ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : # !! LL เซนริวไม่มีเหตุผลและข่าวที่กำลังจะเกิดขึ้น LL !! #
\" เดี๋ยวจะไปไหน \" โซมะพูดรั้งฉันไว้ ^-^ -^-
\" แล้วมันเรื่องอะไรของนาย แล้วอีกอย่างนักข่าวก็กลับไปแล้วด้วย \" ฉันพูดแล้วสะบัดมือออกจากเขา
\" แต่ เธอ ... \" โซมะพูด ( เขาพูดยังไม่ทันจบฉันก็พูดแทรก ) ว่า
\" เรื่องของนาย \" ฉันพูดแล้วรีบเดินไปอย่างรวดเร็ว
\" แล้วพรุ่งนี้คอยดูข่าวแล้วกัน โธ่เว้ย ! \" โซมะตะโกนตามหลังฉันมา ^-^
\" เชอะ ! \" ฉันไม่สนใจหรอกยะ เซนริวจะเป็นยังไงบ้างนะ แล้วฉันก็เริ่มกดเบอร์ของเซนริว ติ๊ก-ติ๊ก-ติ๊ก ติ๊ก-ติ๊ก-ติ๊ก-ติ๊ก
\" ฮัลโหล \"
( ขอสายใครค่ะ )
\" เออ .. ไม่ทราบว่าที่นั้นที่ไหนค่ะ ... \" ฉันอึ้งไปเลย เมื่อได้ยินเสียงผู้หญิง
( อ๋อ ! ที่บาร์วาลิน ชั้น 9 ห้อง 908 ค่ะ )
\" ขอบคุณค่ะ \"
( ไม่เป็นไรค่ะ )
ตู๊ด~~ตู๊ด~~ตู๊ด
ฉันจึงรีบเดินทางไปที่บาร์นั้นเพื่อให้เห ็นให้ชัดเจน เมื่อฉันไปถึงห้องนั้น ก็เข้าไปโดยที่ไม่เคาะประตู แล้วภาพที่ฉันเห็น
ก็คือ .... T_T T^T T_T เสียงสะอึกสะอึ้นของฉันทำให้ชายหนุ่มตื่นขึ้น แล้วเขาก็ต้องอึ้งเมื่อเห็นผู้หญิงตรงหน้า
\" เรียวกิ ! เธอมาที่นี่ได้ไง \" เซนริวถามอย่างแตกต ื่น O_O O^O O_O
\" ฮึ \" ฉันมองน่าเขา แล้วหันหลังจะเดินกลับแต่เขาจับมือฉันไว้ ฉันเริ่มร้องไห้อีกครั้ง น้ำตาไหลพราข้างตา T^T T_T ToT
\" เดี๋ยว เรียวกิ \" เซนริวเหมือนเริ่มรู้สึกผิด
\" ปล่อยฉัน \" ฉันพูดโดยไม่มองหน้าเขา
\" ไม่ \" เซนริวพูดแต่เขาก็ไม่ยอมปล่อยอีก
เพี๊ยะ ~~ เพี๊ยะ ~~ ฉันหันหลังมาตบเขา 2 ฉาก ทำให้เขาหน้าหัน เขาคงอึ้งมากที่ฉันตบเขา
\" ว้าย ! เซนริวค่ะ ๆ นี่เธอ \" ผู้หญิงคนนั้นดูแผลที่ปากเซนริวแล้วตะคอกฉัน
\" ทำไม \" ฉันพูด
เพี๊ยะ ~~ ผู้หญิงคนนั้นตบหน้าฉัน ตอนนี้หน้าฉันเริ่มชาแล้วแต่ฉันไม่ยอมหรอก
เพี๊ยะ ~~ เพี๊ยะ ~~ ฉันตบกลับจนผู้หญิงคนนั้นหน้าหัน แล้วล้มไปกองกันพื้น เซนริวลุกขึ้นแล้วเดินเข้ามาหาฉัน และ และ ...
