ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : การกลับมาของพญามาร
วามริบมอใบหน้าหวานหยย้อยอนที่แอบอยู่้านหลัธีรธาร้วยวามนิ่อึ้ ใบหน้ารูปไ่ประอบับวาลมโ มูโ่รั้นรับับริมฝีปาอวบอิ่มูเย้ายวน เพลิะวันระุยิ้มเหยียออมา หึ... ยัยลูเป็ี้เหร่โมา็พอูไ้เหมือนันแฮะ
'โททีว่ะ ันพาโปรไปินเ้มาน่ะ'
'เหอะ แล้วนั่นะหลบหลัไอ้ธีอยู่นานมั้ย ไม่เอันั้นานไม่ิะมาทัทายันหน่อยเหรอ ลืมันไปแล้วมั้'
ท้ายประโยเพลิะวันพู้วยน้ำเสียเหี้ยมเรียม นโปร่อยๆ เลื่อนายออมาาแผ่นหลัว้าอธีรธาร พลาพึมพำออมาเบาๆ
'ใระไปลืมนใยัษ์อย่านายล'
'อะไรนะ?'
'มะ...ไม่มีอะไร ะ..ลับมานานแล้วเหรอ'
'นานละ มานั่สิ ป๊ารอนานแล้ว'
'เอ่อ มะ...ไม่เป็นไร่ะ โปรินเ้มาอิ่มแล้ว่ะ'
'เ้เหรอ?'
เพลิะวันเอ่ยึ้นอย่าสนใ วาเป็นประายวาววับเมื่อไ้ยินำว่าเ้ ถึลุภายนอะไม่ให้ แ่เาลับอบินนมหวานเป็นีวิิใ
'เอ่อ...นี่ไ ันื้อมาฝานาย้วย'
นโปรวาล่อเ้ไว้รหน้าอเา้วยใบหน้าีเผือ เพลิะวันรับล่อเ้มาเปิู้วยวามื่นเ้น เมื่อเห็นันั้นนโปรึหลุยิ้มออมาเบาๆ
'ั้นโปรอึ้นไปอาบน้ำ่อนนะะ'
เมื่อเอ่ยบ นโปรรีบหันหลัและวิ่ึ้นไปบนห้อัวเออย่ารวเร็ว ปล่อยให้สอนพี่น้อและอาเโรับประทานอาหารและพูุยันอยู่้านล่า
วันถัมา หลัานโปรลับามหาวิทยาลัย เธอเินเ้าไปที่รัวเพื่อหานมทาน
'อ้าว ุโปร ลับมาแล้วเหรอะ'
เสียทัทายอแม่นนมายัึ้น เธอส่ยิ้มว้าพร้อมับเินไปอเอวอแม่นมายอย่าอออ้อน
'มีนมอะไรินบ้าะ โปรหิวม้ามา'
'วันนี้ป้าทำบัวลอยไ่หวาน่ะ ลอิมูสิะ'
แม่นมายเินไปับัวลอยไ่หวานในหม้อมาให้หิสาว นโปราลุวาวเมื่อเห็นอินอยู่รหน้า เธอทรุัวนั่ลบนเ้าอี้ ่อนะับัวลอยไ่หวานึ้นมาิม
'อื้อหืออออ อร่อยมาเลย่ะแม่นม โห เปิร้านายไ้เลยนะะเนี่ย'
'อร่อย็ินเยอะๆนะะ นมทำไว้เยอะเลย่ะ'
แม่นมายเอ่ยพร้อมับลั้วหัวเราะ้วยวามเอ็นูเ็สาวรหน้า
'เอ้อ ุโประ ึ้นไปปลุุเพลิหน่อยสิะ นี่็เย็นแล้วุเพลิยัไม่ไ้ินอะไรเลย่ะ'
'โหยยย นมายไปปลุไม่ไ้เหรอะ'
'นมึ้นไปปลุหลายรอบแล้ว่ะ แุ่เพลิไม่มีทีท่าะื่นเลย สสัยะเหนื่อยาารเินทาน่ะ่ะ'
'็ไ้่ะ...'
