My prince เจ้าชายสุดล้ำกับยัยแสนซน

บทนำ

            JD – Shop

            “อาร์ พาฉันเดินไปดูนาฬิกาเรือนนั้นหน่อยสิ” มือเรียวบางข้างหนึ่งยืนมือไปจับแขนเพื่อนสนิทของเธอ เพื่อที่จะเดินไปดูนาฬิกา Versace ที่อยู่ข้างในร้านนาฬิกาข้างหน้า “อาร์ ฉันว่านาฬิกาเรือนนี้เข้ากับเธอมากเลยนะ”

“ก็เห็นเธอพูดยังงี้ทุกที ฉันยังไม่ซื้อใหม่หรอกนะ เรือนเก่าที่ฉันใส่อยู่มันยังไม่พังเลย”แต่ฉันก็ไม่ได้ฟังคำพูดของอาร์เลยสักคำ ผลสุดท้ายฉันก็ซื้อนาฬิกา Versace ให้อาร์อีกจนได้

บ้านฉันกับบ้านของอาร์มีฐานะร่ำรวยพอกัน และครอบครัวของเราทั้งสองคนก็ทำธุรกิจกาสิโนและห้างสรพสินค้ารวมกัน ฉันกับอาร์ และพี่กายพี่ชายของฉัน เราเล่นด้วยกันมาตั้งแต่เด็ก เลยทำให้พวกเราสนิทกันมาก

“เถอะน่าอีกไม่กี่วันก็จะวันเกิดเธอแล้ว คิดซะว่าเป็นของขวัญวันเกิดก็แล้วกันนะ” ^^ ผลสุดท้ายอาร์ก็ต้องยอมฉันจนได้ยังไงซะ “แล้วก็งานเลี้ยงขอบคุณหุ้นส่วนบริษัท เธอต้องใส่มันมาด้วย ถ้าไม่ใส่มางานนี้ฉันจะไม่คุยด้วย 3 อาทิตย์เลย” อาร์เป็นเพื่อนที่รู้ใจฉันมากที่สุด และไม่ว่าฉันจะขออะไรหรือวานให้ทำอะไรเขาก็ต้องยอมฉันทุกอย่าง เพราะไม่งั้นฉันก็จะงอนเขาหรือไม่ก็แกล้งวีนใส่เพื่อให้เขายอม ก็ทำไงได้ก็ฉันมันลูกคนเล็กประจำบ้าน จิราธิวัฒนา นี่หน่า “นี่ อาร์วันงานเธอว่างแวะมาหาฉันก่อนไปงานเลี้ยงหน่อยสิ นะ ^^”  เรื่องอะไรที่ฉันจะไปกับคุณพ่อ คุณแม่ล่ะ กว่าฉันจะแต่งตัวเสร็จก็ล่อไปตั้งชั่วโมงครึ่งแล้ว เพราฉะนั้นให้อาร์มาบ้านแล้วก็รับฉันไปงานพร้อมกันเลยก็จบเรื่อง งานนี้ฉันจะน้อยหน้าไม่ได้เพราะพี่ชายฉันจะประกาศกลางงาน เรื่องงานแต่งของเขา เรื่องอะไรที่ฉันจะน้อยหน้า^^+ (พี่กายกับพี่ยูนาครบกันมาได้ 5 ปี แล้วนิ ไม่แปลกหรอกที่เขาจะวางแผนแต่งงานกันในเร็วๆนี้)

บ้านจิราธิวัฒนา

“ซีเดียร์เธอสายแล้วนะ”

“รอหน่อยสิ ฉันยังแต่งตัวไม่เสร็จเลย”

“นี่มันเลยเวลามาตั้งชั่วโมงหนึ่งแล้วนะ”

