คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : เราเลิกกันเถอะ!
EP10 เราเลิันเถอะ!
หลัาวันที่ทั้สอไปผู้ายแที่อารามวั เรียวะ็ไม่ไ้ไปหาอานาอี เธอไ้แ่เฝ้ารอเา แ่เาาาริ่อไปสามวันแล้ว หรือเาะยุ่อยู่รึเปล่า
“ยายะ ถ้าเรียวะมาเมื่อไหร่ ยาย่วยโทรหาหนู้วยนะะ ิ่อไม่ไ้หลายวันแล้ว ไม่รู้ว่าเิอะไรึ้นับเรียวะรึเปล่า หนูไปทำาน่อนนะะ”
“้า หลานไม่้อเป็นัวลมาหรอ เี๋ยวเา็ิ่อมาเอ”
“หนู็หวัว่าะเป็นอย่านั้น่ะ ยาย หนูไปละ่ะ”
อานาไ้แ่มอไปรอบๆัว ไ้แ่ิว่า ทำไมเรียวะถึไ้เปลี่ยนไปนะ? ปิเาะโทรหาเธอเสมอ ถ้ามีธุระ็ะบอล่วหน้า แ่ว่าหลายวันมานีี้เาแปลไปาเิมมา
‘หรือว่าิว่าเป็นแฟนันแล้ว ะทำอะไร็ไ้ั้นเหรอ นายะเล่นับวามรู้สึันมาไปแล้วนะ’ เธอิิ
วันนี้อานาแทบะไม่มีสมาธิในารทำานเลย ารที่เธอเปิใให้ับใรสันแล้ว ทำไมเาไม่รัษาวามรัอเธอบ้า หรือว่าผู้ายทุน็เป็นแบบนี้เหมือนันหมนะ พอิว่าเป็นเ้าอแล้ว็ไม่ไ้ใส่ใเหมือนเิมอี เธอิว่าหลัเลิาน เธอะไปที่บ้านอเรียวะ เพื่อูว่าเาิธุระอะไรันแน่ แม้แ่โทรศัพท์ ็ปิเรื่อิ่อไม่ไ้ เธอแ่สสัยว่าทำไมไม่โทรหา หรือมาหาเธอเหมือนอนที่เาพยายามีบเธอ
เมื่ออานาเลิาน เธอโบรถไปที่บ้านอเรียวะ เมื่อไปถึ็เห็นพ่อับแม่อเรียวะอยู่ที่บ้าน
“สวัสี่ะ ุอา ุน้า เรียวะอยู่บ้านมั้ยะ หนูิ่อเาไม่ไ้มาสัพัแล้ว่ะ”
“เรียวะไม่ไ้ไปหาหนูอานาเหรอลู สอสามวันมานี้เาออาบ้านแ่เ้า ลับบ้าน็ึๆื่นๆ น้าิว่าเรียวะไปหาหนู ็เลยไม่ไ้ถามว่าไปทำอะไร”
“แล้วเย็นนี้เาะลับมาี่โมะ”
“น้า็ไม่รู้เลย ั้นเี๋ยวถ้าไ้เอ น้าะบอเรียวะให้นะ๊ะ ว่าหนูมาหา”
“่ะ รบวนุน้าแล้วนะะ”
“หนูอานาะไม่อยู่รอเรียวะรึ มาอยู่ที่บ้านน้าไ้เลยนะ”
“เอ่อ ไม่รบวน่ะ ุน้า หนูอเบอร์ุน้าไว้แล้วัน่ะ ถ้าเรียวะลับมา่วยโทรหาหนู้วยนะะ” อานาแลเบอร์ับแม่อเรียวะเสร็ เธอ็เรียรถลับบ้าน เพราะว่าเธอมีาน้าและนี่็ใล้่ำแล้ว
เมื่อนั่แท็ี่ผ่านอารามวั เธอ็เห็นเรียวะเินออมาาวัพอี
“พี่ะ อรนี้่ะ สแน่าย่ารถแล้วนะะ”
“ฝนใล้แล้วนะุ ะให้ผมอรนี้ริเหรอ” ลุแท็ี่ถาม
“ไม่เป็นไร่ะ หนูะลรนี้่ะ” เธอบอนับพร้อมับหอบระเป๋าสัมภาระอเธอ
“ั้น็อบุมานะ” ลุแท็ี่อให้เธอลารถ
