ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : แกล้ง
ายหนุ่มมอามแผ่นหลับาอนโปรที่วิ่หนีออไปาห้อ้วยวามไวแส ใบหน้าหล่อเหลาประับไป้วยรอยยิ้มที่แล้เธอไ้สำเร็ เาวัผ้าห่มออาายแร่ ่อนะเลื่อนายลาเีย
'เห้อ'
ายหนุ่มถอนหายใออมาอย่าเ็ๆ เมื่อเห็นเ้าลูรัอัวเอำลัผาล้ำเหยียรที่มัะเิึ้นใน่วเ้าามธรรมาิอผู้าย เหุาร์เมื่อรู่็ทำเาอับอายไม่น้อยเลยทีเียว
ทา้านหิสาว หลัาเธอวิ่ลับเ้ามาในห้อนอนอัวเอ หิสาวุมหัวใที่ำลัเ้นแรนแทบทะลุออมานออ
ทำไี....ภาพแ่นายอเายัิาเธออยู่เลย ฮืออออ.....หิสาวสะบัศีรษะไล่ภาพลามออาหัวสมอ ่อนะเินไปทรุัวนั่ลบนโ๊ะอ่านหนัสือ
เธอเหม่อมอีทเรียนที่ระัระายอยู่บนโ๊ะอย่าหมอาลัยายอยา วันนี้เธอะว่าะื่นมาอ่านหนัสือเรียมสอบมิเทอมอาทิย์หน้า้วยิใที่แ่มใสัหน่อย แ่เพลิะวันลับทำมันพัหมเลย
หิสาวยีศีรษะัวเอ้วยวามหุหิ ่อนะหลับาทำสมาธิเพื่อเรียสิัวเอให้ลับมา านั้นลมืออ่านหนัสือ้วยิใที่ไม่สบเอาเสียเลย
นโปรลุัวอยู่ับหนัสือทั้วัน แม่นมายมาเรียเธอลไปทาน้าว้าล่า เธอ็ไม่ไป อ้าว่าปวหัว แ่ที่ริแล้วเธอทำใที่ะเอหน้าเพลิะวันไม่ไ้่าหา เหุาร์เมื่อเ้ายัแ่มัอยู่ในสมอเธออยู่เลย หลบหน้าสัพัีที่สุ
๊อๆๆ
'่าาาา'
เสียเาะประูัึ้น หิสาวส่เสียานรับ่อนะ้าวเท้าลาเียเินไปที่ประูห้อ สสัยนมายะเอาอาหารึ้นมาให้เธอมั้ ีเหมือนัน เธอหิวนาลายหมแล้ว หิสาวิอย่าอารม์ี ่อนะระาประูเปิออ
ทันทีที่บานประูเปิออ หิสาว็รีบผลัประูเพื่อปิทันที แ่้าว่ามือหนาที่เอื้อมมือมายันประูเอาไว้ และแทรายเ้ามาในห้อเธออย่ารวเร็ว
ปั!
เสียปิประูัลั่น หิสาวมอนรหน้าพลาถอยหลัรูอย่าระมัระวั ายหนุ่ม้าวเินมาประิัวหิสาวอย่ารวเร็ว
'มะ...มาทำไม'
'ทำไมไม่ลไปิน้าว'
'บอนมายไปแล้วว่าปวหัว'
'เหรอ'
'ั้นมาินสิ'
ายหนุ่มเินไปที่โ๊ะหนัสือ่อนะวาถาอาหารที่ถือึ้นมาลบนโ๊ะ พลาหันไปมอใบหน้าหวานที่ายแววื่นระหนอย่าัเน
'ะ..็ออไป่อนสิ'
หิสาวเอ่ยอย่าะุะั ายหนุ่ม้าวเินเ้ามาหาเธอ นโปรถอยหลัหนีนระทั่เรียวาบาสัมผัสับอบเียนเธอนั่แหมะลบนเียอย่าไร้ทาหนี
'หลบหน้าทำไม หืม'
ายหนุ่มเอ่ยถามพร้อมับเินเ้ามาประิร่าบาที่นั่อยู่บนเีย พลาเยามนให้แหนเยึ้นมาสบาับเา
'ไม่ไ้หลบ บอไปแล้วไว่าปวหัว'
'เหรอ นึว่าเธอเินเรื่อเมื่อเ้านยอมอ้าวเพราะไม่อยาเอหน้าันะอี'
'ันไม่เินอเล็ๆ แบบนั้นหรอนะ'
หิสาว้อาเาอย่าถือี ายหนุ่มระุยิ้ม่อนะ้มใบหน้าลมาหาเธอ
'ั้นลอเ็อีรอบมั้ยว่าเล็ริป่าว'
เพลิะวันระิบเบาๆ ่อนะทำท่าะปลระุมาเ่อหน้าเธอ หิสาวอ้าปา้าับารระทำหน้าไม่อายอเา
'นะ...นายอย่าทำไรบ้าๆนะ!!'
