ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : *คุณครูสุดโหด * !! *วันแรกของการรับน้อง*
\" ใช่ \"
\" กลับกันเถอะ \" ฉันวิงวอนโซมะสุด ๆ
\" ไม่ได้ ! \" โซมะตะคอกกลับ [ ไม่ใช่อยากสอนหรอก แต่สงสัยกลัวพ่อฉัน ]
\" นะ นะ น้าาาา ~~~ \" ฉันอ้อนวอนเขาอีกรอบ
\" ไม่ ไม่ ไม่ \" เขาปฎิเสธจนฉันจนใจ
\" ก็ได้ \" ฉันตอบไปอย่างไม่เต็มใจเท่าไหร่
แล้วฉันก็ต้องไปเดินเลือกซื้อหนังสือกับเขา คุณชายเล่นซื้อหนังสืออย่างกับใบปลิวหยิบเป็นว่าเล่น
แต่ดีที่มันจ่ายเงิน แล้วโซมะก็พาฉันไปติวที่บ้าน ติวไป ติวมา จนหลับ พอตื่นขึ้นมา อ๊ะ !
\" 2 ทุ่มแล้วหรอ \" ฉันสะดุ้งตื่น
\" อืม ติวยังไม่ถึงหน้าก็หลับและ เฮ้ย ~~ เออนี่นะ \" โซมะเริ่มบ่น ขนาดฉันพึ่งตื่นนะเนี่ย
\" เออ ก็มันน่าเบื่ออะ \" ฉันทำหน้าเบอ ๆ
\" งั้นฉันมีข้อเสนอ \" โซมะคิดอะไรบ้างอย่างออก
\" อะไร \" ฉันถามอย่างตื่นเต้น
\" ถ้าเธอตั้งใจเรียนฉันจะอนุญาตให้เธอไปรับน้องได้ \" โซมะยื่นข้อเสนอ
\" ถึงนายไม่ให้ฉันก็จะไป \" ฉันพูดอย่างมั่นใจ
\" เสียใจ ฉันโทรไปบอกพ่อแม่เธอแล้วว่าฉันจะเซ็นอนุมัติให้เธอเอง \" เจื่อนเลยเรา
\" นายจะมาบังคับฉันไม่ได้ \" ฉันเริ่มไปพอใจ
\" ทำไมจะไม่ได้ ตอนนี้ฉันเป็นผู้ปกครองเธอ \" โซมะยิ่งได้ใจ
\" เชอะ ! \"
\" ขอบใจนะ ที่มาส่ง \" เสียงมิกะดังขึ้น
\" ไม่เป็นไร กะจะมารับพี่ด้วย \" เสียงเรียวมะดังตามมา
\" อืม พี่เรียวกิค่ะ เรียวมะมารับแล้าค้า ~ \" มิกะตะโกนเข้ามาในห้องนั่งเล่น
\" จ้า ~~~ \" ฉันตอบกลับ แล้วฉันก็หันไปมองโซมะตาขวาง และเดินออกจากห้องไป
\" บาย บาย \" เรียวมะทักทายมิกะ
\" ไปแล้วนะจ๊ะ \" ฉันพูดกับมิกะ
\" ค่ะ ~~ \" มิกะทักทายเสร็จก็ปิดประตูห้องไป
หลังจากกลับบ้านฉันก็นั่งคิดนอนคิด และ ก็คิดว่า แค่ 5 วันถ้าตั้งใจเรียนก็จะได้ไปเที่ยวแล้ว หลังจากวันนั้นมาฉันก็ตั้ง
ใจเรียน ๆ ๆ ๆ แล้วก็เรียน เออ ... มันก็สนุกไปอีกอย่าง
----- ----- ------------- เช้าวันจันทร์อันสดใส ------------- ----------- -----
\" เย้ !!! จะได้ไปเที่ยวแล้ว \" ฉันกระโดดบนเตียงด้วยความดีใจ
\" แล้วพี่ไม่กลัวดำหรอ \" เรียวมะถาม