หิสาวอบรับเสียอ่อย ่อนะับัวลอยเ้าปาอย่า้าๆ เพื่อประวิเวลาให้นานที่สุ
หลัาทานอิ่มแล้ว นโปรเินึ้นบันไ้วยวามประหม่า นระทั่เท้าเล็เินมาหยุที่ประูห้ออเพลิะวันึ่อยู่ิับห้ออเธอ หิสาวเม้มปาแน่น่อนะัสินใเาะประูเบาๆ
เธอยืนรออยู่หน้าประูสัพั แ่ภายในห้อลับไม่มีารเลื่อนไหวใๆเลย หิสาวมวิ้วมุ่น่อนะัสินใเปิประูเ้าไป
วามเย็นอเรื่อปรับอาาศพุ่เ้ามาปะทะผิวเธอนนลุู่ไปหม เธอ้าวเท้าเบาๆ รไปที่เียว้าึ่มีายหนุ่มนหนึ่นอนุผ้าห่มอยู่
'นาย...นายเพลิ'
หิสาวส่เรียเบาๆ แ่ลับไม่มีารอบรับาร่าสู มีเพียเสียลมหายใที่ัอย่าสม่ำเสมอเท่านั้น นโปรเอื้อมมือไปสะิเบาๆที่ไหล่อร่าสู
'นาย...ื่นเหอะ เย็นแล้วเนี่ย เี๋ยว็หิวายหรอ'
'หลับหรือายวะ'
หิสาวพึมพำออมาเบาๆ ่อนะออแรสะิไหล่หนาแรึ้น
'ว้ายยยยย'
นโปรร้อลั่น้วยวามใ เมื่อนที่วระหลับอยู่ลับพลิัวลับมา่อนะระาแนเธออย่าแร ใบหน้าหวานระแทับอแร่เปล่าเปลือยที่โผล่พ้นผ้าห่มเ้าอย่าั เรียวแนแ็แรอเาอรัฟัเหวี่ยร่าบาแน่นนันเธอยับายไม่ไ้
'อืมมม หอมั'
ใบหน้ามเ้มุบลบนออหอมรุ่นอเธออย่าเผลอไผล ปลายมูโ่รั้นแะลบนผิวเนื้ออเธอ หิสาวสะท้านวาบัวแ็้าับารระทำอเา เมื่อเธอั้สิไ้แล้วเธอึิ้นลุลัอยู่ในอ้อมออเาสุแรเิ
เปลือาหนา่อยๆ เปิึ้น เาระพริบาถี่ๆ เพื่อปรับภาพรหน้าให้ัึ้น แ่เมื่อเาเห็นใบหน้าบูบึ้อนโปร เา็้อระเ้ัวลุึ้นนั่้วยวามใ
'เฮ้ยยยยยย!!! เธอ..!!!'
หิสาวเ้ัวลุึ้นาเียอย่ารวเร็ว ใบหน้าหวานึ้นสีแอย่า่วยไม่ไ้าเหุาร์ใล้ินเินามเมื่อรู่นี้ เธอัระเบียบุนัศึษาอัวเออย่าลวๆ
'เ้ามาทำไม'
'นมายให้มาปลุ เาลัวนายนอนนหิวาย'
'เ้ามาปลุีๆ ็ไ้นี่ ทำไม้อเ้ามาใล้นานั้น้วย ทำไม ันหล่อนเธออใไม่ไหวหรือไ'
นโปรอ้าปา้าอย่านึไม่ถึ ใบหน้าแ่ำ้วยวามโรธั เธอระทืบเท้าเร่าๆและี้หน้านที่นั่อยู่บนเีย้วยวามโมโห
'อะ..ไอ้บ้า...นายเป็นนึแนันเ้าไปเอนะ!!'
'ันเนี่ยนะ!!!'
'็เออน่ะสิ!! แถมนายยัะ...ยัะ...'
หิสาวยมือึ้นมาุมผิวเนื้อรที่ถูปลายมูอเาสัมผัส้วยใบหน้าแ่าน
'ยัะอะไร...?'
'ไม่รู้แหละ ื่นแล้ว็ลไป้วย!!'
