คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : 5
“หืม”ทั้งแดซองและยองเบที่กำลังนั่งปั่นการบ้านอยู่เงยหน้าขึ้นมาหาจียงที่อยู่ดีๆก็ลั้นลาโบกบัตรอะไรสักอย่างตรงหน้า
“ทายสิ”จียงพูดแล้วทำตาเป็นประกายอีกสองคนมองหน้ากันเล็กน้อยก่อนจะก้มมาทำการบ้านต่อ
“นี่พวกแกเมินกันได้ยังไงหา!!! นี่มันเลิกเรียนแล้วนะเว้ย”
“ก็ขี้เกียจกลับไปทำที่บ้าน”แดซองและยองเบตอบขึ้นมาพร้อมกัน
“ขยันเหลือเกิน”ประชดเล็กๆก่อนจะกลอกตามองเพดาน
“สรุปแล้วมันคือ”แดซองภามทั้งๆที่ยังไม่เงยหน้าขึ้นมา
“เอ บอกดีมั้ยน้าาาา”
“จะกวนส้นก็ไปตรงนู้น”ยองเบบอกก่อนจะก้มหน้าแล้วลดมือที่ชี้ไปทางประตูกลับมาทำการบ้านอีกครั้ง
“ปาร์ตี้โฟม”
กึก
แค่คำแรกก็เอาคนที่ขยันทั้งสองคนถึงกับเขียนงานสะดุดแต่ก็ยังทำวางฟอร์มแกล้งไม่สนใจแล้วเขียนงานต่อทั้งที่หูผึ่งรอฟังและอยากเงยหน้ามาใจแทบขาดจียงที่เห็นดังนั้นก็ยิ้มกริ่ม มาลองดูกันว่าจะอึดได้สักเท่าไหร่
“คอกเทลไม่อั้น บรั่นดีจากอังกฤษ ไวน์จากปารีส เอ แล้วอะไรอีกนะ” ยองเบหันมองแดซองที่เอาเท้ามาสะกิดเค้าใต้โต๊ะยิกๆสบตากับนิดนึงก่อนจะติดสปีดเขียนงานอย่างไว ทำไมไอเมื่อกี้ที่คิดว่าเหลือนิดเดียวพอมาเทียบกับตอนนี้แล้วคิดว่ามันช่างมากเหลือเกินทั้งๆที่เหลือไม่ถึงครึ่งหน้าแท้ๆ
“ปาร์ตี้ที่พี่เซเว่นจัดนี่มันเป็นยังไงนะ”
อึก
เสียงกลืนน้ำลายของเพื่อนรักทั้งสองทำเอาจียงแสยะยิ้มใกล้จะตบะแตกแล้วสินะใครๆก็รู้ว่าถ้าเฮียแกจัดต้องหญิงเพียบ อิอิแกล้งแกสองคนนี่ฉันชอบ
“อืมมม ปาร์ตี้โต้รุ่งพรุ่งนี้ก็วันหยุดซะด้วยไปคนเดียวเหงาแย่”
“ใครจะปล่อยให้แกไปคนเดียว”แดซองที่เก็บกวาดทุกอย่างลงกระเป๋าอย่างเร่งรีบนั้นพูดสวนขึ้นมา
“ยังไงพวกฉันก็ไปเป็นเพื่อนแกอยู่แล้ว”ยองเบที่ไม่รู้สะพายกระเป๋าไปยืนรอที่หน้าห้องตอนไหน พูดสบทบแดซองที่พยักหน้าหงึกหงัก
“แต่ว่านะ”
“แต่อะไร”จียงอมยิ้มน้อยๆที่อีกสองคนพูดพร้อมกันอีกแล้ว”
“ก็พวกแกบอกว่าจะทำงานนี่นา”
“เสร็จแล้ว!!!”การประสานเสียงกันอีกครั้งของเพื่อนทำเอาจียงแทบจะหัวเราะ
