คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : พานพบ
20 ปีผ่านไป
แสงแดดอ่อนๆ ในยามเย็น............. เชิญชวนให้ผู้คนที่เหนื่อยล้าจากการทำงานหนักมาทั้งวัน เดินเที่ยวพักผ่อนหย่อนใจในตลาด..ยามเย็น........ บ้างก็พาบุตรหลานไป ซื้อข้าวของ ตามอัธยาศัย เป็นเวลาแสวงหากำไรของเหล่าพ่อค้า แม่ค้าทั้งหลายแหล่............................
"อ้าาาา.... คุณนาย สนใจจะซื้อ ตุ๊กตาหมีน้อยให้ลูกสาวเล่น มั้ยคร้าบบ........พ่อค้ารายหนึ่งเจอหนทางแสวงหากำไร โดยบังเอิญ......
"คุณแม่!!!!!! อยู่อยากได้ตุ๊กตาหมี!!!!!!!! >.<"...
"โอ๋..โอ๋..โอ๋........ได้จ๊ะลูก..ราคาเท่าไหลค่ะเนี่ยตัวเนี๊ยะ..." .
"อ้าาา คุณนายครับ ราคามันไม่แพงเท่าไหลหรอกครับ.. แต่ถ้าคุณจ่ายเพิ่มอีก 5 ตำลึง แถมฟรี!!!!..เครื่องสำอางจากเมืองหลวงถึง 3 ชิ้น!!!!!"
"จริง!! หลอค่ะ!!!!??"
"จริง!!! สิครับ เครื่องสำอาง 3 ชิ้น ประกอบไปด้วย แป้งผัดหน้าอย่างดี.. ลิปมันสีชมพูอ่อน.. และที่สำคัญคือ ที่ปัดขนตามหัสจรรย์!!!!! ซึ่งมันจะทำขนตาของคุณงอนงามดูมีเสน่ห์ ใครเห็นใครก็รัก ใครเห็นใครก็ชอบ.........."
"โอ้.....!!!! ใช่เลย ฉันเกิดมาเพิ่มสิ่งนี้!!! ทั้งหมดนี่เท่าไหลค่ะ????"คุณนายพูด ตาลุกเป็นประกาย.................
"โอ้.................!! ราคาทั้งหมด คือ 7 ตำลึงครับ แต่เดี๋ยวก่อน!!!!! ถ้าคุณตัดสินใจซื้อทันทีตอนนี้ เราลดให้คุณเหลือเพียง 5 ตำลึง!! เท่านั้น!!!!!"
"โอ้......พระเจ้า!!!! มันยอดมาก!!!!! ฉันซื้อค่ะ!!!!" คุณนายจ่ายเงินทันทีโดยไม่ลังเลแม้แต่น้อย....... เสร็จ แล้วเธอก็พาลูกเดินทางกลับบ้านอย่างอิ่มเอิบ ^^" (อืม....สงสัยเป็นจอร์จกะซาร่าเมื่อชาติที่แล้วแหะ......... ( = . =")
แต่แล้วลูกสาวของเธอ ก็ดีใจจนลืมตัว... รีบวิ่งกลับบ้านอย่างเบิกบานใจ!!! และแล้วทันใดนั้นเอง!!!! โครม!!!!
"แงๆๆๆๆ...." เธอวิ่งไปชนอะไรบางอย่างเข้าอย่างจัง.......(>0<)
"โอ๋.........ลูกจ๋าาา เป็นอะไรมากมั้ยจ้าาาา..เอ้า!! ขอโทษลุงเค้าสิลูก" แล้วทั้งแม่และลูกก็เงยหน้าขึ้นพร้อมกัน...........
แล้วทั้ง 2 ก็ต้องตกใจจนหน้าซีด!!!!!! ลูกสาวคุณนายหยุดร้องไห้ทันที ภาพที่ปรากฏอยู่ต่อหน้าสองแม่ลูกคู่นี้คือ........... ชายร่างยักษ์ 3 คนที่หน้าตาดุร้ายจน ทุกคนในตลาดต้องหลีกทางให้!!!! ไม่มีใครกล้าตอแยพวกมัน 3 พี่น้อง แม่ลูกคู่นี้รีบวิ่งหนีกลับบ้านอย่างไม่คิดชีวิต!!!!! (>.<)
"5555 พี่ใหญ่!! เห็นนังคนเมื่อกี้หรือป่าว แค่เห็นเราก็วิ่งหางจุกตูดแล้ว น่าขำยิ่งนัก 5555"
"น้องรองรักษามารยาทหน่อย เราเป็นคนต่างถิ่นนะ......"