เธอเอ่ยรัวเร็ว ่อนะหันหลัวิ่ออไปาห้ออายหนุ่มอย่ารวเร็ว
นโปรวิ่เ้าห้ออัวเอ เธอยืนเอาหลัพิประู่อนะนั่ลับพื้น ยมือึ้นมาุมหัวใที่เ้นราวับรัวลออยู่ในอ
ทา้านอายหนุ่มหลัาร่าบาออไปแล้ว เายมือึ้นมาุมปลายมูเบาๆ ่อนะมวิ้วมุ่น ลิ่นหอมอ่อนๆ ยัิอยู่ที่ปลายมูอเาอยู่เลย มันเป็นลิ่นที่ไม่ใ่ลิ่นน้ำหอม เป็นลิ่นหอมสะอาๆผสมับลิ่นแป้เ็
เพลิะวันสะบัศีรษะไล่วามิเลอะเทอะออไปาหัว ่อนะวัผ้าห่มออและเินเ้าไปอาบน้ำำระล้าร่าาย
'โททีว่ะ ันพาโปรไปินเ้มาน่ะ'
'เหอะ แล้วนั่นะหลบหลัไอ้ธีอยู่นานมั้ย ไม่เอันั้นานไม่ิะมาทัทายันหน่อยเหรอ ลืมันไปแล้วมั้'
ท้ายประโยเพลิะวันพู้วยน้ำเสียเหี้ยมเรียม นโปร่อยๆ เลื่อนายออมาาแผ่นหลัว้าอธีรธาร พลาพึมพำออมาเบาๆ
'ใระไปลืมนใยัษ์อย่านายล'
'อะไรนะ?'
'มะ...ไม่มีอะไร ะ..ลับมานานแล้วเหรอ'
'นานละ มานั่สิ ป๊ารอนานแล้ว'
'เอ่อ มะ...ไม่เป็นไร่ะ โปรินเ้มาอิ่มแล้ว่ะ'
'เ้เหรอ?'
เพลิะวันเอ่ยึ้นอย่าสนใ วาเป็นประายวาววับเมื่อไ้ยินำว่าเ้ ถึลุภายนอะไม่ให้ แ่เาลับอบินนมหวานเป็นีวิิใ
'เอ่อ...นี่ไ ันื้อมาฝานาย้วย'
นโปรวาล่อเ้ไว้รหน้าอเา้วยใบหน้าีเผือ เพลิะวันรับล่อเ้มาเปิู้วยวามื่นเ้น เมื่อเห็นันั้นนโปรึหลุยิ้มออมาเบาๆ
'ั้นโปรอึ้นไปอาบน้ำ่อนนะะ'
เมื่อเอ่ยบ นโปรรีบหันหลัและวิ่ึ้นไปบนห้อัวเออย่ารวเร็ว ปล่อยให้สอนพี่น้อและอาเโรับประทานอาหารและพูุยันอยู่้านล่า
วันถัมา หลัานโปรลับามหาวิทยาลัย เธอเินเ้าไปที่รัวเพื่อหานมทาน
'อ้าว ุโปร ลับมาแล้วเหรอะ'
เสียทัทายอแม่นนมายัึ้น เธอส่ยิ้มว้าพร้อมับเินไปอเอวอแม่นมายอย่าอออ้อน
'มีนมอะไรินบ้าะ โปรหิวม้ามา'
'วันนี้ป้าทำบัวลอยไ่หวาน่ะ ลอิมูสิะ'
แม่นมายเินไปับัวลอยไ่หวานในหม้อมาให้หิสาว นโปราลุวาวเมื่อเห็นอินอยู่รหน้า เธอทรุัวนั่ลบนเ้าอี้ ่อนะับัวลอยไ่หวานึ้นมาิม
'อื้อหืออออ อร่อยมาเลย่ะแม่นม โห เปิร้านายไ้เลยนะะเนี่ย'
'อร่อย็ินเยอะๆนะะ นมทำไว้เยอะเลย่ะ'
แม่นมายเอ่ยพร้อมับลั้วหัวเราะ้วยวามเอ็นูเ็สาวรหน้า
'เอ้อ ุโประ ึ้นไปปลุุเพลิหน่อยสิะ นี่็เย็นแล้วุเพลิยัไม่ไ้ินอะไรเลย่ะ'
'โหยยย นมายไปปลุไม่ไ้เหรอะ'
'นมึ้นไปปลุหลายรอบแล้ว่ะ แุ่เพลิไม่มีทีท่าะื่นเลย สสัยะเหนื่อยาารเินทาน่ะ่ะ'
'็ไ้่ะ...'
