ลำดับตอนที่ #12
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : ร่วมเดินทาง...
“นายขยับไปทางนั้นหน่อยไม่ได้รึไงเล่า???”เสียงกวนๆของเด็กหนุ่มผมสีน้ำตาลดังขึ้น ภายในเกวียนเล่มเล็กๆที่เริ่มจะแออัดเมื่อมีสมาชิกใหม่เข้ามาเพิ่ม...
“นายก็ขยับไปเองสิ!!!...ที่นั่งมีตั้งเยอะไม่เห็นต้องมาเบียดชั้น!!!”เสียงเข้มของเด็กหนุ่มผมทองเถียงกลับ
“ชั้นก็นั่งของชั้นดีๆไม่ได้ไปก้าวก่ายนายซะหน่อย...”น้ำเสียงกวนอารมณ์ให้น่าจับไปถ่วงทะเลทิ้ง พลางเจ้าตัวแสบก็ขยับขยายกินพื้นที่ด้วยการนอนแผ่สองสลึงลงบนม้านั่งตัวเล็กที่มีเด็กหนุ่มผมทองเป็นผู้ร่วมอาศัยนั่งด้วย...
“ไอ้บ้า!!!มานอนแผ่แบบนี้เรียกไม่ก้าวก่ายเรอะ???!!!”เสียงเข้มตวาดทันที
เด็กหนุ่มผมดำกับชายหนุ่มผมสีน้ำตาลที่นั่งอยู่อีกฝั่งของเกวียนนั่งมองสงครามย่อยๆที่เริ่มจะก่อตัวขึ้นพลางถอนหายใจเบาๆอย่างเหนื่อยใจ ไม่รู้จะเข้าไปห้ามทัพยังไงดี...
ความประหลาดใจเกิดขึ้นเมื่อเพื่อนเก่านักรบตาเดียวเกิดบอกว่าอยากให้ลูกชายออกเดินทางมาดูโลกภายนอกด้วย จึงจำใจต้องเพิ่มจำนวนผู้ร่วมเดินทางขึ้นอีกหนึ่ง
นักรบหนุ่มเลือดร้อน...คาร์ส ธันเดอร์...
เสียงตะโกนทะเลาะกันที่เหมือนจะมีนักรบหนุ่มบ้าตะโกนอยู่ฝ่ายเดียว เพราะฝ่ายหัวขโมยตัวดีนั่งฟังคำด่าด้วยใบหน้ายิ้มแย้มไม่รู้สำนึกใดๆทั้งสิ้น...
เมื่อเห็นว่าด่าไปก็เหมือนเข้าหูซ้ายทะลุออกหูขวาแบบไม่ผ่านเข้าสมองเลยซักนิด เด็กหนุ่มผมทองก็เปลี่ยนเป็นนั่งหน้าบูดอยู่คนเดียวเงียบๆ
...ไม่รู้พ่อคิดบ้าอะไร...ส่งมาให้อยู่กับตัวกวนประสาทแบบนี้...
...น่าแปลกที่แม่เองก็ไม่ห้าม กลับเห็นดีเห็นงามให้เดินทางมาด้วย...
ยิ่งคิดเด็กหนุ่มก็ยิ่งผูกคิ้วให้เป็นโบมากขึ้นเรื่อยๆ
...นี่จะต้องมานั่งทนเปิดสงครามกะไอ้หัวขโมยกวนประสาทนี่อีกนานแค่ไหนกันนะ...
...ถ้าไม่บ้าจนสติแตกไปก็คงได้ฆ่ากันซักวัน...
โรนั่งมองเด็กหนุ่มทั้งสองพลางถอนหายใจอีกครั้งเบาๆก่อนหันไปถามคนคุมบังเหียนเกวียนที่จ้างมาจากเมืองไนล์
“ลุง...อีกนานไหม ถึงจะไปถึงเมืองข้างหน้า...”
“อีกซัก 3 วันก็น่าจะไปถึงแอเรียสหละนะ”เสียงชายชราผู้ทำหน้าที่คุมเกวียนตอบ
“อืม...”โรพยักหน้ารับน้อยๆ...3วัน...
“พ่อครับ...”เรมิลเอ่ยขึ้นแผ่วเบา
“หืม?...”
“ผมว่า...”เรมิลลดเสียงลงจนเป็นเสียงกระซิบเบาๆ
“อืม...นั่นสินะ...คงต้องทนฟังเสียงเด็กทะเลาะกันไปอีกซักพักหละ”โรยิ้มตอบพร้อมพยักหน้าเบาๆเป็นเชิงรับรู้สิ่งที่ลูกชายพยายามจะสื่อความหมายที่แท้จริง...