เขาก็ เพี๊ยะ !!! เขาตบฉันจัง ๆ ตอนนี้ฉันแทบหันหน้ากลับไม่ได้ หน้าฉันชาไปหมด น้ำตาที่หยุดเริ่มไหลรินออกมา อย่างไม่
หยุดไม่หย่อน แล้วฉันก็เริ่มรู้สึกเจ็บที่มุมปาก เลือดออกที่มุมปาก ฉันหันไปมองหน้าเซนริว และ ฉันก็วิ่งหนีเขาไป ฉันไม่กล้า
กลับที่บ้านในสภาพนี้ ถ้าไปหาคิเคียวก็คงต้องไปที่บ้านโซมะถึงเธอจะเป็นคนที่หวานแหวว แต่เธอก็ไม่เคยยอมใคร แล้วยิ่งไป
เจอกับนายโกเรมีหวัง < กัดกันแน่ > ฉันจึงเดินทางไปบ้านนาบโซมะ [ โรงแรม ]
\'ติ๊งต่อง ~~ ติ๊งต่อง \' ฉันกดกริ่งหน้าห้องนายโซมะ
\" ครับ \" เสียงโซมะดังขึ้น แล้วประตูก็เปิดออก แอ๊ด !!! คิเคียวกับโกเรไม่ได้อยู่ข้างในหนิ
\" ฮือ ๆๆๆ \" ฉันร้องไห้ไม่หยุดไม่หย่อน ToT T_T T^T
\" เธอเป็นอะไรอะ \" โซมะถามอย่างตกใจ เมื่อเห็นฉัน OoO O_O O^O
\" ขอฉันอยู่ที่นี่กับนายได้มั้ย แค่คืน สองคืนนะ \" ฉันพูด
\" อืม ! ได้ เข้ามา \" โซมะพูดแล้วพาฉันเข้าไปข้างใน
\" อ้าว ! พี่สะใภ้มาได้ไงค่ะเนี่ย \" มิกะที่นั่งดูหนังอยู่ในห้องนั่งเล่น ลุกขึ้นแล้วมาประคองฉัน
\" นั่งนี่ก่อนนะ \" โซมะวางฉันลงบนโซฟา
\" ว้าย ! ปากพี่สะใภ้เลือดออกด้วยพี่ \" มิกะร้องตกใจ เมื่อเห็นเลือดที่มุมปากฉัน
\" ไหน ๆ จริงด้วย \" โซมะได้ยินที่มิกะพูดจึงขอดู
\" เดี๋ยวมิกะไปเอากล่องยามาให้ \" มิกะพูดแล้วเดินเข้าไปในครัว ~~
\" เธอไปโดนอะไรมา \" โซมะถามฉัน
\" เดี๋ยวฉันค่อยเล่าให้ฟังได้มั้ย \" ฉันพูดอย่างกับหมดอะไรตายอยาก
\" อืม ! ก็ได้ \" โซมะพูด
\" มาแล้วค้า ~~ \" มิกะตะโกนมาแต่ไกลพร้อมกล่องยาเมื่อเช้า ~II~
\" ขอบใจนะ มิกะ \" ฉันพูด
\" ไม่เป็นไรค่ะ เพื่อพี่สะใภ้มิกะทำได้สบายอยู่แล้ว \" มิกะพูดอย่างน่าชื่นตาบาน
\" มิกะ เรียวกิเขาไม่ได้เป็นแฟนพี่ซะหน่อย \" โซมะพูดกระซิบข้างหูมิกะ
\" วันนี้ไม่ใข่ วันหน้าก็ต้องใช่อยู่ดีแหละ \" มิกะกระซิบกลับ
\" เออ ... \" ประมาณว่าฉันได้ยินที่โซมะกับมิกะกระซิบกันน่ะ ^o^ ^-^ ^.^
\" มา เดี๋ยวฉันทายาให้ \" โซมะพูด หลังจากทำแผลเสร็จฉันก็เริ่มเล่าเรื่องราวต่าง ๆ ให้นายโซมะกับมิกะฟัง
------ -------------- ----------- เช้าวันต่อมา ---------------- ----------------- -------------------
