ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : 17ปีการนำทางของดวงดาว
17ปีถัมา....
หลาวันเวลาหลาเหุาร์สำัมามาย่วเวลาหลาย่อหลายปีถัาวันนั้น วามสบที่อยู่ั่วราวลับพัทลายลในพริบาเพียานบ้าเพียผู้เียวไม่ใ่บ้าราวับวิลริแ่เป็นวามบ้าทาทัศนิ
ายหนุ่มผมำสั้นเส้นผมสีำลับอเาแสลาปัไป้าน้าประปรายสัมผัสิ้วอย่าหล่อเหลาภายใ้แว่นาที่ทรภูมิานและุสูทสีำที่ถูสวมทับ้วยเสื้อโ้ทสีำยาวเ่นเียวับสีเส้นผมอเา
ึ่ำลันั่ลิ้มลอรสาิอไวน์แั้นเลิศที่ึ้นื่อภายในราอาาัรแห่นี้หรือไวน์'บารอ เมรารูรี่'ภายใ้บรรยาาศมือับที่มีเพียแ่แสะวันาหน้า่าหนึ่บานอยู่บนอาารสูแหลมริมท่าเรือนาให่ เพียารมอหนึ่สายา็สามารถมอเห็นอเรือรบโลหะที่อเรียรายเทียบท่าอยู่มามาย
บรรยาาศยามเ้าที่ามเ่นนี้ถูเสิร์ฟู่ับหัวใสีแานที่สใหม่ราวับถูผ่าออมาาออมนุษย์เมื่อไม่นานมานี้ ที่ึ่ไม่น่าอภิรมย์นัทั้รสาิและรสสัมผัสผสมไวน์แราวับรับประทานิ้นเนื้อที่มฝือสัว์ประหลาหรือปีศาแ่เมื่อิเ่นนั้นายหนุ่ม็หัวเราะลั่นอย่ามีวามสุ
...็ถู้อามนั้น...
มนุษย์็ไม่่าาปีศานหลายนทำระทำสิ่่าๆมามายามวามเื่อและอารม์ที่ั่อเ์ หรือหมาย้วยอารม์หรือทัศนิทั่วไปามสถานาร์ที่บีบรัทั้ไม่ใ่เพียิใที่นำมนุษย์ไปเหนือว่าปีศาแ่นั่น็ือพลัที่ั่อธรรมาิอันอบธรรม
เสียอมีหั่นผ่าหัวใออเป็นรึ่ส่วนและาม้วยเสียส้อมเสียบระทบหัวใส่วนวา เาหั่นแบ่มันให้เป็นิ้นเล็ิ้นน้อยึ่ในหัวใส่วน้ายมีรูโหว่มามายาารรับประทาน่อนหน้า
้วยทฤษีที่แพร่ระายไปทั่วโลเมื่อ400ปี่อนหรือำนาน'อัศวินปีศาผู้สรรเสริีวิ'ไ้ลายเป็นุเริ่ม้นอยุนัสร้าปิหาริย์นมาถึในยุปัุบันึ่เ็มไป้วยผู้ถือนว่าเป็นนัปิหาริย์และุสูสุอนเหล่านั้นือผู้สรรเสริราวั่อ์รแห่ผู้สรรเสริ
แสให้เห็นถืวามผิธรรมาิอมนุษย์ที่มาไ้ไลเ่นนี้และพลัเหล่านี้ยัเ็มไป้วยอิสระที่ปะปนวามวิปลาสอมนุษย์เเ่นเียวับเมื่อ17ปี่อน ผู้สรรเสริหลายน่าเสียีวินั่นไม่ใ่วามริเลยแ่มีเพียละราหน้าอโรละรบทใหม่ในอนา
ิ้นเนื้อสีแานิ้นสุท้ายถูลืนลมอบวามอิ่มเอมไปทั่วิใราวั่สารเสพิที่แผ่่านระุ้นทุส่วนอร่าายะายหนุ่มเอนายละหวัส้อมวาเหนือานโลหะ
