คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : สิ่งที่เปลี่ยน
~ หน้าคอนโดของนายเคน ~
“นี่เธอ!!! ถึงแล้วลงมาสิ นี่เธอจะลงดีๆหรือจะให้อุ้มลงมาฮะ” นายนั่นทำหน้าอย่างจะกินฉันซะให้ได้แนะ
“รู้แล้วน่า ก็คนมันง่วงนิ จะให้ทำไงเล่า” ฉันบ่นเพราะว่าตอนนี้ฉันง่วงมากๆเลย ใครก็ได้ช่วยที
หลังจากทีฉันลงมาจากรถ เรื่องที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น
“เฮ้ย...เธอระวังหน่อยสิเดี๋ยวก็หน้าคว่ำไปหรอก” นายนี่ชักจะเหมือนพ่อฉันเข้าแล้วนะเนี่ย
“ก็จะให้ทำยังไงล่ะก็คนมันง่วง ได้ยินไหม ง่วงๆๆ” ฉันบอกไปด้วยน้ำเสียงที่งัวเงีย
“งั้นฉันจะช่วยพยุงแล้วกันนะ” เอ๊ะโอ่นายนี่ทำหน้าแบบนี้ก็ดูดีไปอีกแบบนึงนะเนี่ย
“ไม่เป็นไรอ่ะ เกรงใจอ่ะ” แต่ความจริงฉันอยากให้นายอุ้มไปเลยด้วยซ้ำ 555+ เขินจัง
“ฉันรู้น่าว่าเธอคิดอะไร มาเดี๋ยวจะช่วย” ทำไมนายต้องทำหน้าตาน่ารักด้วยล่ะ ฉันเขินนะ
“นี่นายเดินดีๆดิ เดี๋ยวก็ล้มกันทั้งคู่หรอก” นายนี่เดินภาษาอะไรเนี่ย ถ้าฉันเสียโฉมนะ คอยดู
“นี่เธอแค่นี้ทำไมหน้าต้องแดงด้วยล่ะ ดูสิหน้าตาตลกชะมัดเลย ฮ่าๆๆๆๆ” นายบ้าแค่นี้ก็เขินจะแย่แล้วนะ ยังจะมาแซวกันอีกอ่ะ ไม่ยอม แงๆๆ แงๆๆ
ฉันจะทำยังไงกับนายนี่ดีนะ ดูสิฉันจะทำอะไรก็รู้ทันไปหมดเลย นายจะมาทำแบบนี้ไม่ได้นะฉันไม่ยอม
“นี่เธอเคยมีแฟนรึเปล่า” บ้า ถามอะไรก็ไม่รู้ ถามอย่างนี้จะให้ฉันตอบยังไงล่ะ
“ก็มีนะ ทำไมเหรอ” นี่นายฉันหมายถึง มีแต่เลิกกันแล้วนะ
“เปล่า นึกว่าไม่มี” เฮ้ย นายอย่าเข้าใจผิดดิ ฉันเลิกกับแฟนแล้ว
“เออ...นาย...ฉันเลิกกับเขาแล้วนะ อย่าเข้าใจผิดล่ะ” กว่าจะพูดออกไปได้
“อ้าว...นึกว่ายังคบกันอยู่ซะอีก” เอ๊ะนายนี่ชักจะยังไงๆนะเนี่ย อยากรู้เรื่องของฉันมากไปแล้ว
“นี่นายจะถามไปทำไมล่ะ” โอ๊ยอยากรู้จังเลยว่านายนั่นจะตอบว่าไง
“นี่ๆเธออย่าเรียกฉันว่านายได้ป่ะ มันดูยังไงๆก็ไม่รู้” ซะงั้นเลย เปลี่ยนเรื่องเฉยเลยนะ
“แล้วนายชื่ออะไรล่ะ ฉันจะไปรู้ได้ไง” น่าโมโห บอกหน่อยก็ไม่ได้ว่าถามไปทำไม
“อืม ฉันลืมไปนะ งั้นแนะนำตัวล่ะกัน ฉันชื่อเคน เป็นเพื่อนกับประธานกลุ่มของไวท์ โรสนะ” โอ้พระเจ้าจอด กล้วยทอด นะ...นายเป็นเพื่อนกับยัย เครี่เหรอเนี่ยโอ้มายด์ก๊อด
แล้วฉันต้องแนะนำตัวด้วยไหมอ่ะ ไม่รู้ว่านายนี่จะจำชื่อฉันได้รึเปล่าก็ไม่รู้
“ส่วนฉันคงไม่ต้องแนะนำหรอกมั่ง ฉันว่านายน่าจะจำได้นะ” แต่คำตอบที่ฉันคิดมันไม่ได้ออกมาเป็นอย่างที่คิดนะสิ
