ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [TaoKacha af8] Roommate เพื่อนร่วมห้องต้องแอบปล้ำ(?)

    ลำดับตอนที่ #26 : Chapter 24

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 5.15K
      8
      18 พ.ย. 54

    Chapter 24

    _______________________________________________________

     

                คุณจะรับเขาเป็นภรรยาของคุณหรือไม่?

     

                รับครับร่างสูงหันมายิ้มให้กับคนที่อยู่ตรงหน้าเขา และอีกฝ่ายก็ยิ้มตอบ

     

                แล้วคุณ จะรับเขาเป็นสามีหรือไม่?

     

                รับ ...ค่ะ

               

                .

     

                .

     

                .

     

                มือบางของคชายกขึ้นมาเกาจมูก ฮือออออ ซึ้งว่ะ! แม่ง! เป็นงานแต่งงานที่โคตรซึ้งเลยอะจริงจัง! คนตัวเล็กยกมือขึ้นปากน้ำตา

     

                ซึ้งหรอค่ะ? เสียงนุ่มทุ้มดังมาจากด้านหลังโซฟา ก่อนที่สัมผัสอุ่นๆจะมาปะทะกับแก้มเนียน

     

                อือ โคตรซึ้งเลยว่ะพี่!T^T” ใช่! ผมดูซีรีย์เกาหลีอยู่! ซึ้งชิบหาย

     

                โดดงานมานั่งดูหนัง ใช่เรื่องมั้ยเราอะ?มือหนายกขึ้นเขกหัวคนรัก ก่อนจะเดินมานั่งข้างๆ

     

                ชาทำงานเสร็จล่ะเหอะ! ส่วนที่เหลือก็แค่ส่งให้ป๊าเท่านั้นเองร่างเล็กหันมาแลบลิ้นใส่อย่างน่าเอ็นดู ไม่น่าเชื่อว่าเวลา 2 ปี มันจะรวดเร็วขนาดนี้  เขาเรียนจบแล้ว ตอนนี้ทำงานอยู่ที่บริษัทของคุณพ่อ สาขาที่ประเทศไทย ส่วนป๊ากับม๊ายังคงทำงานอยู่ที่เนเธอร์แลนด์

     

                ว่าแต่พี่เต๋าเหอะ ทำไมวันนี้กลับบ้านเร็วอะ? ร่างเล็กหันมาถามคนตัวโต นี่พึ่งจะเป็นเวลาบ่ายสามโมงกว่าๆ ซึ่งไม่ใช่เวลาเลิกงานของร่างสูงเลย หนีงานมาปะว่ะ? - -+

     

                พอดีพี่ออกไปคุยงานกับลูกค้ามาครับ แล้วเสร็จเร็ว เลยกลับบ้านมาก่อนเพราะรู้ว่าคุณภรรยาแอบโดดงานกลับมานั่งดูซีรีย์ที่บ้าน

     

                ฮื่อออ บอกแล้วไงว่าไม่ได้โดดน่ะ!” ร่างบางยื่นปากอย่างขัดใจ

     

                ไม่โดด ก็ไม่โดดครับ! ฮ่าๆเต๋ายื่นหน้าเข้าไปจุ้บปากแดงๆของคนขี้งอน

     

                กริ๊ง กริ๊ง

     

                สวัสดีครับร่างเล็กเดินไปรับโทรศัพท์บ้านที่แผดเสียงดังลั่น

     

                //คชา ปะว่ะ?// .. ท่าทางไอ้เฟรมจะจำเสียงผมไม่ได้ กากมาก =___=

     

                ใช่ นี่คชาพูด

     

                //มึง .. กูมีเรื่องจะบอกว่ะ//

     

                อะไรว่ะ?

     

                //คือ .... คือกู ..//

     

                “…”

     

                //เอ่อ ... กู ...//

     

                มึงไม่พูดกูวางไอ้สัส!”

     

                //กูจะแต่งงานแล้วน่ะ!!!//

     

                อ ... อะไรน่ะ?

     

                //เออ กูบอกว่า กูจะแต่งงานแล้วน่ะ//

     

                ...

     

                //เฮ้ยชา ... เงียบทำไม ..?//

     

                กู .. ดีใจด้วยว่ะเพื่อน! เมื่อกี้กูแค่อึ้งๆ ไอ้สัสเอ๊ยย ดีใจด้วย แต่งเมื่อไหร่?

     

                //คงเร็วๆนี้แหละ เดี๋ยวกูส่งการ์ดเชิญไปให้//

     

                กูได้เป็นเพื่อนเจ้าบ่าวปะว่ะ? ฮ่าๆๆ

     

                //ถ้าไม่ใช่มึงแล้วจะเป็นใครล่ะคร้าบบ?! กูมีมึงเป็นเพื่อนอยู่คนเดียวล่ะเนี่ย!//

     

                ไอ้เหี้ย ไม่มีคนคบ ฮ่าๆๆๆ!”

