ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [TaoKacha af8] Roommate เพื่อนร่วมห้องต้องแอบปล้ำ(?)

    ลำดับตอนที่ #12 : Chapter 11

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 6.45K
      9
      20 ต.ค. 54

    Chapter 11

    _______________________________________________________

     

                เชี่ยยยยย!!! ปวดหัวววว!!! =[]=!!” ทันทีที่ลืมตา มือบางก็รีบกุมหัวทันที ปวดหนึบๆมาก ฮืออออ T^T

     

                กูอยู่ที่ไหนว่ะเนี่ย? บ้านไอ้เฟรม? ... หืออ? นี่มันห้องนอนกูนี่หว่า! จำได้ว่าเมื่อวานจะไปนอนบ้านไอ้เฟรม จากนั้นก็ไปแดกเหล้า .. แล้วกูมาอยู่นี่ได้ไง? ไอ้เฟรมมาส่ง? ไม่น่าใช่! รึกูบินมา?!! =[]= (จินตนาการล้ำเลิศอะเกน) คิดพลางลูบๆหลังตัวเอง ปีกกูงอกมาปะว่ะ?

     

                ก๊อก ก๊อก

     

                เสียงเคาะประตูดังนั้นพร้อมกับร่างสูงที่ยกถาดใส่ชามข้าวต้มกับนมแก้วใหญ่มาให้

     

                ตื่นแล้วหรอครับ?^^” ใบหน้าหวานจ้องหน้าเต๋าอย่างงุนงง ก่อนสมองจะนึกถึงความทรงจำที่เลือนรางเมื่อคืนได้

     

                จำได้ว่า ร้องไห้ แล้วพี่เต๋ากอด พี่เต๋าขอโทษ แล้วพี่เต๋า ... ก็ ... อ๊ากกกกกกกกกก >//////<

     

                ไม่สบายหรอครับ? หน้าแดงเชียว!”เต๋ารีบวางถาดไว้บนโต๊ะตัวเตี้ยๆข้างเตียง ก่อนตรงเข้ามาหาร่างเล็กที่เตียง มือหนาแปะลงที่หน้าผากคนตัวเล็ก ส่งผลให้ใบหน้าหวานยิ่งแดงเข้าไปใหญ่

     

                อ ...ออกไปเลยน่ะ!” เอ่ยเบาๆ ไม่มีแรงจะพูด กูเขินอยู่ โฮกกกก T^T

     

                ชา ... ยังโกรธพี่อยู่หรอค่ะ? พี่ขอโทษน่ะเห็นแววตาเศร้าจากคนตัวสูง ทำให้รู้สึกอยากจะแกล้งขึ้นมาตงิดๆ พอดีผมไม่ใช่คนดีอะไรอะ เห็นคนทำหน้าเศร้าแล้วอยากแกล้งคน =w=

     

                ออกไปน่ะ ...พูดแล้วหันหน้าไปอีกทาง ประมาณว่า กูเคืองอยู่!!!

     

                ก็ได้ครับ ... ถ้าชาไม่อยากเห็นหน้าพี่ แต่ต้องกินข้าวด้วยน่ะ เดี๋ยวจะไม่สบายเอาเอ่ยเสียงเศร้า แล้วลุกขึ้น จะเดินออกจากห้อง

     

                อะจะบะเฮ้ยยยยยยยย!! กูไม่ได้หมายความว่าให้ออกไปจริงๆ!!! กูหันหน้าหนีคือกูจะให้ง้อ ว๊อยยยยย จะไปไหนว่ะเนี่ยยยย!!! =[]=!!!!

     

                “….” มือบางรีบหันมาคว้าที่ปลายเสื้อร่างสูง ฟู่วววว เกือบไม่ทัน *ปาดเหงื่อ* =____=

     

                จะเอาอะไรอีกรึเปล่าครับ?

     

                ....จะไม่ไปยุ่งกับผู้หญิงคนนั้นอีก ....เอ่ยเบาๆแล้วก้มหน้า

     

                ครับ?

     

                .... สัญญาน่ะช้อนตามอง

     

                หือ ? ... อ๋อออ สัญญาครับ! พี่สัญญา!” ทันทีที่เข้าใจความหมายในคำพูดของร่างบาง ก็ก้มลงไปรวบอีกฝ่ายมากอด

     

                สัญญาแล้ว ... ต้องทำให้ได้น่ะ …”

     

                แน่นอนครับ!”