“เออ...โทษทีนะ จำไม่ได้อ่ะ บอกหน่อยล่ะกัน” แง นายบ้า เสียภาพพจน์หมดเลย นายรู้ไหมฉันผิด...หวัง...ใน...ตัว...นาย...มากเลย เอ๊ะจะไปโกรธเขาก็ไม่ถูกนะ
“นี่เธอ คิดอะไรอยู่ล่ะ เมื่อไหร่จะบอกชื่อสักทีล่ะเนี่ย” ยังจะมาย้ำอีกนะ
“อืมๆ บอกก็ได้ ฉันชื่อจีนี่ เพื่อนๆฉันจะเรียกกันว่าจี มันสั้นดีนะ” เฮ้อ...นายบ้าเอ่ย
“อืมงั้นฉันจะเรียกเธอว่าจีล่ะกัน แล้วก็เลิกเรียกฉันว่านายสักที มันยังไงๆชอบกล” รู้แล้วล่ะน่า เน้นอยุ่ได้
“รู้แล้วค่ะ นายเคนบ้า” ฮิฮิๆ สะใจ
“นี่เธอฉันนะชื่อเคนเฉยๆนะ ไม่มีคำว่าบ้าซะหน่อย เพี้ยนรึไง” นี่นายบังอาจมากมาด่าฉันว่าเพี้ยนเนี่ย พูดไม่เข้าหูเอาซะเลยนะ
“ฉันไม่ได้เพี้ยนซะหน่อยนะ อ้าย...” โอไม่นะเรื่องที่ไม่คาดฝัน
ตุบ...ตุบ
โอ๊ย เจ็บชะหมัดเลยอ่ะ ตกบันไดมาได้ไงเนี่ยนาย “นี่เธอ ฮ่าๆฮ่าๆ เป็น ฮ่าๆ ไรเปล่า ฮ่าๆขำชะหมัดเลย มาฉันช่วย” แงๆ แงๆ นายบ้าหัวเราะฉันทำไมเล่า เจ็บนะเนี่ย
“ไม่ต้องเลย ฉันลุกเองได้...โอ๊ย ฮือๆ เจ็บอ่ะ” ฉันยังดื้อดึงที่พยายามจะลุกเอง
“นี่เธอเจ็บตรงไหนอ่ะเป็นไรมากรึเปล่า” อย่ามาแกล้งกันได้ไหม นายเป็นห่วงฉันจริงรึเปล่าอ่ะ ซึ้ง
“ไม่ต้องหรอก ฉันลุกเองดีกว่า” ทำไมนายไม่มาช่วยฉันล่ะ แงๆ ฉันอยากให้นายช่วยนะ
“ไม่ต้องเลย เดี๋ยวล้มไปทำไง เดี๋ยวฉันช่วยเอง มายื่นมือมาสิ” นายจะบ้ารึไง ฉันก็เขินเป็นนะ นายบ้าโรคจิต
“แน่ะยังไม่ยื่นมาอีก เขินฉันรึไง” เอ๊ะนายนี่ รู้ใจฉันอีกนะ อย่าทำแบบนี้ได้ไหม เขิน
“อืม อ่ะ พาเดินดีๆด้วยล่ะ โอ๊ย เจ็บๆเดินดีๆได้ไหม” ฮ่าๆ ฮ่าๆ ดีใจจัง อิอิ
“นี่เธออย่าสั่งมากได้ไหมเล่า ก็รู้แล้วน่า ก็ใครใช้ให้เธอตัวหนักแบบนี้ล่ะ” ไอ้...ไอ้บ้า นายมาว่าฉันว่าตัวหนักได้ยังไง ฉันออกจะหุ่นดี ไม่ยอมนะเฟ้ย
“นี่นายกล้าดียังไงเนี่ยมาว่าฉันว่าตัวหนักอ่ะ ฉันนะหุ่นดีนะ” เหอะ รู้จักแม่น้อยไปซะแล้ว
“ก็มันจริงนี่ ดูดิเหมือนหมูเลย ฮ่าๆ ยัยหมูแผ่น” ฮือๆ ฮื่อๆ นายมาว่าฉันเป็นหมูแผ่นได้ไงเนี่ย
“นี่มันมากไปแล้วนะ ฉันไม่ยอมหรอกนะ ตายซะเถอะ นี่แนะๆ อ้ายยยย”
จะ...อู...อุ๊บ
เฮ้ย!!! ไอ้บ้าแกเอา First Kiss ของฉันไป เอาคืนมาเลยนะ ฉันไม่ยอม
“นายบ้า ทำบ้าอะไรของนายเนี่ย ไอ้โรคจิต” ฉันโวยวายใหญ่เลย ไม่ให้โวยได้ไงเล่า ก็ดันมาเอาจูบแรกของฉันไปอ่ะ ตั้งแต่ฉันคบกับมาสึเกะ ฉันยังไม่เคยจูบกันเลยนะ