งานเลี้ยงเริ่มเวลาสองทุ่มครึ่งไม่รู้ว่าอาร์จะรีบไปไหนในเมื่อมันเหลือเวลาอีกครึ่งชั่วโมง ถ้าฉันแต่งตัวไม่เป๊ะฉันก็จะไม่ยอมออกจากบ้านไปหรอกนะ เอาง่ายก็คือถ้ายังไม่สวยก็ออกไปไม่ได้ ตอนนี้เป็นเวลาสองทุ่มฉันแต่งตัวเสร็จก็เดินลงบันไดมา อาร์ซึ่งรออยู่ข้างล่างมองฉันที่ลงมาจากบันไดตาไม่กระพริบเลยและ///^^///

“เธอรู้ไม วันนี้เธอสวยมากเลยล่ะ”

“ขอบใจนะที่ชม มีค่าพอกับที่เสียเวลาไปไมล่ะ”

“อืม มีสิ แล้วจะไปกันได้รึยังละ”

“พร้อมแล้วคะ ท่านชาย ^^”

อาร์ยืนแขนออกไปเพื่อให้ฉันควง เพื่อที่จะพาฉันไปขึ้นรถรีมูซีนต์คันสีดำที่รออยู่ข้างนอกบ้าน (ดูเวอร์มากเลยใช่ไหมละ แต่ทำก็ไงได้)

“นี่ ฉันใส่มาแล้วนะตามที่เธอบอกเลย และก็ขอบใจสำหรับของขวัญล่วงหน้านะ”

อาร์ยกข้อมือที่มีนาฬิกา Versace ที่ฉันซื้อให้เป็นของขวัญวันเกิดล่วงหน้าให้ฉันดู อาร์ต้องยอมใส่มันมาตามที่ฉันบอก ทำไงได้ล่ะถ้าไม่ยอมอาร์ตามได้ง้อฉันเป็นอาทิตย์แน่เลย อาร์ก็เลยต้องยอมที่จะรับของขวัญชิ้นนี้ไว้และยอมใส่มันมาในงานเลี้ยงเพราะอาร์ไม่สามารถขัดใจยัยเพื่อนจอมแสบอย่างฉันคนนี้ได้เลยสักครั้ง

“ดีมาก เอ๊ะ!วันนี้นายดูหล่อมากเลยนะ ชุดนี้ดูเข้ากับนาฬิกาที่ซื้อให้มากเลย”

“หรอ ขอบใจนะ” พอหลังจากนี้เราก็นั่งรถไปยังงานเลี้ยง

(บันทึกพิเศษ:เจไดย์)

            บ้านศิริวัฒนภัคดี

            คนสูงโปร่ง หน้าขาวใส ผมปัดลงมาปิดหน้าเล็กน้อย มีผมสีดำสนิท ดวงตาสีเท่าคมกริบ ทำให้เขาดูมีเสห์นอย่างเหลือเชื่อ ในสวนหลังบ้านใต้ต้นไม้ใหญ่ มีลมพัดมา คนที่นั่งอ่านหนังสือและจิบชาอย่างสง่า บนพื้นหญ้าที่ปูผ้าไว้นั่งอ่านหนังสืออย่างสบายใจ

“คุณหนูครับ คุณนายจีโนโทรมาครับ” พ่อบ้านรับโทรศัพท์สายก่อนหน้านี้ เดินนำโทรศัพท์มาให้ผมที่สวนหลังบ้าน

“อ่อ ครับ” คนที่นั่งอ่านหนังสืออยู่ก็ได้ว่างหนังสือลงและยื่นมือไปรับโทรศัพท์มา

“สวัสดีครับ คุณแม่”

[นี่ เจไดย์วันนี้ตอนสองทุ่งครึ่งมีงานเลี้ยงขอบคุณหุ้นส่วนบริษัท ที่คุณพ่อได้ร่วมหุ้นไว้ด้วย ยังไงงานนี้เราก็ต้องมานะ]

