Battle Wings

ลำดับตอนที่ #3 : เรเวน มือสังหารแห่งลิซ

      
      เฮือก! 
     ร่างบางสะดุ้งผวาจากนิทรา เหงื่อเม็ดน้อยๆไหลลงมาตามลู่แก้ม นัยน์ตาสีนิลเบิกกว้างพลางหายใจหอบถี่ราวกับเพิ่งผ่านการออกกำลังกายมาอย่างหนัก   
     ฝันร้าย....อีกแล้ว
     หญิงสาวคิดพลางสังเกตเห็นเส้นขอบฟ้าที่เริ่มมีสีม่วงอมแดงบ่งบอกว่าอีกไม่นานตะวันก็จะขึ้น หญิงสาวลุกขึ้นจากเตียงพลางเทน้ำจากเหยือกข้างหัวเตียงขึ้นมาดื่ม
     ก็อก....ก็อก
     เสียงเคาะประตูดังขึ้นทำให้เธอละสายตาจากแก้วน้ำไปที่ประตูแทน มือคว้ามีดเล่มเล็กที่วางอยู่บนโต๊ะขึ้นมาควงเล่น ก่อนที่จะเปิดประตูออกช้าๆ ทว่า....
     ....ไม่มีใครอยู่
     สายตาของเธอเหลือบไปเห็นซองจดหมายสีน้ำตาลมีตราสัญลักษณ์เป็นรูปดอกสการ์เล็ตวางอยู่บนพื้น เธอคลี่ยิ้มเย็นก่อนที่จะหยิบมันขึ้นมาและเดินกลับเข้าห้องไป
     เธอแกะซองจดหมายออกอย่างรวดเร็ว ภายในมีจดหมายซึ่งถูกเขียนด้วยลายมือที่เธอคุ้นเคยเป็นอย่างดี เธอหยิบออกมาก่อนที่จะคลี่ออกอ่าน

     นี่คือชื่อของเหยื่อที่เธอต้องล่ารายใหม่
     ขอให้จัดการให้เสร็จภายใน 3 วัน.....

     หญิงสาวยิ้มเย็นชา นัยน์ตาสีนิลนิ่งเรียบไม่แสดงความรู้สึก ก่อนที่จะเอ่ยออกมาเบาๆ
     "เกม....สตาร์ท"

     เสียงสายลมหวีดหวิวอย่างน่ากลัว ร่างในชุดเสื้อคลุมสีดำเคลื่อนตัวไปมาอย่างรวดเร็วและเงียบกริบชนิดที่ไม่มีทางที่จะมองเห็นหรือได้ยินเสียง ร่างนั้นอาศัยความมืดมิดพรางกายผ่านหน้าเหล่าทหารยามมาได้อย่างง่ายๆ
     ร่างนั้นเดินมาถึงหน้าต่างบานหนึ่งพลางพยายามเปิดมันออก แต่หน้าต่างบานนั้นถูกล็อคไว้อย่างแน่นหนา เธอดีดนิ้วเบาๆกลอนหน้าต่างก็เด้งออก เปิดหนทางให้เข้าไปได้โดยง่าย
     ภายใต้ความมืดมิดของเคหะสถาน ร่างนั้นก้าวเท้าไปอย่างไม่รีบร้อน ออกจะเรียกได้ว่าสบายๆเลยด้วยซ้ำ ก่อนที่จะชะงักเมื่อมีเสียงเรียกมาจากทางด้านหลัง
     "เฮ้ย! แกเป็น....อ๊อก!"
     มีดเล่มเล็กทว่าคมกริบสะบัดออกอย่างรวดเร็ว มันปักเข้าที่ลำคอของผู้โชคร้ายอย่างจัง มีดเล่มเล็กแต่ปักเข้าจนมิดด้าม ปลายมีดทะลุออกไปอีกฝั่งของลำคอ เลือดสีแดงไหลซึมออกมาเป็นวงกว้างอย่างน่ากลัว
     ร่างของผู้โชคร้ายล้มลงกับพื้นพลางกระตุกอย่างเจ็บปวด ผู้บุกรุกจ้องมองผลงานของตนอย่างไร้อารมณ์ไม่แสดงความรู้สึก ก่อนที่จะก้าวเข้าไปหาพลางถอดเสื้อคลุมออกจากตัว เผยให้เห็นใบหน้านวลและแววตาสีนิลที่เย็นชา
     "ก...แก"
     เธอก้มลงดึงมีดออกอย่างรวดเร็ว เลือดสดๆไหลทะลักราวกับน้ำก๊อก ร่างของเหยื่อผู้โชคร้ายกระตุกอย่างรุนแรงก่อนที่จะแน่นิ่งไป
     ร่างบางหันหลังกลับก่อนที่จะก้าวเดินต่อไป ทิ้งร่างไร้วิญญาณไว้ภายหลังอย่างไม่ใยดี....

