราะเบาๆ
“หม่าม๊าจุ้บๆ ปาป๊าไงครับ”
“ปิงปองจุ้บๆปาป๊าด้วยได้มั้ยฮะ?”
“ได้สิครับ” เจ้าตัวเล็กยื่นหน้าไปจุ้บแก้มของผู้เป็นพ่อ แล้วหัวเราะชอบอกชอบใจ
“หิวรึยังครับปิงปอง?” ร่างเล็กหันมาถามลูกชายที่ตอนนี้ย้ายที่ไปอยู่ในอ้อมกอดของผู้เป็นพ่อ
“หิวแล้ว หิวววว -3-” มือน้อยๆลูบพุงของตัวเองไปมา
“ไปดูการ์ตูนรอหม่าม๊าได้เล๊ย~” เต๋าอุ้มลูกชายเดินไปยังโซฟา ส่วนคชาก็เดินเข้าห้องครัวไป จะบอกให้เว้ย! ผมมีพัฒนาแล้ว! ผมทำอาหารเองเป็นล่ะน่ะ ไปเรียนมาน่ะสิ! เรียนที่ไหน? ฮีเด่อออ คนอย่างคชาไม่ลงทุนไปจ่ายเงินเรียนหรอกครับ .. อ่าว? แล้วผมเรียนที่ไหนล่ะ? ก็เรียนที่บ้านไง! อย่าลืมสิว่าพี่เต๋าทำกับข้าวอร่อยขนาดไหน แค่บังคับเล็กๆน้อยๆ พร้อมกับให้สัญญาอะไรบางอย่างเท่านั้นแหละ พี่เต๋าก็สอนแล้ว
อยากรู้กันล่ะสิว่าสัญญาอะไร? ไม่บอกหรอก!!! คิดเองบ้างเด้! คนหื่นๆอย่างพี่เต๋าจะขออะไรละ? ... เออ!! นั่นแหละ =///////=
ตื้ด ตื้ด
โทรศัพท์เครื่องหรูที่วางอยู่บนเคาท์เตอร์ในห้องครัวสั่น หน้าจอขึ้นโชว์เบอร์ของเพื่อนสนิทที่พึ่งจะเจอกัน
‘เฟรม 08x-xxx-xxxx’
“ไรมึง?!” รับสายด้วยเสียงสุภาพ .. เอ่อะ ... มั้ง? =___=;;
//เย็นนี้ไปปะว่ะ?//
“ไปไหน?”
//เลี้ยงรุ่นไง ไอ้ห่า กูว่าแล้วว่ามึงต้องลืม!//
“เหอะ ไม่ไปอะ =____=”
//ทำไมไม่ไป? มึงอะ! พอมีครอบครัวแล้วนัดไปไหนก็ไม่ค่อยไป -3-//
“งุ้งงิ้งใส่กูเนี่ย มึงดูตัวเองปะครับไอ้เชี่ย?!!!”
//ทำแม๊ะ! กูทำแม๊ะ!//
“มึงหาว่ากูติดลูก มึงไม่ติดเลยเนาะ น้องคิตตี้กับซิมบ้าเนี่ย!!”
//ก็ลูกกูน่ารักอะ ไมอะไมอะไมอะ!//
“ปิงปองน่ารักกว่าเยอะ!”
//น้องปิงปองนี่ได้มึงมาเต็มๆเลยว่ะคชา ทั้งทรงผมและนิสัย ..//
“น่ารักล่ะเส๊!~”
//แต่โตมาขอให้ลูกมึงอย่าเพี้ยนแบบมึงก็พอ ...//
“ไอ้สัส! นี่มึงด่ากูหรอออ?!!!”
//เอาที่ไหนมาพรื๊ดว่ากูด่ามึงห๊า~//
“อื้อหือ ... สำนียงและภาษามึงนี่นับวันชักจะแรดขึ้นน่ะเชี่ยเฟรม พรื๊ดเชี่ยไร?”