“แหม ได้ยินว่ามีสาวๆหน่อยไม่ได้เลยนะ”จียงกระแซะแดซองที่ยืนอยู่ใกล้ๆก่อนที่อีกสองคนจะยักไหล่ ก็ธรรมดาเรื่องของผู้ชาย
“ไปด้วยน้าาาาา”
“เออ สามทุ่มงานเริ่มจะให้ไปรับสักกี่โมง เอารถฉันไปคันเดียวก็พอ”จียงถามเพื่อจะได้กะเวลา
“อืมมม งานพี่แกสามทุ่มนี่แค่ตัวเลขมากกว่า กว่าเฮียจะเสด็จก็สี่ทุ่มนุ้นเราค่อยเข้าไปสักสามทุ่มครึ่งก็ได้”ยองเบพูดอย่างเชี่ยวชาญในการกะเวลา
“เห็นว่างานใหญ่ต้อนรับเพื่อนเค้าล่ะมั้ง”
“ไม่เคยเห็นเล็กสักที”แดซองพูดแล้วส่ายหัวเบาๆก่อนจะยกกระเป๋าพาดขึ้นบ่า
“งั้นรีบกลับไปเตรียมตัวเหอะว่ะ ไม่เช้าเราไม่เลิก”ทั้งสามแท็กมือกัน
“เดี๋ยวฉันไปส่งซึงรีที่บ้านก่อนละกัน”แดซองบอกเมื่อทั้งสามเดินลงมาถึงข้างล่างก็เจอห้องของซึงรีเรียนพละอยู่กับซึงฮยอน
“เหม็นหน้าครูพละใหม่ชิบ”จียงพูดก่อนจะมองวึงรีที่เล่นวอลเล่บอลกับเพื่อนอย่างสนุกสนาน
“เออ ลืมบอก”
“อะไรวะ”ทั้งยองเบและจียงถามแดซองที่อยู่ๆก็พูดขึ้นมา
“เฮ้ยๆอย่าบอกนะนัดวึงรีไว้แล้วจะเบี้ยวนัดชัดคืนนี้”
“ไม่ใช่เว้ย นัดเนิดอะไรล่ะ แค่จะบอกว่าครูพละนั่นอ่ะคือไอพี่ลิง”
“ฮะ!!!”
“เดี๋ยวๆๆไอพี่ลิง จริงหรอวะ”
“พี่แกเปลี่ยนไปเยอะเลยนะนั่น แต่นิสัยไม่เปลี่ยนเลย”
ทั้งจียงและยองเบพากันพูดถึงพี่ลิงอย่างออกรสออกชาติ
“แต่เค้าทักทายแกแรงไปหน่อยรึเปล่าวะ”
“ช่างเถอะฉันไม่ได้สนใจ ก็แค่บอกเอาไว้”
“เออๆๆ”
“วันนี้เอารถมาใช่ป้ะ”ยองเบถามแดซองที่ยืนพิงเสา นี่มันคิดว่าถ่ายนิตยสารอยู่หรอวะ
“แยกกันตรงนี้ก็ได้อีกสิบนาทีคงเลิก”แดซองพยักหน้ายิ้มก่อนจะบอก
“อย่าขับไปเสยข้างทางอีกล่ะ”
“เออ อะไหล่ต้องรอนานเป็นเดือน”แดซองตอบรับก่อนจะโบกมือให้เพื่อนที่กำลังจะเดินจากไป แดซองมองไปรอบๆก่อนจะสบตาเข้ากับซึงฮยอนที่มองมาก่อนแล้วเป็นแดซองที่เบนหน้าหนีไปสบตาซึงรีที่โบกมือให้หยอยๆก็ยิ้มบางๆ
“รอนานมั้งฮะฮยอง”แดซองส่ายหน้าเบาๆก่อนจะเอากระเป๋าซึงรีมาถือแล้วพาเดินไปที่รถ
“ฮยองวันนี้สนุกมากเลยรู้สึกเล่นแล้วผอมลง”
“หืม รู้สึกขนาดนั้น”
“ช่ายยย แต่ตัวเหม็นนิดหน่อย”
“ไม่หน่อยละมั้ง”
“ฮยองอ่ะ”
“อารายยย”แดซองถามยานคางแล้วผลักหัวซึงรีเล่น
....................
