คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : 3
สวย...
สาวน้อยรหน้าสวยทั้เนื้อทั้ัว ผิวพรรเนียนละเอียละมุนมือ เรือนร่าอรร้วยส่วนโ้เว้า แม้ทรวอะไม่ไ้อวบให่หาเ่ึยั่วา ยิ่ยามที่เ้าัวหอบหายใแรส่ให้มันระเพื่อมไหวเย้ายั่วหัวใหนุ่มให้ระุเ้นยามที่ปลายยอสีหวานไหวสั่น เาไล่สายาลมายัหน้าท้อแบนราบที่เี๋ยวหเร็สลับลาย เอวอ สะโพลมลึ
เรียวนิ้วแ็แรเี่ยวับอบเอวาเัวบา ร่าเล็พลันสะุ้ มือน้อย ๆ อเธอะปบ้อมือหนา ทำให้้อละสายาาพื้นที่ยั่วใ เหลือบมอวหน้าสวยละมุน
“ลัวเหรอ”
เธอสั่นและมือที่ยึมือเา็สั่นไม่แพ้ัน วาู่าม่ำเยิ้มเพราะฤทธิ์น้ำเมาไหวระริ ายวามสับสน หวาลัวระนระสันอยาในบาอย่า มูโ่รั้นแระเรื่อไม่่าผิวแ้ม เรียวปาิ้มลิ้มห่อเผยอ ลิ้นสีหวานยื่นออมาแะเลียลีบปา เหมือนปลายลิ้นนั้นลาวัหัวใแร่ให้ร้อนวาบ
“นะ...หนู...”
เาเลื่อนใบหน้าึ้นไปหา ้มลไล้ปลายลิ้นสัมผัสลีบปาละมุน เย้าหยอหลอล่อให้ปาิ้มลิ้มเปิเผยอ แล้วสอลิ้นร้อนผ่าวเ้าไปเย้าหยอลิ้นสีหวาน ูรั รูเร้า ลมหายใสาวน้อยระเส่าเสียั
มือที่ยัเี่ยวเอวาเัวเล็พลันรูมันลไปามเพรียวา ่อนฝ่ามือ้านั้นะโลมลูบเรียวาเนียนละมุนึ้นมานถึโนา บีบลึบั้นท้าย ย้ายยวลาลับมาอบุมพื้นที่เนินเนียน
สาวน้อยสะุ้ัวอีรั้ ส่เสียอู้อี้ สอมือิปลายเล็บสั้นบน้นแนและ้อมือเาแร
เาไม่รู้สึเ็บ เพราะบาส่วนนั้นำลัเ็บปวรวร้าวมาว่า
ายหนุ่มูบ้ำ ๆ ลืนินวามหอมหวานและปลุปั่นอารม์นใ้ร่าให้เลิเปิเปิ ทอสายาสบวา่ำปรือ เอื้อนเอ่ยเสียแหบพร่า
“ลัวอนนี้็สายไปแล้วล่ะ สาวน้อย...เธอเื้อเิันเอ”
ปรัวินทร์ไล่พรมปาลมาามาเรียวสวย ลำอระห เนินทรวผุผา พุ่มถันเ่ึผุผ่อเป็นยอใย ปลายยอประับ้วยเม็ทับทิมสีหวาน ทำเอาเาอแห้ผาน้อุหน้าลไป ูบไ้ไล้ลิ้นวัเลียพุ่มถันแสนสวยเพื่อับอาารหิวระหาย วามนุ่มหยุ่น ละมุนลิ้นยั่วยวนให้บะโบมปาููบไ้ไปทั่วูมเ่ึ ่อนอ้าอมยอถันสีหวานเ้าปาูุนใ้มือให่้าหนึ่อบุมบีบเล้นอี้า เี่ยวลึปลายยอัึ้วยเรียวนิ้ว ร่าระ่าสั่นสะท้าน บิเร่า ส่เสียราแผ่วหวิวเร้าอารม์
“อื้อ...”
ร่าบาแอ่นหยั สอมือยุ้มับ้นแนให่แน่น เมื่อายหนุ่มููมเนื้อสวยนมันเปียื้น็ย้ายไปูุนอี้าอย่าะละะลาม ฝ่ามือที่อบำนูนเนินอวบอิ่มสอเรียวนิ้วลเสียสีลาลีบอ น้ำ้าลาหาว็เอ่อ่านึมออมาเปียลำนิ้ว
เาผละห่าาพุ่มอหวานลิ้น ไล่เรื่อยลาปาลมาลาหว่าอาว หน้าท้อแบนราบที่เร็สลับลาย ูบและูเม้มผิวอ่อนแร ๆ เ้าอายามสะุ้ ลมหายใสะุห้ว เาวาลิ้นเลียับสร้าวามหวิวหวาม ่อนไล้ปาล่ำสู่พื้นที่อ่อนไหว
เรียวาาวทำท่าะหุบเ้าหาัน้วยวามเินอาย เาใ้ไหล่ันเอาไว้ ทอามออไม้่อาม
“สวยมา...”
ามละเลียุหลาบอามอวบอิ่มอมมพูอย่าื่นมและระสันใร่ ลีบเสรอวบแย้มบานเมื่อถูนิ้วแทรเสียเบียถู เสรูมน้อยเ่นั้อมมพูถูโลมอาบ้วยหยาน้ำ้ามันวาว วามามปราศาสิ่ปิบัระุ้นอารม์และวามรุ่มร้อนในายแร่ให้ลุโนมาว่าเิม
่อนสมอะทันใ้วามิ หน้ามุบล ทาบปาประบลำลิ้นูบอนไ้ไล้เลียไปทั่ว่ออไม้แสนสวย รสหวานเย้ายวนที่ไ้รับทำให้อารม์ยิ่พวยพุ่ ละเลปาลิ้นเยิมวามามนั้นอย่าแนบเน้น ูื่ม ทำสิ่ที่ไม่เยิะทำับใรมา่อน แม้ว่าลออายุสามสิบเ้าปีพานพบหิสาวสวยมามามาย็าม
“...ุ ุวิน...ี้...”
ฝาอีบุ๊้วยนะร้าาา
“...ุ ุวิน...ี้...”
อีบุุ๊วิน้าาา
ความคิดเห็น