ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : [ First Kiss ของฉัน VS เวลาแห่งความ Double ซวย ]
--------- ------- ------------ เช้าวันรุ่งขึ้น แดดยามเช้าสอดส่องสว่างไสวสวยงาม ---------- ------------- -------------
สาวร่างเล็กกำลังนอนอยู่บนเตียง < สงสัยจะฝันร้าย > เพราะ ฉันฝันว่า
\" นี่ เธอนอนหลับฝันดีจนน้ำลายยืดเลยนะ \" เสียงนั้น ! นายโซมะ T^T
\" นายจะบ้าหรอใครจะนอนน้ำลายยืดยะ \" ฉันเถียงนายโซมะ
\" ก็เธอไง แบร่ ~~ \" เขาพูดแล้วแลบลิ้นใส่ฉัน
\" นายตายแน่ มานี่เลย \" ฉันพูด ฉันกำลังวิ่งไล่เขารอบห้อง
ผลั่ก !!! เสียง ... ฉันฝันจนตกเตียงนั้นเอง
\" โอ๊ย ! T_T ! เจ็บจัง \" ฉันพูดพร้อมลูบก้นตัวเองเบาๆ ด้วยความเจ็บ T_T T^T แต่เอ๊ะ ! ทำไมเราถึงขึ้นไปนอนบนเตียง
ได้ล่ะ ??? น่าสงสัยแฮะ
\" ตื่นแล้วหรอ \" เสียงโซ ... โซมะนั้นดังขึ้น
\" อืม ... แต่โอ๊ย ยังเจ็บขาอยู่เลย \" ฉันพูดประชดประชันโซมะ แต่ยังเจ็บอยู่นะ จริง ๆ
\" เออ ... ขอโทษนะ เธอทายาหรือยัง \" เขาพูดพร้อมเกาหัวแก้เขิน เฮอะ ! น่าหมั่นไส้
\" เชอะ \" ฉันเชิดหน้าใส่เขาอย่างไม่สบอารมณ์
\" ไหนดูซิ \" โซมะพูดพร้อมจับข้อเท้าฉันพลิกดู
\" โอ๊ย ... เจ็บนะตาบ้า ค่อย ๆ สิ \" ฉันพูด T_T แกล้งฉันอีกแล้ว [ เวนกำ ]
\" ฮึ ๆ \" โซมะหัวเราะออกมาเบา ๆ
\" เออ นาย ฉันขึ้นไปนอนบนเตียงได้ไงอะ \" ฉันพูด < ถามมากกว่า >
\" อ๋อ ฉันเห็นเธอหลับอยู่ไมอยากปลุก เลยอุ้มเธอขึ้นไปนอนบนเตียงน่ะ \" เขาตอบ
\" นายมีสิทธิ์อะไร \" ฉันถามอย่างโมโห
\" ก็สงสาร กลัวจะหนาวตาย \" โซมะพูดกวนฉัน
\" นี่นาย \" เอ้ย! เสียอารมณ์หมด - ^ - โอ้ย ทำอะไรของนายนะเจ็บชะมัด ขาคนนะ ไม่ใช่ขา ... [ เจ็บมากค่ะ <>
เสริมเองค่ะ( ซาดิสก์ ) ] ซักพักเขาก็ทำแผลให้ฉันเสร็จ ~~ 9 . 00 เช้าแล้ววววววว ~~
\' จุ๊บ ... \' O_O O^O O_O เขาบรรจงจูบฉันอย่างอ่อนโยนโดยที่ฉันไม่ทันตั้งตัว ว้าย !!! First Kiss ของช้านนนนน นายโซมะ
นายตายแน่ - -
\' กรี๊ด ~~ !!! \' \" นี่มัน First Kiss ฉันนะยะ \" ฉันพูดว่านายโซมะพร้อมทุบที่ไหล่เขาอย่างแรง ตุ๊บ ~~
\" โอ้ย ! เจ็บนะ พอแล้ว พอแล้ว \" หมอนั้นพูด ^o^ ^.^ ^o^