“แล้วทำไมงานนี้ผมต้องไปด้วยล่ะ -..- ” คนตอบปลายสายไปพูดอย่างไม่สบอารมณ์

[ก็เป็นงานเลี้ยงขอบคุณหุ้นส่วนบริษัท นี่จะไงลูกก็ต้องมานะ แม่ส่งช่างแต่งหน้า ช่างทำผมไปแล้ว อีกไม่กี่นาทีเขาก็จะถึงบ้านนะ ส่วนเสื้อผ้าแม่ก็จัดเตรียมไว้ให้เรียบร้อยแล้วนะ]

“นี่จะให้ผมไปให้ได้เลยใช่ไม -..-; ”

[เจอกันในงานนะลูกรัก บ่ายจะ]

ยังไม่ทัที่ผมจะได้ตอบอะไร คนปลายสายก็รีบวางสายไปซะแล้ว งานนี้ผมไม่ค่อยสบอารมณ์สักเท่าไร ผมก็เลยต้องยอมท่านเสมอ

JD – Shopr

            เวลาตอนนี้ก็ 20:00 น. ผมเดินมารับช่อดอกไม้ที่ให้แม่ผมสั่งไว้ เพื่อเอาให้แสดงความยินดีในงานเลี้ยงบริษัท

            ตอนนี้เวลา 20:30 น.  ผมนั่งรถมาสักพักแล้วคาดว่าประมาณสองทุ่มครึ่งก็น่าจะไปถึงที่งานเลี้ยง

(จบบันพิเศษ:เจไดย์)

            บริษัท JDR_Extraty

               ในที่สุดฉันก็มาถึงหน้างานเลี้ยงสักที ที่นี่มีทั้งนักข่าวหลายสำนัก ไหนจะคนใหญ่คนโตอีกตั้งมากมาย พอฉันมาถึงหน้างานนักข่าวทุกสำนักก็เข้ามาถ่ายรูปฉันกับอาร์ที่เดินควงกันมาฉันหันซ้ายขวาเพื่อให้นักข่าวได้ถ่ายรูปภาพเพื่อเอาไปลงหนังสือพิมพ์ ก็ฉันนอกจากจะเรียนอยู่ฉันยังทำงานเป็นนางแบบไปด้วย เช่นเดียวกันกับอาร์เขาก็ยังเรียนและทำงานเป็นนายแบบด้วย เมื่ออาทิตย์ที่แล้วเราได้จับคู่กันไปถ่ายปกนิตยาสาร Holiday weekend เป็นนิตยาสารเกี่ยวกับที่เที่ยวในวันหยุด เราไปถ่ายกันที่รีสอร์ทวิลวิล่าไกด์ เป็นรีสอร์ทที่มีอากาศสบาย วิวสวย และมีกิจกรรมเยอะแยะมากมาย จะบอกว่าถ้าใครไม่ไปน่าเสียดายมาเลยล่ะ

“สวัสดีคะ พี่ๆนักข่าว”

“แหม่!! วันนี้น้องซีเดียร์สวยเป็นพิเศษเลยนะคะ สมแล้วที่เป็นนางแบบมือหนึ่งของประเทศไทย”พี่นักข่าวคนหนึ่งเอยทักคุยกันกับฉันก่อนที่จะหันไปชมอาร์

“ ^^ แหม่! เขินจังเลย ขอบคุณนะคะสำหรับคำชม”

“คะ” 

“วันนี้น้องอาร์ดูหล่อมากเลยนะคะ แถมควงคู่มากับน้องซีเดียร์ซะด้วย”

“ งั้นเดี๋ยวพี่ๆ ขอถ่ายรูปคู่น้องสองคนหน่อยนะคะ” หลังจากที่นักข่าวสาวได้ขอถ่ายรูปคู่ สักพักก็ได้มีนักข่าวอีกคนหนึ่งแซ๋วขึ้นมา

“กิ่งทองใบหยกกันชัดๆเลยนะครับ เหมาะสมกันจริงๆคู่นี้”

