คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : เผชิญหน้า...
เสียงร้องของชายหนุ่มผมสีแดงเพลิงดังก้องไปทั่วโถงทางเดินของปราสาทก่อนร่างที่ไร้กำลังจะทรุดลงกับพื้นเบื้องหน้าซาตานหนุ่มที่เป็นผู้กุมชัยชนะในการปะทะครั้งนี้...
อัญมณีสีฟ้าใสส่องประกายสะท้อนแสงแดดอยู่ในมือของเจ้าของคนใหม่…
ลูคัสเก็บอัญมณีแห่งธาตุน้ำลงในกระเป๋าเสื้อก่อนเริ่มเดินหาเหยื่อรายต่อไป...
...อีกแค่คนเดียว...คนเดียวเท่านั้น...
...อัญมณีชิ้นสุดท้ายที่ต้องการ...อัญมณีแห่งธาตุไฟ...
ลูคัสเดินไปตามโถงทางเดินต่อไปเรื่อยๆ ก่อนหยุดลงที่หน้าห้องเล็กๆห้องหนึ่งซึ่งมีเสียงการปะทะกันอย่างรุนแรงดังขึ้นอยู่ภายใน ดึงดูดใจให้ซาตานหนุ่มลอบมองผ่านบานประตูที่ปิดไม่สนิท...
ข้าวของเครื่องตกแต่งในห้องที่คาดว่าเป็นเพียงห้องเก็บของธรรมดาตกกระจัดกระจายไปทั่วห้อง เสียงหอบหายใจรุนแรงของคู่ต่อสู้ดังขึ้นเป็นจังหวะ ลูคัสเพ่งมองผ่านแสงสลัวๆในห้องเพื่อให้ได้เห็นหน้าชัดๆว่าผู้ที่สู้กันอยู่คือใคร...
...หนึ่งในนั้นคือ เด็กหนุ่มผมสีชาดวงตาสีอำพันที่ ลูคัสจำได้ว่าเป็นหนึ่งในเพื่อนร่วมรุ่น กำลังยืนหอบหายใจ ด้วยความเหนื่อยล้า ทั่วร่างกายเต็มไปด้วยบาดแผลจากของมีคมบาดเป็นทางยาว เลือดสีสดไหลชุ่มไปทั่วร่างที่เริ่ม ซีดจากการเสียเลือด...
...ส่วนคู่ต่อสู้อีกคนหนึ่งที่ทำเอาซาตานหนุ่มแทบลืมหายใจเมื่อได้เห็น…
...ลอเรนซ์ ดอร์น เดอะ พรีสต์ ออฟ แอเรียส...
ดวงตาสีอาธีมิสจ้องมองเหยื่อของตนด้วยแววตาเย็นชาและสงบนิ่งเจือความหงุดหงิดอันเป็นเอกลักษณ์ ในมือของเด็กหนุ่มมีมีดบินเล่มเล็กหลายเล่มที่เตรียมไว้พร้อมที่จะโจมตีคู่ต่อสู้
“อ๊ากกกกกกกกก!!!!”ฉากสุดท้ายของการต่อสู้จบลงด้วยความพ่ายแพ้ของเหยื่อคมมีดบิน ร่างบางของเด็กหนุ่มผมสีชาร่วงลงกับพื้นก่อนเจ้าตัวจะสลบไปเพราะพิษบาดแผล
มือของลูคัสกำแน่นเข้าหากัน พลางหลับตาลงถอนหายใจยาว ฉากต่อสู้เบื้องหน้าทำเอาเขาหัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ
...เพราะความตื่นเต้นยินดีในสายเลือดกำลังเรียกร้อง...
...แต่ถ้าหาก...การต่อสู้เมื่อครู่นี้เป็นตัวของเขากับลอเรนซ์ล่ะ?...
ลูคัสสะบัดหัวเบาๆไล่ความคิดที่ชวนให้รู้สึกไม่ดีนัก ก่อนจะตัดสินใจเดินจากไปจากที่ตรงนั้น...
“จะยืนอยู่ตรงนั้นอีกนานไหม?...ลูคัส...”
เสียงเจือความหงุดหงิดดังขึ้นจากในห้องทำเอาซาตานหนุ่มสะดุ้งเฮือก ก่อนหันกลับไปมองอย่างช้าๆ ดวงตาสีนิลปะทะกับดวงตาสีอาธีมิส ลูคัสหลับตาลงนิ่งอีกครั้งเพื่อซ่อนแววตาที่สั่นระริกของตน...