ฉันตั้งใจว่าจะไม่เสียน้ำตาให้กับคน ๆ นั้นอีก < เซนริว > วันนี้ฉันจะไปโรงเรียนกับมิกะ ส่วนชุดฉันให้คิเคียวเอามาให้
เมื่อวานตอนเย็นน่ะ โดยให้คิเคียวอ้างแม่ว่าฉันมีธุระไม่ว่างจะไป เลยให้คิเคียวไปแทน ^.^
\" เสร็จหรือยังคะ พี่สะใภ้ \" เสียงมิกะดังเข้ามาภายในห้อง
\" เสร็จแล้วจ๊ะ ~~ \" ฉันตะโกนกลับไป แล้วเดินออกมาจากห้องเพื่อไปกินข้าว วันนี้มิกะ เป็นคนทำอาหาร เช้าน่ะ [ คือประมาณ
ว่า 2 พี่น้องแบ่งกันทำอาหารน่ะ ]
\" เสร็จแล้วหรอ \" โซมะพูด แล้วเขาก็เปิดเผยหน้ายามเช้าอันสดใสให้ฉันดู เขาเท่มาก - - อยู่ในขุดแจ๊คเก็ตสีดำ กางเกงยีนต์
( เซอ ๆ ) สมกับเป็นนักร้องสุดฮิตจริง ๆ
\" อืม \" ฉันตอบโซมะ เมื่อทานข้าวเสร็จ โซมะก็ขับรถ มาส่งฉันกับมิกะที่โรงเรียน ++++++ หน้าโรงเรียน ++++++
\" เรียวกิ ทางนี้ \" เสียงคิเคียวดังมาแต่ไกล
\" พี่ไปไหนมา \" ตามาด้วยเรียวมะ
\" มีอะไรคิเคียว \" ฉันถามหล่อนด้วยความงง
\" ไปดูที่บอร์ดก่อนเถอะ \" คิเคียวพูดแล้วชี้ไปที่บอร์ดหน้าโรงเรียน แล้วฉันก็รีบวิ่งไปดูที่บอร์ด
\' เด็กนักเรียนที่ชอบแย่งแฟนชาวบ้าน [ มิจิโกะ เรียวกิ ] \' จาก มิซึกิ ปี 4 สิ่งที่ฉันเห็นคือ ป้ายคล้าย ๆ ประท้วงเลยง่ะ
O^O O ... O O//O
\" เรียวกิ ฉันได้ยินมาว่า ยัยมิซึกิ มีชื่อว่า เร ... เร อะไรน้า \" คิเคียวพูดพร้อมนึกชื่อคน ๆ นั้น
\" เรโกะ ! \" โซมะพูดขึ้น
\" ยัยนั้นอีกแหละ เฮ้ย !!! \" มิกะโวยขึ้น
\" ทำไมหรอ \" ฉันถาม
\" ก็ยัยนั้นอะ ที่ชอบตามตื้อพี่โซมะที่บริษัทบ่อย ๆ ก็เพราะ มันนึกว่าพ่อมันเป็นหุ้นส่วนของค่าย จะทำอะไรก็ได้ มิกะเลยต้อง
หยุดเรียนบ่อย ๆ เพื่อไปช่วยกันยัยนั้น ออกจากพี่โซมะ พอยัยนั้นไปที่บริษัททีไร พี่โซมะทำงานไม่ได้ทุกที มิกะเลยต้องไปกันยัยนั้น
ออกห่างพี่โซมะ \" มิกะเล่าให้ทุกคนฟัง
\" อ๋อ ยังงี้นี่เอง \" เรียวมะพูดอย่างเข้าใจ
\" ใช่ \" คิเคียวเสริม
\" แต่ยัยนั้นมันไปเป็นแฟนพี่โซมะตั้งแต่เมื่อไหร่ \" มิกะถาม
\" เออ ! ช่าย ๆ มีเหตุผล \" คิเคียวเสริมอีก สมองไม่มีหรือไง ( - - \' ) ตอบตามอยู่ได้
\" ไป \" โซมะพูดแล้วกำลังจะเดินไป ... ไปไหน ??? ^O^ \'
\" ไปไหน \" ฉันถามพร้อมดึงโซมะไว้
\" ไปหาคนก่อเรื่อง \" โซมะพูด
\" แล้วนายรู้หรอว่าเขาอยู่ไหน \" ฉันถาม
