คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : ตอนพิเศษ
ตัวอย่างตอนพิเศษ
“ขอโทษนะ ข้าทำให้เจ้ารอจนดึก”
หญิงสาวโอบแขนรอบคอของชายหนุ่มทันทีที่เขาเอ่ยจบประโยคนั้น ซางฉีดึงหลิวเฟิงเข้ามาใกล้พลางบดเบียดริมฝีปากของนางเข้ากับเขาจนร่างสูงสูญเสียการทรงตัวไปชั่วขณะ
ทั้งสองแลกเปลี่ยนจุมพิตกันอย่างเนิ่นนาน นางสัมผัสเส้นผมนุ่มสลวยที่ท้ายทอยของเขา และหลิวเฟิงก็ส่งเสียงครางประชิดริมฝีปากของนางก่อนจะถอนใบหน้าออกมาเพื่อสูดอากาศหายใจ
“เจ้าช่าง...” เขาหอบหายใจขณะประคองนางเดินไปนั่งพักบนเตียง “ใจร้อนกว่าที่ข้าคิด”
“ข้าคิดถึงท่านพี่นี่นา” ซางฉีกล่าวพึมพำ นางโน้มตัวเข้าไปหาเขาอย่างแทบไม่เหลือระยะห่าง
นัยน์ตาของหลิวเฟิงเป็นประกายตัดกับแสงสีส้มจางๆ จากเชิงเทียน มุมปากของเขายกยิ้มอย่างเสน่หาเมื่อได้ยินคำพูดคำจาของนางอันเป็นที่รัก หัวใจของซางฉีเริ่มเต้นแรงขึ้นเมื่อสายตาของเขาละจากใบหน้าของนางออกมาเพื่อสำรวจนางอย่างถ้วนทั่ว
“ข้าก็คิดถึงเจ้าเหมือนกัน ฮูหยิน” เขาตอบก่อนจะยื่นมือมาลูบพวงแก้มของนางอย่างแผ่วเบา นางแทบจะละลายไปกับสัมผัสอันอ่อนโยนของเขา
หญิงสาวยังรับรู้ถึงความอบอุ่นที่แก้มของนาง นางเสมองไปทางอื่นพลางสงสัยว่าเขาจะได้ยินหรือไม่ว่าหัวใจของนางกำลังเต้นตุบๆ อยู่ในอก
ความปรารถนาที่มีต่อเขากำลังบดบังความรู้สึกของนาง นางรู้เพียงแต่ยามนี้นางต้องการเขามากเหลือเกิน เพียงแค่คิดแก้มของนางก็แดงขึ้นเรื่อยๆ นางค่อยๆ ผละกายจากเขาอย่างเอียงอาย
“ข้าจะไปรินชามาให้ท่านพี่”
เขาพยักหน้าให้นางก่อนจะโน้มกายลงถอดรองเท้า ส่วนซางฉีเดินไปหยุดอยู่ข้างโต๊ะเพื่อรินชาสองจอก ระหว่างที่นางเอื้อมมือไปหยิบจอกน้ำใบที่สอง นางละสายตาจากกาน้ำและจอกในมือไปยังหลิวเฟิง นางจ้องมองผู้สามีที่กำลังถอดรองเท้าออกแล้ววางลงบนพื้นด้านล่างเตียง จากตำแหน่งที่นางยืนอยู่ นางสามารถมองเห็นใบหน้าที่เรียบเฉยของเขา จมูกปลายแหลมและสันกรามของเขา ตลอดจนรูปผมที่ตกลงมาพาดผ่านหน้าผากของเขา ซางฉีเผลอกัดริมฝีปากล่างของนางขณะชื่นชมเขาอยู่ในใจ นางสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะหลบสายตาลงมองมายังภาชนะหยกในมือ
เขาช่างงดงามเหลือเกิน
นางคิดเช่นนั้นอีกครั้งขณะก้าวเท้าเดินกลับไปยังเตียงนอนแล้วทรุดกายลงนั่งบนเตียงเคียงข้างเขา
หลิวเฟิงจ้องมองนางขณะรับจอกน้ำชามาจรดริมฝีปากดื่ม ซางฉีรู้สึกได้ถึงแววตาของเขาที่แผดเผานางอยู่เบื้องหน้า ทำให้นางรู้สึกร้อนวาบไปทั้งกาย มือของนางสั่นเล็กน้อยขณะยกจอกน้ำชาขึ้นมาดื่มโดยที่นางพยายามควบคุมไม่ให้มันสั่น ทั้งที่ใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันมาแรมปี แต่นางก็ยังไม่เลิกรู้สึกประหม่ายามที่ตนปรนนิบัติเอาใจเขาเช่นนี้
“ฮูหยินคงยังไม่ได้นอนเลยสิท่า”
“ข้า... ข้ารอท่านพี่กลับจวน”
ซางฉีอ้อมแอ้มตอบเขาโดยไม่ยอมหันกลับไปสบมองใบหน้าอันหล่อเหลา นางรับรู้เพียงแค่ว่ายามนี้ เขาวางมือลงบนต้นขาของนางและบีบมันเบาๆ ทำให้เกิดความรู้สึกอุ่นร้อนวาบขึ้นบริเวณหว่างขาของนาง นางหุบต้นขาเข้าหากันแน่น ก่อนจะตัดสินใจหันกลับไปสบตาหลิวเฟิง
“ข้ายังไม่ง่วง ท่านพี่ล่ะ?”
หลิวเฟิงจ้องมองใบหน้าของนางอย่างเข้าใจความหมาย แววตาส่อแววขี้เล่นของนางเป็นประกายความท้าทายที่ทำให้เขาสนใจมันอย่างยิ่งยวด
“ข้าเองก็ยังไม่ง่วง” เขาตอบกลับด้วยน้ำเสียงแพรวพราว “ข้ารอนอนพร้อมเจ้า”
ซางฉีสะกดสายตาของเขาไว้ที่นางพลางยิ้มอย่างขวยเขิน ขณะที่เขายังคงจ้องมองนางไม่ละสายตา
“ซางฉี...”
จบตัวอย่างตอนพิเศษ 3 หน้า จาก 35 หน้า A5
อ่านต่อได้ใน E-BOOK
E-BOOK HERE >> https://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&book_id=294883&page_no=1
ความคิดเห็น