คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : รอยยิ้มสยองขวัญกับความเงียบ (100%)
#ไทม์
อนนี้ผมนั่ทำานอยู่ในห้ออนเอ แ่านผม็้อะัเพราะ..
" ุไทม์ะ หวานิถึุั ฟอ~ " หิสาวสวยู่วนล่าสุอไทม์ เธอเินมาออผมหอมแ้มผม นผมรู้สึ...สะอิสะเอียน ผมยิ้มลับให้เธอ
" หวานิถึไทม์ั ทำไมไทม์ไม่โทรหาหวานเลยะ " เธอทำเสียอออ้อน
" หึ... หวานอยาไปไหนไหม ไทม์ะพาหวานไป " ผมว่าพลาลูบมืออเธอ
" หวานอยาไป...บ้านุไ้ไหมะ " ผมหยุะั ผมเียบ
" .... "
" หวานไม่ไป็ไ้นะะ แุ่ไม่อยาให้หวานไป " เธอรีบเอ่ยบอ
" ไ้สิ... ไปบ้านผมไปหาุอาัน " ผมว่าพลาเ็บานทุอย่าแล้วไปับเธอ
------ เมื่อ 5 วันที่แล้ว ------
๊อๆ
" ุไทม์รับ นี่ือเลานใหม่ทีุ่ท่านให่ส่มารับ " ุท่านใหุ่อา... ผมมอผู้หิที่เินเ้ามา เธอสวยรับ แ่.... ไม่รู้สิอนนี้วามรู้สึอผมเหมือนเออเล่นอันใหม่
" ให้ออไป่อน " ผมบอับนสนิทอผมัน
" รับ ออไป่อน " ันเอ่ยบอับหิสาวสวย เมื่อเธอเินออไป
" ัน ันอูประวัิที่เธอเียนสมัร และุ่วยสืบประวัิอเธอมาให้ันหน่อยไ้ไหม? อภายในวันนี้ " ผมบอ
" รับ "
" ันะลับบ้านแล้วเอามาให้ันที่บ้าน " ผมเินออาห้อทำาน ผมเอเธออยู่หน้าห้อ
" ะ..ุไทม์ะลับแล้วหรอะ " เธอมอผมทำท่าทาเหนียมอาย ผมมอเธอและอบลับไป
" รับ พรุ่นี่เอันนะรับ " ผมยิ้มพอเป็นพิธีแล้เินออมา
ผมนั่อ่านประวัิอเธอ ในใบสมัร
" ื่อเล่น น้ำหวาน สถานะ โส " ผมหยิบใบประวัิที่ให้ันสืบมา
" ื่อเล่น น้ำหวาน สถานะ แ่าน แล้ว หึ " ผมยิ้มมุมปา อนนี้ในสมอผมำลัิวิธีเล่นับอเล่นิ้นนี้อยู่
--- วัน่อมา ---
" ุไทม์ะ นี่เอสาร่ะ " เธอวาเอสาร วันนี้เธอใสุ่สีำรัรูปโว์เนินอนาให่แถมมันยัสั้นน...หึ ผมทำปาาพื้นแบบั้ใ
" ่วยเ็บให้ผมที " ผมว่า เธอหันมายิ้ม่อนะ้มเ็บปาา หึ ผมมอเห็นถึร่อรลา เธอัปาให้ผมนิหน่อย านั้นเรา็เริ่มทำิรรมสนุๆัน
" ุไทม์ะ หวานไม่ไหวแล้ว อ๊ะ..อะ... " ผมระแทพร้อมมอภาพรหน้า สมเพ
" ..... " ผมระแทนสุปล่อยน้ำาวุ่นใส่ถุยา
" อ่า~ สนุมาเลย่ะ " เธอลูบไล้หน้าออผม
" ุยัโสริๆหรอ สวยนานี้ " ผมแสร้ถาม
" ใ่่ะ หวานมาสมัรานที่นี่เพราะุเลยนะะ หวานรัุ " เธอบอผมเสียหวาน