\" โซมะไม่รู้ แล้วใครรู้อะ \" คิเคียวถาม
\" โธ่ ! พี่คืเคียวเงียบไปเลย ไอ้เราก็นึกว่ารู้ \" เรียวมะพูดแกมว่าคิเคียว
\'แป่ว ~~ \' โดนอีกและ ซวยเลยตู
\" แต่มิกะรู้ \" มิกะพูด เมื่อพอจะรู้ที่ชุมนุมของเรโกะ
*******************************************************
หวัดดีค้า ตอนที่ 4 มาแล้วค้า
ต้องขอโทดจิง ๆ พอดีไม่มีเวลาอะ แต่จะรีบอัพบ่อย ๆ และกัน
พลอย 16121525
\" แล้วมันเรื่องอะไรของนาย แล้วอีกอย่างนักข่าวก็กลับไปแล้วด้วย \" ฉันพูดแล้วสะบัดมือออกจากเขา
\" แต่ เธอ ... \" โซมะพูด ( เขาพูดยังไม่ทันจบฉันก็พูดแทรก ) ว่า
\" เรื่องของนาย \" ฉันพูดแล้วรีบเดินไปอย่างรวดเร็ว
\" แล้วพรุ่งนี้คอยดูข่าวแล้วกัน โธ่เว้ย ! \" โซมะตะโกนตามหลังฉันมา ^-^
\" เชอะ ! \" ฉันไม่สนใจหรอกยะ เซนริวจะเป็นยังไงบ้างนะ แล้วฉันก็เริ่มกดเบอร์ของเซนริว ติ๊ก-ติ๊ก-ติ๊ก ติ๊ก-ติ๊ก-ติ๊ก-ติ๊ก
\" ฮัลโหล \"
( ขอสายใครค่ะ )
\" เออ .. ไม่ทราบว่าที่นั้นที่ไหนค่ะ ... \" ฉันอึ้งไปเลย เมื่อได้ยินเสียงผู้หญิง
( อ๋อ ! ที่บาร์วาลิน ชั้น 9 ห้อง 908 ค่ะ )
\" ขอบคุณค่ะ \"
( ไม่เป็นไรค่ะ )
ตู๊ด~~ตู๊ด~~ตู๊ด
ฉันจึงรีบเดินทางไปที่บาร์นั้นเพื่อให้เห ็นให้ชัดเจน เมื่อฉันไปถึงห้องนั้น ก็เข้าไปโดยที่ไม่เคาะประตู แล้วภาพที่ฉันเห็น
ก็คือ .... T_T T^T T_T เสียงสะอึกสะอึ้นของฉันทำให้ชายหนุ่มตื่นขึ้น แล้วเขาก็ต้องอึ้งเมื่อเห็นผู้หญิงตรงหน้า
\" เรียวกิ ! เธอมาที่นี่ได้ไง \" เซนริวถามอย่างแตกต ื่น O_O O^O O_O
\" ฮึ \" ฉันมองน่าเขา แล้วหันหลังจะเดินกลับแต่เขาจับมือฉันไว้ ฉันเริ่มร้องไห้อีกครั้ง น้ำตาไหลพราข้างตา T^T T_T ToT
\" เดี๋ยว เรียวกิ \" เซนริวเหมือนเริ่มรู้สึกผิด
\" ปล่อยฉัน \" ฉันพูดโดยไม่มองหน้าเขา
\" ไม่ \" เซนริวพูดแต่เขาก็ไม่ยอมปล่อยอีก
เพี๊ยะ ~~ เพี๊ยะ ~~ ฉันหันหลังมาตบเขา 2 ฉาก ทำให้เขาหน้าหัน เขาคงอึ้งมากที่ฉันตบเขา
\" ว้าย ! เซนริวค่ะ ๆ นี่เธอ \" ผู้หญิงคนนั้นดูแผลที่ปากเซนริวแล้วตะคอกฉัน
\" ทำไม \" ฉันพูด
เพี๊ยะ ~~ ผู้หญิงคนนั้นตบหน้าฉัน ตอนนี้หน้าฉันเริ่มชาแล้วแต่ฉันไม่ยอมหรอก
เพี๊ยะ ~~ เพี๊ยะ ~~ ฉันตบกลับจนผู้หญิงคนนั้นหน้าหัน แล้วล้มไปกองกันพื้น เซนริวลุกขึ้นแล้วเดินเข้ามาหาฉัน และ และ ...