     

                ทำไมไม่บอกเรื่องที่ไปออดิชั่น?

     

                ก็วันนั้นพี่กลับบ้านดึก ...

     

                ไม่คิดจะโทรบอกกันซักคำ!”

     

                ง่า ... ก็คืองี้ครับ จริงๆวันนั้น พี่จะกลับบ้านมาบอกคชา แล้วทีนี้ เพื่อนพี่คนนึงลากพี่ไปงานเลี้ยงส่งเพื่อนอีกคน ซึ่งกำลังจะไปต่อต่างประเทศ มือถือพี่แบตหมด แล้วแถวนั้นไม่มีสัญญาณ พี่โทรหาชาไม่ได้ พอพี่กลับบ้าน ชาก็หลับไปแล้ว ตอนเช้าพี่ตื่นสาย แล้วต้องรีบไปออดิชั่น เลยไม่ทันได้บอกไงครับผม

     

                เหยอ .. อย่างงี้นี่เองโน๊ะ ..~” .____. ทำเสียงแอ๊บแบ๊ว อย่าให้รู้ว่ากูหน้าแตก!!

     

                ไม่เข้าใจผิดแล้วน่ะครับ เราก็เหมือนกัน ไม่ยอมฟังพี่เลยอะ น้อยใจน่ะเนี่ย

     

                ก็ ... ก็ภาพมันชัดขนาดนั้นนี่ฮะ! เป็นใคร ใครก็คิด .___.” กูไม่ผิดจ้า

     

                พี่เองก็เสียใจน่ะ พี่ชาบอกว่า เรา ... ไม่ได้เป็นอะไรกัน ...

     

                ก็มันจริงนี่! เราเป็นพี่น้องกันไงแลบลิ้นใส่อย่างน่ารัก ทำให้มือหนาเอื้อมมาบีบจมูกรั้นๆนั่นอย่างเอ็นดู

     

                ก็แล้วทำไมเราถึงไม่เป็นอะไรกันซักทีล่ะครับ?

     

                อืมมมม ..... ผมว่า ...ทำหน้าตาใช้ความคิด ... คิดจะแกล้งไอ้คนตัวโตนี่ไง!

     

                ว่า ...?

     

               

     

    รอโดเรม่อนมีนิ้วแล้วพี่ค่อยมาพูดเรื่องนี้กับผมเหอะ!”

     

     พูดจบก็เดินลิ่วๆเข้าห้องน้ำไปทันที!

     

               

     

    โอ้โห... ให้มันได้งี้สิ ฮ่าๆๆๆไอ้เรื่องแกล้งคนที่ถนัดจังเลยน่ะ ตัวเล็ก ^^

     

    +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

     

                //อะไรน่ะ!! มึงพูดแบบนั้นกับพี่เขาเนี่ยน่ะ?!//

     

                เออ ทำไมอะ?ร่างบางตักข้าวต้มเข้าปาก โดยมืออีกข้างก็ถือโทรศัพท์ที่คุยกับเพื่อนสนิท คชาจึงเล่าเรื่องราวตั้งแต่ตื่นมาเฟรมฟัง รวมถึงไอ้โดเรม่อนด้วยนั่นแหละ!

     

                //ไอ้ห่า!!! มึงแม่งเล่นตัวชิบหาย!//

     

                ของอย่างงี้มันต้องใช้เวลาโว๊ย!! กูไม่ใช่คนใจง่าย!”

     

                //เรื่องนั้นช่างแม่ง แต่มึงต้องเคลียร์กับกูก่อน สัส!//

     

                เคลียร์? เรื่องอะไรว่ะ?

     

                //มึงแม่งแอบหนีตามสามีกลับบ้าน ปล่อยกูให้อยู่ที่ผับคนเดียว ไอ้เวนคชา!//

     

                เอ๊า!!! มาโทษกูไม่ได้น่ะครับ! พี่เต๋ามาพากูกลับตอนไหนก็ยังไม่รู้เลย!!”

     

                //หนีตามผู้ชาย!! มึงมันคนใจง่าย!! ไปกับผู้ชายแล้วทิ้งเพื่อน!! อีเห็ดสด!!//

     

                มึงจะเลิกด่ากูได้ยัง? =____=”

     

                //อีดอกแค!! อีเรยา!! อีชะนีหมอนทอง!!//

     

                เลิกด่ากูด้วยเสียงตอแหลแบบนั้นเทททท!!! =[]=!!”