\" สม ... มันยังน้อยไปซะด้วยซ้ำ กับที่นายเอา First Kiss ของฉันไป \" ฉันพูด
\" ก็ตอบแทนเธอที่เธอดูแลฉันเมื่อวานไง \" เขาพูดอย่างเจ้าเล่ห์
\" ฉันเยนะ ดูแลนาย เชอะ ! \" ฉันพูด
\" ก็เธอไง ไม่งั้นฉันจะอยู่บนเตียงเองได้ไง แถมยังมีผ้าเช็ดตัวอยู่ข้าง ๆ อีก \" โซมะพูด
\" ก็ ... เออ ฉันกลัวว่าจะไม่มีคนคนร้องเพลงฉันน่ะสิ \" ฉันพูดอย่างอ้ำ ๆ อึ้ง ๆ
\" ฮึ ! \" โซมะหัวเราะเบา ๆ
\" กลับมาแล้วค้า ~~ \" เสียงเด็กผู้หญิงคนหึ่งดังขึ้น โซมะและฉันเดินออกไปหาเจ้าของเสียงนั้น
\" กลับมาแล้วหรอ เรา \" โซมะพูดกับเด็กคนนั้น
\" คิดถึงจัง \" เด็กผู้หญิงคนนั้นพูดแล้ววิ่งเข้าไปกอดโซมะ [ ~ 11 งงเลยตู 11 ~ ]
\" เออ .. ใครอะพี่ \" เด็ผู้หญิงคนนั้นถามโซมะ แล้วชี้มาที่ฉัน
\" อ๋อ ! ... \" โซมะกำลังจะพูด
\" อ๋อ ๆ มิกะรู้แล้ว แฟนพี่โซมะนั้นเอง \" มิกะคือน้องสาวของโซมะน่ะ
\" เฮ้ย ! \" โซมะตะโกนปฏิเสธ ฉันอึ้งกับคำพูดของมิกะมาก OoO O_O O^O
\" งั้นมิกะเรียกพี่ว่าพี่สะใภ้นะค่ะ \" มิกะ พูดแล้วเข้ามาเขย่าฉันเบา ๆ
\" เออ ... \" ฉันพูดไม่ออก O_O < ตอนนั้นฉันตึงมาก > โซมะถึงกับกลุมขมับ [ ทำไมยะ เป็นแฟนฉันแล้วทำไม แหวะ ...
อยากกับฉัน อยากจะเป็นแฟน ( ในนาม ) นั้นแหละ ]
\" เออ ฉันกลับก่อนนะ \" ฉันพูดกำลังเปิดประตู พอประตูเปิด
แช็ก ~~ แช็ก ~~ แช็ก ~~ ฉันอึ้งมาก ฉันลืมไปเลยว่าโซมะเป็นนักร้องดัง ( กระหน่ำ ) O^O - O -
\" โธ่เว้ย ! \" โซมะตะโกนแล้วรีบปิดประตูพร้อมดุงฉันกลับเข้ามาในห้อง
\" ว้าย ! \" ฉันตกใจร้องออกมา
\" โอย ! จะทำยังไงล่ะที่เนี่ย หัวหน้าเอาตายแน่ \" โซมะพูด
\" เออ ... \" ฉันยังอึ้งไใม่เลิก ~ เวนกำ ~
\" พี่ยังไงก็ต้องบอกให้พี่โกเรกับ ... \" มิกะพูดไปแล้วก็อ้ำ ๆ อึ้ง ๆ ช่วงหลัง
\" ใคร ! \" โซมะถามต่อ
\" แม่ของพี่คนนี้ \" มิกะพูดแล้วชี้มาที่ฉัน OoO O^O O...O
\" ฉันเหรอ \" ซวยล่ะตู แม่เอาตายแน่ ! T^T T...T ToT แล้วโซมะก็เริ่มกดเบอร์โกเร ติ๊ก-ติ๊ก-ติ๊ก ติ๊ก-ติ๊ก-ติ๊ก-ติ๊ก เสียง
กดโทรศัพท์ของโซมะ
\" ฮัลโหล โกเรเหรอ มาบ้านฉันดิ \"
( ทำเรื่องอะไรอีกล่ะ )
\" มาเถอะน่ะ \"
( เออ ๆ ซวยแต่เช้าเลยตู )
