แก๊งสาวใสปิ้งรักนายตัวแสบ

ลำดับตอนที่ #4 : วันที่แสนดี

~ในตอนเช้า~

เฮ้อ...เฮ้อ เมื่อคืนฝันดีชะมัดเลยล่ะ ฝันว่าได้นอนข้างๆนายเคนด้วย แล้วฉันก็เห็นนายเคนลุกขึ้นมามองหน้าฉัน แล้วก็...ลงไปนอนต่อ แง แง แง เซ็งเลยล่ะ แต่เอ๊ะฉันมีความรู้สึกว่า ข้างๆฉันจะมีคนอยู่ด้วยนะ หันไปมองซะหน่อย เฮ้ย!! ไอ้บ้าเคน มานอนอยู่ข้างๆฉันได้ไงเนี่ย เฮ้ยแถมมากอดฉันอีกเนี่ยสิ

“เฮ้ย นายลุกเดี๋ยวนี้เลยนะ นายมาทำอะไรตรงนี้เนี่ย ลุกสิ ลุก”

“โอ๊ยยยย อะไรเนี่ยยยย ฉันจะนอน อย่ามายุ่งงง”

“จะไม่ให้ยุ่งได้ไง ก็นาย...นายมากอดฉันทำไมเล่า”

“โถ่เรื่องแค่นี่เอง ไม่เห็นเป็นไรเลย...เฮ้ย อะ...อะไรนะฉันกอดเธอเหรอ” นาย นี่นายไม่รู้เรื่องเลยรึไง แง แง ทำไมฉันต้องมาเจอเรื่องบ้าๆแบบนี้ด้วยก็ไม่รู้

“ก็ใช่นะสิ ตาบ้า ไอ้โรคจิต แล้วนายมานอนตรงนี้ได้ไงอ่ะ” เมื่อคืนฉันยังเห็นนายนอนอยู่ตรงโซฟาอยู่เลยนี่

“อ้าว ก็นี่มันที่นอนของฉัน ฉันน่าจะถามเธอมากกว่านะว่าเธอมานอนอยู่บนเตียงได้ไง” อีตาบ้าก็เมื่อคืนนายนอนอยู่บนโซฟานี่น่า

“ก็เมื่อคืน...ฉันเห็นนายหลับอยู่บนโซฟาอ่ะ แล้วนายจะให้ฉันไปนอนทับนายรึไง” ไอ้โรคจิต

“โอเคๆ ฉันผิดเองแหละที่ดันไปได้ยินเสียงเธอร้องไห้ แล้วฉันก็ยังต้องไปนั่งเฝ้าเธอจนขึ้นไปหลับอยู่บนเตียงเนี่ย” เอ ยังไงกันเนี่ยเมื่อคืนฉันออกจะฝันดี งง

“จริง...อ่ะ งั้นฉันก็ต้องขอโทษนายที่คิดเองเออเอง ขอโทษนะ งั้นฉันกลับบ้านก่อนนะ” ว่าแล้วฉันก็รีบหยิบกระเป๋าแล้วก็มือถือ เดินออกไปทันที

“เดี๋ยวสิ เดี๋ยวฉันไปส่งให้ที่บ้านล่ะกันนะ” โหใจดีก็เป็นด้วยเหรอ

“ไม่เป็นไรล่ะ ฉันไม่อยากมีหนี้บุญคุณกับนาย ขอบใจล่ะกัน” ง้อหน่อยดิ นะๆ

“ไม่ต้อง...เดี๋ยวฉันไปส่งแล้วก็ไม่ต้องทำเป็นเล่นตัวด้วย ขี้เกียจง้อ” ตาบ้า

“ก็ได้ๆ เชอะ ตาบ้าหน้า...” งง งง งงล่ะสิ ไม่รู้ใช่ไหมล่ะว่าฉันด่าเธอว่าอะไร

“นี่เธอ เดี๋ยวก็ปล่อยให้เดินไปเองเลยนี่” โอ๊ย ดุอยู่ได้ ไม่รู้จะดุไปถึงไหน

ไม่นานนักเราก็เดินลงมาถึงรถสปอรต์ของตาบ้านี่ซะที พอเห็นฉันทำหน้ามุ่ย นายนั่นก็เดินมาเปิดประตูรถให้ฉันขึ้นไปนั่ง

“ขอบใจนะ ที่คอยดูฉันมาตั้งแต่เมื่อวานนี้อ่ะ” โอ๊ย ไม่น่าไปขอบใจตานั่นเลย แต่ก็ดีจะได้หมดหนี้บุญคุณกันไป