//พรื๊ดก็พูดไง! โห่! มึงแม่งไม่วัยรุ่นเลย!//
“รุ่นพร่องส์! โทรมากวนตีนกูแค่นี้ใช่ปะ? จะทำอาหารเย็นแล้ว”
//อุ๊ยต๊ายยยยส์~! คนอย่างคชาทำกับข้าวเป็นด้วย? โห .. แม่งจะกินได้ปะว่ะ? จำได้ว่าตอนไปเข้าค่ายลูกเสือมึงทำไข่ไหม้ ข้าวก็ไม่สุก กินไม่ได้ซักอย่าง//
“เรื่องมันผ่านไปแล้วมึงจะรื้อฟื้นทำไมว่ะ?” แหม~ แค่วันนั้นหมู่สิงโตของผมไม่ได้ข้าวเย็นแค่นั้นเองน่ะโด่ -3-
//แค่สงสัยว่ามึงสามารถหุงข้าวให้สุกได้แล้วเร๊อะ?!//
“นี่คุณมึงครับ อย่าลืมสิครับว่าผมเป็นใคร!”
//เป็นไอ้เชี่ยหน้าเดียวที่มีสามีเป็นกลูต้าแมน =..=//
“สัสเฟรม! กูหมายถึง กูคือคชา ...”
//เออดิ ถ้ามึงไม่ใช่คชามึงจะเป็นโดม ปกรณ์ ลัมรึไง?//
“โปรดฟังกระผมจนจบได้ปะครับ อย่าพึ่งแทรกกูเลยกูขอ TT”
//อะๆ มึงจะพูดไรพูดมา//
“กูคือคชา! มีอะไรที่คนอย่างคชาทำไม่ได้บ้าง? ไม่มี๊!~”
//ตอนสอบมึงลอกกูตลอดอะ ..//
“บ๊ะ!!! ไม่มีอะไรที่คชาทำไม่ได้นอกจากข้อสอบเว้ย!” -3-
//กูไม่เชื่อ!!! มึงซื้อจากเซเว่นแล้วมาเวฟเอาใช่แม๊ะ!//
“คนอย่างคชา ...”
// ... เวฟแน่นอน//
“เชี่ยเฟรม! เลิกแขวะกูทีดิ๊!”
//กูไม่เล่นกะมึงล่ะ คิตตี้ร้องไห้อยากกินนมล่ะเนี่ย//
“แล้วแพรไปไหนอะ?”
//ลังโคมลดราคา ชาแนลลดราคา พอลแฟรงค์ลดราคา//
“จริงปะว่ะ?!!!”
//มึงจะไปช้อปสิน่ะ .. พวกผู้หญิงนี่อะไรว่ะ! เห็นของลดราคาเป็นไม่ได้ วิ่งหน้ามืดเข้าไปเลย ลืมไปด้วยซ้ำว่ามีแฟนมาด้วยเนี่ย โห่!!!//
“ ... มึง .. กูไม่ใช่ผู้หญิง =____=”
//ใครๆเขาก็คิดว่ามึงเป็นสาวหมดล่ะ//
“กูเป็นผู้ชาย!!!”
//จ้า ผู้ชายจ้า แต่มีสามีจ้า มีลูกด้วยจ้า ลูกเรียกว่ามะม๊าด้วยจ้า เยี่ยมจ้า =___=//
“ไปเลี้ยงลูกไปไอ้ห่า!” ร่างเล็กกดตัดสายอย่างหงุดหงิด เฟรมแม่งบ้า มาหาว่าเขาเหมือนผู้หญิง บ้าไปแล้ว!
เหมือนตรงไหน?!!! คุณผู้อ่านคิดว่าไงฮะ? ผมเหมือนผู้หญิงปะ? ไม่เนอะ ผมออกจะมาดแมน(?) แฮนซั่ม(?) แม้กล้ามจะไม่มี แต่ดูยังไงผมก็ผู้ชายชัดๆ!!! ผมแค่หน้าหวานไปนิดเดียวเท่านั้นเองน่ะ แต่ยังไงก็ผู้ชายล่ะว่ะ! …. จริงปะ? .______.