เขาก็ เพี๊ยะ !!! เขาตบฉันจัง ๆ ตอนนี้ฉันแทบหันหน้ากลับไม่ได้ หน้าฉันชาไปหมด น้ำตาที่หยุดเริ่มไหลรินออกมา อย่างไม่
หยุดไม่หย่อน แล้วฉันก็เริ่มรู้สึกเจ็บที่มุมปาก เลือดออกที่มุมปาก ฉันหันไปมองหน้าเซนริว และ ฉันก็วิ่งหนีเขาไป ฉันไม่กล้า
กลับที่บ้านในสภาพนี้ ถ้าไปหาคิเคียวก็คงต้องไปที่บ้านโซมะถึงเธอจะเป็นคนที่หวานแหวว แต่เธอก็ไม่เคยยอมใคร แล้วยิ่งไป
เจอกับนายโกเรมีหวัง < กัดกันแน่ > ฉันจึงเดินทางไปบ้านนาบโซมะ [ โรงแรม ]
\'ติ๊งต่อง ~~ ติ๊งต่อง \' ฉันกดกริ่งหน้าห้องนายโซมะ
\" ครับ \" เสียงโซมะดังขึ้น แล้วประตูก็เปิดออก แอ๊ด !!! คิเคียวกับโกเรไม่ได้อยู่ข้างในหนิ
\" ฮือ ๆๆๆ \" ฉันร้องไห้ไม่หยุดไม่หย่อน ToT T_T T^T
\" เธอเป็นอะไรอะ \" โซมะถามอย่างตกใจ เมื่อเห็นฉัน OoO O_O O^O
\" ขอฉันอยู่ที่นี่กับนายได้มั้ย แค่คืน สองคืนนะ \" ฉันพูด
\" อืม ! ได้ เข้ามา \" โซมะพูดแล้วพาฉันเข้าไปข้างใน
\" อ้าว ! พี่สะใภ้มาได้ไงค่ะเนี่ย \" มิกะที่นั่งดูหนังอยู่ในห้องนั่งเล่น ลุกขึ้นแล้วมาประคองฉัน
\" นั่งนี่ก่อนนะ \" โซมะวางฉันลงบนโซฟา
\" ว้าย ! ปากพี่สะใภ้เลือดออกด้วยพี่ \" มิกะร้องตกใจ เมื่อเห็นเลือดที่มุมปากฉัน
\" ไหน ๆ จริงด้วย \" โซมะได้ยินที่มิกะพูดจึงขอดู
\" เดี๋ยวมิกะไปเอากล่องยามาให้ \" มิกะพูดแล้วเดินเข้าไปในครัว ~~
\" เธอไปโดนอะไรมา \" โซมะถามฉัน
\" เดี๋ยวฉันค่อยเล่าให้ฟังได้มั้ย \" ฉันพูดอย่างกับหมดอะไรตายอยาก
\" อืม ! ก็ได้ \" โซมะพูด
\" มาแล้วค้า ~~ \" มิกะตะโกนมาแต่ไกลพร้อมกล่องยาเมื่อเช้า ~II~
\" ขอบใจนะ มิกะ \" ฉันพูด
\" ไม่เป็นไรค่ะ เพื่อพี่สะใภ้มิกะทำได้สบายอยู่แล้ว \" มิกะพูดอย่างน่าชื่นตาบาน
\" มิกะ เรียวกิเขาไม่ได้เป็นแฟนพี่ซะหน่อย \" โซมะพูดกระซิบข้างหูมิกะ
\" วันนี้ไม่ใข่ วันหน้าก็ต้องใช่อยู่ดีแหละ \" มิกะกระซิบกลับ
\" เออ ... \" ประมาณว่าฉันได้ยินที่โซมะกับมิกะกระซิบกันน่ะ ^o^ ^-^ ^.^
\" มา เดี๋ยวฉันทายาให้ \" โซมะพูด หลังจากทำแผลเสร็จฉันก็เริ่มเล่าเรื่องราวต่าง ๆ ให้นายโซมะกับมิกะฟัง
------ -------------- ----------- เช้าวันต่อมา ---------------- ----------------- -------------------
ฉันตั้งใจว่าจะไม่เสียน้ำตาให้กับคน ๆ นั้นอีก < เซนริว > วันนี้ฉันจะไปโรงเรียนกับมิกะ ส่วนชุดฉันให้คิเคียวเอามาให้
เมื่อวานตอนเย็นน่ะ โดยให้คิเคียวอ้างแม่ว่าฉันมีธุระไม่ว่างจะไป เลยให้คิเคียวไปแทน ^.^
\" เสร็จหรือยังคะ พี่สะใภ้ \" เสียงมิกะดังเข้ามาภายในห้อง
