ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    All day with #YUGMARK

    ลำดับตอนที่ #4 : Mascot Boy [YugMark]

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 1.11K
      16
      24 พ.ย. 57













    Mascot Boy

    Type: Romantic

    Couple: Yugyeom x Mark

     

     

     

     

     

    ลูกโป่ง

    เสียงเพลง

    ขบวนพาเหรด

    เครื่องเล่น

    และ เด็กๆ

     

    องค์ประกอบทั้งหมดนี้รวมตัวกันเป็นสถานที่ที่บรรดาคุณหนูๆตัวน้อยทั้งหลายอยากมาเที่ยว หรือบรรดา คู่รักที่มาออกเดต

     

     

     

    สถานที่ที่เรียกว่า สวนสนุก

     

     

     

    และเมื่อนึกถึงสวนสนุก สิ่งที่นึกถึงตามมาก็คือ

     

     

    'มาสคอต'

     

    มาสคอตของตัวการ์ตูนแสนน่ารักทั้งหลาย เป็นหนึ่งในสิ่งกระตุ้นให้เด็กๆเข้ามาเล่น และมาถ่ายรูปกับคุณมาสคอต ที่อาจจะยืนแจกลูกอม หรือยืนแจกลูกโป่งสีสันสดใสอยู่ตามบริเวณต่างๆของสวนสนุก

     

     

    รอยยิ้มแสนไร้เดียงสาของบรรดาเด็กน้อยที่ได้รับของจากคุณมาสคอตแสนใจดี มันทำให้คนที่อยู่ภายใต้หัวมาสคอตอมยิ้มขึ้นมา

     

     

    "คุงหมี คุงหมี อาวโป่งอะโป่ง"

    เด็กหญิงตัวเล็กๆ อายุประมาณสองขวบ เงยหน้าพร้อมกับยกมือป้อมๆ ขึ้นมา

     

    มืออ้วนของมาตคอตหมีสีขาวส่งลูกโป่งสีชมพูสวยให้เด็กตัวน้อย

     

     

    "จีมิน ขอบคุณคุณหมีรึยังลูก" มารดาของเด็กน้อยเอ่ยขึ้นเบาๆแล้วดันตัวเด็กหญิงให้ก้มลงขอบคุณ

     

     

    เด็กหญิงตัวน้อยโค้งตัวลงอย่างน่ารักน่าชัง แล้วแม่ของเธอก็อุ้มตัวเธอขึ้นมาถ่ายรูปกับมาสคอตคุณหมีแสนน่ารัก

     

     

    คิมยูคยอม อมยิ้มบางๆภายใต้หัวมาสคอต เขาชอบการมาเป็นมาสคอตเพราะแบบนี้แหละ ชอบที่จะได้เห็นรอยยิ้มแสนไร้เดียงสาของเด็กๆ และในสวนสนุกนี้ เขาค่อนข้างจะป้อบปูล่าพอตัวเลยล่ะ

     

     

     

    เวลาล่วงเลยไปนานจวบจนใกล้เวลาพระอาทิตย์ตกดิน และเป็นเวลาของขบวนพาเหรดของเหล่าตัวการ์ตูนจะออกมาเดินโชว์รอบสวนสนุก และนั่นจะเป็นเวลาเลิกงานของเขา

     

     

     

     

    แค่คิดว่าจะได้เลิกงานแล้วกลับบ้านก็รู้สึกมีพลังขึ้นมาแล้วล่ะ

     

     

    แน่นอน เพราะว่ามีบางคนกำลังรอเขากลับบ้านอยู่ไงล่ะ

     

     

     

     

    "คุณหมี อยากได้ลูกโป่ง"

     

     

     