คนตัวเล็กเดินไปส่องกระจกในห้องน้ำเพื่อดูใบหน้าตัวเอง เอ ... กูก็ไม่ได้เหมือนผู้หญิงนี่นา หันซ้ายนิดๆ อืมมม จมูกโด่งได้รูปหล่อจริงกู หันขวาหน่อยๆ ตาโตเท่ห์และมาดแมน เอ๊ะ .. ทำไมปากมันแดงๆว่ะ? รึกูกินเลือดมา? ไม่นี่ ... สงสัยน้ำแดงแฟนต้าที่อัดไปหลังแข่งบอลเสร็จแหงๆ คุณผู้อ่านคิดว่าไงฮะ? หน้าตาผมเป็นยังไง บอกกันมั่งดิ ‘ ‘~
“ทำอะไรอะชา?” ร่างสูงที่เดินมาเห็นคนตัวเล็กหันซ้ายหันขวาคิ้วขมวดอยู่หน้ากระจกในห้องน้ำ
“พี่เต๋า ถามไรหน่อยดิ”
“ว่าไงค่ะ?”
“พี่ว่าชาหน้าตาเป็นไง?” ใบหน้าหวานที่ทำหน้าจริงจัง ทำให้เขาหัวเราะออกมาเบาๆ
“อืมม พี่ว่าชาก็หน้าตาดีน่ะ”
“เอออันนี้ชารู้เว้ยพี่ว่าชาหน้าตาดี แต่ในความคิดพี่มันเป็นยังไงอะ?”
“ ... สวย”
“ไม่เอาดิ! ชาเป็นผู้ชายน่ะ!”
“อา ... ชาก็ ปากแดง จมูกโด่ง แก้มใส ตาโต หน้าหวาน ยิ้มเหมือนเด็ก ... น่ารัก” ร่างสูงพูดไปก็จ้องตาคนตัวเล็กไปด้วย พูดเชื่องช้าแต่ทุกคำพูด มาจากจิตใจ ใบหน้าใสร้อนวูบ สายตาเริ่มล่อกแล่ก อยากจะหลบตา แต่ก็ไม่กล้า
“ท ... ทำไมชาถึงปากแดงล่ะ?” เสียงใสเอ่ยถามคำถามที่คาใจเขาตั้งแต่เมื่อกี้
“เพราะชาปากไม่ซีดไง”
“กวนตีน!” มือบางชกเบาๆที่หน้าอกร่างสูง ปากแดงยู่จนเหมือนปากเป็ด ใบหน้าหล่อยิ้มเล็กๆ ก่อนจะก้มลงจูบแผ่วเบาที่ริมฝีปากสีแดงสดนั่น
“รู้แล้ว ...”
“รู้อะไรครับ?” ร่างสูงทำหน้างงทันทีที่คชาพูด
“ที่ชาปากแดง ... เพราะพี่เต๋านี่แหละ!” คชาดันตัวเต๋าให้ออกห่าง แล้วเดินลิ่วๆไปที่ห้องครัว พร้อมกับใบหน้าแดงๆ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
หลังจากกินข้าวเย็นเสร็จ คชาก็เดินไปเปิดคอมฯเล่นวินนิ่ง ร่างสูงของเต๋าก็ค้นหากล่องดูเร็กในถุงห้างสรรพสินค้า หายังไงก็หาไม่เจอ แต่คิดว่าคชาคงไม่เห็น ไม่งั้นร่างเล็กต้องมาวีนใส่แน่ๆ เขาเลยไม่สนใจ เดินไปนั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่บนโซฟา
“ปาป๊าๆ” มือเล็กๆกวักเรียกผู้เป็นพ่อที่นั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ที่โซฟา
“ว่าไงครับ?” ร่างสูงก้มลงตัวไปหาลูกน้อยที่นั่งเล่นหุ่นซุปเปอร์ฮีโร่อยู่บนพื้นพรมในห้องนั่งเล่น
“หม่าม๊าอยากมีความสุขยังอะ?” ดวงตาตี่ๆของเด็กน้อยจ้องมองผู้เป็นแม่ที่นั่งเล่นคอมพิวเตอร์อยู่
“เอ่อะ ... ยังมั้งลูก?” ดวงตาคมหันไปมองนาฬิกาพรายน้ำบนผนังห้อง พึ่งจะสองทุ่มเอง ...
