คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : 4
❤️ุวิน❤️
นิยายโรมาน์ 18+
#รายละเอียารอและราา ันี้่ะ
✅อ 2 มราม 67 - 12 มราม 67
✅ัส่ ภายใน ุมภาพันธ์ 2567
✅ราาำหน่าย 300 บ.
ราานี้รวมส่สำหรับ่วเปิอ
✅ส่แฟล / พื้นที่ห่าไล ส่ ป.ลทะเบียน
ลิ์อีบุ๊าวโหล ✅ https://shorturl.asia/HunJj
“...ุ ุวิน...ี้...”
สุ้มเสียทรมานับเรือนร่าที่แอ่นหยั สะโพสั่นส่าย บ้าหยัยเ้าหา บ้าถถอยหนี เาึสอฝ่ามือให่เ้าใ้ปลี้นหนั่นแน่น ับรึไว้ ร่ายบทเพลเพลิิวหาเ้าใส่ น้ำ้าลาหาว่านึมุ่มเปีย เสรอ่อนอเ้น ปาร้อนอ้าอมูุนหนั ๆ พร้อมลำนิ้วแทรสู่ร่อรัสาวสุลำนิ้ว ร่อสวาทสาวอรัเป็นัหวะ นิ้วแร่ถูัสาวเ้าออ ใระแทปลายนิ้วใสุ่ระสัน้านใน ร่าาม็ร้อราไม่เป็นภาษา หยัยบั้นท้ายร่อนสู เาย้าไว้ สูบ บะโบมโลมเล้าอย่าหนัหน่วมูมมาม
“ุวิน...”
ื่อเาที่เปล่ออมาาปาิ้มลิ้มปลุเร้าอารม์าย ใร ๆ ในานรู้ัเา นส่วนหนึ่บนโลรู้ัเา ไม่แปลที่สาวสวยแสนหวานนนี้ะรู้ัเาเ่นัน
ามทอมอวหน้าแ่ำที่ผึ้นมามอ มือเล็ยุ้มลุ่มผมเาึทึ้ วามเ็บนิ ๆ ยิ่ทำให้อารม์ลุโน เาเร่วับปลายลิ้นลึยี้เสรอ่อนไหว ระแทลำนิ้วลึล้ำเร็วไว เสียหวานรารว เนื้อัวสั่นเร็
ที่สุเาพาเธอทะยานสู่วิมานิมพลีนเรือนร่าาวระ่าเร็สะบั หวีเสียหฤหรรษ์ออมา
“อ๊ายยย...”
ปรัวินทร์วาบั้นท้ายสวยลบนที่นอนะูเลียินน้ำ้าอุ่นหวานที่หยาเยิ้มออมานแห้สิ้น วัลิ้นเลียูมไไววามรู้สึอย่าหยอเย้าและปลุปั่นอารม์ในายสาว่อนเาะเลื่อนใบหน้าไปูบโนาาว้านใน ไล่เรื่อยไปหาแผ่นท้อ เ้าูมอวบ ประบปาิ้มลิ้มที่ยัเผยอส่เสียรวรา ูบรัลิ้นนุ่มูุนร้อนแร พลาแะระุมเสื้ออนเอ ถอและโยนมันล้าเีย าม้วยาเและั้นในาย
ลอเวลานั้น ามับ้อวหน้าปลั่ แววาหวานเยิ้มหยสานสบัน ่อนเธอหลุบาลมอร่าายเา แ้มับสีเ้มมาึ้น เมื่อายแร่เปล่าเปลือย เธอเมินสายาหลบไป
ปรัวินทร์ไม่ยอมให้เธอทำไ้โย่าย เาอบที่ถูเธอมอึว้ามือเล็ที่ไม่ไ้นุ่มนิ่มนัับวาบนแผอ นำพาให้ลูบไล้ผิวายสีแทน หน้าแ ๆ ึหันมามอเาอีรั้ และทำให้เธอหน้าสุ่ำ้วยารเลื่อนมือ้านั้นลไปยัลอนิ์แพ็ เอวสอบ และสัส่วนที่ผาล้า