     

                //จะโทรมาบอกแค่นี้แหละว่ะ ... อ่อ ... กูรอเป็นเพื่อนเจ้าสาวงานมึงน่ะ! ฮ่าๆๆๆ//

     

                ไอ้เชี่ย ... ของกูยังอีกนานอะ ฮ่าๆๆๆ

     

                //แต่งพร้อมกันเลยปะล่ะ? งานแต่ง 2 คู่//

     

                ไม่อะ กูไม่อยากแย่งซีนคู่มึง! ฮ่าๆๆๆ

     

                //มึงสวยสู้แฟนกูได้ที่ไหน?!//

     

                กูหล่อว่ะครับ โทษที! ฮ่าๆๆๆ

     

                //แหม๊~! กล้าพูดว่าหล่อ กูหล่อกว่ามึงเยอะ!//

     

                กูหล่อ!! มีไรปะ?! มึงอะไม่หล่อ!”

     

                //ถ้ากูไม่หล่อ หน้าอย่างมึงคงไม่เหลือ..//

     

                เชี่ยเฟรม! แก่ขึ้นแล้วปากจัดขึ้นน่ะมึง!”

     

                //เหมือนมึงอะ! มึงจำที่มึงเคยพูดสมัยอยู่มหาลัยได้ปะ?//

     

                พูดอะไร?

     

                //มึงบอกว่า มึงจะมีแค่ภรรยา ไม่มีสามี ... แต่ที่กูเห็นเนี่ย .. มึงเป็นเมียพี่เต๋าไปแล้วไม่ใช่หรอว่ะ?! ฮ่าๆๆๆ//

     

                แสร้สสส! กูไม่เคยพูด!”

     

                //ชิห์! มึงอะ ปากไม่ตรงกับใจ ขี้ลืม แรด ดวก!//

     

                ไอ้สัส -*-”

     

                //อย่าคิดน่ะว่ากูแต่งงานแล้วกูจะด่ามึงไม่ได้อะ แรดคชา!//

     

                เกี่ยวเหี้ยไรกับแต่งไม่แต่งครับ?! ฮ่าๆๆๆๆ

     

                //เออ กูไม่รู้ แต่กูหล่อ!//

     

                แถตลอดอะมึงอะ!”

     

                //มึงอะ ไม่ใช่คนปากไม่ตรงกับใจหรอก//

     

                ทำไม?

     

                //เขาบอกว่าผู้ชายอะ ไม่ใช่คนปากไม่ตรงกับใจ แต่แค่ขี้ลืม พูดอะไรไว้ก็ลืมหมด เหมือนมึงอะ!//

     

                มึงก็ผู้ชาย =___=”

     

                //แต่กูพูดไรแล้วจำได้ครับ! กูเป็นกษัตริย์ ตรัสแล้วไม่คืนคำ!//

     

                หน้าอย่างมึง เป็น เดอะ เบกการ์ดก็พอ

     

                //เบกการ์ดกับคิงแม่งคนละชั้นกันเลยว่ะ//

     

                เออ กูอะเดอะคิง! ฮ่าๆๆๆ

     

                //มึงเป็นได้แค่ควีนเท่านั้นแหละไอ้เป็ดเอ๊ยยย//

     

                กูไม่คุยกะมึงล่ะ กูดูซีรีย์ค้างอยู่!”

     

                //เออ บายเว้ย แต่งเร็วๆน่ะ แล้วมาแข่งกันว่าใครจะมีลูกก่อนกัน ก๊ากกก//

     

                กูมีได้ที่ไหน ไอ้ควาย!!=[]=”

                ร่างเล็กวางสายจากเพื่อนสนิท แล้วเดินกลับมาที่โซฟา  นั่งดูซีรีย์ต่อ นี่พอสไว้เลยน่ะ!

     

                เฟรมโทรมาว่าไงค่ะ?

     

                เฟรมจะแต่งงานแล้ว..

     

                แต่งเมื่อไหร่ครับ?

     

                ไม่รู้สิร่างเล็กเอ่ยเบาๆ แล้วซบไหล่คนตัวโต แอบอิจฉาไอ้เฟรมมันเหมือนกันน่ะ เขากับพี่เต๋าคบกันมาตั้งหลายปี บ้านก็อยู่บ้านเดียวกัน นอนก็ห้องเดียวกัน แต่สถานะตอนนี้ ก็ยังเป็นแค่ แฟน เท่านั้นเอง

     

                ออกไปกินข้าวนอกบ้านกันมั้ยวันนี้?มือหนาลูบผมนิ่มของคนตัวเล็กเบาๆ

     

                ไปสิ ชาอยากกินข้าวนอกบ้านมาหลายวันละอะ!”

     

                ได้ครับผม งั้นไปกันเลยปะ? ^^”

     

                พึ่งบ่ายสามโมงกว่าเองน่ะ =___=”

     

                พี่หิวแล้วนี่ค่ะ

     

                ยังไม่ได้กินไรมาหรอฮะ?

     

                ยังไม่ได้กินไรเลย

     

                งั้นชาไปแต่งตัวแป้บ รอตรงนี้น่ะ!”

     

                ครับผม!^^” ร่างเล็กวิ่งขึ้นไปเปลี่ยนชุดบนห้องนอน ร่างสูงมองตามไปแล้วอมยิ้มบางๆ วันนี้ล่ะน่ะ ... วันนี้แหละ!