“ฮ่าๆๆ ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกครับ แค่ครอบครัวผมกับซีเดียร์ทำธุรกิจร่วมกันเฉยนะครับ แล้วเราก็ยังเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็กอีกด้วย^^” อาร์รีบพูดขึ้นก่อนที่นักข่าวจะถามอะไรเพิ่มอีก

“งั้นซีเดียร์กับอาร์ขอตัวพี่ๆนักข่าวก่อนนะคะ แล้วก็ขอบคุณนะคะที่มาร่วมงานเลี้ยง”

“ยินดีคะ/ครับ”

ฉันขอตัวกับพี่ๆนักข่าวแล้วเดินเข้าไปในงานพร้อมกับเพื่อนชายสุดหล่อ ทุกคนต่างมองมาให้ความสนใจที่คู่ของเราอย่างมาก ก็นะ ทั้ง สวย รวย เรียนดีอย่างฉันก็มีแต่คนสนใจทั้งนั้นล่ะ(-..-;ไม่ค่อยจะหลงตัวเองเลยนะ)

“นี่ยัยตัวดี ทำซะแสบเลยนะเรา วันนี้มันเป็นวันของพี่กับยูนานะ” พี่ชายที่เดินเขามาหาฉันกับอาร์พร้อมกันแฟนสาวสวย หน้าตาจิ้มลิ้ม เดินมาทักฉันกับอาร์พร้อมๆกัน

“แหม่! ใครจะไปอยากน้อยหน้าพี่ยูนาละ วันนี้ก็แต่งตัวมาเป็นพิธีกรให้ด้วยก็ต้องขอจัดเต็มสักหน่อย” อ่อ วันนี้ฉันกลับอาร์ได้รับเชิญมาเป็นพิธีกรงานเลี้ยงนี้น่ะ

“เห้อ..เรานี่นะ นายก็อย่าไปตามใจน้องสาวฉันมากสิเห็นไม ดูสิ”

คนที่ถูกพี่ชายฉันติ ยืนขำในคำพูดพี่ชายของฉันอย่างสนุก

“ก็ผมขัดเธอไม่ได้เลยนิ ขัดที่ไรมีตามง้อเป็นอาทิตย์เลยทุกที”

“นี่นาย - . -+”

“น่านะ กายก็อย่าไปแซ๋วซิ กายก็เหมือนกันและเมื่อไรจะหายเอาแต่ใจซักที” พี่ยูนาห้ามพี่กายไว้ก่อนเพื่อที่จะไม่ให้พี่กายได้แซ๋วอาร์ไปมากกว่านี้

“ถ้าผมไม่เอาแต่ใจ ผมก็คงไม่ได้ครบกับยูนาหรอกจริงไม” พี่กายไม่ได้แค่พูดธรรมดา เดินไปกอดพี่ยูนาแล้วก็หอมแก้ม ฉันนี่เขินแทนพี่สะใภ้ในอนาคตจริงๆ

“กายก็ ///^^/// แล้วช่วงนี้งานถ่ายแบบเป็นไงบ้างจะอาร์” ไม่นานหลังที่พี่กายกับพี่ยูนาจู๋จี๋กันเขาก็หันมาถาม คนตัวสูงที่เดินควงมากับฉัน(โดยที่ก่อนหน้านี้หวานกันซะไม่สนใจฉันกับอาร์เลยสักนิด)

“อ่อ! ก็ดีครับ เมื่ออาทิตย์ที่แล้วผมก็เพิ่งไปถ่ายปกนิตยาสารคู่กับซีเดียร์มาน่ะครับ”

“หรอจะ งั้นเดี๋ยวพี่ขอตัวก่อนนะ ต้องไปเตรียมตัวด้วย ไปก่อนนะจะซีเดียร์”

“คะ แล้วเจอกันบนเวทีนะคะ” พอพี่ยูนาบอกขอตัว ฉันกับอาร์เองก็ต้องรีบเดินไปเตรียมตัวเช่นเดียวกัน

