ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [ hao & jujutsu kaisen ]

    ลำดับตอนที่ #1 : คำสัญญา

    • อัปเดตล่าสุด 14 ม.ค. 66



    ตัวเขา ที่กำลังจะได้ขึ้นเป็นชาแมนคิง.


    ก็กำลังหยุดนิ่งลงเมื่อเห็นใบหน้าที่อยากเห็นมานานกว่าหนึ่งพันปี. เป็นคนที่เขาพยายามพลิกแผ่นดินตามหามาตลอดเพื่อเติมเต็มจิตใจที่ว่างเปล่า ตามหาไปทุกหนทุกแห่ง ทั้งโลกวิญญาณ ทางโลกมนุษย์ และในนรก.. 


    จนเขานั้นล้มเลิกไปเมื่อห้าร้อยปีก่อนเสียอีก..


    “ ท่านแม่ . . ? ”


    ฮาโอนั้นหยุดนิ่งดวงตาที่ไร้เดียงสาตามสมควรอายุปรากฏขึ้นมา.. แม่ที่ตามหาปรากฏอยู่ตรงหน้าของเขา..


    จากที่เขาดูแล้ว เป็นดวงวิญญาณของแม่อย่างแน่นอน ตัวเขาก็ค่อยๆเดินเข้าไปใกล้และอีกฝ่ายก็เช่นกัน..


    บทสนทนาแรกของแม่ลูกหลังจากห่างหายไปกว่าหนึ่งพันปี คือ การโดนดุ !


    ก็แน่ล่ะ เวลาที่ผ่านมา ตัวเขาก่อเรื่องมาตั้งเยอะ ทั้งหลายๆอย่าง ที่บอกได้เลยว่าแม่ของเขาไม่ปลื้มอย่างแรงมาก


    ฮาโอทั้งโดนตีโดนดุ ตัวเขาก็เลิ่กลั่กพอสักควร แต่ตัวเขาก็ไม่ได้รู้สึกแย่แต่อย่างใด เขากลับดีใจ ที่แม่มาอยู่ตรงหน้า.. ตรงนี้..

    หลังจากที่โดนดุมาตั้งเยอะ คุณแม่เหมือนจะให้เขาสัญญากับเธอ.

    “ แม่รู้.. ถ้าลูกจะขึ้นเป็นราชา(ชาแมนคิง) ลูกต้องรู้จักรักผู้อื่นเสียก่อน. เมื่อลูกเกลียดผู้อื่น ลูกก็จะเกลียดตัวเอง เมื่อลูกให้อภัยผู้อื่น ลูกก็จะได้รับการเยียวยาเช่นกัน.. ” 

    น้ำเสียงที่อ่อนลง.. ก็เป็นขณะที่เขารู้สึกเหมือนได้รับ.. ความปรารถนาสูงสุด ที่ซ่อนอยู่ในใจมาอย่างยาวนาน. .

    “ ลูกสาบานกับแม่.. ได้ไหม. ? ”

    “ ว่าลูกจะมีความสุขที่ไม่มีความเคียดแค้นอีก. และไม่มีผู้ใดต้องเดือดร้อน. ”

    ฮาโอรับฟังคำสาบานที่เขาจะให้แก่แม่.. แน่นอน.. ว่าตัวเขาเอง.. ตัวเขา..

    “ ผม . — ”


    ส า บ า น.



    .

    .

    เมื่อกล่าวคำสัญญาเสร็จสิ้น ตัวเขาก็รู้สึกถึงอาการที่เหมือนเพิ่งตื่นนอน.

    เพียงแต่ครั้งนี้ ตัวเขา..


    มาโผล่ที่ไหนแล้วก็ไม่รู้ ?

    “ . . . ”

    ตัวเขารู้สึกได้เลยว่ากลิ่นอาย ที่นี่ต่างจากที่เขาจากมา. .