“อันที่จริงก็ไม่ได้อยากแอบดูหรอกนะ...ชั้นแค่บังเอิญผ่านมาแถวนี้น่ะลอรี่...” สิ้นเสียงของลูคัส มีดบินเล่มเล็กก็ถูกส่งมาประเดิมศึก แต่ลูคัสเอี้ยวตัวหลบทำให้มันพลาดไปปักอยู่ที่ผนังด้านข้างแทน
“ชั้นแค่ผ่านมา...และก็จะผ่านไป”ลูคัสขยับแว่นเล็กน้อยก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาประสานสายตากับลอเรนซ์อีกครั้ง
...ไม่มีแววตาที่ฉายความลังเลในครั้งนี้...
“ชั้นไม่สนว่าแกจะผ่านมารึอะไร...ยังไงการต่อสู้ก็คือการต่อสู้...”เสียงตอบจากนักบวชหนุ่มดังขึ้น
ลูคัสกระตุกรอยยิ้มน้อยๆ...คิดแล้วว่าต้องเป็นอย่างนี้...
...ทั้งที่พยายามหลีกเลี่ยงมาตลอดแล้วแท้ๆ...พระเจ้าช่างเล่นตลกเสียจริง...
“แล้วนายจะเอายังไง...อยากได้สัญลักษณ์นี่หรอ?...”ลูคัสพูดพลางหยิบตราสัญลักษณ์ธาตุลมของตนขึ้นมา
“ชั้นขาดตราสัญลักษณ์ของธาตุลมพอดี...”ลอเรนซ์ตอบ
“งั้นนายเอาไปสิ...ชั้นให้...”ลูคัสยิ้มพลางโยนอัญมณีแห่งธาตุลมไปให้ลอเรนซ์
แต่ก่อนที่จะได้ไปถึงมือของนักบวชหนุ่ม มีดบินเล่มเล็กก็ถูกส่งมาขวางก่อนเกี่ยวติดกับสายคล้องอัญมณีไปปักติดอยู่ที่กำแพงด้านหนึ่งระหว่างเด็กหนุ่มทั้งสอง
“ชั้นมาเพื่อ “แย่งชิง”...ไม่ได้มาเพื่อ “ร้องขอ”...”ลอเรนซ์เอ่ยด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด
“แย่งชิง?...แย่งชิงเพื่อสิ่งที่ต้องการ...สละได้แม้แต่มิตรภาพ?...”ลูคัสถามเสียงแผ่วเบา
“ชั้นเคยบอกแล้วไง...มิตรภาพงี่เง่าอะไรนั่น...ชั้นไม่สน!!!”สิ้นเสียงตอบ ร่างของนักบวชหนุ่มก็ตรงเข้าประชิดตัว มีดบินเล่มเล็กถูกตวัดออกมานับสิบเล่ม ลูคัสกระโดดหลบอย่างไม่ทันตั้งตัว
“สละมิตรภาพไร้ค่า...เพื่อให้ได้มาซึ่งเกียรติยศ...”ลอเรนซ์ตรงเข้าจู่โจมไม่หยุด ขณะที่ลูคัสเพียงแค่ตั้งรับไม่ยอมตอบโต้แม้แต่น้อย...
“..อำนาจ...เกียรติยศ...ศักดิ์ศรี...มีไว้เพื่ออะไรกัน?...”ลูคัสตะโกนถาม ลอเรนซ์คว้าดาบสีเงินเป็นประกายของเหยื่อรายเมื่อครู่บนพื้นขึ้นมาโจมตี ขณะที่ลูคัสหันไปคว้าหอกที่วางทิ้งไว้ที่มุมห้องมาป้องกันตัว
“มีไว้...เพื่อให้ได้มาซึ่งสิ่งที่ต้องการ...”ลอเรนซ์ตอบเสียงหงุดหงิด เสียงปะทะของโลหะสองชิ้นดังก้องไปทั่วห้องเก็บของเล็กๆปนไปกับเสียงหอบหายใจของผู้ต่อสู้ทั้งสอง
“บางทีอำนาจอาจไม่จำเป็นต่อสิ่งที่นายต้องการเสมอไปหรอกนะ?”
ดาบเล่มเงินวาววับตวัดวาบหมายจะเรียกโลหิตจากเหยื่อที่ฟันผ่าน แต่ก็ทำได้แค่ตัดอากาศเท่านั้น
“จำเป็นสิ...หากมีอำนาจ...ก็สามารถบงการให้ใครทำอะไรก็ได้!!!สั่งให้ใครไปตายก็ยังได้!!!”