“ก็เธอนั่นแหละ ใครใช้ให้เธอเล่นเสียงดังล่ะ ฉันไม่อยากโดนคนข้างห้องด่าหรอกนะ อ่ะนี่ถึงห้องฉันแล้ว” นายพูดแบบนี้กับฉันได้ไง นี่มันจูบแรกของฉันนะ จะให้ฉันยอมได้ไง
“นายพูดแบบนี้ได้ไง ฉันคิดว่านายจะเป็นคนดีซะอีก” เชอะ ไม่ยอมหรอกเฟ้ย ใครจะไปยอมง่ายๆล่ะ
“ช่วยไม่ได้ แต่จูบเธอก็ดีนะ ฉันไม่เคย...ไม่เคยจูบแบบไรความรู้สึกมานานแหละ ฮ่าๆๆๆๆๆ” ไอ้บ้านายว่าจูบฉันมันจืดเหรอ ไม่จริงซะหน่อย ไอ้ชั่ว นายมันตัวแสบ
“นี่ เข้ามาสิ เธอจะนอนอยู่หน้าห้องใช่ไหม ก็ได้นะ” อะไรของนายเนี่ยพูดเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยนะ
“แปปนึงสิ ไม่คิดจะรอกันเลยใช่ไหมเนี่ยฮะ ใจร้ายที่สุดไอ้ผู้ชายบ้า” ใช่ ใจร้ายที่สุดเลยนะนายเคนบ้า
“งั้นก็รีบเข้ามาสิ เร็วฉันเหนื่อยแล้วนะ” คำก็เหนื่อยสองคำก็เหนื่อย
“รู้แล้วๆ จะรีบเดินไปเดี๋ยวนี้แหละ โอ๊ย...เจ็บขาอ่ะ” บ้าชะมัด ทำไมต้องมาขาพริกด้วยเนี่ย
“มาเดี๋ยวฉันช่วย อ่ะเอามือมาสิ” ตาบ้า ฉันจะไว้ใจนายได้ไหมเนี่ย
“อ่ะ เดินดีๆนะ เจ็บอ่ะ” แง แง เจ็บโคตรๆเลยอ่ะ
“คร๊าบ คุณผู้หญิง จะให้อุ้มเลยไหมล่ะ” ก็ดีนะ เฮ้ยไม่ใช่ ไม่ได้ๆ นายนี่ไว้ใจไม่ได้
“ไม่ต้องหรอกไอ้คุณผู้ชาย แค่พยุงก็พอ” ฉันจะไม่ยอมเชื่อนายง่ายๆหรอกนะ ฝันไปเถอะ
“คร๊าบๆ นี่เธอยังไม่หายโกรธฉันอีกเหรอเนี่ย” ใครจะโกรธนายลง เฮ้ย เอาอีกแล้วเราลงคารมนายนี่อีกแล้ว
“ยัง เรื่องอะไรจะหายโกรธง่ายๆ” ใช่ฉันจะไม่ยอมหายโกรธนายง่ายๆหรอก
“เธอจะให้ฉันทำยังไงล่ะ เธอถึงจะหายโกรธเนี่ย” ไม่ต้องทำอะไรทั้งนั่น ไม่จำเป็น เชอะ
“ไม่ต้องหรอก ไม่เห็นต้องแคร์เลย” ถ้าฉันงอนทั้งที มันต้องมีอะไรมันๆ ฮิฮิ
มารักทำไมตอนนี้ ตอนที่จะเสียฉันไป ทั้งๆที่ฉันทุ่มให้หมดใจ แต่เธอกลับทิ้งมัน ไม่เคยรักไม่เคยนึกแคร์กัน แล้วจะเอาอะไรกับฉัน ไม่รักกันแล้วยังจะหวงทำไมไม่เข้าใจ
“ฮัลโหล มีอะไรเหรอ” ฉันพูดขึ้นเพราะไม่รู้จะพูดว่าไงดีอ่ะ ก็ไอ้ท่านประธานบ้าดันโทรมา
(นี่เธออยู่ไหนเนี่ย ทำไมไม่รีบมา ฉันเป็นห่วงเธอมากนะ รู้ไหมฉันรอเธอตั้งนาน อยู่ไหนนนน)
ไอ้บ้า อะไรเนี่ยโวยวายอยู่ได้
“เออ...วันนี้ฉันเจอเพื่อนเก่าพอดีนะ ก็เลยว่าจะไปนอนกับเพื่อน ขอโทษนะ”
(เธอเคยแคร์บ้างไหมว่าฉันรอเธออยู่) จะให้ทำไงล่ะ ก็ดันมาเจอกับนายบ้านี่อีกอ่ะ นายนั่นแหละแคร์ฉันบ้างไหม
แต่ไอ้บ้าที่อยู่ข้างๆฉันมันบ้ากว่า มันหยิบโทรศัพท์ฉันไปกดวางซะอย่างนั่นเลยอ่ะ