พอพี่ยูนากับพี่กายเดินไปเพื่อเตรียมตัวเรื่องประกาศงานแต่งงาน ฉันกับอาร์เราก็ได้ไปรออยู่หลังเวที ที่คุณพ่อของฉันยืนรออยู่ คุณพ่อของฉันเป็นนักธุรกิจที่เก่งและมีธุรกิจหลากหลาย ท่านบริหารงานได้เก่งมากๆ พ่อของฉันอยู่ลำดับที่หนึ่งของนักธุรกิจที่รวยที่สุดและธุรกิจกิจการเยอะที่สุด

“สวัสดีคะ พี่ๆทีมงานทุกคนวันนี้ซีเดียร์ขอฝากเนื้อฝากตัวต้วยนะคะ”เห็นฉันเอาแต่ใจอย่างนี้แต่เรื่องงานฉันไม่เคยเอาแต่ใจเลยนะ ใครจะให้ฉันถ่ายแบบร้อน หรือถ่ายแบบหลายๆรอบ ฉันก็ไม่เคยเกียงไม่เคยเอาแต่ใจเลยและ

“สวัสดีคะ/ครับ น้องซีเดียร์”

“สวัสดีครับ วันนี้ผมก็ขอฝาเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ”

“สวัสดีคะ/ครับ น้องอาร์” พอฉันกับอาร์สวัสดีพี่ๆทีมงาน พี่ทีมงานก็ได้หันมารับสักพักแล้วหันไปทำงานของตัวเองต่อเพราะงานหลังเวทีเป็นอะไรที่วุ่นวายมากๆ

“ว่าไงยัยตัวแสบ มาหาพ่อมีอะไรอีกล่ะ” ฉันเดินเข้าไปกอดพ่อฉันที่ยืนดูพี่ทีมงานเซ็ตเวทีอยู่เพื่อให้งานนี้ออกมาดูดีและเรียบร้อยก่อนที่ฉันจะพูด

 “ก็วันนี้ลูกสาวเป็นCRพิธีกรสาวสวยให้กับงานนี้นิคะ ไหนจะCRพิธีกรหนุ่มหล่อวันนี้อีก”ฉันพูดและพรางมองไปทางอาร์เพื่อเป็นการบอกพ่อว่าอาร์อยู่ตรงนี้

“อ่าวสบายดีไมละอาร์ ไม่ได้เจอกันซะนานเดี๋ยวนี้หล่อขึ้นเยอะเลยนะ”

“ไม่ขนาดนั้นหรอกครับ คุณอาสบายดีไมครับ” หลังจากพ่อฉันทักอาร์ อาร์ก็ได้พูดคุยกับพ่อฉันเกี่ยวกับเรื่องงานที่ต้องพูดในวันนี้ ว่าต้องพูดอะไรตรงไหนบ้าง อาร์มีความสามรถที่ยอดมากเลยล่ะถ้าเทียบกับฉันก็ได้แค่ครึ่งหนึ่งของอาร์และนะ

“อ่อ สบายดีช่วงนี้ก็งานยุ่งๆ เลยไม่ได้เจอกันนานเลยนะ ยัยลูกสาวตัวดีของฉันเอาแต่ใจมากไปหน่อยแต่ก็ขอบใจนะที่ช่วยดูแลให้”

“แหม่! พ่ออะ หนูไม่ได้แสบขานดนั้นซะหน่อย(////=^=///)”

“ฮ่าๆๆ ครับ” คนหัวเราะมองหน้าฉันก่อนจะไปพูดกับคุณพ่อ

“จะได้เวลาแล้วเตรียมตัวกันพร้อมหรือยังละ” คุณพ่อหันมาถามอาร์กับฉันก่อนที่จะขึ้นเวที

“พร้อมแล้วคะ/ครับ” ฉันกับอาร์ตอบมาเป็นสียงเดียวกัน เราสองคนรับสคลิปมาจากพี่ทีมงาน แต่ฉันกับอาร์ก็ได้ท่องสคลิปมาก่อนหน้านี้แล้ว