     

                //ใช่สิ๊! เดี่ยวนี้สามีดีกว่าเพื่อน!! โฮกกกกกกกกกกกกกกกกก//

     

                ไอ้ห่าเฟรมเลิกแรด!!” สาบานได้ว่าถ้าอยู่กับมันผมจะตบกบาลมันซักทีสองที !! =___=

     

                //ฮ่าๆๆๆๆ ด่ามึงแม่งสนุกว่ะ!//

     

                เดี๋ยวมึงเจอกูด่าแล้วมึงจะหนาว เชี่ย!”

     

                //กลัวที่ไหน?! มึงก็รู้ว่าหน้ากูมีประสิทธิภาพในการรองรับคำด่ามึง//

     

                โบกไว้กี่ชั้นล่ะ?” -____-

     

                //ไม่ถึง10อะ พอดีแค่หนังหน้ากูก็หนาพอล่ะ โบกปูนทับแล้วเดี๋ยวจะไม่หล่อ ฮ่าๆๆๆ//

     

                กวนส้นตีน!”

     

                //แล้วนี่มึงอยู่บ้านเดียวหรอว่ะ? อ๋ออออ ผัวไม่อยู่เลยโทรหาชู้อย่างกูสิน่ะ!//

     

                ไอ้เชี่ยนี่! มึงยัดเยียดเขาให้กูจังว่ะ! พี่เต๋าหมกตัวทำไรอยู่ในห้องนอนไม่รู้!”

     

                //ซุกกิ๊กป่าว -..-//

     

                พ่องมึง! เลิกคิดอัปมงคลได้ล่ะ!”

     

                //น้ำเสียงแบบนี้แสดงว่ามึงหงุดหงิดที่เขาไม่ออกมาเล่นจ้ำจี้กับมึงสิน่ะ-..-//

     

                จ้ำจี้หน้ามึง! กูไม่ได้หงุดหงิดเว้ย!”

     

                //มึงนี่ก็ใจร้ายกับพี่เขาน่ะคชา รู้ทั้งรู้ว่าพี่เขาชอบมึงม๊ากมาก เล่นตัวอยู่ได้! แรด!//

     

                มึงจะด่ากูใช่ปะ?! - -*”

     

                //คำว่าแรดนี่กูชมมึงมั้งไอ้แรด!!//

     

                มึงด่ากูอีกทีกูจะวางสายล่ะ!” คำก็แรด สองคำก็แรด โฮกกกกกกกกกกก T^T

     

                //โอ๋ๆๆ น้องคชาอย่างอนพี่เฟรมสิคร้าบบ โอ๋กันน้าโอ๋กันน//

     

                มึงเป็นเทเลทับบี้หรอ? โอ๋กันน่ะเนี่ย!” ปัญญาอ่อนได้โล่ เชี่ยนี่! 555555

     

                //เขาบอกว่าทิงกี้วิงกี้เป็นเกย์!// น้ำเสียงจริงจัง = =;;

     

                มึงถามไอ้ทิงกี้วิงกี้มาเรอะ?

     

                //มึงดูไอ้บนหัวมัน กับสีตัวมันดิ! ม่วงเชียะ!//

     

                เทเลทับบี้มันมีเพศด้วยหรอว่ะ?!” สงสัยนานล่ะ .____.

     

                //มึงเคยฟังเวลาเขาพากย์เสียงปะล่ะ แม่งเสียงผู้ชาย แม่งเป็นเกย์!//

     

                ว่าแต่ ... เราคุยเรื่องเชี่ยไรกันอยู่เนี่ย! =[]=” จำได้ว่าตอนแรกคุยเรื่องพี่เต๋า!!

     

                //เทเลทับบี้ไง .. ‘-‘//

     

                เทเลทับบี้?

     

                //อาห้ะ! เทเลทับบี้!//

     

                “….”

     

                //…..//

     

                ไอ้ปัญญาอ่อน!! แค่นี้น่ะ!!” ตัดสายทิ้งทันที!