“แหม มันตามประกบไม่ห่างเลยนะนั่น”
“หึ มันต้องพลาดบ้างล่ะ”ยุนโฮบอกแล้วมองตามแดซองกับซึงรีไป
“ยังไงนายก็ระวังไว้หน่อยนะ”จุนซูเตือนยุนโฮที่แสยะยิ้มอยู่ข้างๆ
“นายห่วงตัวเองก่อนเถอะจุนซู”แจจุงพูดเพราะจุนซูเองก็เหลือใบทัณบนเพียงใบเดียวทั้งๆที่ไม่ได้ทำผิดแต่ช่วยยอมรับผิดแทนยุนโฮมาหลายครั้งหลายคราแล้ว ในขณะที่ยุนโฮเพิ่งจะโดนไปเพียงครั้งเดียว
“อืม รู้แล้วหน่า”ยุนโฮมองหน้าจุนซูจากด้านข้างที่กำลังยิ้มแย้มให้แจจุงกับยูชอน ฉันจะดูแลนายเองจุนซู แต่ในระหว่างนี้เค้าก็พอเบาใจไปได้บ้างเพราะแดซองคงไม่มาหาเรื่องเค้าก่อนแน่นอนและอีกย่างยังไม่มีใครรู้เรื่องจุนซู
“แกไม่รอดแน่แดซอง”
........................
“ขอบคุณที่มาส่งนะฮะ”
“ครับผม”
“วันนี้ดูฮยองอารมณ์ดีแปลกๆนะฮะ”
“อารมณ์ดีแล้วทำไมถึงแปลก”แดซองถามงงๆ
“ดูลั้นลาผิดปกติ เพื่อนชวนไปปาร์ตี้แหง”
“รู้ดี”แดซองว่าก่อนจะเคาะหัวซึงรีสองสามที
“ให้ไปก็ได้”
“พี่ต้องขอเราก่อนตั้งแต่เมื่อไหร่”แดซองพูดทีเล่นทีจริงเลยได้ปากแบะๆของซึงรีพร้อมตาเขียวปั้ดส่งมาให้
“ยังไงก็ระวังตัวด้วยนะฮะ”แดซองพยักหน้า
“ขอกอดเพิ่มพลังหน่อยสิฮะ”ซึงรีว่าแล้วอ้าแขนกว้างทำหน้าเคลิ้ม แดซองที่เห็นก็อดจะหมั่นไส้ไม่ได้
โป๊ก
“แก่แดด”
“ฮยองอ่ะ”ซึงรีกระเง้ากระงอดงอแงอีกนิดหน่อยก่อนจะยอมเข้าบ้าน
“งั้นผมไปนะ”
“ก็ไม่ได้ล่ามไว้”
“ฮยอง!!!”
“555 ล้อเล่นหน่า”
“ฮยองๆ”
“หืม”แดซองหันมาหาซึงรีที่กำลังจะลงแต่ก็ขึ้นมาใหม่
“ฮยองอ่ะล่ามใจผมไว้นะ อิอิ จุ๊บ”
“ย่าห์ ซึงรี ไอเด็กแก่แดดนี่”แดซองส่ายหัวก่อนจะออกรถเมื่ออีกคนเข้าบ้านเรียบร้อยแล้ว สัมผัสอุ่นๆตรงแก้มทำเอาเค้าคิดหนัก
ชักจะรับมืออยากขึ้นทุกวัน
ขับรถมาถึงบ้านเสร็จก็เจอกับท็อปที่กำลังจะออกไปแดซองมองนิดหน่อยก่อนจะโค้งให้แล้วรีบเข้าบ้านไปท็อปที่เห็นดังนั้นก็ถอนหายใจ
"ทำยังไงนายถึงจะหายโกรธนะ แดซอง"
Tbc
ความคิดเห็น