5 <3 ..........intro

ลำดับตอนที่ #7 : 5

เป็นอันว่าไม่ใช่ยองเบที่ออกจากบ้านมาคนเดียวแต่ยังมีจียงที่ติดสอยห้อยตามออกจากบ้านตัวเองมาอีกคนหลังจากตกลงกันว่ายองเบจะมาอยู่ที่บ้านกับแดซองที่อยู่คนเดียวกองกระเป๋าเสื้อผ้าและสัมภาระมากมายวางระเกะระกะเต็มหน้าบ้านโดยจียงยังขนลงจากรถอย่างต่อเนื่อง แดซองลอบมองเพื่อนที่ขนมาอย่างกับบ้านเค้าไม่มีอะไรเลย  
"นี่มันย้ายบ้านถาวรรึเปล่าวะ" ได้แต่บ่นกับตัวเองเบาๆก่อนจะไปสะดุดกับกรอบรูปที่มียองเบกับแม่กอดกันยิ้มให้กล้องอยู่
"ไอแดอย่ามัวแต่ช้าดิวะ เห็นมั้ยของเกะกะเนี่ย"
"ก็ของมึงทั้งนั้นยังมาบ่น"จียงถลึงตาใส่ก่อนจะหันไปหยิบของลงมาอีกแดซองอนหายใจก่อนจะตรงไปที่ห้องรับแขกก็เห็นยองเบนอนหลับอยู่ สงสัยคงจะเพลีย หยิบขาข้างนึงของเพื่อนขึ้นวางให้นอนสบายๆก่อนจะค่อยสอดกรอบรูปเข้าไปในช่วงแขนที่เพื่อนกอดอกอยู่
"ทำให้มันฝันดีด้วยนะครับ"กระซิบกับกรอบรูปพร้อมยิมน้อยๆแล้วเดินออกไปช่วยจียงที่เอะอะโวยวายอยู่หน้าบ้าน 
"ไปไหนมาวะ อู้ตลอดเลยนี่กูหลังจะหักแล้วนะเว้ยยย หนักชิบ"
"ใครใช้ให้ขนมาเยอะแยะขนาดนี้ล่ะวะ ทำอย่างกับไม่ค้างนอกบ้าน"
"แหม ก็คราวนี้ท่าจะยาว นี่ป๊าอนุญาติแบบแทบจะไม่คิดเลยนะเว้ย"
"ก็เค้ารำคาญมึงไง"
"ไอ้แด!!!"
"ขนของไปอย่าพูดมาก"ไม่ว่าเปล่ายังโยนกระเป๋าใบโตที่อยู่ในมือให้อีกต่างหากจียงที่รับแรงปะทะเต็มๆก็เซแท่ดๆเกือบจะล้มหงายท้อง
"กินข้าวมั่งสิวะ ไอแห้ง"
"หนอย ไอตี่จะมากไปแล้วนะเว้ยยยย มึงมาให้กูเตะเลย"
"เงียบๆซิวะเกรงใจคนอื่นเค้า"แดซองบอกก่อนจะหันหนีคนที่โวยวายแล้วถือกระเป๋าเข้าบ้านไปจียงที่ทำอะไรไม่ได้ก็กระทืบเท้าขัดใจแล้วแบกกระเป๋าตามไป
..........................
"เสียงดังอะไรหน่ะลูก"
"บ้านแดซองหน่ะครับ"
"อ๋อ สงสัยเพื่อนๆน้องคงมามั้งจ้ะ แม่ก็นึกว่ามีอะไรซะอีก"
"แดซองดูเปลี่ยนไปเยอเลยนะครับ"ท็อปบอกแม่แล้วหันหน้ากลับมาจากบานหน้าต่างมาสนใจที่ทีวีเหมือนเดิม
"ก็โตขึ้นเยอะเลยล่ะ ขนาดแม่อยู่ใกล้ๆเจอทุกวันยังแปลกใจ"
"ผมก็รู้สึกไม่ค่อยชินกับเค้าในเวอร์ชันนี้เท่าไหร่หรอกครับ"
"น้องหน่ะโตเป็นหนุ่มแล้วน้าาา"
"คงงั้นมั้งครับ"ตอบพร้อมส่งยิ้มบางๆไปให้แม่ที่ยืนมองบ้านตรงข้ามอย่างสนใจ
"ถึงน้องจะดูเกเรไปบ้างแต่แม่มั่นใจว่าแดซองก็ยังเป็นเด็กดี เป็นน้องน้อยของเราอยู่น้าาา"
"ไปเรียกอย่างนั้นระวังเค้าโกรธนะครับ"
"แม่ก็เรียกทุกวันไม่เห็นน้องจะว่าอะไร"
"หรอครับ"
"ว่าแต่น้องปลี่ยนไปขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กันน้าาา"คุณแม่ที่ดูจะอารมณ์ดีลากเสียงยาวก่อนจะกลับเข้าครัวไปทำขนมต่อท็อปหันกลับไปสนใจบ้านตรงข้ามผ่านบานหน้าต่างอีกครั้ง