     

    +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

     

                ร้านอาหารหรูแถบชานเมือง เพราะร้านนี้บรรยากาศดี เหมาะกับวันแสนพิเศษ ร่างเล็กจ้องมองเมนู แต่ละอย่าง น่ากินๆทั้งนั้นเลยอะ!

     

                สั่งเต็มที่เลยน่ะ^^”

     

                พี่ฮะ .. เอาลาบเป็ด ไม่ต้องเผ็ดมากน่ะ น้ำตกหมู ส้มตำไทย ขอพริก 2 เม็ด แล้วก็ไก่ย่าง เท่าไหร่ดีอะพี่เต๋า? ครึ่งตัวปะ?

     

                ทั้งตัวคงไม่หมด ครึ่งตัวพอล่ะกัน

     

                ไก่ย่างครึ่งตัวครับ แล้วก็ขอข้าวเหนียว 2 ห่อน่ะ พี่เต๋ากินน้ำไร?

     

                แล้วแต่ชาเลย

     

                โค้กขวดใหญ่ขวดนึงพี่ เอ้อๆๆ ขอต้มแซ่บกระดูกหมูด้วย หม้อเล็กน่ะ แค่นี้แหละครับ!”

     

                สั่งมาเยอะจัง เดี๋ยวก็กินไม่หมดหรอก

     

                ลืมไปแล้วสิน่ะ ... ว่าคชาเป็นคนกินยังไง?

     

                ฮ่าๆๆ โอเคๆ เต็มที่เลยอะ!”

     

                ร้านนี้บรรยากาศดีจังพี่เต๋าคิดว่าพี่เต๋าจะพาผมมากินร้านอิตาเลี่ยน หรือฝรั่งหรูๆละเส๊?! ผิดล่ะครับ! ผมรีเควสเอง ส้มตำไก่ย่าง อยากกินมาหลายวันล่ะ!

     

                นั่นสิ^^” ร่างเล็กหันมายิ้มบางๆ ก่อนจะเอ่ยคำถาม

     

                พี่เต๋า .. ไอ้เฟรมบอกว่า ผู้ชายน่ะ ไม่ใช่ปากไม่ตรงกับใจ แต่แค่ขี้ลืม พูดอะไรไว้ ก็ลืมหมด จริงรึเปล่า?

     

                ชาคิดว่าไงล่ะ?

     

                ชาว่าชาไม่เป็นอะ

     

                “^^ พี่ว่าแล้วแต่คนน่ะ พี่เองก็ไม่เป็น พี่รักชา และพี่สัญญาว่าจะดูแลชา อันนี้ พี่ก็ไม่มีทางลืมครับมือหนาเอื้อมมากุมมือบางเอาไว้

     

                อย่าพูดว่าสัญญา ... ถ้าทำไม่ได้ขึ้นมา จะแย่เอา

     

                ไม่มีทางที่จะทำไม่ได้ครับ พี่สัญญา ว่าพี่จะดูแลคชา พี่จะรักคชาคนเดียว พี่จะไม่พูดว่าตลอดไป เพราะพี่ไม่รู้ว่าพี่จะมีชีวิตอยู่ได้ถึงเมื่อไหร่ เอาเป็นว่า ตราบใดที่พี่ยังหายใจ จะขอรักและดูแลชา ...

     

                “…”

     

                ... แต่งงานกันน่ะครับ

     

                ...

     

                “...

     

     

                ส้มตำ ลาบเป็ด แล้วก็น้ำตกหมูได้แล้วคร้าบบบ!” พนักงานเสริฟ ... ขัดอารมณ์มาก!

     

                ฮะๆร่างเล็กยกมือปิดปากหัวเราะ ก็กำลังซึ้งนี่นา ... จะร้องไห้อะ จริงๆน่ะ

     

                เอ้อ ... กินก่อน ค่อยตอบพี่ก็ได้น่ะ ร่างสูงเกาหัวแก้เก้อ

     

                พี่เต๋า ...

     

                ครับผม?

     

                ร่างเล็กของคชาลุกจากเก้าอี้ แล้วเดินมาหาร่างสูง คนตัวเล็กก้มลงกระซิบคำบางคำที่หูของเต๋า ไม่นานนัก ใบหน้าหล่อก็อมยิ้มออกมา

     

     

                คำตอบของคชาคืออะไร .... ให้เขารับรู้กันสองคนก็พอเนอะ  ....

     
    *********************************************************************************

    อย่าว่าเรา อย่าโกรธเราเลยน่ะที่มาลงช้า เราไม่สบาย เราท้องเสียมา2วันล่ะ
    ไมเกรนด้วย เลยมาลงช้า พอจะแต่งแล้วมันก็ปวดหัวปรี๊ดๆ

    ขอโทษจริงๆค่า เมื่อวานเราก็กลับบ้านดึก ไปแพคของที่จุฬาทั้งๆที่สภาพกากๆนั่นแหละ

    ไม่โกรธกันน้า ขอโทษจริงๆ

    ขอบคุณทุกคอมเม้นและกำลังใจค่ะ (:

    M U S I C CAFE : LUN LA
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×