“เฮ้ย ไอ้เคนบ้า ทำอะไรน่ะเอามา นี่ถ้ามาสึเกะโกรธขึ้นมาจะว่าไง นายนั่นยิ่งไม่ค่อยจะฟังใครซะด้วย” นายบ้าเล่นไม่รู้เรื่องเลยนะ
“ช่างเหอะน่า ว่าแต่เธอรีบไปอาบน้ำก่อนไปฉันจะไปซื้อของข้างล่างหน่อยนะ” จะหนีไปเที่ยวล่ะสิไม่ว่า แต่ก็ดีนะจะได้อาบน้ำอย่างสบายใจ
“นี่ แล้วจะให้ฉันเอาชุดที่ไหนใส่ล่ะ” นายจะให้ฉันนอนแก้ผ้ารึไงย่ะ
“เดี๋ยวหยิบให้ นั่งรอตรงนี้แหละ” เรื่องไรจะนั่ง ฉันจะเดินสำรวจ
“อืม เดี๋ยวนั่งรอตรงนี้แหละ” ฉันโกหกนะ
“ห้ามซนด้วย ห้ามเดินเพ่นพ่านล่ะ” อะไรเนี่ยรู้ไปซะหมดเลยนะ
“รู้น่า ไม่เดินก็ได้ เชอะ” ฉันแกล้งงอนเขา ค่อยดูนะจะงอนตุบป่องๆเลย ฮึม
“ดีมาก นั่งอยู่เฉยๆล่ะ ไปล่ะ” ไปได้ก็ดี
ไม่นานนัก นายเคนบ้านั่นก็เดินมาพร้อมกับใบหน้าน่ารักๆ ของเขา
“มาแล้วเหรอ มาช้าจัง” ฉันก็แกล้งว่าเขาไปงั้นแหละ ไม่รู้จะพูดอะไร
“อืม ก็เห็นอยู่นี่ไง อ่ะเอาไปใส่ก่อนล่ะกันนะ แล้วก็รีบอาบน้ำด้วย เดี๋ยวฉันมา” อะไรเนี่ย แต่...ก็ดีนะจะได้อาบน้ำสบายๆ
“อืมๆ รีบมานะ” นายต้องรีบมานะ ฉันคิดถึง อิอิอิ
“ทำไมคิดถึงรึไงเล่า” เอ๊ะนายนี่บ้าชะมัดรู้ใจกันซะเหลือเกิน
“เปล่า กลัวผะ...ผะ...ผะ...ผีอ่ะ ยังไงๆนายก็ต้องรีบมา” ฉันไม่ยอมหรอก ยังไงๆนายก็ต้องรีบมา
“คร๊าบๆ” ดีมาก ต้องอย่างนี้สิ
หลังจากล่ำลากัน ฉันก็รีบเข้าไปอาบน้ำ ฉันอาบน้ำยังไม่ทันเสร็จเลยนายบ้านั่นก็เข้ามา
“นี่เธออาบน้ำเสร็จแล้วใช่ป่ะ งั้นฉันเข้าไปแล้วนะ” ตาบ้าอย่าพึ่งเข้ามานะ ฉันยังอาบไม่เสร็จ ฉันต้องรีบหาอะไรมาคุมซะแล้ว อ่อนั่นไง ขอยืมก่อนล่ะกันนะ
“เฮ้ย!!! เธอเอาผ้าม่านของฉันมาคลุมตัวทำไม เอาออกเลยนะ” ตาบ้า จะให้เอาออกได้ไง ไม่ได้หรอก
“ไม่ได้ ฉันลืมหยิบผ้าเช็ดตัวเข้ามาอ่ะ จะให้แก้ผ้าล่อนจ่อนรึไงเล่า” ไอ้โรคจิต
“อ้าว เหรอโทษที” นายนี่นะ ท่าทางจะอาการหนักมาก มาทำงี้ได้ไง ฉันยังไม่ทันตอบเลย เดินเข้ามาเฉยเลยนะ
“รีบๆออกไปเลยฉันจะได้รีบแต่งตัว”
“เออนี่เธอฉันกลัวเธอจะหิวเลยลงไปซื้อของมาให้ อยู่บนโต๊ะอ่ะนะ”
“อืมๆ ขอบใจนะ เดี๋ยวออกไป”
หลังจากที่ฉันเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ ฉันก็รีบออกไปหาของกินทันที
“ไหนล่ะ ของกินนะ ฉันหิวแล้วนะ” ไม่มีเสียงตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก
“นี่นาย ฉันหิวมากเลยนะเนี่ย...อ้าวหลับไปแล้วเหรอเนี่ย โถ่เอ่ยเซ็งเลย” ฉันหาเอาเองก็ได้ ฮึม
หลังจากที่ฉันกินเสร็จแล้ว ฉันก็รีบพุ่งตัวลงนอนทันที ไม่นานฉันก็หลับปุ๋ย ไปเลยล่ะ ฮ่า ฮ่า ฮ่าๆ