บนายหาแห่หนึ่ที่เรียบเนียนห่าไลาสิ่ปลูสร้าและเหะสถาน เสียอรถเวียนมามายับเป็นบวนยาวอย่าเื่อ้าระนาบไปามายหา รถเวียนสามารถบรรุนไ้หลายสิบนึ่ผู้นบนนั้น่าเป็นายหนุ่มและหิสาววัยประมา15-20ปีที่ัวสั่น้วยวามหวาลัว เสื้อผ้าที่ารุ่ยาวามยานยิ่ารุ่ยมาึ้นเมื่อมาอยู่รวมันพวเา่ามาานบทและเ็มไป้วยวามน่าสสาร
เสียร้อไห้ฟูมฟายอเหล่าหิสาวราวับเสียโหยหวนที่น่าเวทนาเเ่นเียวับายหนุ่มหลายนที่่าหวาลัวและร้อเสียัเป็นเสียสรรเสริวัถุภายในมืออย่าสิ้นหวัแ่เสียเหล่านั้นลับ้อเียบล้วยเสียปืนที่ัลั่นโยวันเทาไปทั่วอาาศใน่วเวลาสั้นๆเสียหวาลัวเหล่านั้นลายเป็นเียบริบในทันที
บนท้ายเวียนเ็มไป้วยทหารในุเสื้อสูทแ็เ็สีำที่สะพายปืน้ามยาวโยมีาบปลายปืนิสอยอยู่อย่าน่าเรามึ่ทำให้เหล่าหนุ่มสาวลายเป็นเพียแ่เ็น้อยที่ไม่สามารถัืนหรือแม้แ่ส่เสียรีร้อ โอ้เหล่าเ็น้อยที่น่าสสารทหารบานิมันเป็นเรื่อยาสำหรับสถานาร์นึ้
แ่นี่็นับเป็นมารารสุท้ายอราอาาัรมันือารปลปล่อยมนุษย์ปลปล่อยอิสรภาพที่พวเราทุนวรไ้รับ มหาสมุทรหรือน่านน้ำหนึ่เียวออาาัรถูปิั้นโยพวรูปปั้นั้แ่เมื่อ17ปี่อน
ทาราอาาัรเสียทหารไปมามายนสุท้ายึ้อเ์เหล่าหนุ่มสาวมารบโยไม่สนเพศหรือสิทธิใๆอวามเป็นมนุษย์ ใน่วเวลาที่ทหารท่านหนึ่มอออไปนอเวียนรับลมาๆอทะเลเสียำรามอหิสาวนหนึ่็ัึ้นพลาวิ่ระโลาเวียนไปในเสี้ยวสายาอทหารท่านนี้เาใและเาะอบเวียนแน่นะมอร่าที่ามอหิสาวถูเหยียบเป็นาที่แานโยรถเวียนันถัๆไปอย่า่อเนื่อ
โยายหนุ่มมามาย่าพุ่รเ้าอรัพยายามยื้อแย่ปืนอทหารท่านนั้นนทหารร่วาเวียนไปพร้อมับายหนุ่มอีสอนลายเป็นโศนารรมที่น่าสยสยอเหล่าายหนุ่มและหิสาวในเวียน่าลุฮือะบวนหยุลและ่าวิ่หนีระัระายไปแ่ละทิศทา เสียปืนาบวนเวียนทั้บวนัลั่นเป็นแถบยาววันมามายโยฟุ้ไปทั่วหาทราย ศพอายหนุ่มและหิสาว่าประับประาายหาเลื่อนลาปลุฮือเสียรีร้อแห่วามหวาลัวอเหล่าายหนุ่มับหิสาวภายในเวียนอื่น
หยเลือสีแานทรึมับลไปามร่อเม็ทรายอย่าละเมียละไมรสาิอีวิำลัหมุนเวียนึ้นอีรั้ิวิาอเหล่าหนุ่มสาวรีร้อราวับเสียำรามอปีศา เาสามารถรับรู้ถึมันไ้มันน่าเศร้าและหวาลัว..
