คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #29 : Kyumden Retriever [Yugmark]
Kyumden Retriever
Couple:
Yugyeom x Mark
Type:
puppy and his owner
คุณเคยอ่านนิทานเรื่องเจ้าชายกบมั้ยครับ? ที่มีสาวน้อยคนนึงจุมพิศเจ้ากบหน้าตาน่าเกลียด
แล้วจู่ๆ มันก็กลายเป็นเจ้าชายรูปงามเสียอย่างนั้น
ในตอนจบของเรื่องเด็กสาวคนนั้นก็ได้แต่งงานกับเจ้าชายกบ
แล้ว .... เคยนึกถึงภาพต่อของมันกันมั้ยครับ?
ภาพต่อที่ว่า เจ้าชายอาจจะยังคงนิสัยแบบเดิมๆ นั่นก็คือการกระโดดไปมา
หรือใช้ลิ้นตวัดแมลงเข้าปาก อ่า ... ช่างเป็นจินตนาการที่น่าขยะแขยงจริงๆ
ถ้าจะต้องถึงนึกภาพผู้ชายหน้าตาดีจัดแต่ใช้ลิ้นตวัดอาหารเข้าปากแบบนั้น
แล้วทำไมผมถึงเกริ่นเรื่องเจ้าชายกบเหรอครับ? ผมแค่นึกอะไรเล่นๆเท่านั้นเองแหละครับ
เพราะคนใกล้ตัวของผมดันมีพฤติกรรมแปลกๆ ไม่เชิงแปลกหรอกครับ
แค่ผมอาจจะไม่เคยชินเสียมากกว่า
พฤติกรรมที่ว่านี่ไม่ใช่พฤติกรรมแบบกบๆหรอกนะครับ
แต่เป็นพฤติกรรมที่คลับคล้ายคลับคลาว่าเหมือนลูกหมากำลังอ้อนเจ้าของยังไงอย่างงั้นน่ะสิ
ไม่ใช่ลูกหมาธรรมดานะ แบบเจ้านั่นคงเป็นโกลเด้นรีทีฟเวอร์หรือเซนต์เบอร์นาดด้วยซ้ำ
"พี่มาร์คคคคคคคคคคคค" พูดถึงหมา หมาก็มา
ร่างกายใหญ่โตเกินวัยพุ่งตัวเข้ามาหาผมอย่างแรง
หัวโตๆของเด็กยักษ์วางแหมะลงบนหน้าตักผมอย่างพอดิบพอดี
แขนยาวๆของเขาโอบรัดรอบเอวของผมแล้วเจ้าเด็กนี่ก็เงยหน้ายิ้มแฉ่งให้อย่างอารมณ์ดี หมอนี่หน้าตาดีนะครับ
ดีมาก แต่เมื่อไหร่ที่ทำหน้านิ่งๆ เซตผม แล้วยืนล้วงกระเป๋า
หมอนี่จะกลายเป็นบุคคลที่สาวๆหลงใหลกันทีเดียว แต่อย่างว่าแหละครับ
มันเป็นแค่รูปลักษณ์ภายนอก นิสัยจริงๆของหมอนี่น่ะเหรอ ....
