ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ช่วยหลบหน่อย คนสวยเดิน
\" พี่ค้า............ขอโทษคะ หนูไม่ได้ตั้งใจ \" เด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆนั่งร้องไห้อยู่กับพื้นด้วยความกลัว
\" น้องแต่เมื่อกี้น้องเหยียบเท้าพี่น่ะ \" ฉันตะโกนใส่ หึหึสะใจ
\" เหมียวพอได้แล้ว....... เราขอ \" แค พูด
\" ก้อได้ \" ฉันบอกแค เพราะเหนแก่มันน่ะเนี่ย
เเล้วยัยเด็กนั่นก็วิ่งหนีไป
ภูมิจัยเสนอตัวเอง ฉัน เหมียว น่าตาดี สวย น่ารัก รักเด็ก และที่สำคัญ ชอบทำชั่วเป็นชีวิตจิตใจ ทำไงได้ก้ออยู่
แบบธรรมดาหน่ะ มันน่าเบื่อจะตาย ส่วน แค เพื่อนฉันเอง ทุกทีมันก็เป็นผู้ร่วมอุดมการความชั่วที่ดี แต่วันนี้มันมาแปลก สงสัยลืมเขย่า
ขวดยาระงับประสาท ( แค : กรุได้ยินนะเฟ้ย ) จริง ๆ เพื่อนฉันมีอีกคน ริม คนนี้เป็นหนุ่มฮอตของห้อง ริมนะถ้าไม่คบกับมันจิงจิง คง
จะต้องนึกว่ามันนะเป็นคนที่ หล่อ เท่ สมาท เป็นสุภาพบุรุษ รักการเรียน มีน้ำจัย สุดพอร์เฟก แต่...... ต้องมีแต่ ตอนมันอยู่กับพวก
เราภาพพจ เหล่านั้นมันหายไปไหนหมด ไม่เหลือเล้ย ฉันกับแคกำลังเดินไปหา ริม ที่ห้องสมุด หึหึความชั่วของริมน่ะ มันมีตรงที่ว่า
ถ้าใครเก่งกว่ามัน มันก็พร้อมที่จะขัดขา และฉันเนี่ยแหละเป็นคนที่ช่วยมันปฏิบัติการเอง
\" เฮ้ย แคตอนฉันจะจัดการเด็กนั่นแกให้ฉันหยุดทำไม \" ฉันถามแค ถามทำไมหน่ะหรอ ก็เพราะสงสัยไง (บอกมัยเนี่ย)
\" แกต่างหากปล่อยทำไม ฉันหมายถึง ให้แกพอแล้ว ฉันจะเล่นบ้าง \" แคบอก *-* ดูพื่อนฉัน คราวนี้ฉันผิดอีกซิ
ฉันกับแคเดินคุยเรื่อย เปื่อยกันมาจนถึงห้องสมุด *-*ฉันว่าฉันเหนเงาร่างสูงคุ้น ๆ
\" เหมียว แกดูซินั้น ริมนิ มันหนีอะไรอ่ะ \" แคสะกิด
\" จิงจิง ฉันว่าพวกแฟนคลับมันหน่ะแหละ \" ฉันบอกด้วยความเบื่อหน่าย ก็มันจิงนิ มันเป็นยอย่างนี้ทุกวัน
\" เออ เอาไงดี คราวที่แล้วฉัน คราวนี้แกบ้าง \" แคบอก \" ได้เสมอ \" การช่วยเพื่อนเป็นความสนุกของฉัน และยิ่งการช่วย
ริมเนี่ยสนุกสุดยอด
\" ริมขา........................... \" ฉันเดินเข้าไปเกาะแขนริมแบบเป็นเจ้าของสุด ๆ