เหนือหาทรายายหนุ่มผมเหลือยาวสรวยื่นึ้นมาในสภาพเปลือยายร่าอเาผอมแห้เป็นอย่ามาราวับนาสารอาหารใบหน้าที่เรียบสบเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มาเสียที่แหบแห้่อยๆร้อยเรียำพูึ้น
"17..ปี"
ร่าายอเารู้สึราวับถูเิมเ็มมันเป็นเลืออเหล่าหนุ่มสาวที่ปะปนันนับสิบีวิที่่อร่าึ้นเหนือศพอเาที่ถูฝัมิอยู่ภายใ้ายหา ใน่วเวลานี้ใน่ว่ำืนยามรารีที่สว่าไหวไป้วยแสประายระยิบระยับเหนือท้อฟ้าสีม่วทึบน้ำเสียอายหนุ่มลายเป็นเสียแว่วาภายในลำอ
"อ่า..าลเวลา่ารวเร็วนั" วามรู้สึที่ปะปนและุ่นมัวอเ็หนุ่มสาวลายเป็นบิเบือน ิวิวิาที่ำรามรีร้อราวับเป็นฝุ่นผที่ไร้่าพวมันประอบรวมเป็นส่วนหนึ่ให้แ่ีวิใหม่อายหนุ่มทำให้เายิ้มะผายมือออโอบรับลมเย็นา
่วเวลาและวามรู้สึที่ายหนุ่มรับรู้และรู้สึมันือ่วเวลาเ้า แ่ในอนนี้เาลับฟื้นึ้นมาในยามรารีและไม่ใ่ารฟื้นืนที่ไร้ปััยอันวรไม่ใ่เพียแ่เลืออมนุษย์มามายที่เป็นปััยหลัในารฟื้นัวอเา แ่เป็นารนำทาอวาวราวับท่วทำนออีวิ
ในเวลานี้ือยุที่เหมาะสม ่วเวลาที่เหมาะสมและพอเหมาะแ่ารไล่ล่าอิสรภาพั่วามปรารถนาาส่วนลึภายใ้้นบึ้อิใถ้าเาไม่หายไป17ปีเป็นไปไ้ที่เาอาะ้อเอาีวิรอาผู้สรรเสรินอื่นและอำลัมามายทั่วทั้โลอย่าบ้าลั่
ในอนนี้พอเหมาะแล้ว ไม่มีใรสามารถำายหนุ่มไ้แล้วเายิ้มึ้นเพียารยับายเล็น้อยเสื้อลุมสีาว่อยๆสะบัึ้นประทับเหนือายราวับปิหาริย์ ระยิบระยับไปามารสะบัพัอสายลมท่ามลาายหาที่ละเลอะไป้วยเลือสีา เส้นผมสีเหลืออเาราวับเป็นเส้นผมสีม่วเมื่ออยู่ภายใ้รารีสั
ลื่นทะเลพัึ้นระแทอาาศหยน้ำมามายเบื้อหน้าอเาลายเป็นประายแสระยิบระยับมามายส่อประายไปทั่วบริเว่อนที่ะาหายไปมันือปิหาริย์ ทุท่วท่าทุปิิริยารอบ้านอเานั้นือปิหาริย์อย่าแท้ริและะเป็นเ่นนั้นลอไป...
เส้นผมสีเหลือสยายพัไปามแรลมร่าอายหนุ่มเินไปามหาทรายอย่าเรียบเยฝีเท้าสีีอายหนุ่มเลอะไป้วยทรายและทรายเหล่านั้น็ลายเป็นส่วนหนึ่อแสประายระยิบระยับมันส่อประายและาหายึ่นั่น็ทำให้รอยยิ้มอายหนุ่มปราึ้นพลาหลับาล้วยิใที่สุสม
"ฮ่าๆ นี่แหละีวิ ้าลับมามีีวินี่แหละีวิ ีวิที่ามีวิที่้ารอบรอและ้าะใ้ีวิอ้าเพื่อามหาวามปรารถนาที่สูยิ่ว่าีวิอ้า!"