    จะโลกวิญญาณก็ไม่ใช่ นรกก็ยิ่งแล้วใหญ่มันคงไม่อุดมสมบูรณ์ธรรมชาติแบบนี้หรอก.

    ทางโลกมนุษย์ ?

    ก็ไม่แน่แต่กลิ่นอายไม่คุ้นเคยซะเลย ฮาโอเองก็เห็นบ้านเรือนเหมือนยุคสมัยโบราณที่ทำจากไม้ ทำให้ตัวเขาหวนนึกถึงกลิ่นอายเมื่อพันปีก่อน ที่เขาเป็นองเมียวจิผู้ยิ่งใหญ่เลย..

    มันจึงเป็นอันดีที่เขานั้นจะลองสำรวจดู ก็เริ่มจาก..

    “ สปิริตออฟไฟร์ ” เมื่อเขาขานชื่อ เจ้าตัวลูกไฟกลมๆปรากฏขึ้นมา.

    ยังอยู่กับเราดีมีสุขแฮะ..

    ตัวเขายืดเส้นยืดสายก่อนที่จะลุกขึ้นยืน กับเป้าหมายแรกในตอนนี้คือสำรวจบ้านเรือนตรงข้างหน้า แต่แล้ว เมื่อยิ่งสำรวจก็ยิ่งทำให้เขาไม่เข้าใจมากขึ้น.

    นี่มันยุคที่ตัวเขาเกิดชัดๆ 

    ไม่ว่าจะบ้านเรือน หรือกลิ่นอาย การแต่งตัว มันทำให้เขาเก็บข้อสงสัยเอาไว้ไม่อยู่ นี่.. เขาย้อนเวลากลับมาอย่างนั้นหรอ ?

    แต่ก็ไม่น่าจะใช่.. 

    เพราะตัวฮาโอเองก็สังเกตมาได้สักพักแล้วว่ามีตัวแปลกประหลาดแปลกๆเดินเพ่นพ่านไปมาแต่ผู้คนกลับไม่แตกตื่น.. โยไค ? ไม่ มันมีอะไรบางอย่างที่ต่างออกไป..

    แต่อย่างไรก็ดี

    ช่ า ง มั น ป ร ะ ไ ร .

    เพราะครั้งนี้เป้าหมายของเขา ได้ถูกเปลี่ยนลำดับใหม่ เป็นคำสาบานกับคุณแม่แล้ว !

    ส่วนเป้าหมาย เป็นชาแมนคิง ?..

    ก็นะ ถึงเขาจะทุ่มเทถึงขนาดขโมยหนึ่งในมหาภูตอย่าง สปิริตออฟไฟร์ เพื่อการนั้นโดยเฉพาะ แต่เขาให้ความสำคัญกับแม่มากกว่าเสียอีก–

    แต่ตัวเขา ต้องเริ่มจากการแต่งตัวเสียก่อน ฮาโอก็รู้สึกมาได้สักพักถึงสายตาแปลกๆจ้องมาที่เขา ก็แน่ล่ะ ในสายตาของคนยุคสมัยเมื่อหนึ่งพันปีก่อน ชุดแบบนี้อาจจะแปลกประหลาด. 

    ตัวเขาเลยเริ่มต้น โดยบอกว่าเป็นคนญี่ปุ่นเกิดที่ต่างแดนที่เพิ่งกลับมาแดนบ้านเกิดและกำลังพยายามหางานทำ..

    มันอาจจะยากไปเสียหน่อยที่ในตอนนี้ ตัวเขาก็รูปร่าง อายุแค่สิบขวบเพราะเขาเริ่มมารู้ตัวก็ตอนเริ่มขยับตัวว่าตัวเล็กลง ก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่ามันเป็นผลข้างเคียงหรือเปล่า แต่ในตอนนี้ก็งานที่เด็กจะมีทำได้ ก็เป็น แบกของเล็กๆ ส่งของอะไรเล็กน้อย และอีกอะไรที่เด็กๆจะทำได้ ส่วนเหตุผลที่เขามาหางานเพราะตัวเขานั้นต้องการแค่พวกของสำรองอะไรนิดหน่อย. เขาทำงานไปมาจนกระทั่งเมื่อรู้ตัว เวลาก็ได้ผ่านไป.. ถึงสองวันเสียแล้ว ซึ่งตัวเขาก็พอมีเงินเก็บบ้างนิดหน่อยแต่ก็ต้องทำงานต่อ ราวกับว่าเขาได้กลายเป็นบุคคลอื่นที่ต้องทำงานเพื่อสิ่งจำเป็นสำรองเอาไว้..