" หรอ... หึ "
--- ปัุบัน ---
รื~ รื~
มือถือผมสั่น ันโทรมา
" อืม...เอามันไว้ที่บ้านหลัเล็...เี๋ยวไป...อืม " อนนี้ผมอยู่บนรถพร้อมับหวาน
" ื่นเ้นั ุท่านให่ะรัหวานไหมนะ " เธอบอเสียร่าเริ
" ทำไม้อรั " ผมถามเสียเรียบ
" อ๋อ หวานหมายถึเอ็นูหน่ะ่ะ " เธอบอเสียเบา อนนี้ถึบ้านให่แล้ว ผมอรถแล้วเินเ้าบ้านผมเินไปหาุอา อท่าน
" สวัสี่ะ ุท่านให่ " เธอ้มไหวุ้อา
" ่ะ " ุอารับไหว้
" ผมะไปบ้านหลัเล็นะรับ " ผมบอทั้รอยยิ้ม
" ่ะ อให้สนุนะาไทม์ " ท่านบอพร้อมออบ
" รับ ุหวานเิรับ " ผมให้เธอล้อแนอผมแล้วเินไปบ้านหลัเล็้วยัน บ้านหลัเล็เป็นบ้านเอาไว้ทำิรรมอผมเอุอาท่านสร้าไว้ให้ผมมันเ็บเสียนะรับ เพราะั้นทำอะไรเสีย็เียบแน่นอน ผมพาหวานเ้ามาบ้านหลัเล็เินเ้าห้อเป็นห้ออผมเอึ่มันเป็นระ้านอสามารถเห็น้าในไ้ มันเหมือนห้อััมาว่าะเป็นห้อนอน ผมับหวานเราร่วมรััน
" อ๊ะ...อะ...ุไทม์..หวานเสียว.. " เธอบอเสียระเส่าัวเธอสั่นลอนามแรระแท
" ุหวานรัผมไหมรับ...อ่าส์~ " ผมบอเสียแหบพร่า
" หวะ...อ๊ะ...หวานรั...อื้อ~..รัุไทม์..นเียว.. " หวานบิเร้า ผมมอภาพรหน้า ยะ... พอผมเสร็ิผม็เินออาห้อ
" ุไทม์ะไปไหนหรอะ " หวานถาม
" ... " ผมยิ้มแล้วเินออไป....ออไปลาผัวอหวาน
" หวาน.. " เสียอแฟร์ ผัวอหวาน
" ฟระ..แฟร์ ุมาไ้ยัไ " หวานทำหน้าใเลิ่ลั่
" เมียแนี่...หลวมันะ " ผมบอ
" ะ...ุไทม์ะ..ฟัหวาน่อน " หวานเอ่ย้วยท่าทีร้อนรน
" เฮ้อ~ ุ่วยเอาเมียุให้ผมูหน่อยสิ ผมอยารู้ว่าลีลาุเป็นแบบไหนทำไมเมียุถึมีู้แบบนี้ " ผมเอ่ยบอ
" ผมใหุ้ทุอย่า...อึ..ทำไม...ทำไมัน!!!! " แฟร์ะอออมา
" ุให้วามสุันไม่ไ้!!! ุมันอ่อน " หวานะอลับ
" เราเลิันเถอะ " แฟร์เอ่ย อนนี้ผมนั่มอละรราม่าบนเ้าอี้นุ่มสนุั
" เออ!!! ูทนมาั้นานมึเป็นฝ่ายอเลิเินทั้หมเป็นอู แม่มึใ้านูยัับนใ้ อ้ออีเรื่อ ที่มึามหาว่าู้พ่ออมึเป็นใร ูนี่ไไอ้แฟร์เมียน้อยพ่อมึ ฮ่าๆๆ " หวานพูหัวเราะแบบสะใ
" มันะมาไปแล้วนะ!!! " แฟร์ะโนออมา
" มาอะไร!! เินอพ่อมึ็เป็นอู เินมึ็ยัเป็นอู ฮ่าๆๆๆๆ สมน้ำหน้าแม่มึั โ่ทั้พ่อทั้ลู " หวานพูหัวเราะอย่าบ้าลั่
เพียะ!!!