อานารีบวิ่ามเรียวะ เธออยารู้ว่าเาหลบหน้าไม่ิ่อเธอหลายวันเพราะอะไร ทั้ๆที่เพิ่อเธอเป็นแฟนไม่ี่วัน่อนเอ มันมี้วยเหรอ นที่เพิ่เป็นแฟนันแล้วไม่ิ่อันเลย เาเห็นเธอเป็นัวอะไรันแน่
“เรียวะะะะะะะะะะะ นายรอัน่อนนนนนนนนนนนนน!!!!!!!!!!!!!!!” อานาะโนพร้อมับวิ่ไปหาเรียวะให้ทัน
ทำไมเาถึมีท่าทาไม่สนใเธอนะ นี่เธอแหปาะโนเรียเานนแถวนี้มอมาันหมแล้ว ทำไมเาถึไม่ไ้ยินเธอ หรือว่าทำเหมือนไม่ไ้ยินเธอันแน่ เธอรีบว้ามืออเาไว้เมื่อวิ่มาถึัวเา
“เรียวะ นายเป็นอะไรรึเปล่า ทำไมันิ่อนายไม่ไ้เลยหลัาที่เราผู้ายแวันนั้น นายทำานยุ่ใ่มั้ย นายบอันสันิ ิ่อัน บอันสันิ็ไ้้ นายหายไปแบบนี้ หมายวามว่าอะไร” เธอ้อาอเาเพื่อเ้นวามในใอเา
“………………………..” เาเียบและสายาเย็นามอเธอ มัน่าเป็นสายาที่รีหัวใอเธอนั
“นายมอันแบบนี้หมายวามว่าไ…………………………นายมีอะไร็บอันสิ นายเียบทำไม ันทำอะไรผิรึเปล่า นายบอันมาไ้นะ อร้อล่ะ ันาหวัับนายมานะ ันไม่อยารู้สึเหมือนถูทิ้อีรั้นะเรียวะ…………” เธอไ้แ่พยายามอให้เาพูับเธอบ้า
รึมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม เสียฝนฟ้าะนอ เมสีำที่่อัวั้เ้าเป็น้อนให่่เริ่มปล่อยฝนลมา
อานามอไปบริเวรอบๆ ผู้นเริ่มหาที่หลบฝนันหม เหลือแ่เธอับเรียวะที่ยัยืนอยู่ใ้้นไม้หน้าอารามวั แ่ผู้ายที่ไ้ื่อว่าเป็นแฟนอเธอ ็ยัเียบใส่เธอ
“ทำไมนายไม่พูับันล่ะ” เธอมอเา แล้วมืออเธอ็พบว่า ที่มืออเรียวะมี้ายแที่เหมือนเาเพิ่ไปัมา เธอึรีบแะมืออเาและเอา้ายแออมาู
“นาย…………เพิ่ไปั้ายแมาเหรอ หมายวามว่าอะไร …………………….” เธอมอเา าอเธอเริ่มแ แ่็พยายามห้ามน้ำาไม่ให้ไหลออมา เธอเินเถอยหลัออาเามา้าวหนึ่
“เราเพิ่ะไปผูไว้เมื่อไม่ี่วัน่อนเอไม่ใ่เหรอเรียวะ นายเป็นนอันเป็นแฟนเอนะ นาย็รู้ว่าว่าันะเปิใให้มันยาแ่ไหน…….. นาย ……….้อารอะไร นายทำแบบนี้ับัน นาย้อารอะไร หรือว่าาาาา ันนนนนนน ไป…..ทำ อะ ไร ให้นาย…..ไม่พอใ…..ะ….ะ….ั้น……….เหรออออ” เธอเริ่มะุะัทำัวไม่ถู อให้อย่าเป็นเหมือนที่เธอิไว้เลย ถึแม้เธอะไม่เยมีแฟน็เถอะ ลัษะแบบนี้ เา้อิที่ะเลิับเธอแน่ๆ
“เรา………..เลิันเถอะ” ำแรที่ออมาาปาอเรียวะ และูเหมือนเาะิมาีแล้ว
“………………………….” อานาแทบพูไม่ออ ที่เาีบเธอแทบาย ลทุนทุอย่า ็เพื่อให้เธอายใั้นเหรอ ที่ผ่านมาเาหมายวามว่าอะไร? เธอแทบล้มทั้ยืน ฝนที่ลมา็เริ่มแรึ้น นเธอและเาเปียไปหม
