คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Chapter 5 พุดเจ็บ
“เ็บอะไร เ็บรไหน ไหนเ้ามาูิ”
ไ้ยินว่าอีฝ่ายเ็บ โรมรันว้าัวเ็สาวึเ้าไปในห้อที่มีไฟสว่ามาว่าทันที ร้อนใิไป่าๆ นานาว่าเ็สาวเิอุบัิเหุอะไรึ้น
พุแ้วหน้าร้อน ัวสั่น เม้มปาแน่น มาถึั้นนี้ เธอถอยไม่ไ้แล้ว
“พุเ็บที่ัว”
มือเล็ๆ ็เริ่มปลระุม ะที่ามอหน้าุันอย่า...หวาๆ
โรมรันะั ลมหายใสะุึ
“พุเ็บ...” เสียหวานสั่นัแทรโสมาเบาๆ “เ็บรนี้่ะ”
เสื้อนอนัวนั้น ร่วลไปอที่พื้นห้อ พร้อมๆ ับหัวใแร่ร้าวระเ้ระอนระแทอ โรมรันอ้าปา้า เหวี่ยมือที่ับบานประูระแทปิเสียัึเบาๆ
“ทำอะไรอเธอ!”
พุแ้วสะุ้เฮือ อายนัวแ เสียวาห้วนุไม่ัเินประูห้อ มันลับทำให้อยาแทรพื้นบ้านลไปโผล่ที่ห้อัวเอเสียเี๋ยวนั้น สาวน้อยยืนหนีบาเ้าหาัน แม้ะยัมีาเับในปิบัส่วนสวน แ่ส่วนบนนั้นเปล่าเปลือย
“พะ...พุ ไม่รู้เป็นอะไร มันเ็บ... เ็บรนี้” มือเรียวแะที่อ พยายามไม่หลบสายาาหน้าเ้มม
โรมรันแทบาถลนออมานอเบ้า ลืมหายใั่วะ
พระเ้า!!!
พระผู้เป็นเ้า!!!
เาะอุทานเป็นภาษาอะไรี สอเ้าาวผ่อลมลึรหน้า นาอมัน... มโหฬารมาว่าที่เ็สาววัยอย่าเธอสมวรมี โอย... ายห่า!!!
ายแร่ร้อน่า เลือทุหยพลันเือพล่าน ผิวาย้านนอร้อนวูบวาบไปหม
เหนืออื่นใือ โรมรันำลัะบ้า อยาเอื้อมมือไปับ สัมผัสวามลมลึเนียนลออเบาๆ หาที่ทำือำมือแน่น นปลายเล็บสั้นๆ ิเ้าเนื้อลาฝ่ามือแทบทะลุออไปอี้าน
“มันเ็บๆ แ็ๆ พุ... พุ... ไม่ล้าบอใร” พุแ้ว้มหน้า เสียสั่นระริไม่่าาร่าายที่สั่นเทาสะท้าน
“ะ...เ็บมาเลยเหรอ...”
ลมหายใร้อนพ่นพรื โรมรันสบถ่าัวเอลั่นในหัว ทำัวไม่ถู พูิๆ ัๆ ไม่สมับเป็นเาเลย ให้าย!!! ล้ามเนื้อหัวใเาีิ้น ล้ามเนื้อร่าายเ้นระริ เาโรธ...โรธนลมออหูออมู แ่โรธัวเอที่อยาทำในสิ่ที่หลบเลี่ยปิเสธมาลอ อยาับ อยาอ อยาระาร่าาวผ่อที่นอนให้รู้แล้วรู้รอ พร้อมับรู้แ่ใว่าสาวน้อยรหน้า ำลัพยายามล้อเล่นับไฟ
เธอไม่รู้หรอ ไฟแบบเามันร้อนนาไหน
เธอไม่รู้หรอ ว่าเาสามารถเผาเธอให้มอไหม้เป็นุในพริบา
เธอไม่รู้เหมือนที่เาไม่มั่นใ เมื่อไหร่ันที่มอเ็ในปรอ้วยสายาหิวระหายในานะผู้ายมีเลือเนื้อ
“มะ... ไม่เื่อ ุเ้มลอ...ลอับูสิะ”
ร่าาวผ่อ็้าวมา้าหน้า มือน้อยๆ วยมือให่หยาบร้านเพราะานในไร่วาแหมะที่วามลมลึ้า้าย แรระหน่ำอหัวใใ้วามสวยามนั้นสะท้อนมาระแท้อนิ้วแ็
พุแ้วัปาสั่นระริ ฝืนสบามล้าที่มอุนิ่ เานิ่นเธอแทบอยาถลาออไปาห้อ ทำไมไม่ทำอะไรสัที เธออายะายอยู่แล้วอนนี้
