คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ประมุขมารขืนรัก 1 ❤️
'าร์เียน' เป็นื่อในนานอเหล่าผู้พิทัษ์อัรวรริอันแสนยิ่ให่ที่ไ้ื่อว่า อาาเีย เหล่าหนุ่มสาวที่ถูที่ัสรร์าัวรริ ะถูนำเ้าแปูลที่บรรุไป้วยยาเร่วิวันาารน้าว้ามวามเป็นมนุษย์ไปเป็น 'มีม' าร์เียนทุน่ามีหัวใสอวและระูแทนที่้วยโรระูเหล็
นัรบเหล่านี้ถูสร้าึ้นเพื่อสิ่เียวเป็นอำลัรบอัวรริ์ นระทั้อทัพอัรวรริ์ไ้สร้าาเียนรุ่นใหม่ มีประสิทธิภาพมาว่ารุ่น่อนหน้า เหล่าาร์เียนรุ่นล้าหลัึถูวาล้าเพื่อนาร์เียนรุ่นใหม่ไ้เ้ามาแทนที่..
. าวxยานอวาศรูปรวยพุ่ออมาาวาว ผู้บัับยานเป็นสรีวาสีเียวมรรามผมสีำยาวถึลาหลัมืออี้าอบุมบริเวเอวที่มีเลือไหลออมาเป็นระยะ
"ร่าายอุไ้รับวามเสียหายรุาเ้าเรื่อ้อมแมเลล์" เสียแ้เือนัไปทั่วยาน
ยานอวาศที่ามไล่หลัมา่ายิเ้าไปที่ยานอเธออย่า่อเนื่อ
"ระบบป้อันเหลือ48%" เสียแ้เือนัใบหน้าเลอะราบเลือหันมอเพียเล็น้อย
่อนมืออี้าะปุ่มเปิใ้านวาป ยานอวาศอเธอพุ่เ้าวามเร็วแสไปอย่ารวเร็วโยที่ยานอศัรูวาปามยานอเธอมาิิัน
ูม..
เสียวาปัสนั่นไปทั่วยาน ยานสั่นสะเทือนหลัาารสิ้นสุวาป้าหน้ายานมีเพียวามมืมิที่พร้อมะูทุสิ่ทุอย่าเ้าไป้าใน ทว่าไม่ทันไ้ิอะไรเสียวาปายานอศัรู็ามมา
เสียเลเอร์ไล่ยิโมียานอเธอมาา้านหลัในวามอเธออนนี้ไม่มีอะไระเสียอีมือันันโยบัับยานพุ่ไปยัหลุมำ้าหน้า
"เือนภัย! ระบบแร้านหลุำทำานรุาออาบริเวนี้"
เธอมอนิ่ไม่ไ้สนใ่อนมือเปี้อนเลือะปิเสียแ้เือนอันรำา สายามอไปยัหลุมำอันว่าเปล่า
ึ..ึ..รืน..รืน
เสียแรสั่นสะเทือนัไปทั่วยานในะที่มันเ้าใล้หลุมำทีละนิ
เธอลาร่าายอันบาเ็บเ้าไปหาสหายที่นอนอยู่แ่ทว่าร่าายอสหายร่วมรบอเธอลับไม่หายใอี่อไปแล้วมือบอบบาปิวาที่แ็้าอสหายล่อนร่าอันบาเ็บะล้มล้าๆ
"บาเรียเหลือ 30% 29% 27%"
เสียนับถอยหลััึ้นยานศัรูที่ามเธอมาลับไม่มีแล้วอนนี้ สายามอไปยัวามมืมิรหน้าโยไม่มีวามรู้สึ
ยานศัรูถ่อยออาอาาเหลุมำอย่ารวเร็ว
"บาเรียเ้าสู่ั้นวิฤ รุาเรียมัวรับแรระแท"
เสียอยานอวาศล่าวเือนแ่อนนี้สายาอเธอมอภาพรหน้า้วยแววานิ่่อนวามเียบะเ้ารอบรุมไปทั่วยาน หัวอเธออื้อ่อนะไม่ไ้ยินเสียอะไรอี
ิ้นส่วนยานรอบนอเริ่มปริแออเป็นิ้น ถูแรบีบมหาสารทับทำให้เิระแสไฟฟ้าสะทิบาส่วนอยานระเบิออเป็นเปลวเพลิเสียระเบิัเลือนลั่น ่อนเปลวเพลิะมอับล
่อว่าบาอย่าโผล่ึ้นุวาสีำสนิทเส้นอบสีทอปราให้เห็นเป็นวว้า ูลืนยานรำเล็เ้าไปในรอยแย่อนมันะลบนวาวสีฟ้าราม
รืน.. รืน.. รืน..