"คร้าบบ ท่านพี่....เอ๊ะ!!! พี่! ดูนั้นโรงเตี้ยมใหญ่โอ่อ่า น่าดูเราไปหาไรกินข้างในกันเถอะ ข้าหิวแล้ว "เจ้าว่าไงล่ะ น้องเล็ก??"
"ข้าก็เห็นด้วยกับพี่รอง ไปกันเถอะพี่.."
"อืม ตกลง เราเข้าไปกัน...." พูดจบชายร่างยักษ์ทั้ง 3 คน ก็เข้าไปในร้านทันที....
ภายในร้านล้วนประดับตกแต่งอย่างโอ่อ่า.......หรูหรา ประดับด้วยผ้าม่านสีชมพูสลับแดงลงลายมังกรและหงส์เคียงคู่กัน........ ช่างเหมาะแก่การมานั่งรับประทานอาหารภายใต้แสงจันทร์กับคนรักยิ่ง .^^"
"เสี่ยวเอ้อ!!!!!! ขอเหล้า 3 ไห ด่วนๆ!!!!!" ยักษ์ 3 พี่น้องเดินอย่างอาดๆ เข้ามาในร้านแล้วก็ สั่งเสี่ยวเอ้อพลางเดินไปนั่งอย่างองอาจ ผู้คนในร้านต่างมองด้วยสีหน้าหวาดหวั่น................
"อาาา ล่ายยย ครับ.......รอสักครู่นะคร้าบบ.........."เสี่ยวเอ้อประจำร้านบอกในขณะที่กำลังบริการลูกค้าท่านอื่นอยู่ ดูท่าจะยุ่งวุ่นวายมิใช้น้อย
ในขณะที่บรรยากาศกำลังชุลมุนวุ่นวาย แออัดไปด้วยเหล่านักเดินทางที่อ่อนล้าจากการเดินทางและต้องการพักผ่อน.........จู่ๆ........ ก็พลันบังเกิดเสียงดนตรี อันสุดแสนจะไพเราะ............. ดังกังวาลกระทบทุกโสตประสาทของร่างกาย...*-*
แขกในร้านทุกคนต่างพากันหยุดนิ่ง!!!! ราวกับถูกหยุดเวลาไว้!!!! ขณะที่เพลงกำลังบรรเลงไปอย่างช้าๆ............... แล้วม่านสีชมพูระริ้วที่กำบังเวทีไว้ก็ถูดปลดออก!! ม่านนั้นร่วงลงอย่างช้าๆ ราวกับภาพสโลโมชั่น........... พลันปรากฏร่างของหญิงสาว อายุราว 17 - 18 แลดูอรชรอ้อนแอ้น ในผ้าคลุมหน้าสีชมพู............... เสื้อผ้าอาภรของเธอก็แลดูสดใส ราวดอกไม้แรกแย้มบาน เสียงเพลงที่เธอบรรเลง นั้นช่างฟังดูนิ่มนวล ราวกับสายน้ำที่ไหลเอื่อยๆในฤดูใบไม้ผลิ................. ทำให้แขกในร้านต่างพากันเคลิบเคลิ้ม ยากที่จะบรรยาย... ประกอบกับผ้าคลุมหน้าที่ปลิวไสว แลดูน่าค้นหายิ่งนัก......................
เมื่อเพลงบรรเลงจบ แขกในร้านต่างพากันปรบมือกันเกรียวกราว เสียงดังสนั่นหวันไหว แต่แล้ว..........ก็เกิดเสียง กระแทก!!!!! พสุธา ดังสนั่น!!!! จนทุกคนต้องเงียบกริบ................
"โอ้..........แม่นางช่างบรรเลงเพลงได้ไพเราะจับใจข้าเหลือเกิน....... ข้าอย่างจะขอแลดูโฉมหน้าของแม่นางสักคราได้หรือไม่!!" ที่แท้ผู้ที่ทำเสียงกระแทกเมื่อครู่ คือ ยักษ์ 3 พี่น้องนั่นเอง..........
"บังอาจ....!!!!ท่านเป็นใครกัน!!! จึงริอาจมาขอดูหน้าคุณหนูของเรา!!!!" สาวใช้นางหนึ่งตะโกนเสียงแหลมกลับมา.........
"โอ้...............แม่นางโปรดใจเย็น ดูท่า แม่นางคงยังไม่รู้จักพวกเรา ข้าขอแนะนำตัวก่อนละกัน...."
"พวกข้า!!!!! 3ยักษ์ภูเขาใหญ่แห่งเหลียงซาน!!!!!!!!"
ทันทีที่มันพูดจบ.... แขกในร้านต่างพากันเงียบกริบ........... ทุกคนต่างรู้กิตติศัพท์ของพวกมันดี พวกมันคือ 3 ยักษ์ภูเขาใหญ่แห่งเหลียงซาน ที่คนเดียวมีพละกำลังเท่ากับคน 100 คน!!!!!!!