     ร่างของผู้บุกรุกมาหยุดอยู่ที่ประตูไม้บานใหญ่บานหนึ่ง มือเรียวผลักมันให้เปิดออกอย่างแผ่วเบาก่อนที่จะก้าวเข้าไปด้านใน ร่างของชายคนหนึ่งนอนอยู่บนเตียง เธอก้าวเข้าไปหาร่างนั้นช้าๆ มีดคู่ทั้งสองถูกเงื้อขึ้น หมายที่จะปลิดชีพคนตรงหน้าในการจู่โจมเพียงครั้ง ทว่า....
     วูบ!
     เคร้ง!
     ร่างที่อยู่บนเตียงผุดลุกขึ้นอย่างรวดเร็วพลางยกดาบขึ้นกันไว้ได้ทันก่อนที่จะถูกเชือดคอ พลางเอ่ยเยาะๆ
     "เก่งนี่ เข้ามาได้ถึงที่นี่ แต่ก็จบเท่านี้ล่ะนะ" ว่าพลางเอามือทุบไปที่ปุ่มสีแดงที่ผนังทันที เสียงสัญญาณดังไปทั่วก่อนที่ร่างของเหล่าบรรดาทหารยามกว่าครึ่งร้อยจะวิ่งเข้ามาพร้อมอาวุธ
     ทันทีที่ทหารยามเหล่านั้นก้าวเข้ามา ร่างบางก็ลงมือทันที มีดคู่ในมือเป็นประกายวูบวาบ เธอเล็งจุดตายและสังหารคนได้ด้วยการจู่โจมเพียงครั้งเดียว เลือดสาดกระเซ็นไปทั่ว หากแต่ใบหน้านวลยังคงไม่แสดงอารมณ์ใดๆ
     เคร้ง! เคร้ง! เคร้ง!
     ดาบแล้วดาบเล่าถูกเหวี่ยงเข้าใส่ร่างของผู้บุกรุก แต่ไม่มีดาบใดสัมฤทธิ์ผล ร่างบางไม่มีบาดแผลแม้ปลายก้อย
     ฉัวะ!
     ร่างของทหารยามถูกฟันด้วยมีดที่เร็วเกินกว่าสายตาของมนุษย์จะตามทัน ทหารเหล่านั้นพากันล้มตายราวใบไม้ร่วง เหลืออยู่ไม่ถึงสิบคน!
     หญิงสาวเงื้อมีดทั้งสองที่บัดนี้ถูกย้อมจนคมมีดกลายเป็นสีแดงขึ้น ก่อนที่ร่างจะหายวับ!
     ฉัวะ! ฉัวะ! ฉัวะ!
     โครม!
     ทหารยามที่เหลือล้มลงกับพื้นพร้อมกัน เลือดไหลออกมาจากลำคอเพราะถูกปาดจนเป็นแผลลึก ก่อนที่ลมหายใจจะขาดห้วง กลายเป็นเพียงร่างไร้วิญญาณไปในทันที
     "แก!" ชายคนนั้นร้องเมื่อเห็นทหารยามของตนถูกฆ่าไม่เหลือแม้แต่คนเดียว
     ร่างบางโผนตัวเข้าหาเป้าหมายคนสุดท้ายอย่างรวดเร็ว มีดในมือสะบัดออกอีกครั้ง
     "อ๊าก!"
     เสียงร้องดหยหวนของชายคนนั้นดังขึ้นเมื่อมือขวาของเขาถูกตัดออก เผยให้เห็นเนื้อสีชมพูและกระดูกสีขาวที่อยู่ภายใน เลือดสีแดงสดไหลไปตามผิวเนื้อและหยดลงพื้นเป็นเลือดกองใหญ่ เขาหายใจหอบหนักเพราะเสียเลือดมาก ก่อนที่จะทรุดตัวลงกับพื้นช้าๆ
     "แก....เป็นใครกันแน่" ชายคนนั้นถามน้ำเสียงเต็มไปด้วยความหวาดกลัว เพราะร่างตรงหน้านั้นดูราวกับเป็น...ปีศาจ...ที่อำมหิต และ..ไร้ซึ่งจิตใจ
     หญิงสาวเงื้อมีดขึ้นช้าๆ ก่อนที่จะเอ่ยเสียงเรียบนิ่ง "ฉันชื่อเรเวน...."
     ฉัวะ!
     ศีรษะของชายคนนั้นขาดพลางกลิ้งหลุนๆไปตามพื้น หญิงสาวหยิบผ้าขึ้นมาเช็ดมีดทั้งสองของตนก่อนที่จะเก็บมันไว้ที่ข้างเอวเช่นเดิม นัยน์ตาสีนิลเย็นชาพลางเอ่ยต่อ
     "ไปลงนรกแล้วก็อย่าลืมชื่อนี้ซะล่ะ"
     เธอเอ่ยกับร่างไร้วิญญาณตรงหน้าเรียบๆก่อนที่จะหันหลังกลับ
     สายลมหมุนวนพัดเข้ามา เข้าล้อมร่างบางเอาไว้ ก่อนที่ร่างของหญิงสาวจะหายไปพร้อมกับสายลม....