“ทำไมอะปาป๊า?!”
“พึ่งสองทุ่มเองลูก หม่าม๊ายังไม่อยากมีความสุขหรอก” ความสุขของป๊ากับม๊ามันตอนดึกๆ ตอนหนูหลับไงลูก จุ๊กกรู๊ววววว~
“ไม่เอา!! ปาป๊าไปทำให้หม่าม๊ามีความสุขน่ะ!” หม่าม๊าเมื่อไหร่จะมีความสุขล่า~
“ง่า~ ไม่ดีม้างงง”
“งื้อออ!” เด็กน้อยทำท่าครุ่นคิด ไม่นานนักเจ้าตัวเล็กก็ยิ้มแป้นแล้น ร่างเล็กๆวิ่งดุ๊กดิ๊กไปหาผู้เป็นมารดาทันที ร่างสูงรีบหันควับตามไปดูการกระทำของลูกน้อย ชิบหายล่ะ!!!!
“หม่าม๊าๆ” มือเล็กๆสะกิดร่างบอบบาง
“ว่าไงครับลูก?” มือบางกดหยุดเกมส์แล้วอุ้มเจ้าตัวเล็กมานั่งตัก
“หม่าม๊าอยากมีความสุขมั้ย?”
“หื้ออ? หม่าม๊าก็มีความสุขแล้วนี่ครับ?”
“ปิงปองลูกกกกก มาเล่นรถแข่งกับป๊ามั้ยยยยย?!!!!” ร่างสูงวิ่งตรงมาอุ้มเจ้าตัวเล็กออกจากตักร่างบางที่กำลังนั่ง งงๆ
“พี่เต๋า ...” - -+
“ว่าไงค่ะชา?” ^^” แฮ่ เอาลูกไปเก็บดีมั้ยว่ะเนี่ยยยย?
“มีอะไรกัน? ทำไมอยู่ดีๆปิงปองก็มาถามว่าชาอย่างมีความสุขมั้ย?”
“หม่าม๊าๆ แล้วหม่าม๊าอยากมีความสุขรึยังอะ?!” มือหนารีบเอื้อมมาปิดปากช่างจ้อของลูกชายทันที
“ไม่มีไรครับ ไม่มีไรเนอะลูกเนอะ! โอ๊ย!” มือหนาปล่อยมือที่ปิดปากเจ้าตัวเล็กทันที ก็เจ้าลูกชายตัวน้อยเล่นกัดมือเขานี่นา
“หม่าม๊าอยากมีความสุขรึยังงง?!” หน้าตาเด็กน้อยจริงจังทำให้คชาอดขำไม่ได้
“โอเคครับ หม่าม๊าอยากมีความสุขแล้ว” เด็กชายกระโดดลงจากอ้อมอกผู้เป็นพ่อ ร่างป้อมๆ วิ่งไปหลังทีวี มือเล็กหยิบกล่องอะไรซักอย่างแล้ววิ่งตรงมาหาผู้เป็นแม่
“อะไรน่ะปิงปอง?”
