คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : Chocolate Cake [Yugmark]
Chocolate Cake
Couple : Yugyeom x Mark
Type: Romantic
"โห วันนี้เค้กช็อกโกแลตว่ะ กูละอยากรู้จริงๆใครเอามาให้มึง"
"จะเป็นสาวน้อยที่ไหนวะเนี่ย"
"เผลออาจเป็นยัยอ้วนแว่นห้องคิงก็ได้ ฮ่าๆๆ"
เสียงแซวและเสียงหัวเราะของเพื่อนในกลุ่มทำให้ร่างสูงยกยิ้ม เขาได้รับขนมหลายชนิดที่มีคนเอามาใส่ในล็อกเกอร์ของเขาร่วมเดือนกว่า ไม่มีว่าจากใคร ไม่มีข้อความบอกรักหรือใดๆทั้งสิ้น มีเพียงกล่องขนมแบบต่างๆที่เอามาวางไว้
ตอนแรกเขาคิดว่าคงมีคนใส่ผิด แต่ต่อมาก็มีทุกวันๆ เขาไม่เคยคิดจะหาว่าใครเป็นคนเอามาให้ ถ้าเจ้าตัวชอบเขาจริงๆก็คงเปิดเผยตัวตนเอง
"เฮ้ยยูคยอม พี่มาร์คมาๆ" เสียงของเพื่อนในกลุ่มตะโกนแล้วชี้ลงไปยังสนามบาส เด็กหนุ่มชะโงกศีรษะลงไปมอง
พี่มาร์คหรือ มาร์ค ต้วน รองประธานนักเรียนของโรงเรียนเขา ใบหน้าหวานสวย แต่ถ้ามองว่าหล่อ พี่มาร์คก็เป็นอีกคนที่หล่อมากจนน่าอิจฉา
รูปร่างบาง แต่ไม่อ้อนแอ้นแบบหญิงสาว ดวงตากลมโต จมูกโด่งรั้น ปากอิ่มแดง พวงแก้มใส ผมสีดำสนิทตัดกับผิวขาวราวกับหิมะ พี่มาร์คเป็นเจ้าหญิงสโนว์ไวท์ของใครหลายคน รวมถึงตัวเขาด้วย
แต่เมื่อมีเจ้าหญิงสโนว์ไวท์ ก็ต้องมีเจ้าชายเคียงคู่ และคงเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก อิมแจบอม ประธานนักเรียนที่มีข่าวลือให้ทั่วว่าทั้งคู่คบหากันมาตั้งแต่มัธยมต้นและตอนนี้ก็ยังคงรักกันดี
"เฮ้อ" คิมยูคยอมเท้าคางมองรุ่นพี่คนสวยที่เดินเข้ามาพร้อมกับคนรัก ต่อให้ชอบมากแค่ไหนแต่ถ้าเขามีแฟนแล้วก็ทำไรไม่ได้ปะวะ
"กูบอกมึงแล้วว่าให้แย่ง" แจ็คสันตบลงบนบ่าของเพื่อนเบาๆ
"แย่งเชี่ยไรล่ะ แค่จะเข้าไปคุยด้วยยังไม่มีโอกาสเลย"
"เฮ้ยคยอม แต่กูมีข่าวดีจะบอกว่ะ" จินยองขยับตัวหันมาหา
"อะไร?"
"วันนี้รุ่นพี่แจบอมมีประชุม แต่แอบได้ยินมาว่าพี่มาร์คไม่ได้ประชุมด้วย"
"แล้ว?"
"มึงก็เข้าไปคุยกับเขาสิวะ"
"พ่อง! ต่อให้เขาไม่ได้เข้าประชุมเขาก็ต้องรอกลับด้วยกันปะ"
"ก็ไม่แน่" เด็กหนุ่มพ่นลมหายใจออกมา
"ต่อให้กูชอบพี่มาร์คมากแค่ไหนแต่กูก็ไม่มีสิทธิ์ไปทำให้เขาแตกแยกกันมั้ยมึง"
"... แล้วถ้าเขาไม่ได้คบกันล่ะ?" แบมแบมเงยหน้าขึ้นมาจากโทรศัพท์มือถือ ใบหน้าน่ารักของเพื่อนยิ้มมุมปาก
"มึงหมายความว่าไงวะแบม?"
"กูหมายความว่า ถ้าเขาไม่ได้คบกันตั้งแต่แรกล่ะ มึงจะกล้าจีบพี่เขารึเปล่า?"