าู่สวยหวานไหว ะึมือหนี เาประบุมไว้พารูเร้าวามำยำยาว ให้วามสาร้านบลึแนร้อนผ่าว
“อืม...รู้สึีริ ๆ”
เาลี่ยิ้มใส่าู่สวย แอ่นเอวยับันวามให่ยาวเสียสีฝ่ามือน้อย ๆ ที่แ่เธอยับมือไม่ี่รั้ แทบทำให้ผู้ายที่มีั่วโมบินสูลิ่วอย่าปรัวินทร์แสลายไ้่าย ๆ
หลัปล่อยให้มือเล็ปลุปั่นอยู่พัหนึ่ เาถึยอมปล่อยมือเธอ โน้มัวลไปูปาหวานหนั ๆ ะเอื้อมมือไปเปิลิ้นั หยิบถุยาอนามัยออมาัีและสวมรอบวามให่โ านั้นใ้มือให่อบุมวามแ็ร้าว นำไปวาทาบที่นวล่ออไม้สาว บเบียละเลียลึ
“อา...”
เสียหวาน ๆ ราแผ่ว ปรัวินทร์เสือไสไถถูเย้าหยอและทัทายไล้ลาึ้นล ะามทอับวหน้าแ่ำ มอปาที่เผยอส่เสีย วาไหวระริอันแน่น้วยอารม์ปรารถนา เาใปลายอวบให่ยี้บี้ลึเสรูมน้อย ร่าามสั่นสะท้าน บิเร่า สอมือยุ้มที่นอนแน่น าเยิ้มหวาน้อนสบา้วยวี่แววเว้าวอนอบาสิ่บาอย่า สะโพสอบึเริ่มผลััน ฝาฝัแ่นำยำำแรแทรประสานับนวลเนื้ออไม้าม
“ฮื้อ!”
ร่าระ่าเย้ายวนเร็ึ้น หลืบร่ออ่อนอุ่นับแบบีบระับ นเา้อพ่นเสียำรามลอลำอเบา ๆ
ายหนุ่มหลุบาลมอนวล่อสสวย สาวน้อยับแบมา เาันาเรียวให้ถ่าอ้ามาึ้น เพื่อยับผลััน ถึอย่านั้นวามแน่นนั็บีบรัทุทิศทา สร้าวามเสียวปลาบและระสันสวาทมาึ้นอีเท่าัว
ปรัวินทร์เหลือบมอหน้าสวย ยามนี้บิเบ้เหยเ เธอเม้มปาแน่น หาาที่ปิแน่นมีหยน้ำใสไหลึม มือยุ้มมุมหมอนมือหนึ่ อีมือยื่นมาันลอนท้ออเาไว้ เาับมือ้านั้นึ้นมาูบ โน้มัวลไปูบับมุมหาา ไล่ละลมาามนวลแ้ม มุมปา และบเบียูบและลิ้นอย่าเอาใ พลายับเอวเบา ๆ ืบเลื่อนเลื่อนลึสลับถอยห่าอยู่หลายรั้ เมื่อเสียหวานแว่วรา เาผลัันวามให่โเ้าไปใน่อทาับแบนหมสิ้นสุวามยาว
สาวน้อยเร็สะท้าน ส่เสียอู้อี้ วัมือึ้นมาิบ่าเาแทน
สัาาและประสบาร์บอปรัวินทร์ไ้ว่า เาเพิ่ทำลายวามสาวออีฝ่ายไป สุ้มเสียทุ้มึนุ่มนวลว่าปิ ยามที่ถอนูบปาหวาน พรมปาไปามนวลแ้มและลำอ
“เห็นที รอบนี้เรา้อไปัน้า ๆ แล้วล่ะสาวน้อย...”
ความคิดเห็น