คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : Sorry, he is mine! [Yugmark]
Sorry, He is mine!
Couple: Yugyeom x Mark
Type: นังนางร้าย(?)
"มึงๆ เห็นหน้าตาเดือนมหาลัยปีนี้ยัง? หล่อชิบหาย!"
"ใครวะ?"
"เห็นบอกว่าชื่อยูคยอม อยู่เศรษฐศาสตร์"
"อ๋ออออ เออๆ เคยเห็นละในเว็บมหาลัย แล้วดาวปีนี้อะ?"
"เห็นว่าอยู่บัญชี แต่ก็นะ สาวบัญชีเด็ดทุกปี"
"เด็กบัญชี? อ๋อออ คนนี้ปะวะที่เขาลือกันให้แซ่ดว่าคุยกับเดือนมหาลัยอยู่"
"ข่าวที่กูไปฟังมาคือยัยน้องดาวคนนี้คุยกับทุกคน แล้วกูเดานะว่านายเดือนนี่คงเป็นคนคุยคนใหม่นาง"
"หน้าตาเดือนก็ใช่ย่อยนะ น่าจะเพลย์บอย"
"เออ แต่แม่งก็ดูเข้ากันดี"
"กูว่านะ ..."
ปัง!!
เสียงโยนขวดน้ำกระแทกโต๊ะทำให้สองเพื่อนซี้เงยหน้ามามองคนโยนที่เดินหน้าหงิกลุกไปจากโต๊ะ
"เฮ้ยมาร์ค!! มึงจะไปไหนวะ!?"
"ขี้!!!"
พูดจบก็เดินปึงปังออกไป แจ็คสันกับจินยองหันมามองหน้ากันอย่างงุนงง
"มันเป็นไรของมันวะ?"
"เมนส์ไม่มามั้ง อารมณ์แปรปรวน"
"เออเนอะ"
หงุดหงิด!!!! โคตรรรรจะหงุดหงิด!!!
เดิมทีเป็นคนหน้านิ่งดูเย็นชาอยู่แล้ว ยิ่งตอนนี้หงุดหงิด ยิ่งทำให้ไม่มีใครอยากจะเข้ามาใกล้เขาเลยซักคน
"พี่มาร์คคะ"
ยกเว้นยัยนี่ไว้คน ....
มาร์คหันหน้าไปมองเด็กสาวหน้าตาน่ารักที่พึ่งจะได้รับตำแหน่ง 'ดาวมหาลัย' ไปหมาดๆด้วยความไม่สบอารมณ์
เด็กสาวหน้าเจือนไปเล็กน้อยเมื่อโดนตวัดสายตาใส่ แต่ด้วยความมั่นหน้าที่มีมากกว่า ทำให้เธอส่งยิ้มที่มั่นใจว่าไม่ว่าชายใดได้เห็นก็ต้องหลงเธอเป็นแน่
"วันนี้พี่มาร์คว่างมั้ยคะ?"
แต่ .... คงใช้ไม่ได้กับผู้ชายที่ชื่อ มาร์คต้วน
"ไม่ว่าง"
"เอ่อ ... แล้วพรุ่งนี้ ..."
"พรุ่งนี้ก็ไม่ว่าง มะรืนนี้ก็ไม่ว่าง อาทิตย์หน้าก็ไม่ว่าง เดือนหน้าก็ไม่ว่าง ปีหน้าก็ไม่ว่าง อีก5ปีเธอมาถามใหม่ฉันก็ไม่ว่าง มีไรอีกมั้ย? ถ้าไม่มีขอตัว"
งิดเลยสิมึง ....
หญิงสาวไม่เคยหน้าเสียขนาดนี้มาก่อน ใครจะไปคิดล่ะว่า รุ่นพี่ปี4อดีตเดือนมหาลัยอย่างมาร์คต้วนจะหักหน้าเธอแบบไม่มีชิ้นดีขนาดนี้
กิตติศัพท์ที่ว่าอ่อยยาก ท่าทางจะจริง ...
ปัง! มาร์คปิดประตูห้องนอนเสียงดังแล้วพุ่งตัวลงไปนอนนิ่งบนเตียงด้วยความหงุดหงิด ทำให้คนที่พึ่งอาบน้ำเสร็จชะโงกหน้าเข้ามาในห้องนอน
“หงุดหงิดอะไรมาคะ?” ร่างสูงเดินเข้ามาลูบผมคนตัวเล็กกว่าอย่างอ่อนโยน มาร์คตวัดสายตาขึ้นมามองชายหนุ่มอย่างหงุดหงิด
“เรื่องมึงนั่นแหละ!!!”
“ผมทำอะไรให้เอินหงุดหงิดครับหืม? ไหนบอกมาสิ?” ชายหนุ่มดีกรีเดือนมหาลัยหมาดๆอย่าง คิมยูคยอม ดึงแฟนตัวเล็กให้ขึ้นมานั่งตักตนเอง แน่นอนว่าไอ้ตัวเล็กทั้งดิ้นทั้งผลัก แต่ตัวแค่นั้นจะไปสู้แรงหมีๆของอีกฝ่ายได้ยังไง? จนในที่สุดมาร์คก็พ่นลมหายใจแล้วนั่งเอนหลังพิงหน้าอกอีกฝ่าย
“มีข่าวลือว่ายัยนั่นมายุ่งกับนาย…”
“ใครครับ?”