"จะเป็นไปได้ไง ใครๆก็บอกว่าเขาคบกันตั้งแต่มัธยมต้น"
"คนอื่นบอก แต่ตัวพี่เขาไม่ได้บอกนี่ ก็คิดเอาแล้วกัน กูตั้งสมมุติฐานเฉยๆ" เพื่อนสนิทไม่ได้พูดอะไรต่อเพียงแต่ก้มหน้าลงไปกดโทรศัพท์มือถือ
เขา แจ็คสัน และจินยองมองหน้ากัน มันก็จริงอย่างที่ไอ้แบมพูด รุ่นพี่สองคนนั้นไม่เคยออกมาบอกว่าตนเป็นอะไรกัน มีแต่คนในโรงเรียนที่ทึกทักกันไปเอง
"งั้นกูจะลองจีบดู"
"อย่างงี้สิเพื่อน"
หลังเลิกเรียน พี่มาร์คไม่ได้อยู่รอพี่แจบอมประชุมจริงๆด้วย แต่ร่างเล็กก็ไวพอในการออกนอกโรงเรียนโดนไม่โดนกลุ่มนักเรียนรุมขอกรี๊ด แต่เขาก็ไวกว่าที่ตามอีกฝ่ายมาได้ติดๆ
ร่างเล็กเดินเอื่อยๆอยู่ในย่านการค้า ดวงตากลมๆเบิกกว้างทันทีที่เห็นร้านเบเกอร์รี่ ร่างเพรียวเดินเข้าไปในร้านแล้ว ส่วนตัวเขาก็หยุดยืนอยู่หน้าร้าน
เขาจะไม่สะดุดใจอะไรเลยถ้าร้านนี้ไม่ได้มีชื่อติดไว้กับกล่องขนมเค้กที่เขาได้มาวันนี้ ขายาวก้าวเข้าไปในร้าน เขาแอบเห็นร่างเล็กของรุ่นพี่ยืนหัวเราะกับคุณป้าเจ้าของร้าน
"แล้วตกลงเค้กช็อกโกแลตเมื่อวานเป็นไงบ้างเรา?"
"ไม่รู้สิครับคุณป้า ผมยังไม่เห็นเขาทานเลย น่าจะไม่ชอบช็อกโกแลตแน่ๆ"
เค้กช็อกโกแลต?
เขายังไม่ทาน?
ใคร?
พี่มาร์คซื้อเค้กไปให้ใคร?
"อ่าวพ่อหนุ่ม หาขนมอะไรถามป้าได้นะลูก" คุณป้าท่าทางใจดีเอ่ยถามเขาที่ยืนนิ่งอยู่กับที่ การทักทายทำให้รุ่นพี่คนสวยหันมามอง ยูคยอมที่ยืนจ้องอยู่ก่อนแล้วสังเกตเห็นว่ารุ่นพี่ตกใจเมื่อเห็นเขา พี่มาร์ครู้จักเขาอย่างนั้นเหรอ...?
ร่างเล็กหันไปจ่ายเงินให้คุณป้าเจ้าของร้านแล้วรีบเดินออกไป ร่างสูงโค้งตัวให้คุณป้าแล้วรีบเดินตามอีกฝ่ายออกจากร้าน
พี่มาร์คหนีเขาทำไม...
"พี่ครับ! พี่ครับเดี๋ยวก่อน!" มือหนาคว้าแขนอีกฝ่ายไว้ได้ เขาออกแรงดึงเพียงเล็กน้อย ร่างทั้งร่างก็เซมาอยู่ในอ้อมกอด
"น ... นาย ..."
ยูคยอมก้มลงมองร่างนุ่มนิ่มในอ้อมกอด เขาค่อยๆปล่อยตัวอีกฝ่ายให้เป็นอิสระแม้จะไม่อยากปล่อยเสียเท่าไหร่ พวงแก้มแดงๆแบบนั้นยิ่งทำให้เขาอยากหอมซักฟอดให้หายหมั่นเขี้ยว
"พี่อย่าพึ่งหนีผมได้มั้ยครับ?"
"..."
"ผมชื่อยูคยอม คิมยูคยอม"
"อือ .."
"ผมขอถามอะไรพี่ได้มั้ยครับ?"
"อ่า..."
"พี่เป็นแฟนกับพี่แจบอมรึเปล่าครับ?"
"เปล่า ไม่ได้เป็น"
"แล้วทำไม..."
"ฉันให้คำถามเดียว ไปแล้วนะ" เท้าเล็กรีบหมุนตัวกลับแต่ติดตรงที่ว่าแขนเล็กโดนดึงเอาไว้เนี่ยสิ ใบหน้าน่ารักของรุ่นพี่หันมามองหน้าเขาแล้วทำท่าเหมือนจะร้องไห้อยู่รอมร่อ
"ถ้าพี่ไม่ได้คบกับพี่แจบอม ถ้าอย่างนั้น .... ผม ..."
"..."
"ผมขอจีบพี่ได้มั้ยครับ?"