หิสาวเอ่ย่อนะผลัร่าสูออห่า เธอผุลุึ้นยืน้อใบหน้าเา้วยใบหน้าแ่าน เธอไ้ยินเสียหัวเราะอเาเบาๆ เา!!...เาแล้เธออีแล้ว!!
หิสาวเม้มปาแน่นอย่าโรธเือ ่อนะถลาเ้าไปผลัร่าสูให้ออไปาห้ออเธอ
'ออไปาห้อันเลยนะ!'
ปั!!
เธอปิประูเสียัลั่น หลัาที่ผลัเพลิะวันออไปาห้อ หิสาวสะบัายเินไปทรุัวนั่ลบนเ้าอี้้วยวามโมโห วาลมโมอถาอาหารรหน้า ่อนะสัเุเห็นเ้รสโปราร้านั มือบาหยิบเ้ึ้นมาู ่อนะเบ้ปาเล็น้อย
'เหอะ ิะบหัวแล้วลูบหลัันรึไ'
หิสาวบ่นอุบ ่อนะหยิบ้อนึ้นมาัเ้เ้าปาเพื่อลายวามหุหิ
ทา้านายหนุ่ม เาผละออาประูห้ออเธอ พร้อมับใบหน้าที่เปื้อนไป้วยรอยยิ้ม ารไ้มาแล้เธอให้โมโห ทำให้เาผ่อนลายวามเรียาานไ้มาพอสมวร
ผ่านไปหลายวัน หิสาวเินออมาาห้อสอบอย่าร่าเริ วันนี้เธอสอบมิเทอมเป็นวันสุท้าย อีทั้ในห้อสอบเธอรู้สึว่าทำไ้ีเลยทีเียว
'แ วันนี้เราไปผ่อนลายันหน่อยมั้ย'
เสียอเวลิน เพื่อนในลุ่มอเธอัึ้น เวลินเินมาพาเรียวแนบนไหล่อนโปร พร้อมับเอ่ยวนเธอไปสัสรร์เย็นนี้
'็ีเหมือนันนะแ ันอ่านหนัสือเรียมาหลายวันแล้วอ่ะ'
เสียออห้าเพื่อนในลุ่มอีนัึ้น ลุ่มอเธอมีันทั้หม 5 น ือ เวลิน อห้า เียร์ มะปรา และเธอ นอื่นๆในลุ่ม่าพาันพยัหน้าเห็น้วยับเวลิน ่อนที่สายาอเพื่อนๆทุนะมอมาที่เธอราวับะันเพื่อให้ไ้ำอบที่น่าพอใ
'แอ่ะ นโปร ไปมั้ยๆ'
'ือ...ัน...'
'ันยัไม่ไ้บอพี่ายันเลย'
นโปรพู้วยน้ำเสียหอยๆ เพื่อิึ้นไ้ว่า่วนี้เพลิะวันเป็นนมารับมาส่ที่มหาลัยทุวัน ถ้าเธอบอเาว่าวันนี้เธอะไปเที่ยว ยัไเา็ไม่ยอมให้เธอไปแน่ๆ
'แล้วแอยาไปมั้ย'
'็อยา...'