     

                คือแบบ!! ตอนแรกคุยเรื่องพี่เต๋า แล้วก็มาเทเลทับบี้ คือเกี่ยว?! คือเฟรมแม่งจริงจังกับการคุยเรื่องเทเลทับบี้มาก! คือเรื่องเทเลทับบี้เป็นเกย์แม่งยิ่งใหญ่มาก! ….ให้ตายเหอะ! =____=

     

    ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

                ก๊อก ก๊อก

               

                พี่ต๋าวววว กินข้าวววว!” มือบางเคาะประตูรัวๆ ที่ห้องนอนของคนตัวสูง แต่ผลที่รับคือความเงียบ

     

                ไม่เปิดงั้นชาจะเข้าไปแล้วน่ะเฮ้ย!” มือบางหมุนลูกบิดประตู แล้วเดินเข้าไปในห้อง ทันทีที่เข้ามาถึง ร่างเล็กก็ต้องอมยิ้มกับภาพตรงหน้า

     

                ภาพที่คนตัวสูงนั่งอยู่ที่โต๊ะเขียนหนังสือ ใบหน้าหล่อฟุ่บอยู่กับโต๊ะ ที่ข้างๆโต๊ะก็เป็นกีต้าร์โปร่งที่นอนนิ่งอยู่ ร่างเล็กของคชาเดินเข้าไปข้างๆ แล้วย่อตัวลงให้เท่ากับคนที่หลับสนิท ดวงตากลมกวาดมองไปบนโต๊ะ ก็บนกับกระดาษที่มีตัวหนังสือขยุกขยิกเขียนอยู่

               

    มือบางหยิบกระดาษแผ่นนั้นมาดูด้วยความสงสัย  หื้มมม? นี่มัน .. เนื้อเพลงนี่นา ... เพลงอะไรหว่า? ... ช่างมันเถอะ! -..-

     

                พี่เต๋า ตื่นครับตื่น!” มือบางวางกระดาษลง แล้วปลุกคนที่หลับอยู่

     

                หื้ม? อ่าว ..คชา ..คนตัวสูงค่อยๆลืมตาขึ้นมา มือหนายกขึ้นมาขยี้ตาเบาๆ ... จะว่าไป ... ท่าทางแบบนี้ของร่างสูง ก็น่ารักดีเหมือนกันน่ะ! ^^

     

                ลงไปกินข้าวกัน ชาทำกับข้าวเสร็จแล้ว พูดแล้วยิ้มหวาน

     

                ทำให้พี่หรอครับ?

     

                ก็ใช่สิฮะ!” ...พี่เต๋าแม่งมึนอะไรปะว่ะ?! =[]=

     

                ใจดีจัง ...^^”

     

                หือ?คือกูงง พี่เต๋าพึ่งตื่นแล้วเอ๋อเร๊อะ?! =[]=

     

                แบบนี้ต้องให้รางวัล ...^^”

     

                “….?”

     

                ฟอดดดดด

     

                พ ... พี่ต๋าวววววว!!! =/////////=” ร่างสูงยื่นหน้ามาหอมแก้มเนียนหนักๆ ก่อนจะยิ้มกว้าง แล้ววิ่งลงบันไดบ้านไป

     

                นี่ไม่ใช่เต๋าเอ๋อแล้ว! นี่มันเต๋าหื่นชัดๆ! ขอแช่งให้ตกบันได! โฮกกกกกกก T[]T

     

               

     ******************************************************************************

    มาต่อแล้วแอ้วแอ้ว > <
    จะบอกว่า ตอนนี้สมองตันมากอะ คิดมุขไม่ออก เบลอๆ ไม่สบาย 55555

    ขอบคุณมากเลยค่ะที่แนะนำว่าให้ใส่เพลงในแชพฯ แต่แบบ ...
    ปัญหาอยู่ที่ไม่รู้จะใส่เพลงอะไร!! 5555555555555555555

    Like a G6 ดีปะ? เพลงโจ๊ะดี! หรือ On the Floor? -..- ฮ่าๆๆๆ ล้อเล่นเน้อ~

    หลายคนเม้นมาว่า ไรเตอร์เกรียน ... อุ๊บส์!! ก็เบาเบา *สะบัดบ๊อบ*  แบบ เขินง่ะ ฮิ้ววว~
    ต้องบอกว่า ไม่เกรียนไม่ใช่เราจ้า ... ฮ่าๆๆๆ

    ขอบคุณทุกคอมเม้นและกำลังใจค่า ((:

    ปล.ใครไปTerminal 21 แล้วบ้างอะ? เป็นไงมั่งอะ? ว่าจะไปเดินแรดๆดูอะ  .___.
    ปล2. ใครเล่น Instragram บ้างยกมือขึ้นนน เราพึ่งหัดเล่นล่ะ แอร๊ > < 

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×