“งั้นอำนาจก็ทำได้แค่เปลี่ยนนักบวชอย่างนายให้กลายเป็นปีศาจ!!!”ลูคัสตะโกนสุดเสียงด้วยความโกรธ
ฉับพลันเสียงกระทบของอาวุธที่เคยดังก้องก็เงียบลง เหลือเพียงเสียงหอบหายใจของเด็กหนุ่มทั้งสอง
“...แก...ว่าอะไรนะ?...”ลอเรนซ์กัดฟันถามอย่างหงุดหงิด เส้นผมสีทองเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ
“ถ้าอำนาจมีไว้ทำอย่างที่นายว่ามา...นักบวชอย่างนาย...ก็ไม่ต่างอะไรกับซาตานอย่างชั้น...”ลูคัสพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบแต่กลับกระแทกเข้าไปในหัวใจของนักบวชหนุ่มเข้าอย่างจัง
...ไม่ใช่...สิ่งที่ต้องการ...ไม่ใช่อำนาจที่จะมีไว้ใช้บงการใคร...
...สิ่งที่ต้องการจริงๆนั้นคืออะไร?...
...ตำแหน่งที่สำคัญนั่น...ถ้าได้มาแล้วจะได้อะไร?...
...บางทีสิ่งที่ต้องการอย่างแท้จริง...อาจไม่ใช่อำนาจ เกียรติยศหรือศักดิ์ศรี…
...บ้าอำนาจ...เชิดชูเกียรติยศ...หยิ่งในศักดิ์ศรี...
...บางทีก็แค่คำพูดสวยหรู ที่พวกพระราชาและขุนนางมีไว้ใช้อ้างกันก็เท่านั้น...
...ให้ตายสิ...นักบวชก็ต้องให้ซาตานมาสั่งสอนรึเนี่ย?...
ทันใดนั้น รอยยิ้มน้อยๆที่หาได้ยากจากคนหน้าบูดก็ปรากฏขึ้น นัยน์ตาสีม่วงส่งประกายวาววับจ้องมาที่คู่ต่อสู้
ลูคัสถึงกับขมวดคิ้วมุ่น...อยู่กันมาหลายปีเพิ่งเคยเห็นรอยยิ้มของคนตรงหน้าก็คราวนี้แหละ...
ลอเรนซ์โยนดาบทิ้งก่อนล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าเสื้อก่อนจะหยิบคัมภีร์มนตร์ขึ้นมาคลี่กางออก
“มาสู้กันลูคัส...ไม่ใช่ในฐานะผู้เข้าแข่งขัน...แต่เป็นฐานะนักรบป้อมอัศวิน…”
ซาตานหนุ่มยิ้มน้อยๆพลางโยนหอกที่ใช้เป็นอาวุธ ก่อนเอื้อมมือมาถอดแว่นตาออกช้าๆ...
“กำลังรออยู่เลย...ลอรี่...” สิ้นเสียงซาตานหนุ่ม แต่ไม่มีมีดบินเล่มเล็กที่เคยถูกส่งมาเป็นปกติ แต่เปลี่ยนเป็นคัมภีร์มนตร์เล่มหนาที่คลี่สะบัดฟาดเข้ามา เสียงสวดมนต์จากนักบวชหนุ่มดังกังวานเป็นระยะอย่างสม่ำเสมอ กระดาษแผ่นบางคมกริบดั่งมีดนับร้อยที่จารึกไว้ด้วยบทสวดพุ่งเข้าหาเป้าหมายในทันที
ลูคัสกระโดดหลบได้ทันก่อนยื่นมือออกไปด้านหน้าพลางพึมพำอะไรบางอย่าง ฉับพลันเสียงเหยี่ยวก็ดังก้องมาแต่ไกลทั้งที่ห้องเล็กๆนั้นมืดทึบ ทันใดนั้น เหยี่ยวสีดำตัวใหญ่ก็บินโฉบเข้ามาในห้องก่อนเกาะลงอย่างแผ่วเบาที่บ่าของซาตานหนุ่ม
“อย่างนี้สิถึงจะสนุก...”ลอเรนซ์เอ่ยอย่างถูกใจ ขณะที่ลูคัสยิ้มรับ ก่อนที่ทั้งสองจะพุ่งเข้าปะทะกันอีกครั้ง...
...สู้ในฐานะนักรบแห่งป้อมอัศวิน...
...ยินดีเมื่อได้ต่อสู้แข่งขัน..สนุกเมื่อได้ปะทะกำลัง...แม้ไร้ซึ่งเหตุผล...
เสียงเพลงประโยคหนึ่งดังแว่วเข้ามาในโสตประสาทของผู้ต่อสู้ เรียกให้เลือดในกายฉีดพล่านไปทั่วอย่างฮึกเหิม
...เพื่อแผ่นดินข้าจะขอห้าวหาญ...
...มุ่งสืบสานปณิธานแห่งความหวัง...
...โบกธงทองลั่นกลองรบก้องดัง...
...แสดงพลัง...นักรบราชา!!!...
**********
ความคิดเห็น