สาวใช้นางนั้นเข้าไปกระซิบกับคุณหนูด้วยท่าทีที่วิตกกังวล แล้วกล่าวว่า
"ที่แท้เป็นพวกท่านเอง...........แต่น่าเสียดาย ที่คุณหนูของเราไม่อาจเปิดเผยโฉมหน้าได้..........."
"หากพูดกันไม่รู้เรื่อง!!!!!!เห็นทีพวกข้าคงต้องใช้กำลัง!!!"มันพูดด้วยน้ำเสียงก็ดุดัน!!!! ทันทีที่มันพูดจบ คนในร้านต่างก็แตกฮือ วิ่งหนีออกจากร้านอย่างฉับพลัน........ ทุกคนล้วนแต่พยายามหนีเอาตัวรอด......."ฮึ ฮึ ฮึ" มันหัวเราะอย่างพอใจ และมันทั้ง 3 ก็ตรงเข้าไปหาคุณหนูหลี่...........แต่นางกลับไม่มีท่าทีหวาดกลัวแม้แต่น้อย........
ขณะที่พวกมันทั้ง 3 คน กำลังเดินเข้าไปหาคุณหนูหลี่ นั้นเอง..........แต่ จู่ๆ ก็พลันเกิดเสียงดัง!!! แหวกอากาศมาอย่างฉับไว!!!!!!! ฉึบ.........!!!!!!!!มีบางอย่างเฉี่ยวหน้าหน้าพวกมันอย่างฉิวเฉียว......... ........เกิดบาดแผลบนใบหน้าของยักษ์ผู้พี่ เลือดของมันไหลอาบจนหน้าแดงฉาน..!!!!!!!!!
มันบรรดาลโทสะตะโกนอย่างฉุนเฉียวว่า!!!!!!! "มันผู้ใดใช้วิธีลอบกัด!!!!!!!!! จงแสดงตัวออกมา เดี๋ยวนี้!!!!!!!!!"
พลัน!!! ปรากฏ ชายในผ้าคลุมชุดดำ และมีผ้าดำพันใบหน้าไว้ราวกับมัมมี่......ยืนอยู่บนระเบียงชั้น 2 แล้วเขาก็กล่าวว่า........ "พวกโจรราคะ เช่น พวกท่านไหนเลยจะคู่ควรแก่การยกย่อง!!! อันตัวข้านี้จะขอเป็นคู่ต่อสู้ของพวกท่านเอง!!!" กล่าวจบ ชายลึกลับก็กระโดดลงมาจากชั้น 2 ทันที.............
ยักษ์ผู้พี่ไม่รอช้า!!! เหวี่ยงขวานยักษ์คู่ใจใส่กลางลำตัวของเขาทันที!!!
ชายลึกลับก็เอี้ยวตัวหลบได้อย่างไม่ยากเย็น.....
แต่ขณะที่ ชายลึกลับเอี้ยวตัวหลบนั่นเอง!!!!! ยักษ์คนรองก็เขว้งลูกตุ้มหนามใส่ชายลึกลับทันที!!!!! และชีวิตของเขาจะจบลงเพียงเท่านี้หรือ...............
เคร้ง!!!! แต่แล้วก็มีชายผู้สวมชุดเกราะเหล็ก ผู้หนึ่งมาขวางไว้อย่างทันท่วงที
"ท่านเป็นใครกัน!!!ไฉน จึงมาแส่เรื่องของชาวบ้าน!!!"
"พวกท่านทั้งสามต่างก็ ล้วนพอมีชื่อเสียงในยุทธภพอยู่บ้าง แต่ไหนเลยกลับใช้วิธีหมาหมู่เยี่ยงนี้" ชายในชุดเกราะบอกอย่างไม่สบอารมณ์
"แล้วเจ้าจะทำไม" พวกยักษ์บอกอย่างไม่สะทกสะท้าน
"ถ้าเป็นเช่นนั้น ข้าคงทนดูเฉยๆ มิได้" แล้วชายในชุดเกราะก็เข้าร่วมการต่อสู้ด้วย
การต่อสู้ของทั้ง 5 คน เป็นไปอย่างดุเดือด ข้าวของในร้านแตกกระจัดกระจาย แม้ชายลึกลับจะไม่แข็งแกร่งเท่าพวกยักษ์ แต่เขาก็หลบการโจมตีของพวกยักษ์ได้อย่างไม่ยากเย็น และยังโต้ตอบทุกครั้งเมื่อมีโอกาส........ พวกยักษ์ล้วนแต่โจมตีใส่อากาศธาตุ.........
ทางด้านชายในชุดเกราะ ก็ไม่ได้ยิ่งหย่อนไปกว่ากัน ไม่ว่าจะรุกจะรับก็เป็นไปอย่างสบาย ไม่มีท่าทีว่าจะเหน็ดเหนื่อยเลยแม้แต่น้อย.....