ตู๊ด~~ ตู๊ด~~ ตู๊ด
\" เรียบร้อย เอาเบอร์เธอมาให้ฉันเร็ว \" โซมะพูดแล้วยื่อมือมาขอเบอร์ฉัน
\" ไม่เอาาาาา ! \" ฉันตะโกนเพราะรู้ชะตากรรมตัวเองว่า ถ้าแม่มาแล้วจะเป็นอย่างไร T_T
\" เอามาเดี๋ยวนี้ \" โซมะพูด
\" ไม่เอา เออ... โทรหาคิเคียวดีกว่า \" ฉันพูดอย่างอ้ำ ๆ อึ้ง ๆ
\" เออ ! เอาไงก็เอา \" โซมะพูดอย่างอารมณ์เสีย แล้วเค้าก็ส่งมือถือให้ฉัน ติ๊ก-ติ๊ก-ติ๊ก ติ๊ก-ติ๊ก-ติ๊ก-ติ๊ก แล้วฉันก็กดเบอร์หา
คิเคียว
\" ฮัลโหล คิเคียวเหรอ \"
( อืม !!! โทรมาทำไมแต่เช้ายะ )
\" เออ ... ฉันรบกวนอะไรหน่อยสิ \"
( มีไร ว่ามา )
\" เออ... เธอช่วยมาที่โรงแรมเชวมิลห้อง 1013 หน่อยสิ \"
( อะไรนะ แล้วเธอไปทำอะไรที่นั่น )
\" มาก่อนเถอะ นะ ๆ ^o^ \"
( เออ ๆ ... )
ตู๊ด~~ตู๊ด~~ตู๊ด
\" เฮ้ย ! เธอที่มันตัว ... \" โซมะเรื่มบรรเลงอีกครั้ง หลังจากฉันวางโทรศัพท์
\" ตัวอะไรยะ \" ฉันถามต่ออย่างโมโห O^O
\" เออ ! ขอโทษครับ ๆ ขอทางหน่อยครับ \" เสียงโกเรหนิ เขามาแล้ว
\" เออ ! ขอโทษค่ะ ๆ ขอทางหน่อยค่ะ \" เสียงคิเคียวดังมาแต่ไกล ทั้งสองพยายามแทรกกลุ่มนักข่าวเข้ามา
ผึบ ! เฮ้ย น่าสงสารกว่าจะแทรกเข้ามาได้ เฮ้ย ! วันที่ 2 แล้วนะที่ฉันซวย ToT T^T ToT
\" พวกนายก่อเรื่องอะไรอีกล่ะ \" โกเรเข้ามาได้ ก็พูด ๆๆ บ่น ๆๆ
\" ก็ยัยเนี่ยเปิดประตูไปไม่ได้ดูตาม้าตาเรือ \" โซมะยกความผิดมาให้ฉันเฉยเลย ToT
\" นี่ ! เรื่องอะไรมาโยนความผิดให้ฉัน ก็ใครจะไปรู้ล่ะ \" ฉันพูด ( ไม่เคยยอมใคร )
\" หือ ! เธอ \" โซมะกำลังโต้กลับ
\" หยุด ! หยุดได้แล้ว \" โกเรทำให้โซมะกับฉันถึงกับชะงัก
\" เรียวกิเธอมาอยู่นี่ได้ไง \" คิเคียวโผขึ้น O_O \' ซวยล่ะตู
\" เออ ... \" แล้วฉันก็เล่าให้คิเคียวฟังตั้งแต่ต้นจนจบ ~~~~
\" เรียวกิ ฉันว่าเธอต้องตายแน่เลย \" คิเคียวนึกขึ้นได้เลยพูดขึ้น
\" ทำไม \" ฉันถามด้วยความสงสัย
\" ก็เมื่อวานเธอนัดกับเซนริวไว้นี่ \" คิเคียวพูด
\" จริงด้วย \" ฉันพูดอย่างตกใจเมื่อนึกขึ้นได้ ตายแน่เลยเรา ToT T^T ToT ไหนจะเรื่องเรียนวันนี้ เรื่องตาโซมะ แล้วจะยัง
จะเรื่องเซนริวอีก ฮือ ๆๆๆ ตายแน่เรา คราวนี้ ถ้าแม่รู้เรื่องมีหวัง ...