\" เชอะ ! ทำไมฉันจะต้องกลัว นี่ คือ สิ่งที่ฉันจะเอาไป เพื่อป้องกันรังสี UV ย่ะ \" ฉันเปิดกระเป๋าให็เรียวมะดู มันถึงกลับอึ้งไปเลย
\" โห๋! จะย้ายบ้านหรอฮะพี่ \" เรียวมะถามอย่างงง ๆ ก็กระเป๋าฉันมีแต่เครื่องบำรุงผิวทั้งน้านนน ~~
คนสวยก็เงิ่ยแหละ เฮอ ๆ หลงตัวเองก็เงึ่ย
\" ไปกันเถอะ \" เรียวมะลากชั้นไปที่รถ พอดีต่างคนต่างไปน่ะ พ่อเลยจะไปส่ง
เอี๊ยด ~~ เสียงรถโซมะแล่นมาจอดหน้าบ้านฉัน แล้วมิกะก็โผล่หน้าออกมา
\" ไปกับเราก็ได้ค่ะ พี่ส... เออ พี่เรียวกิ \" มิกะไม่กล้าพูดเพราะกลัวสายตาพ่อฉัน
\" พี่ไม่อยากรบกวนน่ะจะ \" ฉันพูด
\" ขึ้นมาเถอะค่ะ \" มิกะลงไปลากตัวฉันกับเรียวมะ
\" เออ ... แต่ \" ฉันมองไปที่พ่อของฉัน
\" นะค่ะคุณลุง จะได้ประหยัดน้ำมันด้วนนะค่ะ \" มิกะอ้อนวอนคุณลุง ( พ่อฉัน )
\" ก็ได้จ๊ะ ลุงจะได้ไม่ต้องไปส่ง \" พ่อฉันพูด
\" ขอบคุณค่ะคุณลุง \" มิกะขอบคุณพ่อฉัน
\" งั้นหนูไปแล้วนะค่ะ หวัดดีค่ะ \" ฉันพูดขณะยกของไปขึ้นรถโซมะ
\" หวัดดีครับพ่อ \"เรียวมะตามฉันไป
แล้วรถก็แล่นออกไป ตอนแรกก็ดีหรอก ฉันกับเรียวมะนั่งหลัง แต่พอแวะปั้มน่ะสิ
\" อยากกินอะไรมั้ย เดี๋ยวพี่ไปซื้อ \" ฉันถามเรียวมะกับมิกะ
\" แล้วแต่ค่ะ \" มิกะตอบ
\" ฉันไปด้วย \" โซมะเสนอ
\" อืม ไปสิ \" แล้วฉ้นก็เดินเข้าไปใน Family Mart
~# ทางด้านเรียวมะ #~
\" มิกะ เธอมานั่งหลังเถอะ \" เรียวมะสะกิดมิกะ
\" ทำไมอะ \" มิกะถาม
\" ก็ให้พี่เรียวกินั่งหน้าไง \" เรียวมะพูด
\" อืม \" มิกะเห็นด้วย
\" ทำไรกันอะ \" ฉันออกมาพอดีน่ะ
\" อ๋อ ... คือ ... มิกะนั่งหน้าแล้วปวดหัวน่ะค่ะ \" มิกะทำท่าเพลีย ๆ
\" งั้น เรียวมะมานั่งหน้าล่ะกัน \" ฉันพูด
\" ไม่เอาอะ ผมก็ปวดหัว \" เรียวมะแสดงท่าทาง
\' แสบมากเลย กล้าแกล้งนางเอกอย่างฉัน \' ฉัน < ในใจ ^o^ >
\' ซวยชิบ ... ทำไมพระเอกอย่างผมต้องมานั่งหน้ากับยัยบ๊องนั่นด้วย \' โซมะ
[ อยากว่าพลอยนะค่ะ พอดีมันหลงตัวเองทั้งเลยเลยนะค่ะ ] แฮะ ๆ
\" ซวยชะมัด \" โซมะบ่นกับตัวเอง
\" นายหาว่าฉันเป็นตัวซวยงั้นหรอ \" ฉันพูด < ตะโกนมากกว่า >
\" แล้วแต่จะคิด \" โซมะกวนตรีนฉัน
\" ฝากไว้ก่อนเถอะ ถ้าไม่ติดว่านายขับรถอยู่ล่ะก็ฉันฆ่านายแน่ \" ฉันพูดอย่างโมโห
\" อย่าลืมมาเอาคืนนะ \" คงไม่ต้องบอกว่าใคร อีตาบ้า ...