“นี่เธอ!!! ถึงแล้วลงมาสิ นี่เธอจะลงดีๆหรือจะให้อุ้มลงมาฮะ” นายนั่นทำหน้าอย่างจะกินฉันซะให้ได้แนะ
“รู้แล้วน่า ก็คนมันง่วงนิ จะให้ทำไงเล่า” ฉันบ่นเพราะว่าตอนนี้ฉันง่วงมากๆเลย ใครก็ได้ช่วยที
หลังจากทีฉันลงมาจากรถ เรื่องที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น
“เฮ้ย...เธอระวังหน่อยสิเดี๋ยวก็หน้าคว่ำไปหรอก” นายนี่ชักจะเหมือนพ่อฉันเข้าแล้วนะเนี่ย
“ก็จะให้ทำยังไงล่ะก็คนมันง่วง ได้ยินไหม ง่วงๆๆ” ฉันบอกไปด้วยน้ำเสียงที่งัวเงีย
“งั้นฉันจะช่วยพยุงแล้วกันนะ” เอ๊ะโอ่นายนี่ทำหน้าแบบนี้ก็ดูดีไปอีกแบบนึงนะเนี่ย
“ไม่เป็นไรอ่ะ เกรงใจอ่ะ” แต่ความจริงฉันอยากให้นายอุ้มไปเลยด้วยซ้ำ 555+ เขินจัง
“ฉันรู้น่าว่าเธอคิดอะไร มาเดี๋ยวจะช่วย” ทำไมนายต้องทำหน้าตาน่ารักด้วยล่ะ ฉันเขินนะ
“นี่นายเดินดีๆดิ เดี๋ยวก็ล้มกันทั้งคู่หรอก” นายนี่เดินภาษาอะไรเนี่ย ถ้าฉันเสียโฉมนะ คอยดู
“นี่เธอแค่นี้ทำไมหน้าต้องแดงด้วยล่ะ ดูสิหน้าตาตลกชะมัดเลย ฮ่าๆๆๆๆ” นายบ้าแค่นี้ก็เขินจะแย่แล้วนะ ยังจะมาแซวกันอีกอ่ะ ไม่ยอม แงๆๆ แงๆๆ
ฉันจะทำยังไงกับนายนี่ดีนะ ดูสิฉันจะทำอะไรก็รู้ทันไปหมดเลย นายจะมาทำแบบนี้ไม่ได้นะฉันไม่ยอม
“นี่เธอเคยมีแฟนรึเปล่า” บ้า ถามอะไรก็ไม่รู้ ถามอย่างนี้จะให้ฉันตอบยังไงล่ะ
“ก็มีนะ ทำไมเหรอ” นี่นายฉันหมายถึง มีแต่เลิกกันแล้วนะ
“เปล่า นึกว่าไม่มี” เฮ้ย นายอย่าเข้าใจผิดดิ ฉันเลิกกับแฟนแล้ว
“เออ...นาย...ฉันเลิกกับเขาแล้วนะ อย่าเข้าใจผิดล่ะ” กว่าจะพูดออกไปได้
“อ้าว...นึกว่ายังคบกันอยู่ซะอีก” เอ๊ะนายนี่ชักจะยังไงๆนะเนี่ย อยากรู้เรื่องของฉันมากไปแล้ว
“นี่นายจะถามไปทำไมล่ะ” โอ๊ยอยากรู้จังเลยว่านายนั่นจะตอบว่าไง
“นี่ๆเธออย่าเรียกฉันว่านายได้ป่ะ มันดูยังไงๆก็ไม่รู้” ซะงั้นเลย เปลี่ยนเรื่องเฉยเลยนะ
“แล้วนายชื่ออะไรล่ะ ฉันจะไปรู้ได้ไง” น่าโมโห บอกหน่อยก็ไม่ได้ว่าถามไปทำไม
“อืม ฉันลืมไปนะ งั้นแนะนำตัวล่ะกัน ฉันชื่อเคน เป็นเพื่อนกับประธานกลุ่มของไวท์ โรสนะ” โอ้พระเจ้าจอด กล้วยทอด นะ...นายเป็นเพื่อนกับยัย เครี่เหรอเนี่ยโอ้มายด์ก๊อด
แล้วฉันต้องแนะนำตัวด้วยไหมอ่ะ ไม่รู้ว่านายนี่จะจำชื่อฉันได้รึเปล่าก็ไม่รู้
“ส่วนฉันคงไม่ต้องแนะนำหรอกมั่ง ฉันว่านายน่าจะจำได้นะ” แต่คำตอบที่ฉันคิดมันไม่ได้ออกมาเป็นอย่างที่คิดนะสิ