\" แล้วเธอจะไม่ไปหาเค้าเหรอ \" คิเคียวพูดทำให้ฉันกลับสู่ปกติ
\" อืม ! \" ฉันพูดกำลังจะเดินออกไป
***************************************************************************************
ตอนที่ 3 มาแล้วค้า ตอนนี้ รุสึกว่านางเอกจะ ซ .... ว .... ย.... บ่อยมากค่ะ
ถ้าอยากให้นางเอกมีกำลังใจช่วยเม้นกันหน่อยน้าค้า
ขอให้ทุกคนตั้งใจเรียนนะค่ะ
สาวร่างเล็กกำลังนอนอยู่บนเตียง < สงสัยจะฝันร้าย > เพราะ ฉันฝันว่า
\" นี่ เธอนอนหลับฝันดีจนน้ำลายยืดเลยนะ \" เสียงนั้น ! นายโซมะ T^T
\" นายจะบ้าหรอใครจะนอนน้ำลายยืดยะ \" ฉันเถียงนายโซมะ
\" ก็เธอไง แบร่ ~~ \" เขาพูดแล้วแลบลิ้นใส่ฉัน
\" นายตายแน่ มานี่เลย \" ฉันพูด ฉันกำลังวิ่งไล่เขารอบห้อง
ผลั่ก !!! เสียง ... ฉันฝันจนตกเตียงนั้นเอง
\" โอ๊ย ! T_T ! เจ็บจัง \" ฉันพูดพร้อมลูบก้นตัวเองเบาๆ ด้วยความเจ็บ T_T T^T แต่เอ๊ะ ! ทำไมเราถึงขึ้นไปนอนบนเตียง
ได้ล่ะ ??? น่าสงสัยแฮะ
\" ตื่นแล้วหรอ \" เสียงโซ ... โซมะนั้นดังขึ้น
\" อืม ... แต่โอ๊ย ยังเจ็บขาอยู่เลย \" ฉันพูดประชดประชันโซมะ แต่ยังเจ็บอยู่นะ จริง ๆ
\" เออ ... ขอโทษนะ เธอทายาหรือยัง \" เขาพูดพร้อมเกาหัวแก้เขิน เฮอะ ! น่าหมั่นไส้
\" เชอะ \" ฉันเชิดหน้าใส่เขาอย่างไม่สบอารมณ์
\" ไหนดูซิ \" โซมะพูดพร้อมจับข้อเท้าฉันพลิกดู
\" โอ๊ย ... เจ็บนะตาบ้า ค่อย ๆ สิ \" ฉันพูด T_T แกล้งฉันอีกแล้ว [ เวนกำ ]
\" ฮึ ๆ \" โซมะหัวเราะออกมาเบา ๆ
\" เออ นาย ฉันขึ้นไปนอนบนเตียงได้ไงอะ \" ฉันพูด < ถามมากกว่า >
\" อ๋อ ฉันเห็นเธอหลับอยู่ไมอยากปลุก เลยอุ้มเธอขึ้นไปนอนบนเตียงน่ะ \" เขาตอบ
\" นายมีสิทธิ์อะไร \" ฉันถามอย่างโมโห
\" ก็สงสาร กลัวจะหนาวตาย \" โซมะพูดกวนฉัน
\" นี่นาย \" เอ้ย! เสียอารมณ์หมด - ^ - โอ้ย ทำอะไรของนายนะเจ็บชะมัด ขาคนนะ ไม่ใช่ขา ... [ เจ็บมากค่ะ <
เสริมเองค่ะ( ซาดิสก์ ) ] ซักพักเขาก็ทำแผลให้ฉันเสร็จ ~~ 9 . 00 เช้าแล้ววววววว ~~
\' จุ๊บ ... \' O_O O^O O_O เขาบรรจงจูบฉันอย่างอ่อนโยนโดยที่ฉันไม่ทันตั้งตัว ว้าย !!! First Kiss ของช้านนนนน นายโซมะ
นายตายแน่ - -
\' กรี๊ด ~~ !!! \' \" นี่มัน First Kiss ฉันนะยะ \" ฉันพูดว่านายโซมะพร้อมทุบที่ไหล่เขาอย่างแรง ตุ๊บ ~~
\" โอ้ย ! เจ็บนะ พอแล้ว พอแล้ว \" หมอนั้นพูด ^o^ ^.^ ^o^
\" สม ... มันยังน้อยไปซะด้วยซ้ำ กับที่นายเอา First Kiss ของฉันไป \" ฉันพูด