เมื่อพวกยักษ์ภูเขาใหญ่ เริ่มรู้ตัวว่าคู่มือของมันไม่ใช่พวกกระจอก... พวกมันจึงคิดแผนการที่จะหลีกหนี!! พวกมันกลับมารวมตัวกันที่กลางร้านอีกครั้ง การต่อสู้ของทั้ง 5 หยุดลงชั่วครู่.........
"ไง....... พวกท่านทั้ง 3 จะยอมแพ้ต่อเราแล้วใช่หรือไม่" ชายในชุดเกราะกล่าวพลางยิ้มอย่างอารมณ์ดี ^0^"
"นับว่าท่าน เป็นยอดฝีมือ........ไหน พวกท่านลองมาประลองกำลังภายใน กับน้องข้าทั้ง 2 หน่อยเป็นไร.."
"ไม่มีปัญหา!! เข้ามา!!!!"
ตรึม.......................!!!!
ยักษ์คนรองปะทะฝ่ามือกับชายในชุดเกราะทันที
กำลังภายในของทั้ง 2 คน ปะทะกันอย่างรุนแรง ชายในชุดเกราะดูท่าว่าจะมีกำลังภายในเหนือกว่าเล็กน้อย
ยักษ์คนรองมีทีท่าว่าจะแพ้แต่..... ตรึม....................!!! ตรึม....................!!!
ยักษ์คนเล็ก รีบปะทะฝ่ามือใส่หลังยักษ์คนรอง เสริมพลังเข้าไปมุ่งหมายจะพิชิตชัย
เกือบจะในเวลาเดียวกัน ชายลึกลับก็ออกแรงช่วยชายในชุดเกราะอีกแรง..เช่นกัน
การปะทะกันของกำลังภายในอันรุนแรง ของทั้ง 4 ทำให้เกิดลมกันโชกแรง ล้อมรอบ คนทั้ง 4 เอาไว้ ยากที่คนนอกจะเข้าไปยุ่งเกี่ยวได้
" 5 5 5 เจ้าทั้ง 2 ช่างโง่เง่ายิ่งนัก เพียงเท่านี้ ข้าก็มีโอกาสลักพาตัวแม่นางหลี่แล้ว 5 5 5 "เมื่อพูดจบ มันก็พุ่งตรงไปหมาย ลักพาตัวแม่นางหลี่ทันที!!!!!
สาวใช้นางหนึ่ง ก็พยายามเข้ามาขัดขวาง!!! จึงถูก ยักษ์ผู้พี่ซัดกระเด็นออกไป!!!.....ชีวิตของคุณหนูหลี่ต้องแปดเปื้อนเช่นนั้นหรือ..............
ทางด้านชายลึกลับกับชายในชุดเกราะจะเข้าไปช่วยในตอนนี้ก็มิได้ หากไปถอนกำลังภายในไปช่วยใรตอนนี้ ธาตุไฟจะเข้าแทรก อาจบาดเจ็บสาหัสหรือเสียชีวิตได้ ทั้ง 2 จึงเร่งพลังหมายจะพิชิตชัยโดยเร็ว!!
ทางด้านยักษ์ทั้ง 2 ก็ต้านทานสุดกำลัง หนวดเคราลุกตั้งโชน หวังให้พี่ลักพาตัวเสร็จ ก็จะได้หลบหลี้ไปด้วยกัน มันจึงแข็งใจสู้ต่อ ทั้งใบหน้ามันล้วนแดงราวกับลูกพุทราก็ปาน.....
ขณะที่ยักษ์ผู้พี่กำลังจะถึงตัวแม่นางหลี่นั่นเอง...............
เคร้ง!!! ชายรูปร่างสันทัด ถือดาบรูปร่างประหลาดที่มีผ้าพันไว้ เข้ามาขัดขวางไว้
อย่างทันควัน!!! ไม่มีการกล่าววาจา การต่อสู้ของทั้ง 2 เริ่มขึ้นทันที!!
ดาบของชายคนนั้นกวัดแกว่งอย่างรวดเร็วและทรงพลัง!!! ยักษ์ผู้พี่ถึงกับผวา ลนลานเหงื่อไหลโทรมกาย
"ขืนสู้ต่อไป มีหวังได้ตายเป็นแน่แท้" มันคิดในใจ เมื่อคิดได้เช่นนี้มันจึงรีบวิ่งหนีไปอย่างทุลักทุเล......... พอดีกับที่ ชายในชุดเกราะและชายลึกลับปะทะกำลังภายในชนะพอดิบพอดี ยักษ์ทั้ง 2 กระเด็นไปชนกับยักษ์ผู้พี่ที่กำลังหนี!!!!!
