ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : สู่ไนล์
เสียงล้อเกวียนบรรทุกฟางที่ทั้งสามขออาศัยเดินทางมาด้วยดังเป็นระยะท่ามกลางบรรยากาศบ้านนอกที่เงียบสง...
“โธ่ คุณโร...เสกมนตร์ทั้งทีเอาให้หายไปโผล่ถึงที่เลยไม่ได้หรอ?”เสียงเด็กหนุ่มผมสีน้ำตาลบ่นอุบ
โรละสายตาจากการชมวิวทิวทัศน์สองข้างทางที่มีแต่ทุ่งหญ้า ทุ่งหญ้า และทุ่งหญ้า...
“ทำอย่างนั้นก็ไม่ตื่นเต้นสิ...”โรตอบพลางมองหน้าบูดๆของเด็กหนุ่มยิ้มๆ
“ตื่นเต้นอะไรกันเล่า...มีแต่หญ้าแบบนี้เดี๋ยวก็ได้ลงไปเล็มซะหรอก”เคนินพึมพำเบาๆกับตัวเอง แต่ไม่เบาพอที่จะให้พ่อลูกเซวาเรสไม่ได้ยิน เรมิลพยายามกลั้นหัวเราะเต็มที่ขณะที่โรยิ้มอย่างรักษาอาการไว้ได้
...นิสัยไม่ทิ้งลายแม่เลยจริงๆ...
“ความจริงเวทย์เคลื่อนที่มันเปลืองพลังงานน่ะ ใช้มากๆอาจเป็นอันตราย ยิ่งใช้เคลื่อนย้ายหลายๆคนยิ่งเปลืองพลังมากเข้าไปอีก
ผู้ใช้เวทย์คนนั้นอาจเป็นลม สลบ หรือหลับไม่ตื่นอีกเลยก็ได้”เรมิลอธิบายยิ้มๆ เคนินทำหน้าอึ้ง
“ชั้นจะไปรู้ได้ไงเล่า? เกิดมาไม่เคยใช้เวทย์ซะหน่อย...”เคนินหันไปบ่นกะกองฟางข้างตัวแก้หน้าแตก
“ถ้าได้ใช้อาจจะเก่งยิ่งกว่าชั้นก็ได้...เพราะเธอเป็นทายาทของคนที่ได้ชื่อว่าพ่อมดปีศาจแห่งคาโนวาล”โรตอบยิ้มๆ
เคนินขมวดคิ้วพร้อมทำหน้าอึ้งๆ นี่มันอะไรกันเนี่ย?...
แม่ – ธิดาแห่งความมืด
พ่อ - พ่อมดปีศาจ
ลูก – หัวขโมยไม่รู้อิโหน่อิเหน่...
“คุณโร...ตกลงผมเป็นใครกันแน่เนี่ย?...”เคนินถามลอยๆ
“ชั้นบอกไปตอนนี้มันก็เท่านั้นแหละ...ให้เธอพิสูจน์ความจริงด้วยตัวเองจะดีกว่า”โรตอบ
“...............”
“อ้อ...อีกอย่างนะ...เรียกว่าโร หรือ น้าโรก็ได้ อย่าเรียกคุณเลย”โรพูดยิ้มๆ
“เพราะยังไงชั้นก็เป็นข้ารับใช้ของแม่เธอ...”เสียงที่เอ่ยขึ้นกลับแผ่วเบาจนแทบเป็นเสียงกระซิบ
...อยากเป็นมากกว่านั้น...แต่ก็คงเป็นได้แค่นี้...ข้ารับใช้ผู้ซื่อสัตย์...