'ั้นเอาโทรศัพท์มา'
เวลินแบมือยื่นไปรหน้าอนโปร หิสาวมอเพื่อนอย่าุน แ่็ยอมวาโทรศัพท์ลบนฝ่ามืออเวลินอย่าว่า่าย
เวลินหยิบโทรศัพท์อนโปรึ้นมา ่อนะยิๆ านั้นปิเรื่อและืนไปให้นโปร
'อ่ะ เรียบร้อยละ'
'ห้ะ'
หิสาวรับโทรศัพท์นเอึ้นมาู แ่็เห็นหน้าอับไปแล้ว เธอึพยายามะเปิเรื่อ แ่เวลินห้ามเอาไว้่อน
'ห้ามเปิเรื่อ'
'แทำอะไรอ่ะ'
'็ส่้อวามบอพี่ายแไปแล้ว แ่แห้ามเปิเรื่อ แ่นี้็ถือว่าเราอแล้วไ'
'แ มันะีเหรอ'
'ีสิ อไปเที่ยวผ่อนลายแ่นี้เอ ยัไพี่ายแ็้อเ้าใ ไปันเหอะ ไปเปลี่ยนุห้อันัน'
เวลินล้อแนนโปรออมาาึเรียน เพื่อมุ่หน้าสู่อนโเธอที่อยู่ใล้ๆ มหาลัย
ทา้านเพลิะวันเมื่อเห็น้อวามที่นโปรส่มาให้ เา็้อผุลุึ้นยืนาเ้าอี้ทำาน้วยวามใ
พี่ายสุหล่อะ ืนนี้โปรอไปเที่ยวับเพื่อนๆ นะะ สัาว่าะลับไม่ึ่ะ ุ้บๆๆ'
เพลิะวันรีบโทรไปหานโปรทันที แ่ลับพบว่านโปรปิเรื่อไปแล้ว
'โถ่เว้ย!!!'
ายหนุ่มบรามแน่นเพื่อสะลั้นอารม์โมโห ีนี่....เี๋ยวนี้รู้ัหนีเที่ยวแล้ว ส่้อวามมาบอแบบนี้ิว่าเาะให้ไปหรือไ ไม่รู้หรือไว่าอนนี้อันรายมันอยู่รอบัวเธอนาไหน
'ามโปรไป แล้วอยรายานัน'
ายหนุ่มโทรไปหาลูน้อที่เาให้ไปอยูแลวามปลอภัยอนโปรที่มหาวิทยาลัยให้ามเธอออไป
ยัยัวแสบ อย่าให้ันหาเธอเอนะ เธอโนีแน่... ายหนุ่มิอย่าบเี้ยวเี้ยวฟัน ่อนะลมือเลียร์านที่ออยู่รหน้าให้เสร็โยเร็ว เาะไ้รีบไปามระ่ายหนีเที่ยวลับบ้านเสียที
'เห้อ'
ายหนุ่มถอนหายใออมาอย่าเ็ๆ เมื่อเห็นเ้าลูรัอัวเอำลัผาล้ำเหยียรที่มัะเิึ้นใน่วเ้าามธรรมาิอผู้าย เหุาร์เมื่อรู่็ทำเาอับอายไม่น้อยเลยทีเียว
ทา้านหิสาว หลัาเธอวิ่ลับเ้ามาในห้อนอนอัวเอ หิสาวุมหัวใที่ำลัเ้นแรนแทบทะลุออมานออ
ทำไี....ภาพแ่นายอเายัิาเธออยู่เลย ฮืออออ.....หิสาวสะบัศีรษะไล่ภาพลามออาหัวสมอ ่อนะเินไปทรุัวนั่ลบนโ๊ะอ่านหนัสือ
เธอเหม่อมอีทเรียนที่ระัระายอยู่บนโ๊ะอย่าหมอาลัยายอยา วันนี้เธอะว่าะื่นมาอ่านหนัสือเรียมสอบมิเทอมอาทิย์หน้า้วยิใที่แ่มใสัหน่อย แ่เพลิะวันลับทำมันพัหมเลย
หิสาวยีศีรษะัวเอ้วยวามหุหิ ่อนะหลับาทำสมาธิเพื่อเรียสิัวเอให้ลับมา านั้นลมืออ่านหนัสือ้วยิใที่ไม่สบเอาเสียเลย
นโปรลุัวอยู่ับหนัสือทั้วัน แม่นมายมาเรียเธอลไปทาน้าว้าล่า เธอ็ไม่ไป อ้าว่าปวหัว แ่ที่ริแล้วเธอทำใที่ะเอหน้าเพลิะวันไม่ไ้่าหา เหุาร์เมื่อเ้ายัแ่มัอยู่ในสมอเธออยู่เลย หลบหน้าสัพัีที่สุ
๊อๆๆ
'่าาาา'
เสียเาะประูัึ้น หิสาวส่เสียานรับ่อนะ้าวเท้าลาเียเินไปที่ประูห้อ สสัยนมายะเอาอาหารึ้นมาให้เธอมั้ ีเหมือนัน เธอหิวนาลายหมแล้ว หิสาวิอย่าอารม์ี ่อนะระาประูเปิออ
ทันทีที่บานประูเปิออ หิสาว็รีบผลัประูเพื่อปิทันที แ่้าว่ามือหนาที่เอื้อมมือมายันประูเอาไว้ และแทรายเ้ามาในห้อเธออย่ารวเร็ว
ปั!