\" เสร็จแล้วจ๊ะ ~~ \" ฉันตะโกนกลับไป แล้วเดินออกมาจากห้องเพื่อไปกินข้าว วันนี้มิกะ เป็นคนทำอาหาร เช้าน่ะ [ คือประมาณ
ว่า 2 พี่น้องแบ่งกันทำอาหารน่ะ ]
\" เสร็จแล้วหรอ \" โซมะพูด แล้วเขาก็เปิดเผยหน้ายามเช้าอันสดใสให้ฉันดู เขาเท่มาก - - อยู่ในขุดแจ๊คเก็ตสีดำ กางเกงยีนต์
( เซอ ๆ ) สมกับเป็นนักร้องสุดฮิตจริง ๆ
\" อืม \" ฉันตอบโซมะ เมื่อทานข้าวเสร็จ โซมะก็ขับรถ มาส่งฉันกับมิกะที่โรงเรียน ++++++ หน้าโรงเรียน ++++++
\" เรียวกิ ทางนี้ \" เสียงคิเคียวดังมาแต่ไกล
\" พี่ไปไหนมา \" ตามาด้วยเรียวมะ
\" มีอะไรคิเคียว \" ฉันถามหล่อนด้วยความงง
\" ไปดูที่บอร์ดก่อนเถอะ \" คิเคียวพูดแล้วชี้ไปที่บอร์ดหน้าโรงเรียน แล้วฉันก็รีบวิ่งไปดูที่บอร์ด
\' เด็กนักเรียนที่ชอบแย่งแฟนชาวบ้าน [ มิจิโกะ เรียวกิ ] \' จาก มิซึกิ ปี 4 สิ่งที่ฉันเห็นคือ ป้ายคล้าย ๆ ประท้วงเลยง่ะ
O^O O ... O O//O
\" เรียวกิ ฉันได้ยินมาว่า ยัยมิซึกิ มีชื่อว่า เร ... เร อะไรน้า \" คิเคียวพูดพร้อมนึกชื่อคน ๆ นั้น
\" เรโกะ ! \" โซมะพูดขึ้น
\" ยัยนั้นอีกแหละ เฮ้ย !!! \" มิกะโวยขึ้น
\" ทำไมหรอ \" ฉันถาม
\" ก็ยัยนั้นอะ ที่ชอบตามตื้อพี่โซมะที่บริษัทบ่อย ๆ ก็เพราะ มันนึกว่าพ่อมันเป็นหุ้นส่วนของค่าย จะทำอะไรก็ได้ มิกะเลยต้อง
หยุดเรียนบ่อย ๆ เพื่อไปช่วยกันยัยนั้น ออกจากพี่โซมะ พอยัยนั้นไปที่บริษัททีไร พี่โซมะทำงานไม่ได้ทุกที มิกะเลยต้องไปกันยัยนั้น
ออกห่างพี่โซมะ \" มิกะเล่าให้ทุกคนฟัง
\" อ๋อ ยังงี้นี่เอง \" เรียวมะพูดอย่างเข้าใจ
\" ใช่ \" คิเคียวเสริม
\" แต่ยัยนั้นมันไปเป็นแฟนพี่โซมะตั้งแต่เมื่อไหร่ \" มิกะถาม
\" เออ ! ช่าย ๆ มีเหตุผล \" คิเคียวเสริมอีก สมองไม่มีหรือไง ( - - \' ) ตอบตามอยู่ได้
\" ไป \" โซมะพูดแล้วกำลังจะเดินไป ... ไปไหน ??? ^O^ \'
\" ไปไหน \" ฉันถามพร้อมดึงโซมะไว้
\" ไปหาคนก่อเรื่อง \" โซมะพูด
\" แล้วนายรู้หรอว่าเขาอยู่ไหน \" ฉันถาม
\" โซมะไม่รู้ แล้วใครรู้อะ \" คิเคียวถาม
\" โธ่ ! พี่คืเคียวเงียบไปเลย ไอ้เราก็นึกว่ารู้ \" เรียวมะพูดแกมว่าคิเคียว
\'แป่ว ~~ \' โดนอีกและ ซวยเลยตู
\" แต่มิกะรู้ \" มิกะพูด เมื่อพอจะรู้ที่ชุมนุมของเรโกะ
*******************************************************
หวัดดีค้า ตอนที่ 4 มาแล้วค้า
ต้องขอโทดจิง ๆ พอดีไม่มีเวลาอะ แต่จะรีบอัพบ่อย ๆ และกัน
พลอย 16121525
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น