วาราส่อประายสว่าไสวยิ่ว่าเิมแผ่่านระายวามามไปทั่วทั้ฟ้า เพียารเินหลับาที่สุสมเาสามารถรับรู้ไ้ถึมัน เหล่าวาวบนนั้นเหล่าวาวที่ประับอยู่บนท้อฟ้าสีม่วเหนือท้อฟ้าสีรามเหล่าวาวที่แระายออราวับเศษระ วาอเามอลอผ่านและเห็นวามอลัารอแผ่นินสีเียวที่ยิ่ให่ อมหาสมุทรที่ยิ่ให่และอเหล่าอาาัรที่ยิ่ให่
แสสว่าสายหนึ่สาสะท้อนไปมาึ้นเหนือฟ้าและระายัวเหนือราอาาัรที่ว้าให่รวมัวันอีรั้ลายเป็นร่าอายหนุ่มที่ส่อประาย ร่าอเาร่วหล่นลาท้อฟ้า้วยเสียหัวเราะที่สัน์สุภายใ้เสื้อลุมสีาวที่สยายึ้นสะพัไปามเสียลมที่รรโราวับเสียำรามที่สอสะท้อนึ่้อสลับัันไปับเสียลุไหม้อประายไปที่่อยๆลุโยและาหายลเป็นประายแส
หลาวันเวลาหลาเหุาร์สำัมามาย่วเวลาหลาย่อหลายปีถัาวันนั้น วามสบที่อยู่ั่วราวลับพัทลายลในพริบาเพียานบ้าเพียผู้เียวไม่ใ่บ้าราวับวิลริแ่เป็นวามบ้าทาทัศนิ
ายหนุ่มผมำสั้นเส้นผมสีำลับอเาแสลาปัไป้าน้าประปรายสัมผัสิ้วอย่าหล่อเหลาภายใ้แว่นาที่ทรภูมิานและุสูทสีำที่ถูสวมทับ้วยเสื้อโ้ทสีำยาวเ่นเียวับสีเส้นผมอเา
ึ่ำลันั่ลิ้มลอรสาิอไวน์แั้นเลิศที่ึ้นื่อภายในราอาาัรแห่นี้หรือไวน์'บารอ เมรารูรี่'ภายใ้บรรยาาศมือับที่มีเพียแ่แสะวันาหน้า่าหนึ่บานอยู่บนอาารสูแหลมริมท่าเรือนาให่ เพียารมอหนึ่สายา็สามารถมอเห็นอเรือรบโลหะที่อเรียรายเทียบท่าอยู่มามาย
บรรยาาศยามเ้าที่ามเ่นนี้ถูเสิร์ฟู่ับหัวใสีแานที่สใหม่ราวับถูผ่าออมาาออมนุษย์เมื่อไม่นานมานี้ ที่ึ่ไม่น่าอภิรมย์นัทั้รสาิและรสสัมผัสผสมไวน์แราวับรับประทานิ้นเนื้อที่มฝือสัว์ประหลาหรือปีศาแ่เมื่อิเ่นนั้นายหนุ่ม็หัวเราะลั่นอย่ามีวามสุ
...็ถู้อามนั้น...
มนุษย์็ไม่่าาปีศานหลายนทำระทำสิ่่าๆมามายามวามเื่อและอารม์ที่ั่อเ์ หรือหมาย้วยอารม์หรือทัศนิทั่วไปามสถานาร์ที่บีบรัทั้ไม่ใ่เพียิใที่นำมนุษย์ไปเหนือว่าปีศาแ่นั่น็ือพลัที่ั่อธรรมาิอันอบธรรม
เสียอมีหั่นผ่าหัวใออเป็นรึ่ส่วนและาม้วยเสียส้อมเสียบระทบหัวใส่วนวา เาหั่นแบ่มันให้เป็นิ้นเล็ิ้นน้อยึ่ในหัวใส่วน้ายมีรูโหว่มามายาารรับประทาน่อนหน้า
้วยทฤษีที่แพร่ระายไปทั่วโลเมื่อ400ปี่อนหรือำนาน'อัศวินปีศาผู้สรรเสริีวิ'ไ้ลายเป็นุเริ่ม้นอยุนัสร้าปิหาริย์นมาถึในยุปัุบันึ่เ็มไป้วยผู้ถือนว่าเป็นนัปิหาริย์และุสูสุอนเหล่านั้นือผู้สรรเสริราวั่อ์รแห่ผู้สรรเสริ