ความเงียบเข้าปกคลุมคนทั้งคู่ เงียบจนเขารู้สึกเหมือนจะได้ยินเสียงหัวใจตัวเองที่เต้นช้าลง เงียบจนเหมือนเขาได้ยินเสียงหัวใจตัวเองใกล้จะร้องไห้ออกมา โดนปฏิเสธเลยคงจะเจ็บน้อยกว่าโดนเงียบใส่แบบนี้
"เค้กช็อกโกแลตอร่อยมั้ย?" เสียงของคนตรงเอ่ยแผ่วเบาพลางจ้องมองไปยังถุงขนมที่อยู่ในมือของเขา
"อะไรนะครับ ..."
"ของเจ้านี้อร่อยมากนะ ซื้อตั้งแต่เช้า ถ้าไม่รีบกินมันจะเสียนะ"
"...."
"แล้วเค้กส้มเมื่อวานอร่อยมั้ย? ต่อคิวตั้งนานกว่าจะได้มานะ"
"พี่มาร์ค...."
"มาการองวันก่อนล่ะ? อันนั้นหัดทำเองนะ มันเลยดูไม่สวยเท่าไหร่" เมื่ออีกฝ่ายพูดจบ เขาก็ดึงร่างเล็กเข้ามาในอ้อมกอด ความรู้สึกตีกันไปหมด ทั้งดีใจ และตกใจ
"เป็นพี่เองหรอครับ … เป็นพี่เองหรอ"
"อื้อ…"
"ทำไมวันนี้ไอ้ยูคยอมมาช้าวะ ปกติมันต้องมาทำหน้าหงอยรอพี่มาร์คละ"
"อย่าบอกนะว่าเมื่อวานที่มันตามพี่มาร์คแล้วมันโดนเขาด่ามา อกหักเลยงี้"
"โถ่ หมีที่น่าสงสาร"
จินยองกับแจ็คสันยืนหัวเราะกันยกใหญ่ ก็แหม พี่มาร์คเขานางฟ้าขนาดนั้น ไอ้หมีของเราจะไปสู้เจ้าชายคนอื่นไหวได้ยังไงวะ ไม่ค่อยจะเชียร์เพื่อนเล้ยยย ทั้งคู่ยืนหัวเราะกันไม่นาน แบมแบมเพื่อนอีกคนก็วิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาในห้อง
"พวกมึง!!!!!!"
"อะไรวะไอ้แบม ใจเย็นๆ"
"มึงดูนั่น!" แบมแบมชี้ไปที่ประตูโรงเรียน บรรดาเด็กนักเรียนหลายคนรุมอยู่บริเวณนั้น ไม่นานเขาก็เห็นเพื่อนสนิทของเขาเดินแหวกออกมา
ถ้ามันเดินมาคนเดียวคงไม่เท่าไหร่ แต่มันเดินแหวกฝูงชนออกมาพร้อมมือที่เกาะกุมมือเล็กๆของรุ่นพี่คนสวยรองประธานนักเรียน
"ไอ้เหยดดดดดด คิมยูคยอมแม่งไวจริงๆ"
ไม่นานนัก เด็กหนุ่มเจ้าของเรื่องทอคออฟเดอะทาวน์ก็เดินขึ้นห้องมาอย่างสบายใจ เขายิ้มกว้างเมื่อเห็นรอยยิ้มล้อเลียนของเพื่อนสนิท
"มึงไม่ต้องมายิ้มเลยไอ้หมี เล่าให้กูฟังเดี๋ยวนี้" แจ็คสันเดินมาล็อคคอเพื่อนตัวสูงที่เอาแต่ยิ้มให้ไปนั่งที่ พวกเขารอฟังแล้วว่ามันเด็ดดอกฟ้ามาได้ยังไง
"ทำไมมึงเดินกับพี่เขาได้?"
"ก็กูไปรับเขามาเมื่อเช้า"
"แล้วทำไมมึงจับมือเขา?"
"ก็คนมันเยอะ"
"ตอแหล แล้วนี่มึงไม่ไปเอาขนมที่ล็อคเกอร์รึไง?"
"ไม่อะ"
"โห มึงนี่ได้ดอกฟ้าละลืมล็อคเกอร์"
"กูยังพูดไม่จบ"
"..."
"เจ้าของขนมที่ล็อคเกอร์ เขาไม่ใส่ไว้ในล็อคเกอร์แล้ว..."
"เพราะเจ้าตัวเขาเอาให้กูเองเมื่อเช้านี้ตอนกูไปรับเขาไง"
END
ช่วงนี้ช็อคฟิคเยอะมั่ก ถ้ามีเวลาจะลงให้วันละเรื่องเบย
รู้สึกฟิคขาดแคลน ฮื่อ
ความคิดเห็น