    แต่เมื่อ.. เสียงระฆังดังขึ้น. ฮาโอเงยหน้ามองอย่างสงสัย ก่อนที่จะเห็นว่ามีเกวียนคันหนึ่งกำลังขับเคลื่อนไปบนเส้นทางไปทางป่า.. ด้วยความนึกสงสัยจึงตามไปดู.

    .

    .

    เพราะเมื่อตามมาถึง ฮาโอก็เห็นว่าคนที่คอยบังคับเกวียนไม้นั้นเหมือนกำลังโอดครวญบางสิ่งเมื่อมองเข้าไปด้านในอีกที.

    “ บ้าน่า มันหายไปไหนแล้ว! ไอ้สารเลวนั่น! มันหักหลัง มันพาบุตรสาวหนีไปแล้ว ! ”

    คนที่พามาด้วยเองก็รีบมารุมดูพากันมีสีหน้าขาวซีดทันที

    “ เราไม่มีเวลาแล้วนะ! อีกเดี๋ยวเราต้องเอาไปสังเวยให้ราชาคำสาปแล้ว! ”

    “ รีบๆคิดสิ ! ไม่งั้นเราได้เป็นอาหารแทนแน่! ”

    “ ไอ้เลวเอ้ย ไหนบอกว่าหลังจากสละบุตรข้า ต่อไปจะเป็นบุตรสาวมันต่อให้เพื่อยืดเวลา! ”

    “ ไอ้เลว ชาติหน้าอย่าได้หวังจะเป็นสหายกันอีกเลย! ”

    .

    .

    เสียงโอดครวญเริ่มที่จะสั่งไปด้วยความกลัวเพราะเวลาเริ่มลดน้อยลง จนกระทั่งเมื่อฮาโอกำลังพยายามที่จะเข้าไปถามยังตรงไปตรงมาเพราะเขาสะดุดสนใจกับคำว่า ราชาคำสาป มากๆ. .

    ถ้าเป็นโยไคแล้วล่ะก็ เขาคิดว่าสามารถจัดการให้ได้—

    แต่เมื่อตัวเขาโดนเจอเข้าจริงๆ .

    ยังไม่ทันที่เขาจะได้เอ่ยทักถาม ชายกลุ่มนั้นที่เห็นฮาโอ ก็เหมือนจะมีความคิดอะไรบางอย่างผุดขึ้นมา ก็ทำการรุมจับตัวเขาเอาไว้แล้วทำให้สลบ—

    .

    .




    “ ถึงแม้จะเป็นผู้ชาย. แต่หน้าตาก็อ่อนหวานพอจะกลบเกลื่อนไปได้บ้าง ”

    “ เรารอดแล้วสหาย—! ”

    ฮาโอที่กำลังแกล้งสลบก็แอบมีสะดุ้งในใจนิดหน่อยเมื่อถูกสับเปลี่ยนเสื้อผ้า ให้เป็นชุดกิโมโนของเด็กผู้หญิง ตัวเขากำลังอยู่ในท่านอนขดตัวในขณะที่ข้อมือทั้งสองโดนมัดเอาไว้ .