“ถุงยางอนามัยฮะ! ปาป๊าบอกว่า เวลาหม่าม๊าอยากมีความสุขต้องให้ไอ้นี่กับหม่าม๊า แล้วหม่าม๊าจะดีใจ!” เด็กน้อยยิ้มแป้นแล้นแล้วเดินกลับไปเล่นหุ่นซุปเปอร์ฮีโร่ต่อราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น ส่วนไอ้พ่อเด็กอะหรอ? ค่อยๆย่องไปที่ประตูบ้านแล้วจ้า
“พี่เต๋า ... จะไปไหนครับ?” เสียงเย็นๆดังมาจากข้างหลังพร้อมมือเล็กที่คว้าหมับเข้าที่ไหล่กว้างของร่างสูง
“อ ... ออกไปรดน้ำต้นไม้จ้ะ .. แฮ่”
“รดน้ำต้นไม้อะไรตอนนี้หรอพี่ต๋าววววว หื้มมมม? ^^”
“ไป ... ไปล้างรถด้วยไง”
“วันนี้ชาพึ่งเอารถไปล้างมาครับ”
“เอ้ออ ....ไป ...ไป” เหงื่อเริ่มตก เอาล่ะไงกู ชิบหาย T^T
“ไปสอนอะไรลูกห๊า!!!!”
“ก็ลูกถามว่าคืออะไรง่ะ พี่ก็ตอบไปง่ะ T^T”
“แล้วไปตอบว่าใช้เวลาชาอยากมีความสุขเนี่ยน่ะ?!!!!”
“ก็พี่นึกไรไม่ออกแล้วอ่า ชาจ๋า อย่าโกรธเค้าเลยน่ะตัวเอง T^T”
“เฮ้อออ หัดเลี่ยงคำถามน่ะเป็นมั้ย?”
“เขาบอกว่าถ้าไม่ตอบเด็ก แล้วเด็กจะไม่ฉลาดน่ะคนดี -3-”
“แล้วเรื่องแบบนี้มันสมควรบอกเด็ก4ขวบมั้ยห๊า?!!”
“ก็พี่ไม่รู้นี่ค่ะ”
“วันหลังถ้าลูกถามอะไร แล้วมันยังไม่ควรบอกพี่ก็อย่าพึ่งไปบอกสิ ไม่ไหวเลย!”
“ชา ..”
“อะไร?”
“ ... แล้วชาอยากมีความสุขป่าวอะ?” กระพริบตาถามปริบๆ
“ไอ้พี่เต๋าบ้า!” -///////////////-
“แต่พี่อยากอะ”
“ทะลึ่ง! ลูกก็อยู่!”
“แอบๆทำได้มั้ยอะ?”
“ไม่เอา!” -//////////-
“เอาลูกไปฝากไว้กับต้นก็ได้นี่”
“นี่มันจะสามทุ่มแล้ว!”
“งั้นพรุ่งนี้ไปฝากลูกไว้บ้านต้นได้ม่ะ T^T”
“พี่ต้นเขาก็ต้องอยู่กับพี่เจมส์สิ!”
“แต่พี่คิดถึงทุกอย่างของชานี่ค่ะ”
“ไอ้คนทะลึ่ง! ไม่คุยด้วยแล้ว บ้าบ้าบ้า!” มือเล็กๆยกขึ้นมาตีแขนล่ำแล้วเดินหนีเข้าไปบ้าน
“ชาจ๋า~ คืนนี้พี่ขอเห๊อออออออออออออ~”
ผโถพ่อคุณ ... หื่นแม้กระทั่งตอนลูกอยู่ .... ให้เต๋าไปเหอะน่ะชาน่ะ เห็นด้วยม่ะคุณผู้อ่าน? ^^
********************************************************************************************************
จบแล้ววว จบจริงๆแล้วน่ะ! ตอนนี้เราโรงพิมพ์ได้แล้วค่ะ เดี๋ยวแถลงการณ์เรื่องฟิคตอนหน้าน่ะ
ก็ขอบคุณทุกคนมากที่อ่านมาจนถึงตอนนี้เนอะ ขอบคุณที่ติดตาม ขอบคุณที่คอมเม้น
ขอบคุณทุกกำลังใจที่ให้กันค่ะ ขอบคุณจริงๆ
ฟิครูมเมทปิดฉากลงแล้ว แต่ยังเหลืออีกเรื่องน่ะ
ตามไปอ่านได้เน้อ 55555
EDIT PIC*
อิจเมจ น้องปิงปองค่ะ :3
Sha lun la
ความคิดเห็น