เสียุฟ้าฝ่าัสนั่น่อนะระทบลฝืนน้ำเศษายานระายไปทั่วบริเว น้ำไหลท่วมยานอย่ารวเร็ว
ทว่าลับมีปลาาร์ฟัวเท่ารถว่ายวนไปมาบริเวยาน มัน็ใเหมือนันว่าเหุใสิ่แปลประหลาลยัในบ่อน้ำแห่นี้ ่อนมันะมอผ่านระเห็นสรีแ่ายแปลประหลานาหนึ่
ึ..ึ..ึ..
เสียระแทอมันัึ้นแ่ทว่าวัถุรหน้าลับแ็มานมันไม่สามารถเ้าไปไม่ไ้ มันึัสินใย่อัวให้เล็ลเพื่อเ้าไปในยาน
พลัีวิอสรีรหน้าลับอ่อนแอมา มันึัเ้าปริเวแนพร้อมโอนย้ายลมปราเ้าไปยัร่าอสรีรหน้า แ่สายาอมันมอไปเห็นอีหนึ่สรี แ่ทว่าสรีอีนาลับไม่มีแม้แ่พลัีวิ
มันมอหา่อว่าอยาน ปลาาร์ฟยายร่าเพิ่มึ้นเล็น้อย่อนมันะปลปล่อยปราน้ำแ็เาะทะลว่อโหว่อยาน มันรีบึสรีนานี้ึ้นไปบนน้ำ่อนะยายร่าให้เท่าเิม ่อนะเหวี่ยร่าสรีนานี้ึ้นมาบนฝั่
ปลาาร์ฟมันสัเสรีรหน้าไม่แม้แ่ลมปราแ่ลับมีมวลล้ามเนื้อที่แ็แร่่าาพวมนุษย์ที่มันเยพบเอ
มันเฝ้ามอสรีรหน้าไม่ไปไหน ว่ายไปมาอย่าสนอสนในถึเ้า แ่เวลาผ่านไปนถึเที่ยวันสรีรหน้าลับไม่ื่นึ้นมาเสียทีนเย็น
เฮือ!
วาสีฟ้าลืมาื่นึ้น่อนร่าายะยับทีละนิบาแผลอเธอหายเออย่ารวเร็ว ารปรับสภาพร่าายให้ินับาวเราะห์เป็นอะไรที่ใ้เวลานานวาสีมอไปบริเวโยรอบ่อนะสบาเ้าับปลาาร์ฟัวให่ที่โผล่ึ้นบนผืนน้ำ
มันมอลับวาสีฟ้าอสรีรหน้าแ่ที่มันแปลใเสียยิ่ว่าือสรีรหน้ามันไม่แม้แ่ะแสวามลัว่อมันเลยแม้แ่น้อยลับันยั้อมอมัน้วยสายาเรียบเย
เธอรีบพยุัวเอึ้นมาอย่า้าๆ อนนี้บาแผลรเอวแทบหายเป็นปลิทิ้
อึ..พรว
เลือสีำสนิทถูพ้นออมา เธอเ็ปาเล็น้อย่อนะหันไปสำรวบริเวโยรอบ อนนี้เธอยัำอะไรไม่ไ้แม้แ่น้อยมือบาุมมับอาารปวหัวเทร้อนเ้ามา เลือไหลผ่านมูหยลพื้น
นเมื่อเวลาผ่านไปอาาร็เริ่มทุเลาล วาสีมรหันมอบริเวโยรอบแ่มีเพียผืนป่าและาเศษายานระัระายไปทั่วบริเว
เมื่อไม่มีอะไรให้สนใเธอ็ลับมาสนใปลาาร์ฟัวเท่ารถที่ำลั้อมอเธออย่าสนใ หิสาวหาไ้สนใมันไม่ เธอระโลน้ำว่ายผ่านมันไปโยไม่สนใ ่อนะำรไปที่ายาน
โยมีเ้าปลาาร์ฟัวเท่ารถว่ายามมาอย่าสนใในารระทำอสรีรหน้ามัน
เธอมอายานรหน้า่อนะันประูให้เปิว้าึ้นหิสาวนำร่าไร้วิาอสหายึ้นมา เธอัารสลับุอเธอสหายอน หลัาัารเสร็หิสาวำน้ำไปที่ยานอีรอบเพื่อไปหยิบอำเป็นึ้นมา
ปลาาร์ฟที่ว่ายามสรีรหน้าอย่าสนอสนใมันว่ายามไปอยู่ห่าๆเพื่อสัเพฤิรรม
ึ.."ำลัสำรววาว"
เสียเรื่อมือัึ้นเป็นภาษาปลาาร์ฟัวโยิ่สนใเ้าไปอีมันว่ายเ้าใล้ฝั่ึ้นเล็น้อย แ่เธอหาไ้สนใมัน วาสีมรหยิบยาบาอย่า่อนะสูหายใเ้าเ็มปอ มือบามันเ้ามันระหว่าหน้าอ
ึ!
