นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์อ่านที่ดียิ่งขึ้น
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
ผู้เข้าชมรวม
507
ผู้เข้าชมเดือนนี้
4
ผู้เข้าชมรวม
507
หมวด : แฟนฟิคเกาหลี
อัปเดตล่าสุด : 3 ต.ค. 58 / 18:32 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
เมื่อคอนเสิร์ตการคัมแบ็กของพวกเค้าที่ญี่ปุ่นจบลงก็เตรียมจะบินกลับบ้านเกิดเพื่อพักผ่อนสองถึงสามวันแล้วจะบินไปจัดคอนอีกที่ต่อช่วงนี้พวกเค้าบินไปนู่นนี่เป็รว่าเล่นแต่ทุกที่ก็ยังมีแฟนๆมาให้การต้อนรับอย่างดี ทั้งมารับและมาส่งแต่ตอนนี้เค้าไม่ค่อยจะสบอารมณืเท่าไหร่เมื่อคนรักตาตี่ของเค้าเอาแต่ก้มหน้าก้มตาโชว์สกิลขั้นเทพด้วยการเดินไปเล่นมือถือไปไม่สนใจคนหล่ออย่างเค้าสักนิด พักนี้แดซองติดมือถือเกืนไปจริงๆนะแถมไม่ค่อยเล่าอะไรให้เค้าฟังอีกต่างหาก ขนาดเค้ายังบอกเลยว่าคุยกับใครทำอะไรอัพอะไรลงไอจีซึ่งเค้าติดมากและแห่ลงรูปอย่างบ้าคลั่งจนยอดอัพจะเท่ากับคนที่มีมานานกว่าเค้าอย่างจียง แทยัง แล้วก็ซึงรี เผลอๆอาจจะมากกว่าแล้วก็ได้
"ทำหน้าดีๆหน่อยสิพี่ ท้องผูกหรอ"ผมหันไปแยกเขี้ยวให้มักเน่ตัวยุ่งที่เดินเข้ามาทักตรงจุดตรวจสัมภาระ
"ยุ่งหน่า"
"แหมๆอายุก็มากแล้วอย่างทำตัวเป็นเด็กๆหน่า เดี๋ยวพี่แดก็เบื่อหรอก"ซึงรีทิ้งระเบิดแล้วลอยหน้าลอยตาเดินหนีไปหาแทยัง
ทำตัวเป็นเด็กหรอ
เบื่อหรอ
ไม่หน่าแดซองรักเค้าจะตายจะเบื่อเค้าได้ไงไอซึงรีมั่วนิ่มจับมาเตะสักทีดีมั้ยส่ายหัวกับความคิดของตัวเองแล้วหันไปหาแดซองก็เห็นก้มหน้าก้มตาพิมนิ้วบนหน้าจออย่างไม่สนใจภายนอกเดี๋ยวยิ้มเดี๋ยวส่ายหัวแววตาอ่อนโยนนั่นถ้าคนที่อยู่ในมือถือเห็นคงจะต้องดีใจแน่ๆ ตอนนี้ไม่มีอารมณ์มาชมความน่ารักน่ามองของแดซองหรอก อยากจะรุ้มากกว่าว่าคุยอะไรนักหนานี่เค้าก็ยืนอยู่ตรงนี้นะไม่สนใจกันบ้าง พอขึ้นเครื่องเค้าก็มองหน้าแดซองที่นั่งข้างๆแต่หลับไปก่อนแล้วท้อปเบ้ปากอย่างน้อยใจก็ปกติแดซองต้องคุยกับเค้าจนหลับไปไม่ใช่คุยกับใครในมือถือจนหลับไปแบบนี้ นี่ถ้าเอามือถือมาแชทบนคอนไก้ก็คงจะทำแล้วมั้ง