โครม!!!!
ยักษ์ทั้ง 3 คน กระเด็นไปชนกำแพง กระอักเลือดออกมาพร้อมกันทั้ง 3 คน
"ทุกคนหยุดอยู่กับที่........" เสียงหนึ่งดังขึ้นพร้อมกับ มือปราบนับ 20 คน เข้ามาล้อมสถานที่เกิดเหตุไว้!!
"พวกท่านทั้ง 3 ยอมให้เราจับกุมแต่โดยดี!!!" หัวหน้ามือปราบ ตะคอกเสียงดังลั่น
"ช้าก่อน!!! นี้ถือเป็นการเข้าใจผิด คนร้ายคือ 3 คนที่นอนกองอยู่ตรงนั้นต่างหากเล่า" ชายในชุดเกราะกล่าวพร้อมกับชี้ ไปที่ ยักษ์ทั้ง 3 คนที่นอนกองอยู่กับพื้น..
"ไปให้ปากคำในชั้นศาลเถอะ!!!!"
"หากไม่เชื่อเรา!! เห็นทีคงต้องใช้กำลังแล้ว" เขาพูดอย่างใจเย็นและตั้งท่าเตรียมต่อสู้
ชายที่เหลือทั้ง 2 ยังคงสงบนิ่งดูท่าที..........
หัวหน้ามือปราบส่งสัญญาญ เหล่ามือปราบทั้ง 20 คน เตรียม ชักอาวุธออกมาสู้ทันที!!! เหตุการณ์กำลังอยู่ในสภาวะตึงเครียด พร้อมที่จะเกืดการต่อสู้ได้ทุกเมื่อ....
"พวกท่านโปรดฟังข้าก่อน!!!" เสียงอัน แสนจะนุ่นนวลของคุณหนูหลี่ดังขั้น ความตึงเครียดเมื่อครู่หายไปทันที......... ทุกคนยังคงยืนสงบนิ่ง........
"สิ่งที่ชายท่านนั้นพูดล้วนเป็นความจริง พวกเค้าช่วยชีวิตข้าไว้ ท่านมือปราบโปรดพิจารณา..........."
"อืม........ถ้าคุณหนูหลี่ยืนยันเช่นนั้น ก็คงจะเป็นความจริง ข้าต้องขออภัยที่เข้าใจพวกท่านผิด" เมื่อพูดจบ หัวหน้ามือปราบก็สั่งให้ลูกน้อง จับกุมตัวยักษ์ทั้ง 3 แล้วเหล่ามือปราบทั้งหมดก็จากไป
เมื่อเหล่ามือปราบจากไปแล้วคุณหนูหลี่จึงพูดขึ้นมาว่า
"หากพวกท่านไม่รังเกลียด กรุณามาร่วม รับประทานอาหาร กับข้าสักมื้อได้หรือไม่" คุณหนูหลี่กล่าวชวนอย่างนุ่มนวล ละมุนละมอม
"ตัวข้าไม่ปฏิเสธอยู่แล้ว ละพวกท่านล่ะ?"
"ดีเหมือนกัน ข้ากำลังหิวอยู่พอดี.." ชายลึกลับกล่าว
"........." ชายอีกคนไม่ตอบ แต่ก็พยักหน้ารับคำ
แล้วทั้ง 3 คน ก็เดินตามคุณหนูหลี่ มายังห้องรับประทานอาหาร
"ท่านทั้ง 3 ไม่ต้องเกรงใจ... เชิญนั่ง...."คุณหนูหลี่เอ่ยอย่างนอบน้อม
เมื่อทั้ง 3 นั่งอาหาร ก็ถูกยกเข้ามาในห้อง และจัดวางอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย
"พวกท่านมีชื่อเสียงเรียงนามว่ากระไรบ้าง ข้าคงรู้สึกผิดหากไม่รู้จักชื่อของผู้มีพระคุณ"
"ข้าแซ่อี้ นามเจียวหลง เรียกข้าว่าอาหลงเถิด.." ชายในชุดเกราะพูดพลางทุบที่หน้าอก อย่างเต็มภาคภูมิ
"ส่วนข้าเซ่จู้ นามว่าเฉิน โปรดเรียกข้าว่าอาเฉิน"ชายลึกลับตอบพลางก้มหน้าคำนับอย่างนบนอบ
"ข้า.....ซ่างหยาง"ชายคนสุดท้ายพูดอย่างไร้ความรู้สึก ช่างเป็นผู้ไร้มนุษยสัมพันธ์โดยแท้....
"พวกท่านคงรู้จักข้าแล้ว..... ข้ามีนามว่าหลี่ซื่อหนิง"นางกล่าวพลางคำนับอย่างกุลสตรี ช่างมีสง่าราศรีโดนแท้ แสดงให้เห็นว่าผ่านการอบรมมาอย่างดี..
