คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : ไม่เกลียดได้มั้ย (pre nc)
หิสาวปิประูห้ออัวเอ ่อนะทรุายนั่ลับพื้นห้ออย่าหมแร น้ำาใสๆ ยัไหลลมาไม่หยุ ำพูและารระทำอเพลิะวันทำให้หิสาว้ออบุมอ้า้ายอัวเอแล้วร้อไห้ออมาอย่าหนัหน่ว
เพลิะวันทรุายนั่ลบนเียอย่าหมอาลัยายอยา หัวใอเาาหนึบเมื่อิถึประโยเมื่อี้อเธอ เธอ....เลียเานานั้นเลยเหรอ....
'โถ่เว้ย!!!'
ายหนุ่มสบถเสียัลั่น ่อนะปาหมอนลับพื้นเพื่อระบายวามรู้สึอัอั้น
เพลิะวันเินไปหยิบุแรถ และับรถสปอร์ันหรูออไปาบ้านหลัให่ มุ่หน้าสู่บาร์ย่านใลาเมือ
มือหนายแ้วเหล้าึ้นระเอาๆ เพื่อระบายวามเรีย ำพูอนโปรยัั้ออยู่ในหัวอเา ยิ่ิหัวใยิ่าหนึบ
'น้อ เอามาอีแ้ว'
เาเอ่ยบอับบาร์เทนเอร์ สายามริบมอเีล่าในแ้ว ่อนะยพรวเียวนหม ายหนุ่มสะบัศีรษะเพื่อไล่วามมึนเมา
ร่าสูเินโัโเลับไปที่รถอัวเอ มือหนาล้วโทรศัพท์ึ้นมาเรียนับาแอพื่อั รถสปอร์ันหรูแล่นออมาาบาร์ทันทีที่นับมาถึ
เมื่อมาถึบ้านหลัโ ายหนุ่มร่าสูในสภาพเมามายเินึ้นบันไแบบทุลัทุเล มือหนาหมุนลูบิประูเ้าไปในห้อหนึ่ ่อนะล็อ
วามมืมิรายล้อมอยู่รอบัวเา มีเพียแสอวันทร์เท่านั้นที่ส่อผ่านหน้า่าเ้ามา วามริบ้อใรบานที่ำลันอนหลับสบายอยู่บนเียว้า
ร่าสูสอแทรายหนาเ้าไปในผ้าห่ม ว้าร่าบาเ้ามาอแนบอ แอบสูมลิ่นหอมอแมพูที่เส้นผมนุ่ม ริมฝีปาบาเียบพรมูบไปทั่วออาว
'อื้อ'
ร่าบาราออมาเบาๆ ้วยวามรำาสัมผัสที่เ้ามารบวนารนอนหลับอเธอ หิสาวพลิายไปอีฝั่ ฝ่ามือบาสัมผัสเ้าับล้ามเนื้อแ็ๆ อใรบาน ทำให้หิสาว่อยๆ ลืมาึ้น
ใบหน้ามเ้มพร้อมับแววาสีน้ำาลอ่อนที่สะท้อนับแสันทร์นวลผ่อที่เล็ลอเ้ามาาทาหน้า่า
'พี่เพลิ.....'
หิสาวพึมพำออมาแผ่วเบา วาลมโ้อใบหน้าอนที่แอบเ้ามาในห้อเธอ้วยวามไม่เ้าใ
'โปร....เธอเลียันมาเลยเหรอ'
ายหนุ่มเอ่ยออมาอย่าแผ่วเบา พลาสบาับวาลมโเป็นประายสุใส
'อืม....เลีย...เลียที่พี่พูับโปรแบบนั้น....เลียที่พี่ล่วเินโปร'
'อโทษ.....'
'ไม่เลียแล้วไ้มั้ย....'
เสียทุ้มเอ่ย้วยน้ำเสียหอยเหาราวับสุนััวให่ที่ทำท่าทาหูลู่หาเพื่ออออ้อนเ้าอ านั้นมือหนาระับเอวบาให้เ้ามาแนบินแทบะเป็นเนื้อเียวัน
'ไม่ไ้ั้ใพูับเธอแบบนั้น อนนั้นันแ่โมโห...'
'โมโหอะไร โมโหทำไม'
'โมโหที่เห็นเธออยู่ธี'
'โมโหที่เธอยิ้ม เธอใี เธออ่อนโยนับมัน แ่เธอ...ไม่เยทำแบบนั้นับันเลย'
้วยฤทธิ์อแอลอฮอล์ทำให้ายหนุ่มเอ่ยปาบอวามรู้สึออไป วามริบ้อใบหน้าหวาน้วยสายาสื่อวามหมาย
มือหนาว้ามือเล็ึ้นมาอบุมเอาไว้ พลาูบลบนหลัมือเธอเบาๆ
'ใีับันบ้าไ้ไหม'
หัวใอหิสาวอ่อนยวบเมื่อไ้ยินำพูเิอออ้อนาเา วามโรธเลียที่เิึ้นเมื่อเย็นมลายหายไปนหมสิ้น
'อื้ม....'
ใบหน้าหล่อเหลาระบายยิ้มออมาเมื่อไ้ยินำอบอเธอ ใบหน้าหล่อเหลา่อยๆ เลื่อนเ้าไปใล้ใบหน้าหวานึ้
'พี่เพลิ....อย่า...'