“เออ...โทษทีนะ จำไม่ได้อ่ะ บอกหน่อยล่ะกัน” แง นายบ้า เสียภาพพจน์หมดเลย นายรู้ไหมฉันผิด...หวัง...ใน...ตัว...นาย...มากเลย เอ๊ะจะไปโกรธเขาก็ไม่ถูกนะ
“นี่เธอ คิดอะไรอยู่ล่ะ เมื่อไหร่จะบอกชื่อสักทีล่ะเนี่ย” ยังจะมาย้ำอีกนะ
“อืมๆ บอกก็ได้ ฉันชื่อจีนี่ เพื่อนๆฉันจะเรียกกันว่าจี มันสั้นดีนะ” เฮ้อ...นายบ้าเอ่ย
“อืมงั้นฉันจะเรียกเธอว่าจีล่ะกัน แล้วก็เลิกเรียกฉันว่านายสักที มันยังไงๆชอบกล” รู้แล้วล่ะน่า เน้นอยุ่ได้
“รู้แล้วค่ะ นายเคนบ้า” ฮิฮิๆ สะใจ
“นี่เธอฉันนะชื่อเคนเฉยๆนะ ไม่มีคำว่าบ้าซะหน่อย เพี้ยนรึไง” นี่นายบังอาจมากมาด่าฉันว่าเพี้ยนเนี่ย พูดไม่เข้าหูเอาซะเลยนะ
“ฉันไม่ได้เพี้ยนซะหน่อยนะ อ้าย...” โอไม่นะเรื่องที่ไม่คาดฝัน
ตุบ...ตุบ
โอ๊ย เจ็บชะหมัดเลยอ่ะ ตกบันไดมาได้ไงเนี่ยนาย
“นี่เธอ ฮ่าๆฮ่าๆ เป็น ฮ่าๆ ไรเปล่า ฮ่าๆขำชะหมัดเลย มาฉันช่วย” แงๆ แงๆ นายบ้าหัวเราะฉันทำไมเล่า เจ็บนะเนี่ย
“ไม่ต้องเลย ฉันลุกเองได้...โอ๊ย ฮือๆ เจ็บอ่ะ” ฉันยังดื้อดึงที่พยายามจะลุกเอง
“นี่เธอเจ็บตรงไหนอ่ะเป็นไรมากรึเปล่า” อย่ามาแกล้งกันได้ไหม นายเป็นห่วงฉันจริงรึเปล่าอ่ะ ซึ้ง
“ไม่ต้องหรอก ฉันลุกเองดีกว่า” ทำไมนายไม่มาช่วยฉันล่ะ แงๆ ฉันอยากให้นายช่วยนะ
“ไม่ต้องเลย เดี๋ยวล้มไปทำไง เดี๋ยวฉันช่วยเอง มายื่นมือมาสิ” นายจะบ้ารึไง ฉันก็เขินเป็นนะ นายบ้าโรคจิต
“แน่ะยังไม่ยื่นมาอีก เขินฉันรึไง” เอ๊ะนายนี่ รู้ใจฉันอีกนะ อย่าทำแบบนี้ได้ไหม เขิน
“อืม อ่ะ พาเดินดีๆด้วยล่ะ โอ๊ย เจ็บๆเดินดีๆได้ไหม” ฮ่าๆ ฮ่าๆ ดีใจจัง อิอิ
“นี่เธออย่าสั่งมากได้ไหมเล่า ก็รู้แล้วน่า ก็ใครใช้ให้เธอตัวหนักแบบนี้ล่ะ” ไอ้...ไอ้บ้า นายมาว่าฉันว่าตัวหนักได้ยังไง ฉันออกจะหุ่นดี ไม่ยอมนะเฟ้ย
“นี่นายกล้าดียังไงเนี่ยมาว่าฉันว่าตัวหนักอ่ะ ฉันนะหุ่นดีนะ” เหอะ รู้จักแม่น้อยไปซะแล้ว
“ก็มันจริงนี่ ดูดิเหมือนหมูเลย ฮ่าๆ ยัยหมูแผ่น” ฮือๆ ฮื่อๆ นายมาว่าฉันเป็นหมูแผ่นได้ไงเนี่ย
“นี่มันมากไปแล้วนะ ฉันไม่ยอมหรอกนะ ตายซะเถอะ นี่แนะๆ อ้ายยยย”
จะ...อู...อุ๊บ
เฮ้ย!!! ไอ้บ้าแกเอา First Kiss ของฉันไป เอาคืนมาเลยนะ ฉันไม่ยอม
“นายบ้า ทำบ้าอะไรของนายเนี่ย ไอ้โรคจิต” ฉันโวยวายใหญ่เลย ไม่ให้โวยได้ไงเล่า ก็ดันมาเอาจูบแรกของฉันไปอ่ะ ตั้งแต่ฉันคบกับมาสึเกะ ฉันยังไม่เคยจูบกันเลยนะ
“ก็เธอนั่นแหละ ใครใช้ให้เธอเล่นเสียงดังล่ะ ฉันไม่อยากโดนคนข้างห้องด่าหรอกนะ อ่ะนี่ถึงห้องฉันแล้ว” นายพูดแบบนี้กับฉันได้ไง นี่มันจูบแรกของฉันนะ จะให้ฉันยอมได้ไง
