คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #31 : Change [Yugmark]
Change
Couple: Yugyeom x Mark
Type: drama
ไม่เข้ามาคุยด้วย
ไม่เข้ามาเล่นด้วย
ไม่เข้ามาคลอเคลีย
ไม่เข้ามาแกล้ง
ไม่เข้ามางอแง
ไม่เข้ามาอ้อน
"พี่แม่ง ....
ไม่เหมือนเดิมว่ะ"
.
.
.
"สำหรับผมหรอครับ?
พี่มาร์ค ... เป็นคนเปลี่ยนแปลงได้ตลอด"
เสียงกรี๊ดของแฟนคลับ
เสียงเล่นสนุกของเมมเบอร์
หรือเสียงคำถามต่อไปจากพิธีกรไม่กระทบโสตประสาทของมาร์คเลยซักนิด
หลังจากที่คำบางคำหลุดออกมาจากปากของคนที่ได้ชื่อว่า 'แฟน'
ตลอดทั้งงานที่ยูคยอมเอาแต่ตัวติดกับแบมแบมโดยไม่สนใจเขาเลยซักนิด
ทั้งที่ถ้าเป็นเมื่อก่อนยูคยอมคงเข้ามาหาเขาเหมือนกับลูกหมาตัวโตๆ
อันที่จริงเขาไม่มีสิทธิ์น้อยใจเลยด้วยซ้ำ
เพราะคนที่ตีตัวออกห่างก่อนคือเขาเองด้วยเหตุผลโง่ๆว่า เบื่อ
มาร์คเป็นคนขี้เบื่อเขารู้ตัว
แต่เบื่อในที่นี้ไม่ได้หมายความว่าเขาจะเบื่อกับการที่มียูคยอมอยู่ใกล้ๆ
แต่ที่เขาเบื่อก็เพียงแค่อยากมีบางช่วงเวลาที่อยู่กับตัวเองแต่เหมือนหมอนั่นจะไม่เข้าใจ
ยูคยอมเข้าใจเพียงแค่ว่า แฟนกัน ต้องอยู่ด้วยกันตลอดเวลา
"ไงล่ะมึง ได้ห่างสมใจเลยมั้ยล่ะ?"
แจ็คสันพูดขึ้นหลังจากจบงานมีต
ทีแรกเขาจะต้องนอนกับยูคยอมเหมือนเดิม แต่ได้ยินจากพี่เมเนฯมาว่าหมอนั่นขอไปนอนกับแบมแบมด้วยเหตุผลเด็กๆว่าอยากเล่นเกมส์ที่ค้างไว้ด้วยกัน
ซึ่งมาร์คเองก็รู้ดีแก่ใจว่ามันไม่ใช่
"กูบอกมึงแล้วใช่มั้ยมาร์ค
ว่ามึงมีอะไรมึงต้องเคลียร์ ไม่ใช่ปล่อยไว้แล้วก็หนีมันดื้อๆ เป็นไงล่ะ
สมใจมึงรึยัง?"
มาร์คทำได้เพียงแค่ถอนหายใจเสียงดังใส่แจ็คสันก่อนจะเปิดประตูห้องเดินหนีออกไปยังสวนชั้นลอยของโรงแรม
โชคดีที่เวลานี้ไม่มีคนอยู่ตรงนี้แล้ว
มือเล็กกระชับเสื้อแขนยาวตัวบางของตนเองแล้วนั่งลงบนม้าหิน
ถ้าเป็นเมื่อก่อน
เขาคงได้รับอ้อมกอดอุ่นๆจากยูคยอม แต่ตอนนี้เขาคงต้องกอดตัวเองแทนแล้วล่ะ
แค่หน้าเขา ยูคยอมยังไม่อยากจะมอง
เพียงแค่คิด น้ำตาเม็ดโตก็ไหลออกมา
เขาผิดเองนั่นแหละ ผิดเองเต็มๆ ผิดแบบไม่น่าให้อภัย
"ข้างนอกอากาศมันเย็น
ถ้าหนาวทำไมไม่เข้าไปข้างใน"
เสียงทุ้มที่คุ้นเคยยิ่งทำให้มาร์คกลั้นน้ำตาไม่อยู่ อยากจะวิ่งเข้าไปกอดร่างสูง
แต่ทำได้เพียงแค่ยืนมองอีกฝ่ายเท่านั้น
"คยอมอ่า...."
"ดึกแล้ว เข้าไปนอนเถอะครับ"
"คยอมอ่า .... พี่ ...."
"ฝันดีครับ"
ทันทีที่เด็กหนุ่มหันหลังแล้วก้าวเท้าเดินกลับเข้าไปในส่วนของโรงแรม
ความกล้าที่ไม่รู้มาจากไหนก็ทำให้มาร์คพุ่งตัวเข้าไปกอดอีกฝ่าย
ใบหน้าหวานที่เลอะน้ำตาซบอยู่กับแผ่นหลังกว้าง
เสียงสะอื้นอย่างน่าสงสารทำให้ยูคยอมถอนหายใจ
"พี่จะเอายังไงกันแน่?"
"ฮึก ... พี่ ..."
"ผมเหนื่อยแล้วว่ะ
เหนื่อยกับการที่ต้องวิ่งตามพี่ฝ่ายเดียว
เหนื่อยกับการที่ไม่รู้ว่าสำหรับพี่ผมเป็นอะไรกันแน่"
"พี่จะมาพี่ก็มา พี่จะไปพี่ก็ไป
พี่เคยเห็นผมเป็นแฟนพี่บ้างมั้ย?"
"ขอโทษ ...."
"พี่เคยรักผมบ้างมั้ยมาร์ค?"
.
.
.
"….รัก….."
"แต่ผมเหนื่อยแล้วว่ะ"
"คยอม ...."
"ผมยอมแพ้พี่แล้ว"
"ฮึก ... คยอม ... ไม่เอา
ไม่เลิกนะ"
เด็กหนุ่มแกะมือของมาร์คที่โอบเอวตนเองออกยิ่งทำให้เขาใจหาย
น้ำตาก็หลั่งออกมาอย่างไม่หยุด ยูคยอมค่อยๆย่อตัวลงจนตัวเท่ากับเขา
มือหนายกขึ้นมาเกลี่ยน้ำตาที่แก้มใสแผ่วเบาก่อนจะดึงตัวมาร์คเข้าไปกอดแน่น
"ผมแพ้ทางพี่อีกจนได้"
"ผมเหนื่อยนะ แต่เพราะผมรักพี่ผมจะเดินต่อ
แต่พี่ช่วยจับมือผมแล้วเดินไปพร้อมกันได้มั้ย?"
"วันหลังไม่เอาแบบนี้แล้วนะครับคนดี"
"ฮื่อ"
END
จบแบบหน่วงไม่ได้จริงๆอะ
สงสารมี่แรงมาก
ความคิดเห็น