เสียปิประูัลั่น หิสาวมอนรหน้าพลาถอยหลัรูอย่าระมัระวั ายหนุ่ม้าวเินมาประิัวหิสาวอย่ารวเร็ว
'มะ...มาทำไม'
'ทำไมไม่ลไปิน้าว'
'บอนมายไปแล้วว่าปวหัว'
'เหรอ'
'ั้นมาินสิ'
ายหนุ่มเินไปที่โ๊ะหนัสือ่อนะวาถาอาหารที่ถือึ้นมาลบนโ๊ะ พลาหันไปมอใบหน้าหวานที่ายแววื่นระหนอย่าัเน
'ะ..็ออไป่อนสิ'
หิสาวเอ่ยอย่าะุะั ายหนุ่ม้าวเินเ้ามาหาเธอ นโปรถอยหลัหนีนระทั่เรียวาบาสัมผัสับอบเียนเธอนั่แหมะลบนเียอย่าไร้ทาหนี
'หลบหน้าทำไม หืม'
ายหนุ่มเอ่ยถามพร้อมับเินเ้ามาประิร่าบาที่นั่อยู่บนเีย พลาเยามนให้แหนเยึ้นมาสบาับเา
'ไม่ไ้หลบ บอไปแล้วไว่าปวหัว'
'เหรอ นึว่าเธอเินเรื่อเมื่อเ้านยอมอ้าวเพราะไม่อยาเอหน้าันะอี'
'ันไม่เินอเล็ๆ แบบนั้นหรอนะ'
หิสาว้อาเาอย่าถือี ายหนุ่มระุยิ้ม่อนะ้มใบหน้าลมาหาเธอ
'ั้นลอเ็อีรอบมั้ยว่าเล็ริป่าว'
เพลิะวันระิบเบาๆ ่อนะทำท่าะปลระุมาเ่อหน้าเธอ หิสาวอ้าปา้าับารระทำหน้าไม่อายอเา
'นะ...นายอย่าทำไรบ้าๆนะ!!'
หิสาวเอ่ย่อนะผลัร่าสูออห่า เธอผุลุึ้นยืน้อใบหน้าเา้วยใบหน้าแ่าน เธอไ้ยินเสียหัวเราะอเาเบาๆ เา!!...เาแล้เธออีแล้ว!!
หิสาวเม้มปาแน่นอย่าโรธเือ ่อนะถลาเ้าไปผลัร่าสูให้ออไปาห้ออเธอ
'ออไปาห้อันเลยนะ!'
ปั!!
เธอปิประูเสียัลั่น หลัาที่ผลัเพลิะวันออไปาห้อ หิสาวสะบัายเินไปทรุัวนั่ลบนเ้าอี้้วยวามโมโห วาลมโมอถาอาหารรหน้า ่อนะสัเุเห็นเ้รสโปราร้านั มือบาหยิบเ้ึ้นมาู ่อนะเบ้ปาเล็น้อย
'เหอะ ิะบหัวแล้วลูบหลัันรึไ'
หิสาวบ่นอุบ ่อนะหยิบ้อนึ้นมาัเ้เ้าปาเพื่อลายวามหุหิ
ทา้านายหนุ่ม เาผละออาประูห้ออเธอ พร้อมับใบหน้าที่เปื้อนไป้วยรอยยิ้ม ารไ้มาแล้เธอให้โมโห ทำให้เาผ่อนลายวามเรียาานไ้มาพอสมวร
ผ่านไปหลายวัน หิสาวเินออมาาห้อสอบอย่าร่าเริ วันนี้เธอสอบมิเทอมเป็นวันสุท้าย อีทั้ในห้อสอบเธอรู้สึว่าทำไ้ีเลยทีเียว
'แ วันนี้เราไปผ่อนลายันหน่อยมั้ย'
เสียอเวลิน เพื่อนในลุ่มอเธอัึ้น เวลินเินมาพาเรียวแนบนไหล่อนโปร พร้อมับเอ่ยวนเธอไปสัสรร์เย็นนี้
'็ีเหมือนันนะแ ันอ่านหนัสือเรียมาหลายวันแล้วอ่ะ'
เสียออห้าเพื่อนในลุ่มอีนัึ้น ลุ่มอเธอมีันทั้หม 5 น ือ เวลิน อห้า เียร์ มะปรา และเธอ นอื่นๆในลุ่ม่าพาันพยัหน้าเห็น้วยับเวลิน ่อนที่สายาอเพื่อนๆทุนะมอมาที่เธอราวับะันเพื่อให้ไ้ำอบที่น่าพอใ
'แอ่ะ นโปร ไปมั้ยๆ'
'ือ...ัน...'