ทำแบบนี้พี่น้อยใจนะครับแด
คิดได้แค่นั้นก็หลับไปเพราะง่วงและเพลียจากรู้สึกตัวอีกทีก็ตอนได้ยินเสียประจำสายการบินบอกว่าเครื่องจะลงแล้วนั่นแหละเค้ามองแดซองที่เพิ่งจะตื่นก่อนจะหันมายิ้มให้เค้ารอยยิ้มที่น่ารักยังเหมือนเดิม สายตาอบอุ่นก็ยังเหมือนเดิม
"เหนื่อยมากมั้ยครับ หน้าพี่ดูเพลียๆนะ"เค้าถามผมแล้วลูบหน้าผมเบาสัมผัสของเค้าก็ยังเหมือนเดิม เค้าเชื่อว่าแดซองก็รักเค้าเหมือนเดิมแต่บางทีก็อดน้อยใจไม่ได้แค่นั้นเอง
"นิดหน่อย นายละเหนื่อยมั้ย"
"ไม่เท่าไหร่ฮะ พี่ท้อปหิวรึยัง"
"ไปกินที่หอก็ได้แดทำให้พี่กินนะ กินกับพี่นะ"ผมอ้อนแล้วพิงไหล่เค้าสัมผัสที่ลูบหลังผมเบาๆช่วยเติมพลังให้ผมขึ้นเยอะ รวมถึงลบความน้อยใจของผมไปเกือบหมด
"ได้สิครับ"
พอกลับมาถึงที่หอซึงรีที่ดูเหมือนแรงจะเหลือเฟือก็ไปปาร์ตี้กับเพื่อนมันต่อโดยไม่ลืมจะทิ้งระเบิดไว้ให้แทยังเรื่องภาพหลุดกับผู้หญิงจนจียงมันงอนหนีเข้าห้องไปเรื่องสร้างความร้าวฉานไว้ใจมันเลยครับ
"พี่ท้อปไปอาบน้ำสิฮะ เดี๋ยวผมทำอะไรให้กิน"ผมพยักหน้าอย่างว่าง่ายเพราะผมก็หิวและอยากนอนเหมือนกัน ผมอาบน้ำสักพักก็มาห้องครัวแดซองทำกับข้าวเสร็จแล้วเค้าคงจะไปอาบน้ำ ผมตักข้าวแล้วนั่งรอเค้าไม่นานแดซองก็มาเค้าอยู่ในชุดที่เตรียมจะนอนแล้วล่ะครับ
"ทำหน้าดีๆหน่อยสิพี่ ท้องผูกหรอ"ผมหันไปแยกเขี้ยวให้มักเน่ตัวยุ่งที่เดินเข้ามาทักตรงจุดตรวจสัมภาระ
"ยุ่งหน่า"
"แหมๆอายุก็มากแล้วอย่างทำตัวเป็นเด็กๆหน่า เดี๋ยวพี่แดก็เบื่อหรอก"ซึงรีทิ้งระเบิดแล้วลอยหน้าลอยตาเดินหนีไปหาแทยัง
ทำตัวเป็นเด็กหรอ
เบื่อหรอ
ไม่หน่าแดซองรักเค้าจะตายจะเบื่อเค้าได้ไงไอซึงรีมั่วนิ่มจับมาเตะสักทีดีมั้ยส่ายหัวกับความคิดของตัวเองแล้วหันไปหาแดซองก็เห็นก้มหน้าก้มตาพิมนิ้วบนหน้าจออย่างไม่สนใจภายนอกเดี๋ยวยิ้มเดี๋ยวส่ายหัวแววตาอ่อนโยนนั่นถ้าคนที่อยู่ในมือถือเห็นคงจะต้องดีใจแน่ๆ ตอนนี้ไม่มีอารมณ์มาชมความน่ารักน่ามองของแดซองหรอก