"พวกท่านล้วนมีฝีมือดีเยี่ยม มิทราบว่าเรียนจากสำนักใด บอกกับข้าได้หรือไม่.."
"ข้า....เออ....ได้รับการอบรมจากหัวหน้าเผ่า...."อาเฉินพูดพลางก้มหน้าลงเล็กน้อย
"เผ่า?!?!? ท่านคงจะเดินทางมาไกล ไม่ทราบว่าท่านมาจากที่ใดกัน"
"เผ่าข้าอาศัยอยู่ป่าทางตอนเหนือ ไกลออกไปราว 2000 ลี้....."
"ท่านคงลำบากไม่น้อย.... ส่วนตัวข้าทุกเพลงหมัดของข้าล้วนเลียนแบบจากสัตว์ที่กำลังล่าเหยื่อ.........ตัวข้านั้น เดินทางมาที่นี่เพื่อมาสมัครเป็นทหาร หน่วยมังกรเหิรนภา "อาหลงบอกถึงเป้าหมายของตน
"มังกรเหิรนภา ?!?!?!?"
"ท่านมาไกลคงจะไม่รู้จักสินะ เอาเป็นว่าข้าจะเล่าให้ฟังละกัน"
"ทหารหน่วยนี้ ถือว่าเป็นทหารที่เก่งกาจที่สุด ขึ้นชื่อว่ารบครั้งใดไม่เคยแพ้!! ว่ากันว่า ผู้ที่จะเข้าหน่วยนี้ได้ จะต้องผ่านการสอบที่หฤโหด!!ที่สุด จะยากลำบากที่สุด!! มีสถิติการตายเพิ่มขึ้นทุกปี!! และการสอบนี้ จะมีแค่เพียงปีละครั้งเท่านั้น"
"เอ่อ...ข้าไปสอบกับท่านด้วยได้หรือไม่.."
"ได้สิ!!!! ดีเลย ข้ากำลังหาเพื่อนไปอยู่พอดี มีคนเก่งๆอย่างท่านไปด้วยข้าก็อุ่นใจ"
"ท่านล่ะ ซ่างหยาง ท่านสนใจจะไปกับพวกเรามั้ย"
"ก็ดีเหมือนกัน วิชาดาบที่ข้าสืบทอดมาจะได้ประจักษ์แก่สายตาคนทั้งโลก!! " ซ่างหยางกล่าวพลางยิ้ม หลังจากที่เงียบอยู่นาน
"เมื่อท่านทั้ง 3 ได้พบกัน ก็คงเป็นฟ้าลิขิต....... ข้าขอดื่มให้ท่าน 1 จอก" คุณหนูหลี่พูดจบก็ ยกเหล้าจอกนั้นดื่มรวดเดียวหมดจอก!!! ผ้าที่คลุมหน้าไว้ก็ปลิวไสว เผยให้เห็นริมฝีปากที่อวบอิ่ม... แลดูหน้าสัมผัสยิ่งนัก.........
"เอ่อ......ถะ ถ้า ไม่รังเกียจข้าอยากจะขอยลโฉม ของคุณหนูสักคราได้หรือไม่" อาหลงสนใจใคร่รู้ยิ่งนัก ดูเหมือนว่าอาเฉินและซ่างหยางก็สนใจเช่นกัน
"ท่านทั้ง 3 ล้วนเป็นผู้มีพระคุณของข้า ไหนเลยจะให้ดูมิได้" ว่าแล้วคุณหนูหลี่ ก็ค่อยๆ ปลดผ้าคลุมหน้าสีชมพู ระริ้วออกอย่างช้าๆ.................
แต่แล้ว!!! พวกเค้าทั้ง 3 !!!ก็ล้วนหยุดนิ่งเป็นก้อนหินราวกับถูกสกดไว้!!!! ในที่สุดใบหน้าที่ถูกปกปิดมานานของคุณหนูหลี่ ก็เผยโฉม ออกมาแล้ว.......
----------------------------------------------------------
ภาพที่ปรากฏอยู่ต่อหน้าชายทั้ง 3 คน คือ สาวงามผิวขาวราวกับหิมะ บริสุทธิ์ ผุดผ่อง ดุจแสงจันทรา
ช่างเข้ากับชุดสีชมพูอ่อนของเธอยิ่งนัก..........