“นายพูดแบบนี้ได้ไง ฉันคิดว่านายจะเป็นคนดีซะอีก” เชอะ ไม่ยอมหรอกเฟ้ย ใครจะไปยอมง่ายๆล่ะ
“ช่วยไม่ได้ แต่จูบเธอก็ดีนะ ฉันไม่เคย...ไม่เคยจูบแบบไรความรู้สึกมานานแหละ ฮ่าๆๆๆๆๆ” ไอ้บ้านายว่าจูบฉันมันจืดเหรอ ไม่จริงซะหน่อย ไอ้ชั่ว นายมันตัวแสบ
“นี่ เข้ามาสิ เธอจะนอนอยู่หน้าห้องใช่ไหม ก็ได้นะ” อะไรของนายเนี่ยพูดเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยนะ
“แปปนึงสิ ไม่คิดจะรอกันเลยใช่ไหมเนี่ยฮะ ใจร้ายที่สุดไอ้ผู้ชายบ้า” ใช่ ใจร้ายที่สุดเลยนะนายเคนบ้า
“งั้นก็รีบเข้ามาสิ เร็วฉันเหนื่อยแล้วนะ” คำก็เหนื่อยสองคำก็เหนื่อย
“รู้แล้วๆ จะรีบเดินไปเดี๋ยวนี้แหละ โอ๊ย...เจ็บขาอ่ะ” บ้าชะมัด ทำไมต้องมาขาพริกด้วยเนี่ย
“มาเดี๋ยวฉันช่วย อ่ะเอามือมาสิ” ตาบ้า ฉันจะไว้ใจนายได้ไหมเนี่ย
“อ่ะ เดินดีๆนะ เจ็บอ่ะ” แง แง เจ็บโคตรๆเลยอ่ะ
“คร๊าบ คุณผู้หญิง จะให้อุ้มเลยไหมล่ะ” ก็ดีนะ เฮ้ยไม่ใช่ ไม่ได้ๆ นายนี่ไว้ใจไม่ได้
“ไม่ต้องหรอกไอ้คุณผู้ชาย แค่พยุงก็พอ” ฉันจะไม่ยอมเชื่อนายง่ายๆหรอกนะ ฝันไปเถอะ
“คร๊าบๆ นี่เธอยังไม่หายโกรธฉันอีกเหรอเนี่ย” ใครจะโกรธนายลง เฮ้ย เอาอีกแล้วเราลงคารมนายนี่อีกแล้ว
“ยัง เรื่องอะไรจะหายโกรธง่ายๆ” ใช่ฉันจะไม่ยอมหายโกรธนายง่ายๆหรอก
“เธอจะให้ฉันทำยังไงล่ะ เธอถึงจะหายโกรธเนี่ย” ไม่ต้องทำอะไรทั้งนั่น ไม่จำเป็น เชอะ
“ไม่ต้องหรอก ไม่เห็นต้องแคร์เลย” ถ้าฉันงอนทั้งที มันต้องมีอะไรมันๆ ฮิฮิ
มารักทำไมตอนนี้ ตอนที่จะเสียฉันไป ทั้งๆที่ฉันทุ่มให้หมดใจ แต่เธอกลับทิ้งมัน ไม่เคยรักไม่เคยนึกแคร์กัน แล้วจะเอาอะไรกับฉัน ไม่รักกันแล้วยังจะหวงทำไมไม่เข้าใจ
“ฮัลโหล มีอะไรเหรอ” ฉันพูดขึ้นเพราะไม่รู้จะพูดว่าไงดีอ่ะ ก็ไอ้ท่านประธานบ้าดันโทรมา
(นี่เธออยู่ไหนเนี่ย ทำไมไม่รีบมา ฉันเป็นห่วงเธอมากนะ รู้ไหมฉันรอเธอตั้งนาน อยู่ไหนนนน)
ไอ้บ้า อะไรเนี่ยโวยวายอยู่ได้
“เออ...วันนี้ฉันเจอเพื่อนเก่าพอดีนะ ก็เลยว่าจะไปนอนกับเพื่อน ขอโทษนะ”
(เธอเคยแคร์บ้างไหมว่าฉันรอเธออยู่) จะให้ทำไงล่ะ ก็ดันมาเจอกับนายบ้านี่อีกอ่ะ นายนั่นแหละแคร์ฉันบ้างไหม
แต่ไอ้บ้าที่อยู่ข้างๆฉันมันบ้ากว่า มันหยิบโทรศัพท์ฉันไปกดวางซะอย่างนั่นเลยอ่ะ
“เฮ้ย ไอ้เคนบ้า ทำอะไรน่ะเอามา นี่ถ้ามาสึเกะโกรธขึ้นมาจะว่าไง นายนั่นยิ่งไม่ค่อยจะฟังใครซะด้วย” นายบ้าเล่นไม่รู้เรื่องเลยนะ