อยากจะรุ้มากกว่าว่าคุยอะไรนักหนานี่เค้าก็ยืนอยู่ตรงนี้นะไม่สนใจกันบ้าง พอขึ้นเครื่องเค้าก็มองหน้าแดซองที่นั่งข้างๆแต่หลับไปก่อนแล้วท้อปเบ้ปากอย่างน้อยใจก็ปกติแดซองต้องคุยกับเค้าจนหลับไปไม่ใช่คุยกับใครในมือถือจนหลับไปแบบนี้ นี่ถ้าเอามือถือมาแชทบนคอนไก้ก็คงจะทำแล้วมั้ง
ทำแบบนี้พี่น้อยใจนะครับแด
คิดได้แค่นั้นก็หลับไปเพราะง่วงและเพลียจากรู้สึกตัวอีกทีก็ตอนได้ยินเสียประจำสายการบินบอกว่าเครื่องจะลงแล้วนั่นแหละเค้ามองแดซองที่เพิ่งจะตื่นก่อนจะหันมายิ้มให้เค้ารอยยิ้มที่น่ารักยังเหมือนเดิม สายตาอบอุ่นก็ยังเหมือนเดิม
"เหนื่อยมากมั้ยครับ หน้าพี่ดูเพลียๆนะ"เค้าถามผมแล้วลูบหน้าผมเบาสัมผัสของเค้าก็ยังเหมือนเดิม เค้าเชื่อว่าแดซองก็รักเค้าเหมือนเดิมแต่บางทีก็อดน้อยใจไม่ได้แค่นั้นเอง
"นิดหน่อย นายละเหนื่อยมั้ย"
"ไม่เท่าไหร่ฮะ พี่ท้อปหิวรึยัง"
"ไปกินที่หอก็ได้แดทำให้พี่กินนะ กินกับพี่นะ"ผมอ้อนแล้วพิงไหล่เค้าสัมผัสที่ลูบหลังผมเบาๆช่วยเติมพลังให้ผมขึ้นเยอะ รวมถึงลบความน้อยใจของผมไปเกือบหมด
"ได้สิครับ"
พอกลับมาถึงที่หอซึงรีที่ดูเหมือนแรงจะเหลือเฟือก็ไปปาร์ตี้กับเพื่อนมันต่อโดยไม่ลืมจะทิ้งระเบิดไว้ให้แทยังเรื่องภาพหลุดกับผู้หญิงจนจียงมันงอนหนีเข้าห้องไปเรื่องสร้างความร้าวฉานไว้ใจมันเลยครับ
"พี่ท้อปไปอาบน้ำสิฮะ เดี๋ยวผมทำอะไรให้กิน"ผมพยักหน้าอย่างว่าง่ายเพราะผมก็หิวและอยากนอนเหมือนกัน ผมอาบน้ำสักพักก็มาห้องครัวแดซองทำกับข้าวเสร็จแล้วเค้าคงจะไปอาบน้ำ ผมตักข้าวแล้วนั่งรอเค้าไม่นานแดซองก็มาเค้าอยู่ในชุดที่เตรียมจะนอนแล้วล่ะครับ
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ในมือเ้ายัมีมือถืออยู่ทั้ๆที่เมื่อ่อนไม่่อยพิัว้วย้ำไป
“เป็นอะไรรึเปล่ารับผมว่าพี่เหม่อๆนะวันนี้”
“เปล่าหรอ”
“ไม่สบายรึเปล่ารับ”แอถามแล้วอัหน้าผาผม”ไม่มีไ้พี่ปวหัวรึเปล่า”สัมผัสแอยัเหมือนเิมทุอย่ายัเหมือนเิมหรือผมะี่เ่าไปนะ บาทีผม็อแ ้อแ้ นถึั้นี่เ่า บารั้็ใ้อารม์ ิเอเออเอแล้ว็อะไรอีหลายๆอย่าที่ผมทำแ่เ้า็ไม่เยว่า ผมเนถามเ้าว่าเบื่อบ้ามั้ยแ่เ้า็ยิ้มหวานและบอว่าอะไรที่ผมสบายใที่ะทำเ้า็ไม่ว่าอะไร เพราะถ้าผมสบายใเ้า็สบายใ บาทีเ้าอาะามใผมนผมลืมิถึเ้ารึเปล่า