    แรงสะกิดพร้อมกับเสียงเรียกทำให้ยูคยอมหันไปหา เด็กชายในชุดเอี๊ยมยีนส์ หน้าตาน่ารัก กับที่คาดผมหูกระต่าย กำลังยื่นมือมาหาเขา ทำท่าเหมือนจะขอลูกโป่ง ริมฝีปากอิ่มแดงยกยิ้มกว้างจนเขาอยากจะเข้าไปบีบแก้มแดงๆนั่นซักทีสองที

     

     

    ยูคยอมหัวเราะออกมาเสียงดัง จะเรียกเด็กชายก็คงจะไม่ถูก ก็คนๆนี้ โตกว่าเขาตั้งสี่ปี แต่ตัวเล็กนิดเดียว ยิ่งแต่งตัวด้วยชุดเอี๊ยมแบบนี้ยิ่งลดอายุลงไปจนดูเหมือนเด็กชายวัยมัธยม

     

     

    "ขอลูกโป่งหน่อยครับคุณหมี" คนตัวเล็กแบมือ

     

     

    สาบานเลยว่าตอนยื่นลูกโป่งให้อีกฝ่าย ปากเขายกยิ้มจนรู้สึกปวดแก้มไปหมด รอยยิ้มน่ารักๆของอีกคนที่ส่งมาให้ ยิ่งทำให้เขาหายเหนื่อยจากการเดินแจกลูกโป่งทั้งวัน

     

     

     

    "คุณหมีน่ารักจัง ขอถ่ายรูปด้วยได้มั้ยครับ?"

     

     

    หัวหมีใหญ่ๆผงกด้วยความรวดเร็ว แล้วดึงตัวคนร่างเล็กเข้ามาหวังจะกอดแน่นๆ แต่มันติดที่หัวมาสคอตอันใหญ่นี่เนี่ยสิ

     

     

    มาร์คต้วน หัวเราะร่า มือเล็กจับหัวมาสคอตไว้แล้วค่อยๆถอดออก เผยให้เห็นใบหน้าหล่อเหลาของชายหนุ่มที่ซ่อนอยู่ข้างใน

     

     

    "นึกยังไงถึงมาที่นี่ครับเนี่ย?" มือหนาลูบไล้แก้มเนียนของอีกฝ่ายเล่น

     

     

    "มาไม่ได้รึไงกัน?"

     

     

    "อยากรู้เฉยๆ"

     

     

    ร่างเล็กค่อยๆยื่นหน้าเข้าไปหาอีกฝ่าย ถูจมูกรั้นของตัวเองกับจมูกอีกคนไปมา

     

    "ก็คิดถึงแฟน"

     

     

    "น่ารักจัง แฟนใคร"

     

    ระยะห่างของใบหน้าเริ่มเข้ามาหากันเรื่อยๆ เรื่อยๆ …..

     

    "แฟนหมี"

     

     

    "คนอะไรเป็นแฟนหมี"

     

     

    "คนชื่อมาร์คต้วน"

     

     

    บทสนทนาไม่มีการตอบรับหรือเถียงกันต่อ เพราะชายหนุ่มตัวสูงได้ใช้ริมฝีปากของตนก้มลงปิดปากแดงๆนั่นไปเสียแล้ว

     

     

     

     

    พลุจำนวนมากมายถูกจุดขึ้นไปบนท้องฟ้า บรรดานักท่องเที่ยวในสวนสนุกต่างตื่นเต้นกับจำนวนพลุที่พุ่งขึ้นไปเป็นแบบต่างๆ และหลากสีสัน

     

     

    "โหหหห สวยจัง..." ร่างเล็กๆเอ่ยออกมาอย่างตื่นเต้น แขนเรียวกอดอยู่รอบคอคนตัวโต ที่ยอมให้เขาขี่หลังเพื่อดูพลุ

     

     

    ยูคยอมเปลี่ยนชุดแล้ว ร่างสูงอยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตกับกางเกงยีนส์ เขากำลังยืนอยู่หลังสุดของบรรดาผู้คนที่เข้าชมพลุในสวนสนุก แล้วไอ้ตัวเล็กข้างๆเนี่ย ดันงอแงเพราะมองไม่เห็น เขาเลยยอมให้เจ้าตัวขี่หลังดูพลุ

     

     

    ถึงจะหนักไปหน่อย เมื่อยไปนิด แต่แลกกับการมีแก้มนิ่มๆ และกลิ่นหอมอ่อนๆ มาคลอเคลียอยู่ข้างๆแบบนี้มันก็โอเคนะ

     

     

    "ยูคยอมอ่า .."