แสให้เห็นถืวามผิธรรมาิอมนุษย์ที่มาไ้ไลเ่นนี้และพลัเหล่านี้ยัเ็มไป้วยอิสระที่ปะปนวามวิปลาสอมนุษย์เเ่นเียวับเมื่อ17ปี่อน ผู้สรรเสริหลายน่าเสียีวินั่นไม่ใ่วามริเลยแ่มีเพียละราหน้าอโรละรบทใหม่ในอนา
ิ้นเนื้อสีแานิ้นสุท้ายถูลืนลมอบวามอิ่มเอมไปทั่วิใราวั่สารเสพิที่แผ่่านระุ้นทุส่วนอร่าายะายหนุ่มเอนายละหวัส้อมวาเหนือานโลหะ
บนายหาแห่หนึ่ที่เรียบเนียนห่าไลาสิ่ปลูสร้าและเหะสถาน เสียอรถเวียนมามายับเป็นบวนยาวอย่าเื่อ้าระนาบไปามายหา รถเวียนสามารถบรรุนไ้หลายสิบนึ่ผู้นบนนั้น่าเป็นายหนุ่มและหิสาววัยประมา15-20ปีที่ัวสั่น้วยวามหวาลัว เสื้อผ้าที่ารุ่ยาวามยานยิ่ารุ่ยมาึ้นเมื่อมาอยู่รวมันพวเา่ามาานบทและเ็มไป้วยวามน่าสสาร
เสียร้อไห้ฟูมฟายอเหล่าหิสาวราวับเสียโหยหวนที่น่าเวทนาเเ่นเียวับายหนุ่มหลายนที่่าหวาลัวและร้อเสียัเป็นเสียสรรเสริวัถุภายในมืออย่าสิ้นหวัแ่เสียเหล่านั้นลับ้อเียบล้วยเสียปืนที่ัลั่นโยวันเทาไปทั่วอาาศใน่วเวลาสั้นๆเสียหวาลัวเหล่านั้นลายเป็นเียบริบในทันที
บนท้ายเวียนเ็มไป้วยทหารในุเสื้อสูทแ็เ็สีำที่สะพายปืน้ามยาวโยมีาบปลายปืนิสอยอยู่อย่าน่าเรามึ่ทำให้เหล่าหนุ่มสาวลายเป็นเพียแ่เ็น้อยที่ไม่สามารถัืนหรือแม้แ่ส่เสียรีร้อ โอ้เหล่าเ็น้อยที่น่าสสารทหารบานิมันเป็นเรื่อยาสำหรับสถานาร์นึ้
แ่นี่็นับเป็นมารารสุท้ายอราอาาัรมันือารปลปล่อยมนุษย์ปลปล่อยอิสรภาพที่พวเราทุนวรไ้รับ มหาสมุทรหรือน่านน้ำหนึ่เียวออาาัรถูปิั้นโยพวรูปปั้นั้แ่เมื่อ17ปี่อน
ทาราอาาัรเสียทหารไปมามายนสุท้ายึ้อเ์เหล่าหนุ่มสาวมารบโยไม่สนเพศหรือสิทธิใๆอวามเป็นมนุษย์ ใน่วเวลาที่ทหารท่านหนึ่มอออไปนอเวียนรับลมาๆอทะเลเสียำรามอหิสาวนหนึ่็ัึ้นพลาวิ่ระโลาเวียนไปในเสี้ยวสายาอทหารท่านนี้เาใและเาะอบเวียนแน่นะมอร่าที่ามอหิสาวถูเหยียบเป็นาที่แานโยรถเวียนันถัๆไปอย่า่อเนื่อ
โยายหนุ่มมามาย่าพุ่รเ้าอรัพยายามยื้อแย่ปืนอทหารท่านนั้นนทหารร่วาเวียนไปพร้อมับายหนุ่มอีสอนลายเป็นโศนารรมที่น่าสยสยอเหล่าายหนุ่มและหิสาวในเวียน่าลุฮือะบวนหยุลและ่าวิ่หนีระัระายไปแ่ละทิศทา เสียปืนาบวนเวียนทั้บวนัลั่นเป็นแถบยาววันมามายโยฟุ้ไปทั่วหาทราย ศพอายหนุ่มและหิสาว่าประับประาายหาเลื่อนลาปลุฮือเสียรีร้อแห่วามหวาลัวอเหล่าายหนุ่มับหิสาวภายในเวียนอื่น
หยเลือสีแานทรึมับลไปามร่อเม็ทรายอย่าละเมียละไมรสาิอีวิำลัหมุนเวียนึ้นอีรั้ิวิาอเหล่าหนุ่มสาวรีร้อราวับเสียำรามอปีศา เาสามารถรับรู้ถึมันไ้มันน่าเศร้าและหวาลัว..