เ้าะเบื่อผมน้อไปมีนอื่นอย่าที่ไอมัเน่มันบอมั้ยนะ
“ะเพลียที่้อบินไปบินมา”เ้าลูบหน้าผมเบาๆแล้ว้าไว้ผมเลยเอาหน้าถูไถมือเ้าแทน
“ั้น็ินเยอะๆนะรับะไ้พัผมลืมไปว่าพี่แ่แล้ว555”ผม้อนเ้าวโ่อนที่ผมับเ้าะลมือิน้าว
ผมมอแผ่นหลัแอที่ำลัล้าานอยู่ แอ็ูเหมือนเิม ผม็ใ่ว่าะไม่เื่อใแ่็อน้อยในิๆไม่ไ้
“่วนี้แิมือถือไปรึเปล่า”ผมถามะแอว่ำานใบสุท้ายเสร็มอูลายผ้าปูโ๊ะที่เห็นมันมาเป็นปีๆอย่าับเยเห็นรั้แร
“หึหรืออแรับ”แอถามพร้อมับสัมผัสอุ่นๆเย็นๆอแนเ้าที่โอบผมา้านหลัแล้วโยัวผมที่นั่บนเ้าอี้ไปมาลิ่นหอมาัวเ้าับลิ่นน้ำยาล้าานอ่อนๆลอยเ้ามูผมแ่มันไม่ไ้ีันวุ่นวายน่าแปลที่ทำให้ผมผ่อนลาย ผมอบลิ่นเ้าริๆ
“ถามเยๆ”ผมุบิบอบ็ลัวเ้าะรำานแล้ว็เบื่อผมหนิรับไอพวนั้น็บอว่าผมอบี่เ่า ผม็แ่อยาะลลเพราะผมะลืมวามรู้สึเ้าไปในเวลาที่เ้า้อผม
ผมรู้สึีทุรั้เวลาผมอแแล้วเ้าโอ๋ รู้สึีทุรั้ที่อนแล้วเ้า้อ รู้สึีที่เวลาผม้อแ้เ้า็อธิบายให้ฟัอย่าใี ผมรู่สึีเวลาเ้าใส่ใ ึ่เ้า็ทำมาอย่าสม่ำเสมอมีแ่ผมที่ี่เ่าิเอเออเอไปหลายรั้ ไม่มีใรน่าหมั่นไส้เท่า เว ึฮยอนอีแล้วล่ะรับ
“ุยเรื่อเพลับที่บริษัทหน่ะรับ เพลใหม่ผม้อเล่นนรีพวเ้าเลยุยับผมมาหน่อย”แออธิบายอย่าใเย็นเหมือนทุรั้ เ้ายัเหมือนเิม
“็บอว่าถามเยๆ”ผม็ยัลัวเสียฟอร์มเหมือนเิม
“รับๆ็ไม่ไ้ว่าอะไร ไม่อแนะรับ”ผมพยัหน้าึ้นลไม่อแ่อเ้าูบลรมับผมเบาๆทำเอาผมยิ้ม
“แ่ผมว่าพี่้ออบุมันนะรับ”
“ทำไมล่ะ”ผมถามอย่าๆ็มันทำให้แอไม่่อยมีเวลาให้ผมนี่ผมะไปอบุมันทำไม
“็อนที่ผมอยู่ี่ปุ่นผมุยับพี่ผ่านมันนี่นา”เ้าบออ้อนๆแล้ว่อยๆผละออผมเลยลุแล้วอเ้าแทนแอ็ไม่ไ้ว่าอะไร
“ิถึ”
“มันไว้ใ้ับนไลนะรับำนั้นหน่ะ”แอลูบหลัผมเบาๆ
“็อยาบอ”
“รับ”
“เป็นห่วนะ”
“ผมไม่ไ้ะไปไหนสัหน่อย”นั่นสิผม็อยู่ับเ้าอยูแลเ้าไ้ ็ผมอยาะบอ
“็อยาบอ”ผมบอเ้าไปรๆ