ประกอบกับคิ้วที่เข้ม โก่งราวคันธนูของนาง นั้น ทำให้นางแลดูเข้มแข็งมากกว่าที่ใครจะรู้ได้ ด้วยขนตาที่งอนงามของนาง ทำให้นางแลดูมีสเน่ห์ น่ารักยิ่ง
และจุดเด่นที่สำคัญของนาง คือ ดวงตาที่กลมโตสดใส ซึ่งได้ซ่อนความซุกซุนไว้ในตัว แลดูน่ารักน่าเอ็นดูยิ่ง
ทั้ง 3 คน อึ้ง กับความงามที่ประจักษ์แก่สายตา ในยามนั้น ไม่มีใครที่จะสามารถ กล่าวอะไรออกมาได้....... เวลาผ่านเลยไปชั่วครู่ ทั้ง 3 ยังคงหยุดนิ่ง ราวกับก่อนหินก็ปาน..........................................
"พวกท่านจ้องข้า ตาไม่กระพิบเช่นนี้ ทำให้ข้ารู้สึกเขอะเขินยิ่งนัก" คุณหนูหลี่พูดขึ้นในที่สุด พร้อมกับแก้มที่แดงขึ้นเล็กน้อย และเธอก็เบนหน้า หลบสายตาของทั้ง 3 อย่างเอียงอาย
ดูเหมือนว่าอี้เจียวหลง จะได้สติเป็นคนแรก "พวกข้าต้องขออภัย ที่ทำให้ท่านรู้สึกเช่นนั้น และคงต้องขออภัยที่ข้าขอพูดด้วยความสัตย์จริงว่า ข้าไม่เคยพบหญิงใดงามเช่นท่านมาก่อน" อาหลงกล่าวอย่างชื่นชมด้วยใจจริง
"เป็นจริงดั่งที่อาหลงเอ่ย ข้าเองก็รู้สึกเช่นนั้น"อาเฉินกล่าวต่อมา
"........."ซ่างหยางไม่มีการกล่าววาจาใดๆ
"หากเป็นเช่นนั้นจริง ข้าก็คงต้องขออภัยที่โฉมหน้า ข้าทำให้พวกท่านต้องตกใจ" คุณหนูหลี่กล่าวด้วย สีหน้าที่เศร้าหมอง "เพราะเหตุนี้แล ข้าจึงต้องปิดบังโฉมหน้าเอาไว้"
"คุณหนูอย่าได้กล่าวเช่นนี้ อันคนเราจะปิดบัง โฉมหน้านั้น ย่อมจะต้องมีเหตุผลด้วยกันทุกคน" อาเฉินกล่าวอย่างเห็นใจ หากนางเผยโฉมหน้าเดินในตลาด ชายในตลาดคงไม่เป็นอัน ทำมาหากินเป็นแน่แท้
"แล้วท่านล่ะจู้เฉิน เหตุใดจึงต้องนำผ้าดำมาพันไว้ทั้งใบหน้า" อาหลงถามอย่างใคร่รู้เป็นที่สุด "ข้าสงสัย ตั้งแต่ได้พบกับท่านครั้งแรกแล้ว"
"แน่นอนข้าย่อมมีเหตุผลของข้า"
"บอกได้หรือไม่ว่า ท่านมีเหตุผลอันใดกัน จึงต้องปิดบังใบหน้าไว้เช่นนี้"
จู้เฉินเงียบนิ่งไปพักนึงแล้วกล่าวว่า "เหตุที่ข้าต้องปิดบังโฉมหน้าไว้ก็เพราะ เกิดอุบัติเหตุไฟไหม้ เผ่าใบหน้าของข้า ทำให้หน้าตาของข้านั้น น่าเกลียด น่ากลัว ใครได้เห็นเข้าก็ต่างหลีกหนี" เขากล่าวอย่างเศร้าสลด และแล้วบรรยากาศในห้องเงียบลงทันที............ ดูเหมือนว่าทุกคนจะเหตุใจจู้เฉินยิ่ง....................
"นี้คืองานรื่นเริง พวกท่านจะมานั่งทำหน้าเศร้า กันทำไม อาหารนี่จะเย็นหมดแล้ว พวกเรามารับประทานอาหารกันดีกว่า เชิญ" คุณหนูหลี่เห็นงานเลี้ยงเริ่มไม่สนุกจึงพูดตัดบท
"ดี!!! อีก 7 วัน เราทั้ง 3 คน จะสอบเข้าหน่วยมังกรเหิรนภาแล้ว คืนนี้!!! เรามาดื่ม สังสรรค์กันให้เต็มที่ ไม่เมาไม่เลิก เชิญ!!!"
อาหลงพูดจบก็ยกเหล้าดื่มรวดเดียวหมดไห แล้วทั้ง 4 คนก็เริ่ม รับประทานอาหารกันอย่างสนุกสนาน สังสรรค์กันทั้งคืน จนรุ่งเช้า........
-------------------------------------------------------------------
ซ่างหยางตื่นขึ้น ในห้องนอนที่มืดสลัวๆ แต่เอ๊ะ!! น่าแปลก ปกติยามฟ้าสางเยี่ยงนี้ บรรยากาศ น่าจะรู้สึกเหน็บหนาวจับใจ แต่ไฉนใย คืนนี้ เขาจึงรู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก..