ก่อนที่บทสนทนาจะดำเนินต่อไปมากกว่านั้น เกวียนที่อาศัยเดินทางมาด้วยก็หยุดกึกลงที่หน้าประตูเมืองสูงใหญ่
ที่บริเวณรอบเมืองมีแม่ค้าพ่อค้ามาตั้งแผงขายสินค้าจากเมืองต่างๆมากมาย ผู้คนมากหน้าหลายตาพากันจับจ่ายซื้อของกันอย่างหนาแน่น
“ถึงแล้วหละ...ประเทศไนล์...”โรเอ่ยเบาๆก่อนหันไปกล่าวขอบคุณลุงแก่ๆที่ให้อาศัยเกวียนเดินทางมาด้วย
พอทายาทหัวขโมยตัวดีเห็นผู้คนในตลาดแออัดเบียดเสียดกันเป็นโอกาสให้หยิบฉวยสิ่งของก็เริ่มคันไม้คันมืออยากลองวิชาประจำตระกูลเก่าของตนขึ้นมาตงิดๆ
“แหม...คนเยอะดีจังเลยนะ”เคนินเอ่ยพลางถูมือไปมา นัยน์ตาสีฟ้าใสเริ่มจับจ้องหาเหยื่อรายแรก
“ไนล์ได้ชื่อว่ามีการลงโทษผู้ที่ทำผิดค่อนข้างเข้มงวด...แม้จะไม่เท่าเดมอสแต่ก็หนักเอาการ...โดยเฉพาะกับหัวขโมยน่ะ” โรพูดยิ้มๆพลางมองหน้าหัวขโมยหนุ่มที่ทำหน้าซีดไปนิด
“โธ่...น้าโร...ผมก็แค่หมายความว่าเมืองผู้คนเยอะดี ท่าทางจะเจริญรุ่งเรืองก็เท่านั้น”เคนินแก้ตัวไปตามน้ำพลางกำหัวแกรกๆเป็นเชิงไม่ให้เสียฟอร์ม
“แล้วเรามาทำอะไรที่นี่กันหรอครับพ่อ?”เรมิลหันไปถามโร
“เรามาหาคนๆหนึ่งที่น่าจะมีเบาะแสเรื่องของเรื่องเฟริ...เอ้อ...เรื่องพ่อแม่ของเคนินน่ะ”โรตอบพลางพาเด็กหนุ่มทั้งสองคนเดินลัดเลาะผ่านฝูงชนตรงไปยังประตูเมือง
“ใครหรอน้าโร?...”เคนินถามแต่ไม่วายสอดส่องสายตาเล็งกระเป๋าเงินของคนที่เดินผ่านไปมาไม่หยุด
“นักรบแห่งไนล์...เพื่อนร่วมรุ่นของชั้นและแม่เธอ”โรตอบ ขณะที่เคนินขมวดคิ้วมากขึ้นไปอีก
...จะมีคนรู้จักโผล่มาอีกแล้วหรอเนี่ย?...
ทั้งสามเดินผ่านถนนที่แออัดไปด้วยร้านค้าผ่านเข้าไปในตรอกแคบๆก่อนจะไปทะลุถึงกระท่อมหลังไม่ใหญ่นักที่สร้างอยู่เกือบจะชายแดนของเมือง บรรยากาศโดยรอบเป็นป่าทึบแทบจะเรียกได้ว่าป่าดงดิบ
เคนินมองไปยังกระท่อมหลังนั้นพลางเลิกคิ้วอย่างสงสัย...คนอะไรจะมาอยู่ในที่แบบนี้?...
************
โอ้...ขอบคุณสำหรับเม้นนะคับท่านappleและท่านอื่นๆที่อุตส่าห์สละเวลามาอ่านฟิคของผม ขอบคุณค้าบบบบ Q(^ -^)Q
“โธ่ คุณโร...เสกมนตร์ทั้งทีเอาให้หายไปโผล่ถึงที่เลยไม่ได้หรอ?”เสียงเด็กหนุ่มผมสีน้ำตาลบ่นอุบ
โรละสายตาจากการชมวิวทิวทัศน์สองข้างทางที่มีแต่ทุ่งหญ้า ทุ่งหญ้า และทุ่งหญ้า...
“ทำอย่างนั้นก็ไม่ตื่นเต้นสิ...”โรตอบพลางมองหน้าบูดๆของเด็กหนุ่มยิ้มๆ
“ตื่นเต้นอะไรกันเล่า...มีแต่หญ้าแบบนี้เดี๋ยวก็ได้ลงไปเล็มซะหรอก”เคนินพึมพำเบาๆกับตัวเอง แต่ไม่เบาพอที่จะให้พ่อลูกเซวาเรสไม่ได้ยิน เรมิลพยายามกลั้นหัวเราะเต็มที่ขณะที่โรยิ้มอย่างรักษาอาการไว้ได้
...นิสัยไม่ทิ้งลายแม่เลยจริงๆ...
“ความจริงเวทย์เคลื่อนที่มันเปลืองพลังงานน่ะ ใช้มากๆอาจเป็นอันตราย ยิ่งใช้เคลื่อนย้ายหลายๆคนยิ่งเปลืองพลังมากเข้าไปอีก
ผู้ใช้เวทย์คนนั้นอาจเป็นลม สลบ หรือหลับไม่ตื่นอีกเลยก็ได้”เรมิลอธิบายยิ้มๆ เคนินทำหน้าอึ้ง
“ชั้นจะไปรู้ได้ไงเล่า? เกิดมาไม่เคยใช้เวทย์ซะหน่อย...”เคนินหันไปบ่นกะกองฟางข้างตัวแก้หน้าแตก
“ถ้าได้ใช้อาจจะเก่งยิ่งกว่าชั้นก็ได้...เพราะเธอเป็นทายาทของคนที่ได้ชื่อว่าพ่อมดปีศาจแห่งคาโนวาล”โรตอบยิ้มๆ
เคนินขมวดคิ้วพร้อมทำหน้าอึ้งๆ นี่มันอะไรกันเนี่ย?...