"พี่มาร์ค ผมอยากกินช็อกโกแลตปั่น ออกไปซื้อกันเถอะ~" ใบหน้าหล่อๆนั่นยิ้มกว้างออกมาจนตาปิด
ก่อนจะเอาหน้ามาซุกมาดมนั่นจับนี่ที่เอวของผม จั๊กจี้นะครับ
แต่การกระทำแบบนี้มันเหมือนหมาที่กำลังอ้อนเจ้าของชะมัด
รู้สึกเหมือนเห็นหูกับหางโผล่ออกมาเลยแฮะ
ผมยกมือขึ้นลูบศีรษะของเจ้าลูกหมานี่เบาๆ
เด็กนั่นผละออกมาจากการเอาหน้าซุกเอวผม มือหนาจับมือของผมไปทาบกับมือของเขา
พึ่งสังเกตว่ามือของผมเล็กกว่ามือของเด็กนี่เกือบเท่านึง
ยูคยอมจับมือของผมขึ้นมาเล่น เขาขบกัดนิ้วผมเบาๆ
เหมือนกำลังโดนลูกหมาคันฟันกัดจริงๆ เด็กนั่นหัวเราะเบาๆแล้วจูบหลังมือของผม
ไอร้อนจากหลังมือเหมือนจะพุ่งขึ้นมาอยู่บนแก้ม
ยูคยอมผละออกมาจากตักของผมแล้วจ้องหน้า และเป็นผมเองที่หลบสายตาของเขาก่อน
สายตาของคิมยูคยอมน่ะ ดูง่ายจะตายไป ง่ายเกินไปจนทำให้ผมเขินทุกครั้งที่จ้องตา
"พี่มาร์ค..." น้ำเสียงแหบพร่าที่กระซิบอยู่ข้างหูทำให้ผมสะดุ้ง
โพสิชั่นของผมกับเขามันเปลี่ยนไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้
กลายเป็นผมนอนราบไปกับโซฟาโดยมีเขาทาบทับอยู่ด้านบน
"ย ... ยูคยอม .."
"วันก่อนพี่บอกให้ผมไปอ่านนิทานเรื่องเจ้าชายกบ ..."
นิ้วเรียวยาวของเขาเกลี่ยอยู่ที่แก้มของผม ผมตอบรับเขาเพียงแค่เสียงอื้ออึงในลำคอ
คำพูดหายไปหมดพร้อมกับสัมผัสที่อยู่ข้างแก้ม
"แล้วพี่ก็บอกว่าผมเหมือนลูกหมา ...."
"ถ้าอย่างนั้นพี่คงแปลว่าผมเป็นเจ้าชายเหมือนกันใช่มั้ยล่ะ?" รอยยิ้มกว้างๆถูกส่งมาให้อีกครั้ง
ผมย่นจมูกใส่คนตรงหน้าเพราะคำพูดแสนหลงตัวเอง
"เจ้าชายกบจะกลายร่างได้เพราะจูบกับสาวงาม แต่เจ้าชายแบบผมเนี่ย
ไม่เห็นได้จูบกับสาวงามบ้างเลย"
"ผมก็อยากกลายร่างเป็นเจ้าชายรูปงามบ้างนะครับพี่มาร์ค...."
จมูกโด่งที่ก้มลงมาคลอเคลียทำให้สติสตังผมเตลิดไปหมด ลมหายใจร้อนๆ
ดวงตาที่จ้องมองมาราวกับต้องการจะแผดเผาไม่ให้เหลือซาก
"ฉัน ..."
"พี่รู้มั้ย? ว่าผมไม่ใช่แค่ลูกหมาธรรมดาหรอกนะ
..."
"....?"
"ก็ผมน่ะ ... เป็นลูกหมาป่าน่ะสิ" ริมฝีปากร้อนก้มลงมาประกบจูบ เขาขบกัดริมฝีปากล่างของผมอย่างอ้อยอิ่งแล้วส่งลิ้นเข้ามาเกี่ยวกระหวัดอย่างดูดดื่ม
ผมเข้าใจแล้วล่ะ ......
ว่าเมื่อไหร่ที่เราจูบกัน
จากลูกหมาตัวโตจะกลายร่างเป็นหมาป่าจอมเจ้าเล่ห์ในทันที
แล้วเหยื่ออย่างผมคงทำอะไรไม่ได้นอกจากยอมให้เจ้าหมาป่าลิ้มรสความหอมหวานของร่างกายอย่างเอาแต่ใจ
ฝากไว้ก่อนเถอะ เจ้าลูกหมา!
END
เหลือสอบอีก1ตัว เย่!
#tkymfic
ความคิดเห็น