"นั่นสิ น้องน้อยของพี่เปลี่ยนไปตั้งแต่เมื่อไหร่"
...........................
ด้วยความที่แดซองไม่ต้องทำอาหารกินเองทำให้ในตู้เย็นไม่มีของสดมีเพียงน้ำ เครื่องดื่ม ขนมและ นมที่พอจะประทังชีวิตยามหิวเท่านั้นจียงรื้อครัวอยู่สักพักก็เจอรามยอนอยู่ 5 ซอง
"เออ ก็ยังดีล่ะวะ"พูดกับซองรามยอนแล้วส่งค้อนให้กำแพงราวกับว่าเจ้าของบ้านยืนอยู่ตรงหน้า ยองเบที่ไปเอาของในรถเดินเข้าบ้านมาก็เจอแดซองกำลังกวาดของบนโต๊ะกระจกหน้าโซฟาใส่ถังขยะอยู่ด้วยใบหน้าเซ็ง
"อ้าว มาแล้วอ่อ นั่งรอแปป ไอจีมันกำลังทำกับข้าวอยู่"
"พูดดูดีไปมั้ย แหม่ ทำกับข้าวแต่ทั้งบานมึงมีแค่รามยอน"
"ก็กูอยู่คนเดียวแถมกับข้าวก็ไม่ต้องทำกินเองจะเอาอะไรเยอะแยะวะ"
"คอยดูๆ จียงผู้ยิ่งใหญ่จะเปลี่ยนแปลงบ้านมึงเอง"
"เพ้อเจ้อแล้วมึงหน่ะ รีบๆไปทำมาเลยไป"แดซองบอกแล้วเอาหนังสือพิมพ์ที่หยิบติดมือมาได้พอดีโยนใส่เพื่อนที่ทำหน้าตาน่าหมั่นไส้อยู่
"โอ๊ยย ไอตี่ มึงรังแกกูอีกแล้วนะ"
"ประสาท"แดซองด่าตามหลังจียงที่โวยวายไม่เลิกราก่อนจะหนไปเจอยองเบที่ยืนพิงขอบประตูบ้านนิ่งก็ดินเข้าไปหา
"คิดไรอยู่วะ"ถามทั้งๆที่รู้ ยองเบหันมามองเพื่อนที่ยืนแอ๊กอยู่ข้างๆก็คิ้วกระตุกอาการคันปากเหมือนจะกำเริบ
"แล้วมึงมายืนแอ๊กอะไรตรงนี้"
"ก็กูเห็นมึงยืนทำเอ็มวีเป็นพระเอกอกหักอยู่ กูก็กลัวมึงจะอายถ้ามีใครผ่านไปผ่านมาเลยมายนเป็นเพื่อน"
"เพี้ยนแล้วมึงหน่ะ"
"โอ๊ะ หมาออกมาจากปากมึงแล้วแฮะ"
"ไปไกลๆตีนกูเลยไป"
"นี่บ้านกูจะยืนตรงนี้มีไรป้ะครับ"ยองเบมองหน้าแดซองที่วอนเท้าอยู่ตรงหน้าก็หลุดยิ้มออกมาทำเอาแดซองงงกับอาการของเพื่อน
"เอ้า ทำหน้าเอ๋ออีกไอจีทำรามยอนเสร็จแล้ว"ไม่พูดเปล่ายังล็อกคอแดซองเดินกลับเข้าไปข้างในด้วยกัน
"ไอแดไปเอาน้ำมาหน่อยดิ"จียงสะกิดแดซองที่นั่งกินรามยอนยิกๆๆๆก่อนจะหันไปสนใจหม้อต้มต่อ ด้วยความที่ขี้เกียจล้างเลยกินในหม้อกันแทน
"ก็ไปเอาสิวะ ไม่เห็นหรอกูกินอยู่"แดซองบอกปัดก่อนจะเอาเท้าเขี่ยวเท้าจียงที่ยังสะกิดไม่เลิก
"มึงอ่ะ ไปเอาให้หน่อย"
"กูรำคาญมึงแล้วนะ"แดซองบอกก่อนจะก้มลงไปกินใหม่สุดท้ายคนอยากจะกินน้ำก็ต้องลุกไปเอาเอง
"มึงอ่ะจำไว้เลย ชิชะไม่เคยจะสนใจกูหรอก"เสียงบ่นงุ้งงิ้งที่ดังลอดออกมาจากครัวทำให้แดซองกับยองเบอมยิ้ม อย่าว่าแต่มันแกล้งพวกเค้าแล้วสนุกเลยการที่ได้แกล้งจียงให้หน้าบึ้งก็เป็นความสุขของเค้ากับยองเบเหมือนกัน

TBC

ต้องขอโทษผู้อ่านทุกคนด้วยนะคะที่ตอนแรกอาจจะดูอั้นๆเรื่องการใช้สรรพนามเรียกกันเพราะกลัวโดนแบน แต่ตอนนี้คิดว่าคงไม่เป็นไร เลยอาจจะมีหยาบคายบ้างอย่าถือสาเลยนะคะ และขออภัยสำหรับคนที่ไม่ชอบด้วยค่ะ 

ฮักนะชุ้บๆ