     

     

    "ว่าไงครับ?"

     

     

    "ขอขี่หลังกลับบ้านได้ป่าวครับ?"

     

     

    "แล้วผมเคยขัดมาร์คได้ที่ไหน?"

     

     

    "ยูคยอมใจดีจัง~"

     

     

    "ขอเพิ่มพลังหน่อยสิ"

     

     

    ฟอดด

     

     

    จมูกรั้นๆของร่างเล็กฝังเข้ากับแก้มของเขาเสียฟอดใหญ่ เพียงแค่เท่านี้ก็รู้สึกว่าพลังงานที่สูญเสียไปทั้งวันมันฟื้นฟูขึ้นมาอย่างรวดเร็วเลยสิ

     

     

     

    "ตัวสูงนี่มันดีอย่างนี้เองเนอะ โห นี่รู้สึกเหมือนจะมองเห็นหลังคาบ้านเลยนะเนี่ย"

     

     

    เสียงงุ้งงิ้งๆของคนบนหลังพูดเจื้อยแจ้วมาตลอดทางกลับบ้าน โดยที่ตัวเขามีหน้าที่รับฟังและตอบรับบ้าง แต่ไม่นาน เสียงหวานๆก็เงียบหายไป พร้อมลมหายใจแผ่วๆที่เป่าอยู่ข้างแก้ม

     

     

    ไม่กินก็ซน ไม่ซนก็หลับ บางทีเขาก็ไม่แน่ใจว่าคนๆนี้อายุมากกว่าเขาจริงรึเปล่า

     

     

     

     

    ร่างเล็กถูกวางลงบนเตียงนอนนุ่ม ชายหนุ่มประทับริมฝีปากลงบนหน้าผากเนียน เอ่ยคำหวานแผ่วเบาเพื่อให้อีกคนฝันดี

     

     

    จริงๆตอนแรกเขาก็ไม่ได้อยากจะเป็นมาสคอตแบบนี้หรอก เขามีหน้าที่การงานที่ดีอยู่แล้ว แต่ถ้าไม่ใช่เพราะคนข้างๆ มาร์คชอบสวนสนุก มาร์คชอบมาสคอต มาร์คชอบแสงสีของสวนสนุก เขาสามารถทำได้ทุกอย่าง ถ้ามาร์คชอบ แลกกับการที่ทำให้มาร์คมีความสุข แน่นอนว่าการมาเป็นมาสคอตนี่ตอนแรกก็คิดว่าทำสนุกๆ เป็นงานพาทไทม์ แค่เห็นมาร์คยิ้ม เขาก็โอเค

     

     

    แต่ไปๆมาๆ เขาว่าการเป็นมาสคอตก็สนุกดี แถมยังทำให้เขาได้กำไรจากคนตัวเล็กนี่มากขึ้นด้วยสิ

     

    แน่ละ เจ้ามาสคอตคุณหมีขาวน่ารักจะตาย มาร์คเลยเอะอะก็กอด เอะอะก็ซุก

     

     

    ถ้าให้ผมเป็นคุณหมีไปเรื่อยๆก็โอเคนะ? ว่ามั้ยครับ : )







    END






    อยากกอดมาสคอตคุณหมีบ้างจังงืม ...



    ฝากด้วยนะคะะะะะะะ ฟิควูบมากๆ 55555555555555555555






    SQWEEZ










    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×