เมื่อตาของเขา เริ่มที่จะปรับสภาพได้ เขาจึงกวาดสายตามองดูรอบๆห้อง เขาจึงสังเกตเห็น ว่ามีอะไรบางอย่างนอนอยู่ข้างกาย เขารีบถลาออกห่างจากเตียงทันที!!
"ใครกันมานอนข้างกายเรา ร่างกายก็แลดูบอบบางเช่นนี้ มิน่าจักใช่ อาหลง รึว่าจะเป็นอาเฉิน เปิดดูให้รู้กันเลยดีกว่า" เมื่อซ่างหหยางคิดได้เช่นนี้ เขาจึงค่อยๆเปิดผ้าห่มออกอย่างช้าๆ กลิ่นน้ำหอม ฟุ้งกระจายออกมาทันที..........................
โอ้!!.............ใครล่ะจะคิดจะฝันว่า ภาพที่ปรากฏอยู่ต่อหน้าเขาคือ........คุณหนูหลี่!!!!!! สีหน้าตื่นตกใจ อย่างที่สุดถึงที่สุด ปรากฏบนในหน้าของซ่างหยาง
"เกิดเหตุอันใดขึ้นเมื่อคืน เหตุใด นางจึงมานอนอยู่ข้างกายข้าได้"
ใบหน้าของนางก็ช่างแลดูสดใส แม้จะอยู่ในยามมืดสลัว เสื้อผ้าอาภรณ์ของนางก็แลดู รวบรัดดูอัดแอ สามารถเห็นรูปร่างและสั ดส่วนของนางได้อย่างชัดเจน เขาถึงกับเคลิบเคริ้ม ไปกับความงามที่ประจักษ์อยู่ตรงหน้า คงไม่มีชายใด มีความสุขไปมากกว่าเขาอีกแล้วในยามนี้
จู่ๆเสียงของคุณหนูหลี่ก็ดั่งขึ้น.............
"อืออ.......หนาว......หนาวจัง....กอดข้าที........กอดข้าาา...." ซ่างหยางเริ่มได้สติขึ้นมาเมื่อได้ยิน เสียงของคุณหนูหลี่ "นางคงละเมอ"เขาคิดในใจ
แล้วซ่างหยางก็ห่มผ้าให้กับนางตามเดิม แต่แล้วก็เกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้น!!! "ก๊อก!!! ก๊อก!!! ก๊อก!!!" จู่ๆเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น "คุณหนูค่ะ ตื่นได้แล้วค่ะ ได้เวลาอาหารเช้าแล้วนะค่ะะ.."
"แย่แล้ว!!! ใครมาเห็นเข้า คงต้องเกิดเรื่องเป็นแน่แท้!!!" ว่าแล้วซ่างหยางก็ใช้วิชาตัวเบา กระโดดออกนอกหน้าต่างไปทันที
ตึง!!....สาวใช้นางนั้นเปิดประตูเข้ามาพอดี... นางเดินมาที่โต๊ะและวางอาหารลง
"หนาววว.....หนาวววจัง...."คุณหนูหลี่ละเมออีกครั้ง..........
"โถ่....คุณหนูเปิดหน้าต่างทิ้งไว้อย่างนี้ จะไม่หนาวได้ยังไงกันละค่ะ" สาวใช้นางนั้นพูดพลางถอดหายใจ แล้วนางก็เดินมาปิดหน้าต่างลง
----------------------------------------------------
พลึบ พลึบ พลึบ!! เสียงเสื้อผ้า ของซ่างหยางปลิวไสวเสียดสีกับอากาศ เมื่อเขาเคลื่อนที่อย่างรวดเร็วดุจบินได้ก็ปาน..
"หากเราหายตัวไป ต้องถูกสงสัยเป็แน่แท้ รีบกลับไปหาอาหลง แลอาเฉิน ดีกว่า" เขาคิดในใจ แล้วเขาก็มุ่งตรงไปยังห้องสังสรรค์เมื่อคืน
เมื่อเขาไปถึง อาหลงและอาเฉิน ยังคงเมามายมิได้สติ หลับฟุบอยู่บนโต๊ะทั้งคู่
"เฮ้....ท่านทั้งสอง ตื่นได้แล้ว........."
"..............................."ทั้ง 2 ยังคงหลับอยู่
"เฮ้อ.............." ซ่างหยางถอดหายใจอย่างเบื่อหน่าย แล้วจึงเดินไปนั่งพิงผนังที่มุมห้อง แล้วก็ผล่อยหลับไป
--------------------------------------------
จนตอน
ความคิดเห็น