'ันยัไม่ไ้บอพี่ายันเลย'
นโปรพู้วยน้ำเสียหอยๆ เพื่อิึ้นไ้ว่า่วนี้เพลิะวันเป็นนมารับมาส่ที่มหาลัยทุวัน ถ้าเธอบอเาว่าวันนี้เธอะไปเที่ยว ยัไเา็ไม่ยอมให้เธอไปแน่ๆ
'แล้วแอยาไปมั้ย'
'็อยา...'
'ั้นเอาโทรศัพท์มา'
เวลินแบมือยื่นไปรหน้าอนโปร หิสาวมอเพื่อนอย่าุน แ่็ยอมวาโทรศัพท์ลบนฝ่ามืออเวลินอย่าว่า่าย
เวลินหยิบโทรศัพท์อนโปรึ้นมา ่อนะยิๆ านั้นปิเรื่อและืนไปให้นโปร
'อ่ะ เรียบร้อยละ'
'ห้ะ'
หิสาวรับโทรศัพท์นเอึ้นมาู แ่็เห็นหน้าอับไปแล้ว เธอึพยายามะเปิเรื่อ แ่เวลินห้ามเอาไว้่อน
'ห้ามเปิเรื่อ'
'แทำอะไรอ่ะ'
'็ส่้อวามบอพี่ายแไปแล้ว แ่แห้ามเปิเรื่อ แ่นี้็ถือว่าเราอแล้วไ'
'แ มันะีเหรอ'
'ีสิ อไปเที่ยวผ่อนลายแ่นี้เอ ยัไพี่ายแ็้อเ้าใ ไปันเหอะ ไปเปลี่ยนุห้อันัน'
เวลินล้อแนนโปรออมาาึเรียน เพื่อมุ่หน้าสู่อนโเธอที่อยู่ใล้ๆ มหาลัย
ทา้านเพลิะวันเมื่อเห็น้อวามที่นโปรส่มาให้ เา็้อผุลุึ้นยืนาเ้าอี้ทำาน้วยวามใ
พี่ายสุหล่อะ ืนนี้โปรอไปเที่ยวับเพื่อนๆ นะะ สัาว่าะลับไม่ึ่ะ ุ้บๆๆ'
เพลิะวันรีบโทรไปหานโปรทันที แ่ลับพบว่านโปรปิเรื่อไปแล้ว
'โถ่เว้ย!!!'
ายหนุ่มบรามแน่นเพื่อสะลั้นอารม์โมโห ีนี่....เี๋ยวนี้รู้ัหนีเที่ยวแล้ว ส่้อวามมาบอแบบนี้ิว่าเาะให้ไปหรือไ ไม่รู้หรือไว่าอนนี้อันรายมันอยู่รอบัวเธอนาไหน
'ามโปรไป แล้วอยรายานัน'
ายหนุ่มโทรไปหาลูน้อที่เาให้ไปอยูแลวามปลอภัยอนโปรที่มหาวิทยาลัยให้ามเธอออไป
ยัยัวแสบ อย่าให้ันหาเธอเอนะ เธอโนีแน่... ายหนุ่มิอย่าบเี้ยวเี้ยวฟัน ่อนะลมือเลียร์านที่ออยู่รหน้าให้เสร็โยเร็ว เาะไ้รีบไปามระ่ายหนีเที่ยวลับบ้านเสียที
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น