“อีกห้านาที เตรียมสแตนบาย” พี่ทีมงานคนหนึ่งสงสัญญาณบอกพี่ทีมงานคนอื่นๆเพื่อเตรียมความเรียบร้อยเพื่อเป็นการเตรียมความพร้อมทุกๆอย่างจึงได้หันมายักหน้าทางฉันและอาร์เพื่อเป็นการสงสัญญาณบอกว่าพร้อมขึ้นเวทีได้แล้ว

“สวัสดีครับ/คะ  ยินดีตอนรับทุกท่านเข้าสู่งานเลี้ยงขอบคุณหุ้นส่วนบริษัทJDR_Extraty”

“ซึ่งงานนี้นะครับเราได้จัดขึ้นมาเพื่อขอบคุณหุ้นส่วนบริษัทJDR_Extraty ที่สนับสนุนเรามาโดยตลอดเลย”

“ใช่คะ ทางเราจึงได้ขอเรียนเชิญท่าประทานบริษัท JDR_Extraty ขึ้นมากล่าวคำขอบคุณแขกผู้มีเกียรติทุกท่านด้วยนะคะ ขอเสียงปรบมือด้วยคะ” แปะๆๆๆๆๆ เมื่อเสียงปรบมือได้เงียบลงคุณพ่อของฉันก็ได้เดินขึ้นมาบนเวทีเพื่อกล่าวคำขอบคุณ

“กระผมนายนนท์วัฒน์   จิราธิวัฒนา ขอกล่าวคำขอบคุณแขกผู้มีเกียรติทุกท่านที่คอยสนับสนุนเราในเรื่องต่างๆ ทางเราจึงได้จัดงานเลี้ยงเพื่อแสดงคำขอบคุณที่คอยสนับสนุน และทำให้บริษัทเราทำงานสำเร็จรุล่วงไปได้ด้วยดี ขอเชิญทุกท่านดื่มเพื่อฉลองให้แก่ตัวท่านแล้วบริษัท JDR_Extraty ของเราด้วยครับ” ทุกคนได้ชูแก้วของแต่ละคนขึ้นและดื่มฉลองให้แก่ตัวเองและบริษัท

“คะ ตอนนี้นะคะขอเรียนเชิญคุณจีโน  ศิริวัฒนภัคดี มอบช่อดอกไม้เพื่อแสดงความยินดีด้วยคะ” พอฉันประกาศเสร็จคุณน้าจีโนก็เดินมา พร้อมกับผู้ชายคนหนึ่งที่มีรูปร่างสูงโปร่ง หน้าขาวใส ผมปัดลงมาปิดหน้าเล็กน้อย มีผมสีดำสนิท ดวงตาสีเท่าคมกริบ

พอคุณป้าเดินขึ้นมาถึงก็ได้มอบช่อดอกไม้ให้กลับคุณพ่อ

“ขอเสียงปรบมีอีกครั้งให้กับคุณนนท์วัฒน์   จิราธิวัฒนา และ คุณจีโน  ศิริวัฒนภัคดี อีกครั้งด้วยครับ” แปะๆๆๆๆ

“และมีอีงานที่ทางเราจะมาประกาศกันนะครับ ขอเรียนเชิญคุณกัณกายด์และคุณยูนาขึ้นมาบนเวทีด้วยนะครับ” พออาร์ได้พูเสร็จพี่กายและพี่ยูนาได้ขึ้นมาบนเวที

“ครับสวัสดีแขกผู้มีเกียรติทุกท่านนะครับ กระผมนายกัณกายด์จะขอเรียนเชิญแขกทุกท่านเข้าร่วมงานมงคลสมรสของผมและยูนาในอีก3เดือนข้างหน้าครับ กระผมขอกล่าวเพียงเท่านี้ ขอบคุณครับ” แปะๆๆๆ เสียงปรบมือที่ดังมากปรบมือให้แก่คู่บ่าวสาวในอนาคตที่ได้ขึ้นไปป่าวประกาศเกี่ยวกับงานมงคลที่จะที่จะเกิดขึ้นในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า