“นะ...นั่นสินะครับ...”เรมิลยิ้มด้วย
หลังจากเวลาผ่านไปกว่า3ช.ม. ภายในเกวียนก็เริ่มเงียบสงบเนื่องจากเจ้าตัวดีนอนหลับน้ำลายยืดไปเรียบร้อย ไม่ต่างจากคู่กัดที่นั่งหลับอยู่ข้างๆกันเนื่องจากใช้พลังงานมากไป
สองพ่อลูกมองภาพเด็กหนุ่มสองคนตรงหน้าที่เมื่อครู่ทะเลาะกันจะเป็นจะตายแต่ตอนนี้ดันสามัคคีกันหลับซะอย่างนั้น
“เราจะไปไหนต่อหรอครับพ่อ?”เรมิลถามพลางยกน้ำชาขึ้นมาจิบ
“เดินทางตามหาความจริงให้เคนินไง...”โรยิ้มพลางจิบน้ำชาไปด้วย
“ความจริงของเคนินคือ.....”เรมิลทำท่าจะพูดต่อ แต่ก็ชะงักไป
เกวียนไม้เล่มเล็กหยุดชะงักลงแทบจะในทันที ส่งผลตามกฎของแรงเฉื่อยให้ร่างของเด็กหนุ่มที่กำลังเข้าสู่นิทรารมย์ทั้งสองกลิ้งตกลงมากับพื้นเกวียน เสียงแก้วน้ำชาตกกระทบพื้นแตกกระจาย
ตุบ! เพล้ง!!!
“งืมๆๆ...อะไรกันคนกำลังฝันดีอยู่เลย”เคนินลุกขึ้นมาโวยด้วยใบหน้างัวเงียไม่ต่างจากเด็กหนุ่มผมทองหัวกระเซิงที่นั่งถัดไปเท่าไหร่นัก
“สงสัย...เราจะมีแขกแล้วหละ...”โรพูดพลางยิ้มอย่างเยือกเย็น...
...ผู้มาเยือนที่คงจะไม่ประสงค์ดีซะเท่าไหร่...
**********
เหอๆๆ(แอบหนีมาอัพ) ที่ว่าหายไป2อาทิตย์น่ะจริงๆนะคับ แต่ยังไงก็อย่างเพิ่งลืมกันน้า(สองอาทิตย์เอง) ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามอ่านค้าบบบ
ปริศนาทุกอย่างจะกระจ่างแน่นอน แต่ถ้าใครอ่านแล้วจับผิดคนอ่านได้ หรือคิดว่าสงสัยตรงไหนก็ถามได้น้าค้าบบ
จะวิสัชนาให้ แหะๆๆๆ(หนีไปก่อนที่ท่านแม่จะมาลากตัว)
“นายก็ขยับไปเองสิ!!!...ที่นั่งมีตั้งเยอะไม่เห็นต้องมาเบียดชั้น!!!”เสียงเข้มของเด็กหนุ่มผมทองเถียงกลับ
“ชั้นก็นั่งของชั้นดีๆไม่ได้ไปก้าวก่ายนายซะหน่อย...”น้ำเสียงกวนอารมณ์ให้น่าจับไปถ่วงทะเลทิ้ง พลางเจ้าตัวแสบก็ขยับขยายกินพื้นที่ด้วยการนอนแผ่สองสลึงลงบนม้านั่งตัวเล็กที่มีเด็กหนุ่มผมทองเป็นผู้ร่วมอาศัยนั่งด้วย...
“ไอ้บ้า!!!มานอนแผ่แบบนี้เรียกไม่ก้าวก่ายเรอะ???!!!”เสียงเข้มตวาดทันที
เด็กหนุ่มผมดำกับชายหนุ่มผมสีน้ำตาลที่นั่งอยู่อีกฝั่งของเกวียนนั่งมองสงครามย่อยๆที่เริ่มจะก่อตัวขึ้นพลางถอนหายใจเบาๆอย่างเหนื่อยใจ ไม่รู้จะเข้าไปห้ามทัพยังไงดี...
ความประหลาดใจเกิดขึ้นเมื่อเพื่อนเก่านักรบตาเดียวเกิดบอกว่าอยากให้ลูกชายออกเดินทางมาดูโลกภายนอกด้วย จึงจำใจต้องเพิ่มจำนวนผู้ร่วมเดินทางขึ้นอีกหนึ่ง
นักรบหนุ่มเลือดร้อน...คาร์ส ธันเดอร์...
เสียงตะโกนทะเลาะกันที่เหมือนจะมีนักรบหนุ่มบ้าตะโกนอยู่ฝ่ายเดียว เพราะฝ่ายหัวขโมยตัวดีนั่งฟังคำด่าด้วยใบหน้ายิ้มแย้มไม่รู้สำนึกใดๆทั้งสิ้น...