“รับ”เราเียบันสัพัแลเปลี่ยนวามอุ่นเ้าไปในใผ่านอออีนผมุหน้าลบ่าเ้าเพื่อปิอาารประหม่าและวามร้อนบนหน้า
“รันะแอ”
“รัเหมือนันรับ”
“ไม่หาเหุผลแล้วหรอ”
“็ผมอยาฟั”ผมยิ้มว้า่อนะหน้าเหยเที่เ้าทุบลลาหลัที่ผมไปล้อเลียนเ้าเราสอนำันเอสัพั็ปล่อยันและัน
“ไปนอนเถอะรับเพลียไม่ใ่หรอ”แอพูอย่าเหย้าแหย่
“แอ่ะ ็อยาน้อยใเยๆ”ผมบอเ้าเสียอ่อย
“รับๆ็ไม่ไ้ว่าอะไร”เสียเ้าปิแ่สายาเ้าวิบวับนผมเบะปาที่นับวันเ้าะยิ่ล้อผมเรื่อยๆ
“นอน้วยนะ”
“ไม่เอารับ”แอบอแทบะทันทีที่ผมพูบทำให้หน้าผมยู่ลทันา
“ทำไมล่ะ”
“ผม่ว”เ้าไม่สบาผมแล้วอบ
“่ะ นะรับน้า ให้พี่นอน้วยน้า”ผมอแนเ้าแล้วเย่าไปมาอย่าเ็อยาไ้อเล่น
“ไม่เอารับ”แ่เ้า็ยัยืนยันำเิม
“ทำไมล่ะ”พอผมถามเ้า็้มหน้าลแทบิอแล้วอ้อมแอ้มอบ
“็พี่มานอน้วยทีไรไม่ไ้นอนทุที”ำอบเ้าทำเอาผมหลุำ
“5555 นอนอย่าเียว็ไ้อเยๆ”ผมอ้อนเ้าสุพลัแ่สายาผมะแสวามหื่นัไปเ้าเลยส่ายหัวไม่อบรับ้อเสนออผม
“ั้นูบที”ผมบอเ้าอย่าริั
“ทีเียวนะรับ”แอเยหน้ามาทำ้อลับผม
“รับทีเียว”ผมอบแล้ว้มหน้าลไปนเราใ้ลมหายใร่วมันผมมอาเ้าที่่อยๆหลับล้าๆ
โรมม
“ไปหานอนที่อื่นเลยไป”เสียียที่แว้ๆออมาทำให้เราผละออาันที่ริไม่ใ่เราแ่เป็นแอนเียวเพราะผมำลัเพ่สมาธิไปที่รสูบเ้าอยู่
“อะไรันเนี่ย”ผมพูอย่าัใมอแทยัที่ระแทัวนั่ลที่โ๊ะิน้าวหน้าายุ่เหยิ
“แอพี่ฝาไปูีมันหน่อยสิ”
“ฮะๆไ้ฮะ”แอว่าแล้วรีบไปทันที เี๋ยว แล้วผมละ
“อะไรอแสอนว่ะ”ผมพูอย่าหุหิอนแร็สาสารอนนี้สมน้ำหน้ามันแล้ว ผมระแทเท้าปึปัไปที่ห้อนอนทันทีแ่เป็นห้อแอนะรับไม่ไ้นอนอนอนบนเียเ้า็ยัี ผมพลิไปพลิมาอย่าหุหิ
รื้อึ้
ผมว้ามือถือมาเปิอ่าน้อวาม่อนยิ้มว้าแล้วรีบวามือถือล้มัวนอนทันที อยารู้้อวามที่แอส่มามั้ยรับว่าทำไมผมถึอารม์ี
ไว้ผมเยให้นะรับ...........
เ้าส่มาว่าั้นแล้วไล่ะรับนอนเอาแรสิ ฝันีรับทุน
The End
ผลงานอื่นๆ ของ DaesungOppa ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ DaesungOppa
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น