เหนือหาทรายายหนุ่มผมเหลือยาวสรวยื่นึ้นมาในสภาพเปลือยายร่าอเาผอมแห้เป็นอย่ามาราวับนาสารอาหารใบหน้าที่เรียบสบเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มาเสียที่แหบแห้่อยๆร้อยเรียำพูึ้น
"17..ปี"
ร่าายอเารู้สึราวับถูเิมเ็มมันเป็นเลืออเหล่าหนุ่มสาวที่ปะปนันนับสิบีวิที่่อร่าึ้นเหนือศพอเาที่ถูฝัมิอยู่ภายใ้ายหา ใน่วเวลานี้ใน่ว่ำืนยามรารีที่สว่าไหวไป้วยแสประายระยิบระยับเหนือท้อฟ้าสีม่วทึบน้ำเสียอายหนุ่มลายเป็นเสียแว่วาภายในลำอ
"อ่า..าลเวลา่ารวเร็วนั" วามรู้สึที่ปะปนและุ่นมัวอเ็หนุ่มสาวลายเป็นบิเบือน ิวิวิาที่ำรามรีร้อราวับเป็นฝุ่นผที่ไร้่าพวมันประอบรวมเป็นส่วนหนึ่ให้แ่ีวิใหม่อายหนุ่มทำให้เายิ้มะผายมือออโอบรับลมเย็นา
่วเวลาและวามรู้สึที่ายหนุ่มรับรู้และรู้สึมันือ่วเวลาเ้า แ่ในอนนี้เาลับฟื้นึ้นมาในยามรารีและไม่ใ่ารฟื้นืนที่ไร้ปััยอันวรไม่ใ่เพียแ่เลืออมนุษย์มามายที่เป็นปััยหลัในารฟื้นัวอเา แ่เป็นารนำทาอวาวราวับท่วทำนออีวิ
ในเวลานี้ือยุที่เหมาะสม ่วเวลาที่เหมาะสมและพอเหมาะแ่ารไล่ล่าอิสรภาพั่วามปรารถนาาส่วนลึภายใ้้นบึ้อิใถ้าเาไม่หายไป17ปีเป็นไปไ้ที่เาอาะ้อเอาีวิรอาผู้สรรเสรินอื่นและอำลัมามายทั่วทั้โลอย่าบ้าลั่
ในอนนี้พอเหมาะแล้ว ไม่มีใรสามารถำายหนุ่มไ้แล้วเายิ้มึ้นเพียารยับายเล็น้อยเสื้อลุมสีาว่อยๆสะบัึ้นประทับเหนือายราวับปิหาริย์ ระยิบระยับไปามารสะบัพัอสายลมท่ามลาายหาที่ละเลอะไป้วยเลือสีา เส้นผมสีเหลืออเาราวับเป็นเส้นผมสีม่วเมื่ออยู่ภายใ้รารีสั
ลื่นทะเลพัึ้นระแทอาาศหยน้ำมามายเบื้อหน้าอเาลายเป็นประายแสระยิบระยับมามายส่อประายไปทั่วบริเว่อนที่ะาหายไปมันือปิหาริย์ ทุท่วท่าทุปิิริยารอบ้านอเานั้นือปิหาริย์อย่าแท้ริและะเป็นเ่นนั้นลอไป...
เส้นผมสีเหลือสยายพัไปามแรลมร่าอายหนุ่มเินไปามหาทรายอย่าเรียบเยฝีเท้าสีีอายหนุ่มเลอะไป้วยทรายและทรายเหล่านั้น็ลายเป็นส่วนหนึ่อแสประายระยิบระยับมันส่อประายและาหายึ่นั่น็ทำให้รอยยิ้มอายหนุ่มปราึ้นพลาหลับาล้วยิใที่สุสม
"ฮ่าๆ นี่แหละีวิ ้าลับมามีีวินี่แหละีวิ ีวิที่ามีวิที่้ารอบรอและ้าะใ้ีวิอ้าเพื่อามหาวามปรารถนาที่สูยิ่ว่าีวิอ้า!"
วาราส่อประายสว่าไสวยิ่ว่าเิมแผ่่านระายวามามไปทั่วทั้ฟ้า เพียารเินหลับาที่สุสมเาสามารถรับรู้ไ้ถึมัน เหล่าวาวบนนั้นเหล่าวาวที่ประับอยู่บนท้อฟ้าสีม่วเหนือท้อฟ้าสีรามเหล่าวาวที่แระายออราวับเศษระ วาอเามอลอผ่านและเห็นวามอลัารอแผ่นินสีเียวที่ยิ่ให่ อมหาสมุทรที่ยิ่ให่และอเหล่าอาาัรที่ยิ่ให่
แสสว่าสายหนึ่สาสะท้อนไปมาึ้นเหนือฟ้าและระายัวเหนือราอาาัรที่ว้าให่รวมัวันอีรั้ลายเป็นร่าอายหนุ่มที่ส่อประาย ร่าอเาร่วหล่นลาท้อฟ้า้วยเสียหัวเราะที่สัน์สุภายใ้เสื้อลุมสีาวที่สยายึ้นสะพัไปามเสียลมที่รรโราวับเสียำรามที่สอสะท้อนึ่้อสลับัันไปับเสียลุไหม้อประายไปที่่อยๆลุโยและาหายลเป็นประายแส
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น