    เหตุผลที่เขาโดนจับง่ายๆ ก็เพราะเขายอมโดนเอง เพื่อที่จะเงียบหูฟังสนทนา อย่างที่สองเพื่อที่จะรู้ถึงตัวตนราชาคำสาปเพราะเขานั้นสนใจ อย่างที่สามตัวเขานั้นสามารถหนีออกมาได้ทุกเมื่ออยู่แล้วถึงแม้จะเหมือนมั่นใจไปหน่อยแต่เขามีสปิริตออฟไฟร์อยู่กับตัวจึงไม่ได้กังวลอะไรมาก

    ส่วนผู้ชายสองคนที่กำลังคุยกันอยู่ก็เหมือนจะพูดกับเขา.

    “ อย่าโกรธแค้นเคืองกันเลยนะ ”

    ฮาโอที่ได้ยินประโยคนั้นก็หวนนึกถึงคำพูดของคุณแม่.. ก็ใช่ว่าเขาจะไม่เข้าใจความรู้สึกของมนุษย์หรอกนะ เพื่อที่จะเอาตัวรอดแล้วจะทำเรื่องที่แย่ก็คงทำ.. นั่นแหละมนุษย์.

    แต่โดยรวมแล้ว ที่เขาโดนอยู่ตรงนี้ก็เป็นเจตนาของเขาเอง บางที.. ราชาคำสาปที่ว่าอาจมีความเชื่อมโยงกับสิ่งแปลกประหลาดข้างนอกที่เดินเพ่นพ่านไปมาเมื่อเห็นสองวันมานี้ก็ได้.

    จะได้เห็นกับตาสักครั้ง..

    เมื่อคนขับเกวียนเปิดม่านเข้ามาด้านในว่าถึงที่แล้ว ส่วนตัวฮาโอถูกผู้ใหญ่คนใดคนหนึ่งในกลุ่มนั้นอุ้มพาลง ซึ่งตัวเขาแอบเปิดเปลือกตามองแบบหรี่ไปโดยรอบ ก่อนที่จะเห็นสภาพรวมสถานที่ เป็นศาลเจ้าเก่าแก่แห่งหนึ่ง ที่ตั้งแต่หน้าทางเข้าเขาก็รู้สึกได้ถึงพลังงานอะไรบางอย่าง .. บางทีนี่อาจจะเป็นพลังงานคำสาปที่รุนแรง..

    เสียงเดินฝีเท้าได้หยุดลง แทนที่ด้วยเสียงประตูไม้ถูกเปิด ส่วนตัวเขาเองก็รู้สึกได้เลยว่ากำลังจะถูกวางไว้.. 

    เสียงประตูเองก็ปิดลง.

    ด้วยความเงียบ ฮาโฮจึงค่อยๆเปิดตามองดูโดยรอบ ถึงแม้มันจะมืดไปสักหน่อย แต่ตัวเขาก็มองเห็นร่างสูงใหญ่ของใครบางคน.. ที่เหมือนกำลังนั่งกึ่งนอนขี้เกียจมองตรงมาที่เขา. รูปร่างอันแปลกประหลาดที่เหมือนมีสี่ตาสี่แขน ร่างกายอันใหญ่โต(ในมุมสายตาเขา) มีลวดลายตามตัวเต็มไปหมดตั้งแต่หน้าจะไปถึงปลายเท้า(เลยมั้งเนี่ย)

    “ ไม่กลัวข้าเลยสักนิด เป็นเด็กที่น่าสนใจดีนี่ ”

    นี่นะหรอ ราชาคำสาป.

    พอเมื่อรู้สึกตัว ตัวเขาก็กำลังยืนอยู่ตรงหน้าก่อนที่จะกล่าวว่า

    “ ดูอ่อนแอกว่าที่คิดเอาไว้เลย. ”


    .

    .

    .

    .

    .

    .............................

    [เริ่มเขียน 14/1/66 – 14/1/66 ]

    แก่สาคู—แค่ก ๆๆ

    เจอคนแก่ แต่ใครแก่กว่ากัน— ดูทรงแล้วฮาโออาจจะแก่กว่า(ถ้านับตามการเกิดของตัวอนิเมะด้วย-)

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×