ยาไหลเ้าร่าหายอย่า้าๆ เสียหอบใัึ้นเล็น้อย
"ันไม่มีอะไรให้แหรอนะะไปไหน็ไป"
เธอล่าวเรียบนิ่่อน้อไปยัเ้าปลาัวให่รหน้า
ส่วนเ้าปลาาร์ฟรหน้าลับไม่เ้าใภาษาอสรีรหน้าแม้แ่น้อย
"ไม่สามารถวิเราะห์วาวไ้"
เสียระบบัึ้น่อนเธอะหันไปสนใเ้าเรื่อรหน้า แ่าววนี้ลับไม่อยู่ในสารบบอวาว
"้นหาาวที่ใล้เียับาววนี้ พร้อมโอนเรียมารโอน้อมูล"
เธอเล็น้อย่อนะหยิบยาอีหลอึ้นมา ยาหลอแรมันือยาปลล็อารพูออทัพาร์เียน โยาร์เียนแ่ละนะไม่สมารถพูอะไรไ้หาไม่ไ้ียาัวแร เหุที่ัวรริ์ทำเ่นนี้เพื่อไม่ให้วามรับรั่วไหลเมื่อถูศัรูับัว
ส่วนยาอีัวที่เธอถือมันอยู่่อนะีเ้าลาหน้าอ มันือยาปรับสภาพร่าายให้อาศัยไ้บนวาวแห่นี้
ร็อบ..แร็..
เสียระูัลั่นวามเ็บปวมหาสารเ้าแทรอย่ารวเร็ว ร่าายสั่นเท้า้วยวามเ็บปว่อนร่าายอนะเล็ล้อ่อถูปรับเปลี่ยนใหม่แทบทั้หม เมื่อผ่านพ้นวามทรมาสุะหยั่ถึมาไ้
เธอ็ลุึ้นมาสนใเรื่อมือรหน้า ส่วนเ้าปลามันเอาแ่้อเธอไม่ไปไหนนวามมืเริ่มเ้ามาเธอเปิไฟสว่า้าึ้น
เ้าปลาาร์ฟมอ้วยวามสนใอีรั้มันไม่เยเห็นวัทร์ยาม่ำืนใล้ๆเ่นนี้มา่อน
"ระบบเรียมพร้อมโอนถ่าย้อมูลวาว"
เธอเปิม่านา่อนเลเอร์สแนะส่ถ่าย้อมูลวาวและภาษาที่ใล้เียับาวมาให้เธอ เลือไหลออมาามูเล็น้อย
"ไม่ินสัที"
หิสาวพูออมาเป็นภาษาอาววนี้ นเ้าปลาาร์ฟรหน้าอมน้ำและยิใส่หัวอสรีนานี้เล็น้อย
"อะไรอแ?" เธอหันมา้อปลาัวให่เท่ารถที่มอเธออยู่ ในสายาเธอปลาัวนี้มัน็แ่ปลาัวเล็ถ้าหาเทียบับาวแห่ทะเลที่มีปลาัวให่เท่ายานอวาศ ถ้าเปรียบับเ้าปลาัวนี้มันะเป็นแ่ไม้ิ้มฟันเท่านั้น
่อนะหยิบอาหารบาอย่าที่เป็นแผ่นบาๆไปโยนให้เ้าปลารหน้า ถึยัไเธอ็้ออบุมันที่่วยีวิเธอไว้
เ้าปลาาร์ฟเมื่อไ้ลิ่นอาหารมันินเ้าไปอย่าไม่ลัเล อาหารรหน้าลับอร่อยมานมัน่ายวนไปวนมา