\" ก็ตอบแทนเธอที่เธอดูแลฉันเมื่อวานไง \" เขาพูดอย่างเจ้าเล่ห์
\" ฉันเยนะ ดูแลนาย เชอะ ! \" ฉันพูด
\" ก็เธอไง ไม่งั้นฉันจะอยู่บนเตียงเองได้ไง แถมยังมีผ้าเช็ดตัวอยู่ข้าง ๆ อีก \" โซมะพูด
\" ก็ ... เออ ฉันกลัวว่าจะไม่มีคนคนร้องเพลงฉันน่ะสิ \" ฉันพูดอย่างอ้ำ ๆ อึ้ง ๆ
\" ฮึ ! \" โซมะหัวเราะเบา ๆ
\" กลับมาแล้วค้า ~~ \" เสียงเด็กผู้หญิงคนหึ่งดังขึ้น โซมะและฉันเดินออกไปหาเจ้าของเสียงนั้น
\" กลับมาแล้วหรอ เรา \" โซมะพูดกับเด็กคนนั้น
\" คิดถึงจัง \" เด็กผู้หญิงคนนั้นพูดแล้ววิ่งเข้าไปกอดโซมะ [ ~ 11 งงเลยตู 11 ~ ]
\" เออ .. ใครอะพี่ \" เด็ผู้หญิงคนนั้นถามโซมะ แล้วชี้มาที่ฉัน
\" อ๋อ ! ... \" โซมะกำลังจะพูด
\" อ๋อ ๆ มิกะรู้แล้ว แฟนพี่โซมะนั้นเอง \" มิกะคือน้องสาวของโซมะน่ะ
\" เฮ้ย ! \" โซมะตะโกนปฏิเสธ ฉันอึ้งกับคำพูดของมิกะมาก OoO O_O O^O
\" งั้นมิกะเรียกพี่ว่าพี่สะใภ้นะค่ะ \" มิกะ พูดแล้วเข้ามาเขย่าฉันเบา ๆ
\" เออ ... \" ฉันพูดไม่ออก O_O < ตอนนั้นฉันตึงมาก > โซมะถึงกับกลุมขมับ [ ทำไมยะ เป็นแฟนฉันแล้วทำไม แหวะ ...
อยากกับฉัน อยากจะเป็นแฟน ( ในนาม ) นั้นแหละ ]
\" เออ ฉันกลับก่อนนะ \" ฉันพูดกำลังเปิดประตู พอประตูเปิด
แช็ก ~~ แช็ก ~~ แช็ก ~~ ฉันอึ้งมาก ฉันลืมไปเลยว่าโซมะเป็นนักร้องดัง ( กระหน่ำ ) O^O - O -
\" โธ่เว้ย ! \" โซมะตะโกนแล้วรีบปิดประตูพร้อมดุงฉันกลับเข้ามาในห้อง
\" ว้าย ! \" ฉันตกใจร้องออกมา
\" โอย ! จะทำยังไงล่ะที่เนี่ย หัวหน้าเอาตายแน่ \" โซมะพูด
\" เออ ... \" ฉันยังอึ้งไใม่เลิก ~ เวนกำ ~
\" พี่ยังไงก็ต้องบอกให้พี่โกเรกับ ... \" มิกะพูดไปแล้วก็อ้ำ ๆ อึ้ง ๆ ช่วงหลัง
\" ใคร ! \" โซมะถามต่อ
\" แม่ของพี่คนนี้ \" มิกะพูดแล้วชี้มาที่ฉัน OoO O^O O...O
\" ฉันเหรอ \" ซวยล่ะตู แม่เอาตายแน่ ! T^T T...T ToT แล้วโซมะก็เริ่มกดเบอร์โกเร ติ๊ก-ติ๊ก-ติ๊ก ติ๊ก-ติ๊ก-ติ๊ก-ติ๊ก เสียง
กดโทรศัพท์ของโซมะ
\" ฮัลโหล โกเรเหรอ มาบ้านฉันดิ \"
( ทำเรื่องอะไรอีกล่ะ )
\" มาเถอะน่ะ \"
( เออ ๆ ซวยแต่เช้าเลยตู )
ตู๊ด~~ ตู๊ด~~ ตู๊ด
\" เรียบร้อย เอาเบอร์เธอมาให้ฉันเร็ว \" โซมะพูดแล้วยื่อมือมาขอเบอร์ฉัน
\" ไม่เอาาาาา ! \" ฉันตะโกนเพราะรู้ชะตากรรมตัวเองว่า ถ้าแม่มาแล้วจะเป็นอย่างไร T_T
\" เอามาเดี๋ยวนี้ \" โซมะพูด