“ช่างเหอะน่า ว่าแต่เธอรีบไปอาบน้ำก่อนไปฉันจะไปซื้อของข้างล่างหน่อยนะ” จะหนีไปเที่ยวล่ะสิไม่ว่า แต่ก็ดีนะจะได้อาบน้ำอย่างสบายใจ
“นี่ แล้วจะให้ฉันเอาชุดที่ไหนใส่ล่ะ” นายจะให้ฉันนอนแก้ผ้ารึไงย่ะ
“เดี๋ยวหยิบให้ นั่งรอตรงนี้แหละ” เรื่องไรจะนั่ง ฉันจะเดินสำรวจ
“อืม เดี๋ยวนั่งรอตรงนี้แหละ” ฉันโกหกนะ
“ห้ามซนด้วย ห้ามเดินเพ่นพ่านล่ะ” อะไรเนี่ยรู้ไปซะหมดเลยนะ
“รู้น่า ไม่เดินก็ได้ เชอะ” ฉันแกล้งงอนเขา ค่อยดูนะจะงอนตุบป่องๆเลย ฮึม
“ดีมาก นั่งอยู่เฉยๆล่ะ ไปล่ะ” ไปได้ก็ดี
ไม่นานนัก นายเคนบ้านั่นก็เดินมาพร้อมกับใบหน้าน่ารักๆ ของเขา
“มาแล้วเหรอ มาช้าจัง” ฉันก็แกล้งว่าเขาไปงั้นแหละ ไม่รู้จะพูดอะไร
“อืม ก็เห็นอยู่นี่ไง อ่ะเอาไปใส่ก่อนล่ะกันนะ แล้วก็รีบอาบน้ำด้วย เดี๋ยวฉันมา” อะไรเนี่ย แต่...ก็ดีนะจะได้อาบน้ำสบายๆ
“อืมๆ รีบมานะ” นายต้องรีบมานะ ฉันคิดถึง อิอิอิ
“ทำไมคิดถึงรึไงเล่า” เอ๊ะนายนี่บ้าชะมัดรู้ใจกันซะเหลือเกิน
“เปล่า กลัวผะ...ผะ...ผะ...ผีอ่ะ ยังไงๆนายก็ต้องรีบมา” ฉันไม่ยอมหรอก ยังไงๆนายก็ต้องรีบมา
“คร๊าบๆ” ดีมาก ต้องอย่างนี้สิ
หลังจากล่ำลากัน ฉันก็รีบเข้าไปอาบน้ำ ฉันอาบน้ำยังไม่ทันเสร็จเลยนายบ้านั่นก็เข้ามา
“นี่เธออาบน้ำเสร็จแล้วใช่ป่ะ งั้นฉันเข้าไปแล้วนะ” ตาบ้าอย่าพึ่งเข้ามานะ ฉันยังอาบไม่เสร็จ ฉันต้องรีบหาอะไรมาคุมซะแล้ว อ่อนั่นไง ขอยืมก่อนล่ะกันนะ
“เฮ้ย!!! เธอเอาผ้าม่านของฉันมาคลุมตัวทำไม เอาออกเลยนะ” ตาบ้า จะให้เอาออกได้ไง ไม่ได้หรอก
“ไม่ได้ ฉันลืมหยิบผ้าเช็ดตัวเข้ามาอ่ะ จะให้แก้ผ้าล่อนจ่อนรึไงเล่า” ไอ้โรคจิต
“อ้าว เหรอโทษที” นายนี่นะ ท่าทางจะอาการหนักมาก มาทำงี้ได้ไง ฉันยังไม่ทันตอบเลย เดินเข้ามาเฉยเลยนะ
“รีบๆออกไปเลยฉันจะได้รีบแต่งตัว”
“เออนี่เธอฉันกลัวเธอจะหิวเลยลงไปซื้อของมาให้ อยู่บนโต๊ะอ่ะนะ”
“อืมๆ ขอบใจนะ เดี๋ยวออกไป”
หลังจากที่ฉันเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ ฉันก็รีบออกไปหาของกินทันที
“ไหนล่ะ ของกินนะ ฉันหิวแล้วนะ” ไม่มีเสียงตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก
“นี่นาย ฉันหิวมากเลยนะเนี่ย...อ้าวหลับไปแล้วเหรอเนี่ย โถ่เอ่ยเซ็งเลย” ฉันหาเอาเองก็ได้ ฮึม
หลังจากที่ฉันกินเสร็จแล้ว ฉันก็รีบพุ่งตัวลงนอนทันที ไม่นานฉันก็หลับปุ๋ย ไปเลยล่ะ ฮ่า ฮ่า ฮ่าๆ
ความคิดเห็น