พอหลังจากทำงานพิธีกรเสร็จฉันก็ได้ขอตัวมาหาอาหารและเครื่องดื่ม เพราะฉันยังไม่ได้กินอะไรมาเลย ฉันได้เลือกสปาเก็ตตี้ไวท์ซอสกับบาร์บี้คิวเสร็จ ก็เดินไปหยิบน้ำพั้นมามาดื่ม แต่อาหารยังไม่ทันหมดคุณแม่ก็ได้ให้คนมาตามฉันไป

“คุณซีเดียร์ครับคุณหญิงมาเรียให้มาตามครับ”

“อ่อ คะ ขอบคุณนะคะ” ฉันซึ่งกำลังนั่งรับประทานอาหารอยู่กับอาร์จึงต้องขอตัวไปหาคุณแม่ของฉันที่ยืนอยู่ห่างจากเราไม่มาก

“อาร์ฉันขอตัวไปหาคุณแม่ก่อนนะ”

“อ่าว เธอเพิ่งทานไปแค่สองคำเองนะ”

“พอดีแม่ฉันให้คนมาเรียกน่ะ ไม่รู้ว่ามีอะไรเดี๋ยวฉันมานะแปปนึง” พอฉันหันไปบอกคนที่กำลังนั่งดื่มไวน์อยู่เสร็จก็ลุกเดินไปหาคนที่เรียกทันที

“มีอะไรหรอคะ???” ฉันเดินมาพร้อมถามด้วยความสงสัยว่ามีเรื่องอะไรถึงให้คนไปเรียกฉันมาคุย

“ซีเดียร์สวัสดีคุณป้าจีโนกับคุณลุงธนาวัฒน์สิลูก”

“สวัสดีคะ” ฉันยกมือไหว้สวัสดีคุณลุงคุณป้าที่คุณพ่อกับคุณแม่ฉันเคยพาไปเล่นบ้านที่นั่นตอนยังเป็นเด็ก ฉันยังจำได้อยู่ว่าไปเล่นที่สวนหลังบ้านกับผู้ชายคนหนึ่งเราเล่นด้วยกันจนบอกได้เลยว่าโตตามกันมา

“อ่าวสวัสดีจะหลานสาวลุง โตแล้วสวยขึ้นเยอะเลยนะเนียเรา” คุณลุงฤธนาวัฒน์เอยทักฉันก่อนที่ฉันจะหันไปคุยกะคุณป้าจีโน

“ว่าไงจะหลานสาว วันนี้หนูทำหน้าที่พิธีกรได้สุดยอดมากเลย สมแล้วนะที่เป็นลูกของคุณหญิงมาเรียกับคุณนนท์วัฒน์”

“อุ้ย!! ไม่ถึงขานดนั้นหรอกคะ” คุณแม่ฉันกึ่งขำได้เอยพูดขึ้นมาเมื่อได้ตอบคุณป้าจีโนไปแล้ว

“แล้วเจย์ไดเป็นไงบ้างคะ หายหน้าหายตาไปตั้งนาน ไปเรียนเมืองนอกเพิ่งจบมายังไม่เห็นหน้าเห็นตากันเลย”

“สงสัยไปเข้าห้องน้ำละมั้งคะ โอ๊ะ!! นั่นไงเดินมาโน่นแล้วคะ เจย์ไดสวัสดีคุณอามาเรียสิลูก” เมื่อชายร่างสูงเดินมาก็ได้เอยทักทายพร้อมกับหน้าตาที่ยิ้มแย้มแต่ออกเย็นชามากกว่า(สำหรับฉัน เหมือนจะไม่เต็มใจด้วยซ้ำ)