“ไม่เป็นไร แค่นี้เองส่วนใหญ่ฉันก็ดูแลสาวๆอย่างนี้เป็นประจำอยู่แล้วล่ะ ฮ่าๆๆๆๆ” ชาตินี้ฉันจะไม่ขอยุ่งวุ่นวายกับนายนี่เป็นอีกเป็นอันขาด ไม่นาน ฉันก็มาถึงโรงเรียนของฉันสักที ในที่สุดเรื่องวุ่นๆของฉันก็ หมดไปซะที

“ขอบใจนะที่มาส่ง ไปล่ะ” ดีใจจังจะได้เจอพวกเพื่อนๆสุดที่รักของฉันสักที

“นี่ ไม่คิดจะบอกลากันเลยใช่ไหมเนี่ย...” ไม่ ฉันไม่อยากบอกลานาย แต่บอกหน่อยก็ดี

“ละ...” ยังไม่ทันทีฉันจะพูดเสร็จ พวกเพื่อนๆของฉันกับ พวกรถสปอรต์ คันที่ฉันเห็นเมื่อวานก็มา จอดอยู่ตรงหน้าโรงเรียนของพวกเรา (พวกรถสปอรต์ก็ คือ พวกเพื่อนๆของนายเคนบ้านั่นเอง)

“อ้าวเฮ้ย ดีใจจังที่มาเจอพวกแกพอดี” นายบ้าเคนพูดขึ้นพอดี

“อ้าว แล้วนายมาทำไมอ่ะ อ่อๆลืมไป มาส่งท่านจีนี่ด้วยใช่ไหมล่ะ” เอ๊ะโอ่ นายนั่นเรียกฉันแบบนี้ทำไมเนี่ย

“เออ ก็เหมือนพวกแกแหละ งั้นไปเรียนพร้อมกันเลยล่ะกัน” เอ นายนี่เรียนเป็นกับเขาด้วยเหรอ

“แน่ใจเหรอ...” ฉันหักคอเขาทันที

“นี่เธอ...” ยังไม่ทันที่เขาจะพูดจบฉันก็รีบชิ่งพูดตัดหน้าเขาทันที

“บ๊ายบายนะ นายเคนบ้าโรตจิต หวังว่าคงจะไม่เจอกันอีกนะ โชคดีล่ะ ฮ่าๆฮ่าๆ” ซะใจจังเลย

“เฮ้ยเธอ อะไรเนี่ยมาพูดให้เคียดก่อนเลยนะ” เรื่องอะไรฉันจะกลับไปล่ะ

“ไม่...ไม่มีเรื่องจะพูดกับนายแล้ว เบื่อหน้านายชะมัด” ความจริงไม่ได้เบื่อหรอกนะ

หลังจากที่ฉันพูดเสร็จ ฉันก็กำลังจะเดินไปอาบน้ำในชมรม ของพวกเรา แต่ทว่า พวกเพื่อนๆของฉันยังบอกลาพวกนายสุดหล่อไม่เสร็จ การพูดดักคอคนเป็น ความสามารถพิเศษของฉันเลยนะ

“นี่ พวกเธอ จะไปเปลี่ยนเสื้อผ้ากันไหมเนี่ย เดี๋ยวอีกแปปเดี๋ยวก็จะมีเด็กมาเข้าชมรมเราแล้วนะ” ฮ่า ฮ่า จะคอยดูสิว่าพวกเพื่อนของฉันมันจะทำหน้ายังไงกันนะ

“ก็ได้ ยัยโหดเมื่อคืนก็ไม่ติดต่อมา แถมยังไม่ให้พวกเราบอกลาพวกเนี่ยอีก ใจร้าย” ฉันจะต้องทะเลาะกับยัยแอล ทุกทีสิน่า

“ก็ได้ๆ งั้นฉันไปคนเดียวก็ได้ถ้าศัตรูมันมาแก้แค้นฉัน ฉันคงสู้พวกมันไม่ได้แน่ แง แง แง” ใช่สิฉันมันใจร้าย ใครจะไปใจดีเท่าเธอล่ะ

“เออ... ฉันขอตัวไปก่อนนะ หวังว่าอีกไม่นานคงได้พบกันนะนายเอ” เสียงยัยแอลบอกลา นายนั่น

“อืม...” นายนั่นพูดสั่นๆ เอ๊ะพวกนี้ ทำหน้าตาแปลกๆเมื่อกับว่า เมื่อคืนอย่าบอกนะ อ้ายยยย ไม่นะไม่อยากคิด ฉันไม่อยากคิดแบบนั่นเลยให้ตาย