แม่ – ธิดาแห่งความมืด
พ่อ - พ่อมดปีศาจ
ลูก – หัวขโมยไม่รู้อิโหน่อิเหน่...
“คุณโร...ตกลงผมเป็นใครกันแน่เนี่ย?...”เคนินถามลอยๆ
“ชั้นบอกไปตอนนี้มันก็เท่านั้นแหละ...ให้เธอพิสูจน์ความจริงด้วยตัวเองจะดีกว่า”โรตอบ
“...............”
“อ้อ...อีกอย่างนะ...เรียกว่าโร หรือ น้าโรก็ได้ อย่าเรียกคุณเลย”โรพูดยิ้มๆ
“เพราะยังไงชั้นก็เป็นข้ารับใช้ของแม่เธอ...”เสียงที่เอ่ยขึ้นกลับแผ่วเบาจนแทบเป็นเสียงกระซิบ
...อยากเป็นมากกว่านั้น...แต่ก็คงเป็นได้แค่นี้...ข้ารับใช้ผู้ซื่อสัตย์...
ก่อนที่บทสนทนาจะดำเนินต่อไปมากกว่านั้น เกวียนที่อาศัยเดินทางมาด้วยก็หยุดกึกลงที่หน้าประตูเมืองสูงใหญ่
ที่บริเวณรอบเมืองมีแม่ค้าพ่อค้ามาตั้งแผงขายสินค้าจากเมืองต่างๆมากมาย ผู้คนมากหน้าหลายตาพากันจับจ่ายซื้อของกันอย่างหนาแน่น
“ถึงแล้วหละ...ประเทศไนล์...”โรเอ่ยเบาๆก่อนหันไปกล่าวขอบคุณลุงแก่ๆที่ให้อาศัยเกวียนเดินทางมาด้วย
พอทายาทหัวขโมยตัวดีเห็นผู้คนในตลาดแออัดเบียดเสียดกันเป็นโอกาสให้หยิบฉวยสิ่งของก็เริ่มคันไม้คันมืออยากลองวิชาประจำตระกูลเก่าของตนขึ้นมาตงิดๆ
“แหม...คนเยอะดีจังเลยนะ”เคนินเอ่ยพลางถูมือไปมา นัยน์ตาสีฟ้าใสเริ่มจับจ้องหาเหยื่อรายแรก
“ไนล์ได้ชื่อว่ามีการลงโทษผู้ที่ทำผิดค่อนข้างเข้มงวด...แม้จะไม่เท่าเดมอสแต่ก็หนักเอาการ...โดยเฉพาะกับหัวขโมยน่ะ” โรพูดยิ้มๆพลางมองหน้าหัวขโมยหนุ่มที่ทำหน้าซีดไปนิด
“โธ่...น้าโร...ผมก็แค่หมายความว่าเมืองผู้คนเยอะดี ท่าทางจะเจริญรุ่งเรืองก็เท่านั้น”เคนินแก้ตัวไปตามน้ำพลางกำหัวแกรกๆเป็นเชิงไม่ให้เสียฟอร์ม
“แล้วเรามาทำอะไรที่นี่กันหรอครับพ่อ?”เรมิลหันไปถามโร
“เรามาหาคนๆหนึ่งที่น่าจะมีเบาะแสเรื่องของเรื่องเฟริ...เอ้อ...เรื่องพ่อแม่ของเคนินน่ะ”โรตอบพลางพาเด็กหนุ่มทั้งสองคนเดินลัดเลาะผ่านฝูงชนตรงไปยังประตูเมือง
“ใครหรอน้าโร?...”เคนินถามแต่ไม่วายสอดส่องสายตาเล็งกระเป๋าเงินของคนที่เดินผ่านไปมาไม่หยุด
“นักรบแห่งไนล์...เพื่อนร่วมรุ่นของชั้นและแม่เธอ”โรตอบ ขณะที่เคนินขมวดคิ้วมากขึ้นไปอีก
...จะมีคนรู้จักโผล่มาอีกแล้วหรอเนี่ย?...
ทั้งสามเดินผ่านถนนที่แออัดไปด้วยร้านค้าผ่านเข้าไปในตรอกแคบๆก่อนจะไปทะลุถึงกระท่อมหลังไม่ใหญ่นักที่สร้างอยู่เกือบจะชายแดนของเมือง บรรยากาศโดยรอบเป็นป่าทึบแทบจะเรียกได้ว่าป่าดงดิบ
เคนินมองไปยังกระท่อมหลังนั้นพลางเลิกคิ้วอย่างสงสัย...คนอะไรจะมาอยู่ในที่แบบนี้?...
************
โอ้...ขอบคุณสำหรับเม้นนะคับท่านappleและท่านอื่นๆที่อุตส่าห์สละเวลามาอ่านฟิคของผม ขอบคุณค้าบบบบ Q(^ -^)Q
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น