\" ไม่เอา เออ... โทรหาคิเคียวดีกว่า \" ฉันพูดอย่างอ้ำ ๆ อึ้ง ๆ
\" เออ ! เอาไงก็เอา \" โซมะพูดอย่างอารมณ์เสีย แล้วเค้าก็ส่งมือถือให้ฉัน ติ๊ก-ติ๊ก-ติ๊ก ติ๊ก-ติ๊ก-ติ๊ก-ติ๊ก แล้วฉันก็กดเบอร์หา
คิเคียว
\" ฮัลโหล คิเคียวเหรอ \"
( อืม !!! โทรมาทำไมแต่เช้ายะ )
\" เออ ... ฉันรบกวนอะไรหน่อยสิ \"
( มีไร ว่ามา )
\" เออ... เธอช่วยมาที่โรงแรมเชวมิลห้อง 1013 หน่อยสิ \"
( อะไรนะ แล้วเธอไปทำอะไรที่นั่น )
\" มาก่อนเถอะ นะ ๆ ^o^ \"
( เออ ๆ ... )
ตู๊ด~~ตู๊ด~~ตู๊ด
\" เฮ้ย ! เธอที่มันตัว ... \" โซมะเรื่มบรรเลงอีกครั้ง หลังจากฉันวางโทรศัพท์
\" ตัวอะไรยะ \" ฉันถามต่ออย่างโมโห O^O
\" เออ ! ขอโทษครับ ๆ ขอทางหน่อยครับ \" เสียงโกเรหนิ เขามาแล้ว
\" เออ ! ขอโทษค่ะ ๆ ขอทางหน่อยค่ะ \" เสียงคิเคียวดังมาแต่ไกล ทั้งสองพยายามแทรกกลุ่มนักข่าวเข้ามา
ผึบ ! เฮ้ย น่าสงสารกว่าจะแทรกเข้ามาได้ เฮ้ย ! วันที่ 2 แล้วนะที่ฉันซวย ToT T^T ToT
\" พวกนายก่อเรื่องอะไรอีกล่ะ \" โกเรเข้ามาได้ ก็พูด ๆๆ บ่น ๆๆ
\" ก็ยัยเนี่ยเปิดประตูไปไม่ได้ดูตาม้าตาเรือ \" โซมะยกความผิดมาให้ฉันเฉยเลย ToT
\" นี่ ! เรื่องอะไรมาโยนความผิดให้ฉัน ก็ใครจะไปรู้ล่ะ \" ฉันพูด ( ไม่เคยยอมใคร )
\" หือ ! เธอ \" โซมะกำลังโต้กลับ
\" หยุด ! หยุดได้แล้ว \" โกเรทำให้โซมะกับฉันถึงกับชะงัก
\" เรียวกิเธอมาอยู่นี่ได้ไง \" คิเคียวโผขึ้น O_O \' ซวยล่ะตู
\" เออ ... \" แล้วฉันก็เล่าให้คิเคียวฟังตั้งแต่ต้นจนจบ ~~~~
\" เรียวกิ ฉันว่าเธอต้องตายแน่เลย \" คิเคียวนึกขึ้นได้เลยพูดขึ้น
\" ทำไม \" ฉันถามด้วยความสงสัย
\" ก็เมื่อวานเธอนัดกับเซนริวไว้นี่ \" คิเคียวพูด
\" จริงด้วย \" ฉันพูดอย่างตกใจเมื่อนึกขึ้นได้ ตายแน่เลยเรา ToT T^T ToT ไหนจะเรื่องเรียนวันนี้ เรื่องตาโซมะ แล้วจะยัง
จะเรื่องเซนริวอีก ฮือ ๆๆๆ ตายแน่เรา คราวนี้ ถ้าแม่รู้เรื่องมีหวัง ...
\" แล้วเธอจะไม่ไปหาเค้าเหรอ \" คิเคียวพูดทำให้ฉันกลับสู่ปกติ
\" อืม ! \" ฉันพูดกำลังจะเดินออกไป
***************************************************************************************
ตอนที่ 3 มาแล้วค้า ตอนนี้ รุสึกว่านางเอกจะ ซ .... ว .... ย.... บ่อยมากค่ะ
ถ้าอยากให้นางเอกมีกำลังใจช่วยเม้นกันหน่อยน้าค้า
ขอให้ทุกคนตั้งใจเรียนนะค่ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น