คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : 2 ลม 2
Lom Part
เราิอยู่บนถนนเือบสอั่วโม เพราะฝนันเทลมาอย่าหนัอีรอบ นที่อยั้แ่ใส่ผมุัวหลับอยู่้าประู าที่แ่หลับาหนีไม่อยาให้วามสนใับผม สุท้าย็หลับไปริ ๆ มอแล้วเหมือนเ็ื้อที่น่าับหว้น รถิไฟแ ผมหยิบเสื้อที่เธอโยนใส่เอาไปาห่มให้
“อือ...” เ้าัวราเบา ๆ ยับุัวอยู่ในเสื้อให้ไ้มาที่สุเหมือนลูแมว น่าเอ็นูนผมอใไม่ไหว ยื่นมือไปลูบผมนุ่ม
นึถึอนที่เห็นเธอในสนาม วามสวยโเ่นทำให้ใร่อใร่าพาันมอ บ่อยรั้เหมือนันที่สายาผมมัะมอผ่านไปยัุที่เธอนั่อยู่ับพวปีหนึ่ ระโปรสั้นไม่สามารถปิบัายาวเรียวนวลเนียน ผู้ายหลายนแอบมอบ่อย ๆ เห็นแล้วหุหิ
เรนเป็นผู้หิที่สวยมา หน้าาสวย หุ่นี ผิวพรรี เธอมัะเรียวามสนใาใร่อใรไ้่าย ๆ ไม่ว่าะเป็นผู้ายหรือผู้หิ โยที่ไม่้อทำอะไรเลย แ่เธอเินผ่าน็พาันมอเหลียวหลั วามสวยและวามไม่เอาใรอเธอมัทำให้ถูเมาท์บ่อย เ่นว่าเป็นนหยิ่หัวสู ทำัวหรูหรา ิแรม อบเที่ยวลาืน พูันามเนื้อผ้า สถานะอย่าเธอ วริษา สุรา์รัน์ ลูสาวนเียวอเ้าสัวหมื่นล้าน ะให้อยู่ับเหย้าเฝ้าับเรือนเป็นผ้าพับไว้็ผิวิสัยอนรุ่นใหม่ในยุนี้
อนที่ลูบาสพุ่ไปทาเธอ ัวผม็พุ่ามไปเหมือนันแ่ไม่ทัน หุหิไอ้นปันอยาะทุ่มลูบาสใส่มันืน ปัไมู่าม้าาเรือนทำนเ็บ
านั้นไม่นาน็ไม่เห็นเธอในสนาม บเมแร ผมว้าระเป๋าามออมา แล้วเป็นอย่าที่ิ เรนยัไม่ไ้ไปไหนเพราะเธอไม่ถูับฝน ผมถือวิสาสะเ้ายึำแหน่นับ ให้รอนฝนหยุ ะไ้ลับห้ออนไหนเถอะ
“เรน” ถึอนโผมหันไปเรียน้า ๆ แ่เธอยัหลับเียบไม่หือไม่อือึเรียอีรั้ “เรน ถึอนโแล้ว”
“ฮื่อ อุ้มหน่อย”
ปาอบแ่าไม่ลืม ำพูนั่นทำให้ผมอยาะีหน้าผาสัที
“อ้อนให้นอื่นอุ้มบ่อยสิท่า”
ผมลารถ เินอ้อมไปเปิประูอีฝั่ ั้ใะปลุนี้เาอีรอบ รั้นแะัวพบว่ามีวามร้อนบาเบา เปลี่ยนเป็นอุ้มออมาารถ พาึ้นห้อ
“ระหม่อมบาริ”
หลัาวาเรนไว้บนเีย ผมหาผ้าไปุบน้ำมาเ็หน้าเ็ัวให้นเริ่มเป็นไ้อ่อน ๆ แล้วปลุให้ินยา
“อ้าปา”
“ปวหัว... อยานอน...”
“่อยนอน อ้าปา” เธอนิ่วหน้าแ่ยอมอ้าปารับยาและื่มน้ำาม
“อนอนหน่อย” ทำเสียอ้อนทั้ยัเอาหัวมาุไ้อผม ทำท่าะยึเป็นที่นอน “รนี้อุ่นีั”
“เธออ้อนไอ้พวนั้นแบบนี้บ่อยสินะ มันน่า...” เ่นเี้ยวใส่แ่ไม่ไ้ยับหนีหรือผลันี้เาออห่า ยอมให้เธอุนอน ระทั่ไ้ยินเสียลมหายใสม่ำเสมอึผ่อนร่านุ่มลบนที่นอน แล้วลุไปอาบน้ำล้าราบเหื่อไลาารเล่นีฬา
พอเินเ็ผมออมาาห้อน้ำ นบนเียลับละเมอ ยมือึ้นผลัไสอาาศ ิ้นไปมา
“อย่านะ อย่า...ไม่เอา...”
“เรน”
ผมรีบเินไปที่เีย ว้ามือเธอมาับไว้้วยมือ้าเียว อีมือลูบหัวพลาส่เสียปลอบ
“ไม่เป็นไร ไม่มีอะไรแล้ว ู่...”
ความคิดเห็น