“ยัยน้องดาวคนสวยนั่นไง!”
“อ๋า …. นึกออกละ”
“เออนั่นแหละ!”
“แล้วมันเกี่ยวกับผมยังไงอะ?”
“ก็เขาพูดกันว่านายคุยกับยัยนั่น …”
“แล้วเอินเห็นผมคุยกับเขามั้ยละครับ?” จมูกโด่งก้มลงมาคลอเคลียแก้มใสของคนขี้งอน กลิ่นกายหอมๆของมาร์คทำให้เขาอดไม่ได้ที่ต้องสูดดมให้ชื่นใจ
“หึ ….” ตัวเล็กส่ายหน้า
“อื้ม แล้วเอินจะไปฟังคำพูดของคนอื่นทำไมล่ะครับ?”
“จินยองกับแจ็คสันบอกว่ายัยนั่นดูเหมาะกับนาย …”
“คนที่เหมาะกับผมที่สุดคือเอินนะครับ”
คำพูดหวานๆของคนรักทำให้ในที่สุดมาร์คก็อมยิ้มออกมา คนตัวบางขยับตัวไปโอบกอดร่างสูงของแฟนเอาไว้แน่นๆ และชายหนุ่มก็โอบกอดตอบกลับมาอย่างรักใคร่
“หวง” คำพูดสั้นๆของร่างเล็กทำให้ชายหนุ่มยิ้มออกมา มือหนาลูบผมนุ่มของอีกฝ่ายอย่างอ่อนโยน ไม่ใช่ว่าเขาไม่อยากให้ทุกคนรู้ว่าเขากับมาร์คเป็นอะไรกัน แต่ตัวร่างเล็กเองที่เป็นคนห้าม ไม่อยากให้เปิดเผยความสัมพันธ์ในตอนนี้ เพราะช่วงที่ยูคยอมประกวดเดือนมหาลัย หากมีข่าวแพร่ออกมาว่าคบกับเขา ที่เป็นผู้ชายด้วยกัน มันคงจะไม่ดี
“ผมก็หวงมาร์คนะ”
“อื้อ”
“รักมากด้วยนะ”
“อื้อ รักคยอมนะ”
“พูดจาน่ารักแบบนี้ สงสัยต้องให้รางวัลซะแล้ว”
จากชายหนุ่มผู้อ่อนโยนก็กลายร่างเป็นหมาป่าจอมเจ้าเล่ห์ในพริบตา สงสัยคืนนี้เจ้ากระต่ายน้อยขี้หวงคงไปไหนไม่รอดเสียแล้ว …
“มาร์ค! มีคนมาหา” เสียงของเพื่อนสนิทตะโกนมาจากหน้าห้อง ทำให้ร่างบอบบางผงกหัวขึ้นมาจากโต๊ะเลคเชอร์ แล้วหรี่ตามองไปยังประตูห้องเรียน เสียงกรี๊ดกร๊าดของเพื่อนผู้หญิงในเซคที่ดังขึ้นมาทำให้เขาพอจะเดาได้ว่าเป็นใคร
ร่างสูงของเดือนมหาวิทยาลัยเดินตรงมายังโต๊ะของเขา มือหนาจัดการเก็บข้าวของบนโต๊ะเลคเชอร์ของอีกฝ่ายลงกระเป๋าใบเก่งของเจ้าตัว ท่ามกลางสายตางุนงงของเพื่อนทั้งเซค
“ตื่นได้แล้วครับ ไปกินข้าวกัน” มือหนายีผมนิ่มของอีกฝ่ายอย่างเอ็นดู มาร์คลืมตาขึ้นมายู่ปากใส่อย่างน่ารัก แล้วลุกขึ้นมาตามแรงดึงของแฟนหนุ่ม
“แจ็ค จินยอง กูไปนะ” โบกมือหยอยๆให้เพื่อนเสร็จก็เดินเกาะแขนแฟนออกไปทันที
มาร์คกล้าพนันได้เลยว่าภายในไม่กี่ชั่วโมง ข่าวว่าเขากับยูคยอมกำลังคบกันต้องแพร่ไปทั้งมหาลัยแน่ๆ แค่คิดก็รู้สึกแฮปปี้ขึ้นมาซะแล้วสิ~
“ยิ้มอะไรครับคนดี?” มือหนาบีบจมูกรั้นอย่างหมั่นเขี้ยว
“ก็คนมันมีความสุข”
หึ …. โทษทีนะน้องนะ พอดีคนนี้ของพี่!
END
ถามหาสาระ ....
ไม่มี55555555555555555555555555555
ฟิคยาวไว้ก่อนนะ พรุ่งนี้เปิดเทอมแล้ว
เอาช็อตไปก่อนโน้ะ
ความคิดเห็น