แฟร์บหน้าหวานนหัน
" มึ!! ไอ้แฟร์!! " หวานลาเียเ้าไปหาแฟร์ทัู้่ำลับีัน ผมมอภาพรหน้า
" น่าเบื่อ.. " ผมหยิบมีส่ให้แฟร์ ผมให้ลูน้อเ้ามาในห้อับัวหวานมัไว้
" ุ... " เามอหน้าผมอึ้ๆ
" ัารสิ " ผมยิ้ม
" ะ..ุไทม์ หวานรัุนะะ " ผมมอหวาน
" เียบ!!! " หวานสะุ แ่็ยัะโนออมา
" หวานรัุ ุไทม์ หวานรัุ " หวานบอพร้อมน้ำา ผมเินไปหยิบล่อเย็บผ้าแล้วเินไปหาหวาน
" ผมบอใหุ้เียบ...ุ็ไม่เียบ.. " ผมหยิบเ็มับ้ายออมา เินไปหาหวาน
" อย่า...อย่านะะ ไ้โปร " เธอัวสั่นน้ำาไหล
" อืม...ั้น่วยยิ้มสวยๆให้ผมถ่ายรูปหน่อยไ้ไหมรับ "
" ไ้่ะ ไ้ " เธอพยัหน้าบอรัวๆ ผมเินไปหยิบล้อึ้นมาถ่าย
" อธรรมาิ.. " ผมยล้อึ้น ผมเห็นลอยยิ้มอเธอมันเป็นรอยยิ้มที่
" สร้าภาพ อยายิ้มเอีๆหรือผมทำให้ยิ้มี.. " ผมมอนที่ยิ้มผ่านล้อ
" หวานยิ้มเอไ้่ะ " เธอพยายามยิ้มแ่สำหรับผม
" ธรรมาิไม่พอ.. " ผมไม่ไ้ปลมัหวาน ผมเินไปหยิบมีที่เยยื่นให้แฟร์เินไปหาหวาน
" อยู่นิ่ๆ แล้วุะมีรอยยิ้มที่สวยาม " หวานส่ายหน้าผมบีบาเธอไว้..
" รี๊ " ผมบรรลปลายมีที่ปาอเธอนอนนี้มันว้าเหมือนปาำลัยิ้ม หวานิ้นทุรนทุรายเลือสีแานไหลารอยมีรี
" สวย...สวยริๆ " แฟร์ยืนมอผมา้า เาำลัใ
" ะ..ุไทม์ " เาเอ่ยเรียผมผมหันไปมอเา่อนะแสยะยิ้มให้เา
" ุว่า....รอยยิ้มนี้สวยไหมรับุแฟร์.. " ผมบอเานิ่
" .... " ผมยยิ้ม่อนะับล้อึ้นมาถ่าย
แะ
สวย..สวยมา รอยยิ้มแบบนี้ ผมมอรูปพลาิในใ
" อัรอบแล้วไปแวนไว้ในห้อัน " ผมบอับลูน้อ้านอ
" รับ ุไทม์ " ลูน้อผมว่า
"ุอยารู้ไหม หัวใอผู้หินนี้เป็นแบบไหน... " ผมเินไปหาแฟร์แะไหล่นเาสะุ้ พร้อมยื่นมีให้เา
เฮือ!!
" อ่ะ...เอ่อ.. " เาเินไปหาร่าอหวานที่สลบ
" เอาเลยสิรับ " ผมเอ่ยบออย่าเื้อเิ
" ผม...ผมไม่ล้า " เาหันหน้ามาหาผมห่อนะเอ่ยเสียสั่น
" เฮ้อ....นีริๆ น่าสมเพ โ่ " ผมพูน้ำเสียวนประสาท แฟร์ทำหน้าโรธั่อนะ
ึ!!
" อ๊ะ!! " เสียหวาน่อนะสิ้นใ
มีปัลที่หัวใ
" น่าเสียาย..ไม่สนุเลย " ผมบออย่าเสียาย เาไม่น่าปัลไปเลยน่าะ...ผ่าออมาู่อนโ่ริๆไม่สนุๆ
" ำัให้หม ทำลายให้หม " ผมเอ่ยบอับลูน้อ่อนะเินออมาา
" ุ!! ุไทม์!! " เสียแฟร์เรียผม
ปั ปั
เป็นเสียปืนเียบๆ บอแล้วว่าห้อเ็บเสียนี่ ผมเินไปล้ามือหลับ้าน่อนะเ้าบ้านให่
" ุไทม์ะ ือ นมอให้หลานายมาทำานที่นี่ไ้ไหมะ พ่อแม่มันโนรถสิบล้อนไม่เหลือใรแล้วำลัะเ้ามหาลัย้วย่ะ.. " นม หรือแม่นมที่เลี้ยผมั้แ่มาอยู่บ้านุอา ผมเารพนมมา
" บอุอาหรือยัรับนม " ผมเอ่ยบอเสียนุ่มนวล
" บอแล้ว่ะ ุท่านให่ให้นม มาถามุไทม์อีที " นมยิ้มรับ
" รับนม มาเมื่อไหร่็บอนะรับ ผมไป่อนนะรับ " ผมเินึ้นห้อ ....
" เหนื่อย ะมั... " ผมนอนเอามือ่ายหน้าผาบนเีย
#ผิพลาอะไรบอไ้นะรับ :)
ความคิดเห็น