เมื่อเห็นว่าด่าไปก็เหมือนเข้าหูซ้ายทะลุออกหูขวาแบบไม่ผ่านเข้าสมองเลยซักนิด เด็กหนุ่มผมทองก็เปลี่ยนเป็นนั่งหน้าบูดอยู่คนเดียวเงียบๆ
...ไม่รู้พ่อคิดบ้าอะไร...ส่งมาให้อยู่กับตัวกวนประสาทแบบนี้...
...น่าแปลกที่แม่เองก็ไม่ห้าม กลับเห็นดีเห็นงามให้เดินทางมาด้วย...
ยิ่งคิดเด็กหนุ่มก็ยิ่งผูกคิ้วให้เป็นโบมากขึ้นเรื่อยๆ
...นี่จะต้องมานั่งทนเปิดสงครามกะไอ้หัวขโมยกวนประสาทนี่อีกนานแค่ไหนกันนะ...
...ถ้าไม่บ้าจนสติแตกไปก็คงได้ฆ่ากันซักวัน...
โรนั่งมองเด็กหนุ่มทั้งสองพลางถอนหายใจอีกครั้งเบาๆก่อนหันไปถามคนคุมบังเหียนเกวียนที่จ้างมาจากเมืองไนล์
“ลุง...อีกนานไหม ถึงจะไปถึงเมืองข้างหน้า...”
“อีกซัก 3 วันก็น่าจะไปถึงแอเรียสหละนะ”เสียงชายชราผู้ทำหน้าที่คุมเกวียนตอบ
“อืม...”โรพยักหน้ารับน้อยๆ...3วัน...
“พ่อครับ...”เรมิลเอ่ยขึ้นแผ่วเบา
“หืม?...”
“ผมว่า...”เรมิลลดเสียงลงจนเป็นเสียงกระซิบเบาๆ
“อืม...นั่นสินะ...คงต้องทนฟังเสียงเด็กทะเลาะกันไปอีกซักพักหละ”โรยิ้มตอบพร้อมพยักหน้าเบาๆเป็นเชิงรับรู้สิ่งที่ลูกชายพยายามจะสื่อความหมายที่แท้จริง...
“นะ...นั่นสินะครับ...”เรมิลยิ้มด้วย
หลังจากเวลาผ่านไปกว่า3ช.ม. ภายในเกวียนก็เริ่มเงียบสงบเนื่องจากเจ้าตัวดีนอนหลับน้ำลายยืดไปเรียบร้อย ไม่ต่างจากคู่กัดที่นั่งหลับอยู่ข้างๆกันเนื่องจากใช้พลังงานมากไป
สองพ่อลูกมองภาพเด็กหนุ่มสองคนตรงหน้าที่เมื่อครู่ทะเลาะกันจะเป็นจะตายแต่ตอนนี้ดันสามัคคีกันหลับซะอย่างนั้น
“เราจะไปไหนต่อหรอครับพ่อ?”เรมิลถามพลางยกน้ำชาขึ้นมาจิบ
“เดินทางตามหาความจริงให้เคนินไง...”โรยิ้มพลางจิบน้ำชาไปด้วย
“ความจริงของเคนินคือ.....”เรมิลทำท่าจะพูดต่อ แต่ก็ชะงักไป
เกวียนไม้เล่มเล็กหยุดชะงักลงแทบจะในทันที ส่งผลตามกฎของแรงเฉื่อยให้ร่างของเด็กหนุ่มที่กำลังเข้าสู่นิทรารมย์ทั้งสองกลิ้งตกลงมากับพื้นเกวียน เสียงแก้วน้ำชาตกกระทบพื้นแตกกระจาย
ตุบ! เพล้ง!!!
“งืมๆๆ...อะไรกันคนกำลังฝันดีอยู่เลย”เคนินลุกขึ้นมาโวยด้วยใบหน้างัวเงียไม่ต่างจากเด็กหนุ่มผมทองหัวกระเซิงที่นั่งถัดไปเท่าไหร่นัก
“สงสัย...เราจะมีแขกแล้วหละ...”โรพูดพลางยิ้มอย่างเยือกเย็น...
...ผู้มาเยือนที่คงจะไม่ประสงค์ดีซะเท่าไหร่...
**********
เหอๆๆ(แอบหนีมาอัพ) ที่ว่าหายไป2อาทิตย์น่ะจริงๆนะคับ แต่ยังไงก็อย่างเพิ่งลืมกันน้า(สองอาทิตย์เอง) ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามอ่านค้าบบบ
ปริศนาทุกอย่างจะกระจ่างแน่นอน แต่ถ้าใครอ่านแล้วจับผิดคนอ่านได้ หรือคิดว่าสงสัยตรงไหนก็ถามได้น้าค้าบบ
จะวิสัชนาให้ แหะๆๆๆ(หนีไปก่อนที่ท่านแม่จะมาลากตัว)
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น