\" ถึงทะเลแล้ว \" มิกะตะโกนอย่างดีใจ
แหม ! คุณน้องจะให้พี่พูดให้เสร็จก่อนล่ะค่ะ ไม่มีมารยาทเอาซะเลย ไม่รู้ใครสั่งใครสอน
{ โซมะ : ตูทุกที ยัยนี่คิดจะว่าใครผมไม่สนหรอกสนตรงที่ว่าใครก็ชั่งสุดท้ายในเรื่องนั้นมันต้องมีผมเป็นส่วนร่วม }
ขี้บ่นชะมัด ขี้บ่น ขี้บ่น ขี้ ... เฮ้ย ! คิเคียวอะ ลืมได้ไงอะ
50 % ค้า ไม่มีเวลาเลยจะสอบแล้ว แม่ไม่ให้เปิดคอมเลย โทดดดดดดดดดดดดด
บายบายบายบาย
\" กลับกันเถอะ \" ฉันวิงวอนโซมะสุด ๆ
\" ไม่ได้ ! \" โซมะตะคอกกลับ [ ไม่ใช่อยากสอนหรอก แต่สงสัยกลัวพ่อฉัน ]
\" นะ นะ น้าาาา ~~~ \" ฉันอ้อนวอนเขาอีกรอบ
\" ไม่ ไม่ ไม่ \" เขาปฎิเสธจนฉันจนใจ
\" ก็ได้ \" ฉันตอบไปอย่างไม่เต็มใจเท่าไหร่
แล้วฉันก็ต้องไปเดินเลือกซื้อหนังสือกับเขา คุณชายเล่นซื้อหนังสืออย่างกับใบปลิวหยิบเป็นว่าเล่น
แต่ดีที่มันจ่ายเงิน แล้วโซมะก็พาฉันไปติวที่บ้าน ติวไป ติวมา จนหลับ พอตื่นขึ้นมา อ๊ะ !
\" 2 ทุ่มแล้วหรอ \" ฉันสะดุ้งตื่น
\" อืม ติวยังไม่ถึงหน้าก็หลับและ เฮ้ย ~~ เออนี่นะ \" โซมะเริ่มบ่น ขนาดฉันพึ่งตื่นนะเนี่ย
\" เออ ก็มันน่าเบื่ออะ \" ฉันทำหน้าเบอ ๆ
\" งั้นฉันมีข้อเสนอ \" โซมะคิดอะไรบ้างอย่างออก
\" อะไร \" ฉันถามอย่างตื่นเต้น
\" ถ้าเธอตั้งใจเรียนฉันจะอนุญาตให้เธอไปรับน้องได้ \" โซมะยื่นข้อเสนอ
\" ถึงนายไม่ให้ฉันก็จะไป \" ฉันพูดอย่างมั่นใจ
\" เสียใจ ฉันโทรไปบอกพ่อแม่เธอแล้วว่าฉันจะเซ็นอนุมัติให้เธอเอง \" เจื่อนเลยเรา
\" นายจะมาบังคับฉันไม่ได้ \" ฉันเริ่มไปพอใจ
\" ทำไมจะไม่ได้ ตอนนี้ฉันเป็นผู้ปกครองเธอ \" โซมะยิ่งได้ใจ
\" เชอะ ! \"
\" ขอบใจนะ ที่มาส่ง \" เสียงมิกะดังขึ้น
\" ไม่เป็นไร กะจะมารับพี่ด้วย \" เสียงเรียวมะดังตามมา
\" อืม พี่เรียวกิค่ะ เรียวมะมารับแล้าค้า ~ \" มิกะตะโกนเข้ามาในห้องนั่งเล่น
\" จ้า ~~~ \" ฉันตอบกลับ แล้วฉันก็หันไปมองโซมะตาขวาง และเดินออกจากห้องไป
\" บาย บาย \" เรียวมะทักทายมิกะ
\" ไปแล้วนะจ๊ะ \" ฉันพูดกับมิกะ
\" ค่ะ ~~ \" มิกะทักทายเสร็จก็ปิดประตูห้องไป
หลังจากกลับบ้านฉันก็นั่งคิดนอนคิด และ ก็คิดว่า แค่ 5 วันถ้าตั้งใจเรียนก็จะได้ไปเที่ยวแล้ว หลังจากวันนั้นมาฉันก็ตั้ง
ใจเรียน ๆ ๆ ๆ แล้วก็เรียน เออ ... มันก็สนุกไปอีกอย่าง
----- ----- ------------- เช้าวันจันทร์อันสดใส ------------- ----------- -----
\" เย้ !!! จะได้ไปเที่ยวแล้ว \" ฉันกระโดดบนเตียงด้วยความดีใจ
\" แล้วพี่ไม่กลัวดำหรอ \" เรียวมะถาม
\" เชอะ ! ทำไมฉันจะต้องกลัว นี่ คือ สิ่งที่ฉันจะเอาไป เพื่อป้องกันรังสี UV ย่ะ \" ฉันเปิดกระเป๋าให็เรียวมะดู มันถึงกลับอึ้งไปเลย