หิสาวอบรับเสียอ่อย ่อนะับัวลอยเ้าปาอย่า้าๆ เพื่อประวิเวลาให้นานที่สุ
หลัาทานอิ่มแล้ว นโปรเินึ้นบันไ้วยวามประหม่า นระทั่เท้าเล็เินมาหยุที่ประูห้ออเพลิะวันึ่อยู่ิับห้ออเธอ หิสาวเม้มปาแน่น่อนะัสินใเาะประูเบาๆ
เธอยืนรออยู่หน้าประูสัพั แ่ภายในห้อลับไม่มีารเลื่อนไหวใๆเลย หิสาวมวิ้วมุ่น่อนะัสินใเปิประูเ้าไป
วามเย็นอเรื่อปรับอาาศพุ่เ้ามาปะทะผิวเธอนนลุู่ไปหม เธอ้าวเท้าเบาๆ รไปที่เียว้าึ่มีายหนุ่มนหนึ่นอนุผ้าห่มอยู่
'นาย...นายเพลิ'
หิสาวส่เรียเบาๆ แ่ลับไม่มีารอบรับาร่าสู มีเพียเสียลมหายใที่ัอย่าสม่ำเสมอเท่านั้น นโปรเอื้อมมือไปสะิเบาๆที่ไหล่อร่าสู
'นาย...ื่นเหอะ เย็นแล้วเนี่ย เี๋ยว็หิวายหรอ'
'หลับหรือายวะ'
หิสาวพึมพำออมาเบาๆ ่อนะออแรสะิไหล่หนาแรึ้น
'ว้ายยยยย'
นโปรร้อลั่น้วยวามใ เมื่อนที่วระหลับอยู่ลับพลิัวลับมา่อนะระาแนเธออย่าแร ใบหน้าหวานระแทับอแร่เปล่าเปลือยที่โผล่พ้นผ้าห่มเ้าอย่าั เรียวแนแ็แรอเาอรัฟัเหวี่ยร่าบาแน่นนันเธอยับายไม่ไ้
'อืมมม หอมั'
ใบหน้ามเ้มุบลบนออหอมรุ่นอเธออย่าเผลอไผล ปลายมูโ่รั้นแะลบนผิวเนื้ออเธอ หิสาวสะท้านวาบัวแ็้าับารระทำอเา เมื่อเธอั้สิไ้แล้วเธอึิ้นลุลัอยู่ในอ้อมออเาสุแรเิ
เปลือาหนา่อยๆ เปิึ้น เาระพริบาถี่ๆ เพื่อปรับภาพรหน้าให้ัึ้น แ่เมื่อเาเห็นใบหน้าบูบึ้อนโปร เา็้อระเ้ัวลุึ้นนั่้วยวามใ
'เฮ้ยยยยยย!!! เธอ..!!!'
หิสาวเ้ัวลุึ้นาเียอย่ารวเร็ว ใบหน้าหวานึ้นสีแอย่า่วยไม่ไ้าเหุาร์ใล้ินเินามเมื่อรู่นี้ เธอัระเบียบุนัศึษาอัวเออย่าลวๆ
'เ้ามาทำไม'
'นมายให้มาปลุ เาลัวนายนอนนหิวาย'
'เ้ามาปลุีๆ ็ไ้นี่ ทำไม้อเ้ามาใล้นานั้น้วย ทำไม ันหล่อนเธออใไม่ไหวหรือไ'
นโปรอ้าปา้าอย่านึไม่ถึ ใบหน้าแ่ำ้วยวามโรธั เธอระทืบเท้าเร่าๆและี้หน้านที่นั่อยู่บนเีย้วยวามโมโห
'อะ..ไอ้บ้า...นายเป็นนึแนันเ้าไปเอนะ!!'
'ันเนี่ยนะ!!!'
'็เออน่ะสิ!! แถมนายยัะ...ยัะ...'
หิสาวยมือึ้นมาุมผิวเนื้อรที่ถูปลายมูอเาสัมผัส้วยใบหน้าแ่าน
'ยัะอะไร...?'
'ไม่รู้แหละ ื่นแล้ว็ลไป้วย!!'
เธอเอ่ยรัวเร็ว ่อนะหันหลัวิ่ออไปาห้ออายหนุ่มอย่ารวเร็ว
นโปรวิ่เ้าห้ออัวเอ เธอยืนเอาหลัพิประู่อนะนั่ลับพื้น ยมือึ้นมาุมหัวใที่เ้นราวับรัวลออยู่ในอ
ทา้านอายหนุ่มหลัาร่าบาออไปแล้ว เายมือึ้นมาุมปลายมูเบาๆ ่อนะมวิ้วมุ่น ลิ่นหอมอ่อนๆ ยัิอยู่ที่ปลายมูอเาอยู่เลย มันเป็นลิ่นที่ไม่ใ่ลิ่นน้ำหอม เป็นลิ่นหอมสะอาๆผสมับลิ่นแป้เ็
เพลิะวันสะบัศีรษะไล่วามิเลอะเทอะออไปาหัว ่อนะวัผ้าห่มออและเินเ้าไปอาบน้ำำระล้าร่าาย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น