“นาย…….เพิ่อันเป็นแฟนเมื่อสามวัน่อนเอนะ……….มาวันนี้……..็มาบอเลิ……..ันทำอะไรผิรไหนเหรอ………..อึ ะ……..ัน……..ำลัั้ใที่ะรันาย………….ันรู้ว่าัวเอเริ่มหลรันาย……….นายะไม่อธิบายเหุผล……..ให้ัน……ฟั สัหน่อยเหรอ ว่าทำไมนายถึทำแบบนี้” เธอพยายามรวบรวมวามล้าเพื่อถามเาอีนิ
“ผมอโทษ ผมไม่ไ้รัุแล้ว……………เราาันรนี้เถอะอานา หวัว่าุะใ้ีวิให้ีนะ อให้เอนที่ีว่าผม และรัุ ริใับุมาๆ อย่าหลอุเหมือนผม” เาบอับเธอ้วยน้ำเสียนิ่ เหมือนไม่มีอะไรเิึ้น
“อืม ถ้านาย้อารแบบนี้ ัน็โอเ…..นายไม่ไ้รัันริๆนี่เนาะ ฮ่าๆๆๆ อืม ั้น็ บ๊ายบายนะ โีนะ เรียวะ” อานายิ้มให้ับเรียวะ เธอยิ้มทัั้น้ำา และเินปลีัวาเาออมา โยที่ไม่ไ้หันลับไปมอเาอี
อานาเินมาถึ้นไม้ที่ผู้ายแ เธอมอไปรที่เรียวะับเธอผูู่ัน อนนี้มันเหลือแ่เส้นอเธอที่ปลิวโยามลมและฝนอย่าโเี่ยว
“ฮ่าๆๆๆๆ หึ อึ! ฮือๆๆ สามวัน่อนบอรั สามวันให้หลับอเลิ นี่นายเป็นใร ิว่าันเป็นนไม่มีหัวใเหรอออออออออ ทำไม้อมาล้อเล่นับวามรู้สึอัน้วยยยยยยยยยยย ผู้ายแอะไร ไม่เห็นศัิ์สิทธิ์เลยสันิ เทพเ้าอะไร เป็นแ่ำนานที่โห็เท่านั้น ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ………”
ืป! อานาเอาัเอร์ในระเป๋าอเธอั้ายแอเธอออา้นไม้แห่วามรั และโยนมันทิ้ในถัยะ เธอยืนหลับาาฝน นิ่อยู่สัพั
“นเรา่ารู้หน้า ไม่รู้ใ สสัยมันเป็นเวรรรมที่ันไ้ทำไว้ โนพ่อแม่ทิ้แล้ว ยัมาโนผู้ายทิ้อี” เธอไ้แ่เินาฝนออาอาราม ทั้หนาว ทั้เ็บ เหมือนเม็ฝนะั้ใทิ่มแทเธอให้เ็บปวเหลือเิน
“อานาาาาาาาาา ทำไมหลานาฝนมาแบบนี้ล่ะ ะป่วยไ้เอานะ” ยายุนรับเอาผ้ามาลุมอานา
“ยายะ เราเลิันแล้ว่ะ” เธอบอับยาย พร้อมอยาย และร้อไห้
“เิอะไรึ้นับหลานอยาย พ่อหนุ่มเรียวะเาไม่น่าะเป็นนแบบนั้นนะอานา”
“พ่อหนุ่มอยาย เาเย่วยหนูริๆเหรอะ หรือว่าเาหลอยายเพื่อแล้หลอีบหนู”
“่าเถอะๆ ยัมียาย ที่รัอานา และไม่มีวันทิ้หลานไปไหน ยายะอยู่ับหลานนานๆไปเลยีมั้ย” ยายุนลูบหัวออานาอย่ารัและเอ็นูหลานนนี้ที่สุ
“หนูรัยาย่ะ านี้ไป หนูะั้ใทำาน เลี้ยยายเอ หนูะไม่แ่านแล้ว ถ้ามีผู้ายมาีบอี หนูะไม่มีวันหลลผู้ายพวนั้นอีแล้ว่ะยาย หนูอยาพัผ่อนสัหน่อย หนูึ้นห้อ่อนนะะ” เธอเินอย่าอ่อนแร
“ทาน้าว่อนสิอานา ยายทำับ้าวรอหลานเยอะแยะเลย ูสิ ับ้าวที่หลานอบทั้นั้นเลย ้อิน้าวให้อิ่ม ะไ้มีแรใ้ีวิ่อไปนะ”