\" โห๋! จะย้ายบ้านหรอฮะพี่ \" เรียวมะถามอย่างงง ๆ ก็กระเป๋าฉันมีแต่เครื่องบำรุงผิวทั้งน้านนน ~~
คนสวยก็เงิ่ยแหละ เฮอ ๆ หลงตัวเองก็เงึ่ย
\" ไปกันเถอะ \" เรียวมะลากชั้นไปที่รถ พอดีต่างคนต่างไปน่ะ พ่อเลยจะไปส่ง
เอี๊ยด ~~ เสียงรถโซมะแล่นมาจอดหน้าบ้านฉัน แล้วมิกะก็โผล่หน้าออกมา
\" ไปกับเราก็ได้ค่ะ พี่ส... เออ พี่เรียวกิ \" มิกะไม่กล้าพูดเพราะกลัวสายตาพ่อฉัน
\" พี่ไม่อยากรบกวนน่ะจะ \" ฉันพูด
\" ขึ้นมาเถอะค่ะ \" มิกะลงไปลากตัวฉันกับเรียวมะ
\" เออ ... แต่ \" ฉันมองไปที่พ่อของฉัน
\" นะค่ะคุณลุง จะได้ประหยัดน้ำมันด้วนนะค่ะ \" มิกะอ้อนวอนคุณลุง ( พ่อฉัน )
\" ก็ได้จ๊ะ ลุงจะได้ไม่ต้องไปส่ง \" พ่อฉันพูด
\" ขอบคุณค่ะคุณลุง \" มิกะขอบคุณพ่อฉัน
\" งั้นหนูไปแล้วนะค่ะ หวัดดีค่ะ \" ฉันพูดขณะยกของไปขึ้นรถโซมะ
\" หวัดดีครับพ่อ \"เรียวมะตามฉันไป
แล้วรถก็แล่นออกไป ตอนแรกก็ดีหรอก ฉันกับเรียวมะนั่งหลัง แต่พอแวะปั้มน่ะสิ
\" อยากกินอะไรมั้ย เดี๋ยวพี่ไปซื้อ \" ฉันถามเรียวมะกับมิกะ
\" แล้วแต่ค่ะ \" มิกะตอบ
\" ฉันไปด้วย \" โซมะเสนอ
\" อืม ไปสิ \" แล้วฉ้นก็เดินเข้าไปใน Family Mart
~# ทางด้านเรียวมะ #~
\" มิกะ เธอมานั่งหลังเถอะ \" เรียวมะสะกิดมิกะ
\" ทำไมอะ \" มิกะถาม
\" ก็ให้พี่เรียวกินั่งหน้าไง \" เรียวมะพูด
\" อืม \" มิกะเห็นด้วย
\" ทำไรกันอะ \" ฉันออกมาพอดีน่ะ
\" อ๋อ ... คือ ... มิกะนั่งหน้าแล้วปวดหัวน่ะค่ะ \" มิกะทำท่าเพลีย ๆ
\" งั้น เรียวมะมานั่งหน้าล่ะกัน \" ฉันพูด
\" ไม่เอาอะ ผมก็ปวดหัว \" เรียวมะแสดงท่าทาง
\' แสบมากเลย กล้าแกล้งนางเอกอย่างฉัน \' ฉัน < ในใจ ^o^ >
\' ซวยชิบ ... ทำไมพระเอกอย่างผมต้องมานั่งหน้ากับยัยบ๊องนั่นด้วย \' โซมะ
[ อยากว่าพลอยนะค่ะ พอดีมันหลงตัวเองทั้งเลยเลยนะค่ะ ] แฮะ ๆ
\" ซวยชะมัด \" โซมะบ่นกับตัวเอง
\" นายหาว่าฉันเป็นตัวซวยงั้นหรอ \" ฉันพูด < ตะโกนมากกว่า >
\" แล้วแต่จะคิด \" โซมะกวนตรีนฉัน
\" ฝากไว้ก่อนเถอะ ถ้าไม่ติดว่านายขับรถอยู่ล่ะก็ฉันฆ่านายแน่ \" ฉันพูดอย่างโมโห
\" อย่าลืมมาเอาคืนนะ \" คงไม่ต้องบอกว่าใคร อีตาบ้า ...
\" ถึงทะเลแล้ว \" มิกะตะโกนอย่างดีใจ
แหม ! คุณน้องจะให้พี่พูดให้เสร็จก่อนล่ะค่ะ ไม่มีมารยาทเอาซะเลย ไม่รู้ใครสั่งใครสอน
{ โซมะ : ตูทุกที ยัยนี่คิดจะว่าใครผมไม่สนหรอกสนตรงที่ว่าใครก็ชั่งสุดท้ายในเรื่องนั้นมันต้องมีผมเป็นส่วนร่วม }
ขี้บ่นชะมัด ขี้บ่น ขี้บ่น ขี้ ... เฮ้ย ! คิเคียวอะ ลืมได้ไงอะ
50 % ค้า ไม่มีเวลาเลยจะสอบแล้ว แม่ไม่ให้เปิดคอมเลย โทดดดดดดดดดดดดด
บายบายบายบาย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น