ในะที่ริมฝีปาหยัลึำลัะประทับูบลมา หิสาวลับยมือันอแร่อเาไว้
'ทำไม'
'เราเป็นพี่น้อัน เราไม่วรทำแบบนี้....'
'โปร....เราไม่ไ้เป็นพี่น้อันั้แ่ืนนั้นแล้ว....'
'เราทัู้่้ามเส้นมาไลมาแล้ว.....'
'พี่เพลิ....'
'อนนี้....ัน้อารเธอ...แบบที่ผู้ายนนึ้อาร....'
เพลิะวันเอ่ย้วยน้ำเสียแหบพร่า ปลายมูโ่ลอเลียับปลายมูโ่รั้นอเธออย่ายั่วเย้า านั้นประทับูบลบนริมฝีปานุ่มหยุ่นเบาๆ ่อนะถอนใบหน้าออมาเพื่อหยั่เิ เมื่อเห็นร่าบาไม่ไ้เอ่ยอะไร เาึประบปาลมาอีรั้ แ่ราวนี้ลับแฝไป้วยวามร้อนแร
ริมฝีปานุ่มหยุ่นบเม้มไปทั่วลีบปาอวบอิ่ม เรียวลิ้นร้อนสอแทรเ้าไปในโพรปาอุ่นร้อน เี่ยวระหวัพัวพันเรียวลิ้นเล็อย่าเรียร้อ รสาิมปร่าผสานับลิ่นมิ้น์ฟุ้ำายไปทั่วโพรปาอหิสาว ร่าหนาพลิายึ้นร่อมอร่าบาเอาไว้ในอ้อมอ
แนเรียวเสลายึ้นล้อออเาอย่าเผลอไผล สัมผัสร้อน่าและวามเอะแะอน้ำลายทำให้อุหภูมิร่าายอทัู้่เพิ่มสูึ้นเรื่อยๆ
ายหนุ่มถอถอนริมฝีปาออมาอย่าแสนเสียาย วามมริบเปี่ยมไป้วยแรอารม์ปราถนาสบาับวาลมโที่ทอประายเย้ายวน ใบหน้าหวานึ้นสีแระเรื่ออย่าน่ารั ริมฝีปาอวบอิ่มบวมเป่เผยน้อยๆ เพื่อหอบลมหายใเ้าสู่ปอ
ใบหน้าหล่อเหลา้มลุไร้ออหอมรุ่น ริมฝีปาร้อน่าบเม้มไปามผิวเนื้อนุ่ม มือหนาแะระุมุนอนอเธอนหม
วามริบเป็นประายแวววาวเมื่อเห็นทรวออวบาวผ่อหอบระเพื่อมอยู่รหน้า มือหนาอบุม้อนเนื้อนุ่มหยุ่นพลาบีบเบาๆ ริมฝีปาร้อนผ่าวูบลบนเนินออิ่มเบาๆ เรียวลิ้นร้อนวัิมผิวเนื้อนุ่มอย่าย่ามใ
ปลายมูโ่ลอเลียับยออสีมพูสวยที่หเร็แ็เป็นไ เรียวลิ้นร้อนวัไล้ยอออย่าหยอล้อ ายสาวสะท้านเฮือเมื่อสัมผัสไ้ถึวามวาบหวามที่เิึ้นรยออ
ริมฝีปาร้อนผ่าวรอบลบนยออเ่ึ วัไลู้ึยออเล่นราวับเ็ทาร ายหนุ่มสลับูึยออทั้สอ้าไปมาเพื่อไม่ให้มันน้อยหน้าัน ส่วนมือหนา็ทำหน้าที่บีบเล้นทรวออวบที่ให่เินัวนเ็มไม้เ็มมือไปหม
'อื้อ....พี่เพลิ....'
เสียหวานราผะแผ่ว วาหวานมอายหนุ่มที่ำลัูึยออเธอไม่ยอมปล่อย้วยวามรู้สึที่หลาหลาย วามื้นแะบัเิึ้นที่ึ่ลาายนเธอ้อบิายไปมา
ริมฝีปาร้อนระอุละออาทรวออวบ านั้นแะไล้ไปามหน้าท้อแบนราบ ลิ้นร้ายวัหยอล้อับสะือบุ๋มน่ารั ผิวเนื้อนุ่มละมุนลิ้นอเธอทำให้เาราออมาเบาๆ อย่าพึพอใ
ใบหน้าหล่อเหลาเลื่อนึ้นมาอยู่ระับเียวับใบหน้าหวานอีรั้ มือหนาผลุบหายเ้าไปในอบาเนอนัวสั้น อบุมวามอวบอูมอเธอเอาไว้เ็มไม้มือ ายหนุ่มระบายยิ้มออมาเมื่อพบับาเั้นในที่เปียื้น
ปลายนิ้วหนาสอเ้าไปทัทายลีบุหลาบสาว หิสาวสะท้านเฮือเมื่อปลายนิ้วหนาแะไล้ไปามุหลาบสาวอย่าาบ้ว วามื้นแะอลีบเนื้อนุ่มเป็นเรื่อมือยืนยันั้นีที่แสให้เห็นว่าหิสาวใ้ร่า็้อารเาเ่นัน
'แะหมแล้ว....'
ความคิดเห็น