แ่เธอไม่ไ้สนใมันอี เธอมอไปยัร่าอาร์เียนสหายอน ่อนะอุ้มร่าอสหายเพื่อหาุฝั่ร่า มือบาหยิบเเบอร์ัผ่านพื้นิน่อยๆุนเสร็
"สหายแห่าร์เียนเ้าือผู้เสียสระ ถึัวะสาบสูแ่เำนอเ้ายัอยู่ ในัว้าเสมอ"
เธอล่าวมันออ่อนะลมือลบฝัสหายอนเอเพราะอนนี้เธอือาร์เียนนสุท้าย หลัาเสร็ธุระประปรายอน เธอ็เินลับมาที่เิม
ปลาาร์ฟมอารระทำอสรีรหน้าอย่าใร่รู้มันไ้เห็นอะไรแปลาึ่โลอมันมิเยมีให้เห็น หลอไฟสว่าไสวไปทั่วบริเวเหมือนวันทร์
"แะไปไหน็ไปไม่้อมา้อ"
เธอหันไปล่าวับมัน่อนะหยิบเเบอร์ั้นไม้บริเวโยรอบเพื่อมาทำที่พัอาศัย ้นไม้นาให่ถูโ่นล ร่าบอบบาย้อนไม้แ่ละ้นเหมือนมันเบาันน่อนะหยิบมันระแทพื้นนเป็นรูนาให่
เธอปั้นไม้เรียเป็นแผพร้อมหยิบเเบอร์ัผ่าน้นไม้ให้เป็นแผ่นระาน หลัาพยายามสร้าที่อยู่อาศัยนถึลาึมัน็เสร็บ้านนาเล็ถูสร้าึ้น
" ู้ " เสียเ้าปลาาร์ฟัวให่ัึ้น้านหลันหิสาว้อหันไปมอมัน้วยแววาเรียบนิ่ เธอไม่รู้ว่าเ้าปลาให่ัวนี้้อารอะไร
" ้าื่อมีอาส่วนเ้าละเ้าปลาัวน้อยเ้าื่ออะไร?"
เธอ้อมอมัน่อนะสายหน้าไปมาเพราะิว่าัวเอเป็นบ้าแน่ๆ ถึไุ้ยับสัว์
" ู้..ู้..ู้ " มันว่ายไปมา่อนะหยุมอสรีรหน้าอีรั้
"เ้าปลาน้อยเ้าื่อ ู้ สินะ" มีอาล่าว่อนะเินไปใลุ้บอี้สูทรัรูประเพื่อมเป็นแสสีฟ้าสวยามนเ้าปลาาร์ฟามันวาวอย่าสนอสนใสรีรหน้าบ้านรูปร่าหน้าาประหลาถูสร้าึ้นแถมสรีรหน้ามันลับย้นไม้นาให่เหมือนมันปราศาน้ำหนั
~π~
ในวามมืออสำนัมารบนยอเามระวามมืมิปลุมทั่วทุพื้นที่ลิ่นไอแห่วามายระายไปทั่วบริเว
"ท่านประมุมีบาอย่าใล้ๆับบ่อน้ำอมุมารอรับ้าลัวว่ามันอาะเป็นุสนใอสำนัอื่น" เสียายใส่หน้าาสีำล่าวออมา
มีบุรุษวาสีนิลนั่นิ่ไม่ไหวิ่ปราศาอารม์ใบนใบ่อนเาะสะบัมือเล็น้อยเหล่ามือสัหาร็าหายไป ร่าสูลุาเ้าอี้่อนะปลปล่อยลมปราสวรร์ั้น9พุ่ไปยัทิศทาอป่าทมิฬ
"หาผู้ใมันล้าแย้มุมารอ้าะสับมันให้เป็นหมื่นิ้น!"
ความคิดเห็น