“่ะ ยาย” อานานั่ลบนโ๊ะ ับ้าวที่เธออบทั้นั้น ถึแม้ะรู้สึแน่น-อนินอะไรไม่ล แ่ว่าถ้าไ้ื่อว่าเป็นฝีมืออยายแล้ว เธอ็อที่ะินไม่ไ้เลย
ยายุนมอหลานที่ิน้าว แ่ว่าเธอั๊นิน้าวแล้วร้อไห้ไป้วยนี่สิ
“อย่าร้อไห้เลยนะ อานา ยัมียายอยู่้าๆนี่ไ เอาสัวมั้ย ยายอเหล้าไว้ไหหนึ่ สูรอยาย แรมา รับรอหลานื่มแล้ว หายเศร้าเป็นปลิทิ้ไปเลยนะ” ยายุนเินไปเอาเหล้าที่หมัไว้
อานาทั้เศร้า ทั้ำ เธอไม่เยรู้มา่อนว่ายายะอเหล้าเป็น้วย หลายปีมานี้ เพราะเธอไม่่อยมีเรื่อเศร้า
แบบนี้รึเปล่า ็เลยไม่เยไ้ื่มเหล้าหมัอยาย
“นี่ไมาแล้ววว เ็มที่เลยหลานรั ยายะูแลเอ” ยายุนรินเหล้าใส่แ้วให้อานา
อึๆๆๆๆๆๆๆๆ
“โหหหหหหหหหหหหหหห ยายยยยยยยย เหล้ายายมันสุยอ ยายไม่เยเอามาให้ินเลย รสาิ ือยอเยี่ยมมมมมมมมม” อานาื่มหมแ้ว มัน่าม ่า แสบ หวาน ิ๊ั้านที่สุ พอลายเศร้าให้เธอไ้บ้า
วามรู้สึที่ำลัเริ่มเปิใรัใรสันแล้วโนเท มันเ็บแบบนี้เอเหรอ? เพิ่อเป็นแฟนแล้วบอเลิื้อๆแบบนี้ นายิว่ามันลเหรอเรียวะ อให้เวรรรมมันลโทษนาย็แล้วัน! ันะรอูีวิอนายว่าะะรุ่สัแ่ไหน เมียอนาย มัน็ะห่วยเหมือนนายนั่นแหละ อให้นายโร้ายไปลอีวิเล้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย ทำไมนาย้อโผล่มาในีวิอัน้วย ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ันะหานที่ีว่านายเป็นร้อยเท่าพันเท่า เอาแบบให้นายเทียบไม่ิแม้แ่ปลายเล็บเลย อยูเถอะ!!!!!!!!!!! อิาเรียวะั่วเอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย
เธอไ้แ่่าและสาบแ่เาในสมออเธออย่าเียบๆ ไ้แ่เ็บวามอัอั้นันใไว้ และระบายออมาเป็นน้ำาแทน ทั้ๆที่เธอพยายามเ้มแ็แล้ว แ่็อไม่ไ้ที่อยาะร้อออมา เหมือนเป็นทาเียวที่เธอะระบายมันออมาไ้ีที่สุ ไม่รู้ะเล่าให้ใรฟั ไม่มีใรปลอบใเธออยู่แล้วนอายายอเธอ
้วยวามเมาและหลายๆอย่ารวมัน ทำให้เธอผลอยหลับาโ๊ะิน้าวไปทั้ๆแบบนั้น ยายุนเห็นหลานรัเสียใแบบนี้เป็นรั้แร นาเ้าใีว่าารรัใรสันแล้วผิหวั มัน็ะเ็บปวนแทบบ้าไ้เลย ยายไ้แ่ปูที่นอนั้นล่าและพยุหลานรัไปนอน ัารเ็ัวและห่มผ้าให้ ยายุนไ้แู่บหน้าผาอหลานเบาๆเป็นารปลอบใ แ่หลานสาวนั้นไม่รู้ัวหรอ หมสิและไปเ้าเฝ้าพระอินทร์เรียบร้อย
ความคิดเห็น