“เออ...แอลเดี๋ยวตอนเย็นพวกฉันจะมารับเธอที่หน้าโรงเรียนนะ” เอ๊ะโอ้ มันแปลกๆนะเนี่ย เหมือนกับว่า...ถ้าฉันได้ยินไม่ผิดล่ะก็ พวกนั่นจะมาเหรอ

“อืม...แต่จะมาทำไมล่ะ ไม่จำเป็นที่ต้องเจอกันอีกแล้วนิ” ใช่ถูกต้องเลยเพื่อนรัก ยัยแอลฉันพึ่งสังเกตว่าเธอดูน่ารักก็ตอนนี้ล่ะ

“เดี๋ยวก็รู้ งั้นเดี๋ยวเจอกันนะ บะบาย” โอ้โห พูดได้ทุเรศมากๆ แต่พวกนั่นไป ฉันก็คงต้องกลับบ้านคนเดียวนะสิ ฮื่อๆ ฮื่อๆ

“ไปแล้วนะ พวกเธอเดินตามฉันมาก็ล่ะกันนะ” ระหว่างที่ฉันกำลังจะเดินไป

“เออ...ยัยเพี้ยน ตอนเย็นก็รีบพาเพื่อนๆกลับไปแต่งตัวด้วยล่ะ” เอ๊ะนายจะพาฉันไปด้วยเหรอ พอนายเคนพูดเสร็จก็รีบขับรถออกไปทันที นายนั่นเป็นอะไรของมันนะ เดี๋ยวหายๆ

“ฉันต้องไปกับนายด้วยเหรอ”

“ใช่ เธอจะต้องไปกับฉันเพราะว่า ฉันจะพาเธอไปรู้จักกับเพื่อนของฉัน” ทำไมฉันต้องรู้จักกับเพื่อนนายด้วยล่ะ

“ไม่ฉันไม่อยากไปกับนาย” หลังจากพูดเสร็จฉันก็เดินออกมา แต่ นายนั่นมันวิ่งเข้ามาจับมือฉันซะก่อนอ่ะดิ ทำไงอ่ะ

“ปล่อยยยย ฉันจะไปที่ชมรม”

“ไม่ปล่อย ยังไงเธอจะต้องไปกับฉันให้ได้ เพราะว่า...”

“เพราะว่าอะไร บอกมาดิ” นั่นแน่ นายแอบชอบฉันล่ะซิ

“ก็...ก็ฉันจะต้องเอาเธอไปให้ได้ มีปัญหาไหมล่ะ” โหยอะไรเนี่ย

“เนี่ยนะเหตุผล เหตุผลของนายมีแค่นี้ใช่ป่ะ”

“ใช่...งั้นฉันไปก่อนนะ แล้วเจอกัน” หมัดมือชกกันนี่น่า อย่างนี้อ่ะ

“เฮ้ยนาย เล่นอย่างนี้เลยเหรอ ฉันไม่ไป” แต่ไม่ทันมันขับรถออกไปก่อน

“เชอะ ก็ได้ฉันไปก็ได้...”

“พี่ๆ พี่เป็นหัวหน้าชมรมการต่อสู้ใช่ป่ะ” นี่น้องถามไม่รู้เวลาเลยนะ

“นี่ ถ้านายไม่รู้จักฉัน ฉันไม่ว่าหรอกนะ แต่ช่วยกรุณาถามอะไรให้ถูกเวลาหน่อยดิ” เดี๋ยวก็อัดให้

“ขอโทษครับ แต่พอดีว่ามีคนให้มาตามพี่ให้นะ พี่คนที่ให้มาตามเขาบอกว่าถ้าพี่ไปช้า เขาจะโกรธพี่มากๆเลย” เอ๊ะโอ

“ใคร บอกมันนะว่าฉันไม่ใช่คนที่จะกลัวใครโกรธ”

“เขาบอกว่าถ้าพี่พูดแบบนี้นะ ให้ผมอ่ะบอกพี่ไปว่าเขาเป็นคนที่พี่รัก และเคารพ” เอ๊ะหรือว่า พี่ชาย

“ขอบใจนะน้อง พี่ไปล่ะ” ฉันรีบพูดกับไอ้น้อง

หลังจากที่ฉันพูดเสร็จฉันก็รีบวิ่งไปทันที แต่ก็ได้ยินเสียงของพวกชีน ไล่หลังมาเป็นระยะๆ ว่า

“แกจะรีบวิ่งไปไหนวะ รอพวกฉันด้วยสิ”

แล้วเรื่องอะไรที่ฉันจะต้องรอด้วยเนี่ย