โรมรันวาสายาไปทั่วร่าบอบบา ออวบพุ่ระห่าน มันอาไม่ให่โเท่าสาวสะพรั่ แ่ให่เินอายุ เอวอ หน้าท้อแบน และสะโพลมมนเล็อนสวย เนินนูนภายใ้าเัวเล็นั้น ึลมหายใไปาัวเา
ายแร่แ็เร็ ยืนนิ่สัพั่อนมือที่วาบนนุ่มเนื้อลมลึะาออ อบประอ้าน้า เสียสีวามลออนวลเนียนเบาๆ ามุวัึ้นมามอสบ ใบหน้าที่แหนเยมอเา
หน้าแ่ำ ปาสั่นน้อัไว้ สาวใสวัยบเผาะ วอนหาที่ะแล้ว
“เ็บนาไหน” เาถามออไป แทบไม่ไ้ยินเสียัวเอ
ลำอแห้ผา ปาแเป็นผนอยายื่นลิ้นออมาวาเลียให้มันุ่มื้น โรมรันไม่เยรู้สึแบบนี้ ลออายุสามสิบสอปี ผู้หิมาหน้าหลายาที่เยผ่านมาในีวิ ยัไม่มีใรทำให้เารู้สึไ้เท่านี้
“มะ...มา เ็บมา ุเ้ม ะ... ่วยนวให้พุไ้มั้ย เผื่อมันะหายเ็บ”
สาวน้อยหัยั่วราถามเบาๆ ลั้น่มวามอับอายสุีวิ เพื่อพิิใผู้ปรอหนุ่มวัยรร์
ร่าสวยเบียเ้าหาอีหน่อย วามนุ่มหยุ่นไหวเบาๆ ุานนั้นเสริมสปรินิพิเศษ เหุผล วามถู้อพลันปลิวหายไปในทะเลไฟที่โหมระพือ
โรมรันวัเอวบาระาเ้ามาอ ฝ่ามือออบลึปทุมถันลมลึเ็มน้ำหนั ลมหายใอุ่นร้อนพ่นรวหน้าที่แหนหาย รออยบาสิ่บาอย่า าู่โเบิว้า รุ่นลิ่นเหล้าาๆ ลอยออมาเมื่อใล้ิันแบบนี้
“แ่นวมัน่วยอะไรมาไม่ไ้หรอนะสาวน้อย”
“ละ...แล้ว ะ..้อทำยัไะ”
พุแ้วถามไม่เป็นำ ใทีู่่ๆ ็ถูระาเ้ามาอ ลมหายใร้อนๆ ผสมลิ่นเหล้าระุหัวใ เย่าประสาททุเส้นบนร่า ารใล้ิแบบที่เธอหวั พอถูอริๆ ลับัวสั่นอย่าห้ามไม่ไ้
หวาหวั่น พรั่นพรึ สับสนแ่็รออย...
รอ... สิ่ที่ะามมา เธอไม่ใ่เ็สาวไร้เียสานไม่รู้เรื่อวามสัมพันธ์อายหิ รู้ทฤษีแ่ไม่เยปิบัิ
ายหนุ่มยิ้ม ผลัร่าแน่น้อยลอยลิ่วลบนเีย
พุแ้วอุทานเบาๆ ไม่ใ่เ็บ แ่ใ แล้ว็้ออ้าปา้า เมื่อายให่บึบึน้วยมัล้ามเนื้อสวยไว้แนับายเสื้อยืสีำ ระุออไปทาศีรษะ เปิเปลือยแผอว้า ระ้า ประปราย้วยแพรนยาวพอประมา ไม่หนาแ่็ไม่น้อย
“มัน้อนวแล้วนาบ ระแทระทั้น ระหน่ำให้หนำใ”
ายแร่ามลมา ร่อมัวเหนือร่าแสนสวย ามสบาื่นๆ ่อนที่โรมรันะ้มหน้าล ปิปาอิ่ม บแรๆ
“อื้อ...”
สาวน้อยร้อยั่ัวแ็ทื่อ เบิาว้า ปาอบอ้าวเบียบเล้า บยี้ ลิ้นสาร้อนปาออมาวาไล้ทัุ้นันเพื่อหาทาเ้า มือหยาบให่ะปบ้อนเนื้อลมแน่น บีบเฟ้นเล้นยำอบำอย่าไม่เรใ เมื่อยิ่บีบยิ่เมามัน อุ้มือสาระายเสียสีับปลายเม็ปทุมสวรร์่อวามเสียสยิวนมันั้เ่แ็เป็นไ
ระแสวาบหวามพลันทำให้สาวน้อยนายลุเรียว ปาอุ่นอบลบลิ่นเหล้า ล้อมรอบ้วยหนวเราแ็ยาว รูสีทิ่มแทผิวเนื้อเธอนรู้สึระาย วามรวร้าวที่ยอทรว ทำให้พุแ้ว้ออ้าปา ลิ้นสาร้อนพุ่เ้าโมีทันที
“อือ...”
ความคิดเห็น