\" เฮ่ย.....เจ๊ เหมียวมา ไปเหอะ \" พวกแฟนคลับของริมค่อย ๆ สลายตัวไป หลังจากพวกแฟนคลับไปหมด
\" ริม แกว่า เค้ากลัวฉันป่าวอ่ะ \" ฉันถาม
\" ไม่อ่ะ ฉันว่าเค้ารังเกียจ \" ริมตอบ *-* อีเพื่อนเวง ฉันช่วยแกนะเนี่ย
\"เปงงายบ้าง \" แควิ่งออกมาจากที่ซ่อน
\" เปนคนหล่อ \" *-* ริมเองนี่ไม่มีสำนึกเล้ย
\" หล่อน้อยกว่ากิ๊กใหม่ฉัน หุ+ \" ยัยแคย้อน ทำให้ริมหน้าเจือนไป
\" ไปเขาแถวกานเตอะ \" ฉันตัดบทก่อนที่จะมีการฆ่ากันตายเป็นโศกณาตกรรม
ฉัน แค และก็ไอ้ริม เดินไปเข้าแถว
\" โอ๊ย ทำไมคนเยอะงี้อ่ะ \" แคบ่น
\" เด๋วจัดให้ \" ฉันบอก แล้วก็เริ่มตะโกน \" ทุกคน ค้า ..... หลบหน่อย คนสวยจะเดินนนน \"
\" นิเหมียว แล้วถ้าพวกฉันไม่หลบล่ะ \" *-*เสียงนี้มันเสียดหูมากเลย
\" ก็เจอนี่ไง \" พูดจบแนก็ยันพระบาทาใส่ นังช้างน้ำ จิงจิงยัยเนี่ยชือ่ มด แต่ตัวอย่างช้างเลย
\" พอยังคุณเหมียว \" เสียงนี้อีกแระ
\" เฮ้ย....นายยุ่งรัยด้วย ทุกทีเลย \" ฉันละเอือมกับนายนี่ทุกทีเล้ย ทำเป็นพระเอกเชอะ
นายยุ่งเข้าไปพยุงยัยช้างน้ำให้ลุกขึ้น \" ขอบคุณค่ะพี่ไทม์ \" ยัยช้างน้ำบอกกับตายุ่งแล้วเดินหนีไป
\" ไปเหอะ พวกเรา \" แคเรียกฉันกับริมให้เดินไปเข้าแถว
\" ขอโทษครับ คนอื่น ไปได้แต่.....คุณเหมียว ต้องไปกับผมที่ห้องประธาน \" ไทม์สั่ง
\" นายไม่ใช่ประธานน่ะ \" ฉันเตือน แน่ละก็ตำหน่งประธานพี่ฉันเป็น
\" โอ.เค. ผมเป็นรอง หรือคุณอยากไปห้องผมมากกว่า \" *-*ไอ้บ้า ไอ้หื่ น
ฉันจะบ้าตายมีเรือ่งทีรัย ตานี่เจ๋อ ทุกที ทำไงดี \" เอางี้ถ้านายยอมบอกว่าฉันสวยฉันจะไปกับนาย \" ฉันหลอกเจ้ารองประธานนี่เล่น
แล้วก็วิ่งหนีหายเข้าไปในคลื่นนักเรียน แต่ว่า.....ตอนนี้ฉันหาเพื่อนฉันไม่เจอซะแล้ว
ฟึ่บ- \"เหวอ \" อยู่ดีดีฉันก็ลอยขึ้น \" นิไอ้เหมียวหง่าว เงียบ \" เสียงริมนิ เย้เพื่อนจ๋าฉันรักแกจัง
ริมหิ้วฉันมาที่ห้องเรียน โดยมีแควิ่งตามมาติด ๆ \" เป็นไงล่ะ หลบหน่อยคนสวยจะเดิน โดนเลย เย็นนี้พี่แกฆ่าแน่ \"
ยัยแคแกไม่ต้องซำเติมก็ได้ \" เออ ช่างเตอะ เด๋วฉันก็ตอ ฯ จนพี่ฉันเชื่อเองแหละ \" ฉันพูดได้อย่างสบาย ๆเพราะมันเป็นอะไรที่
ทำบ่อยมากไอ้การสตอเนี่ย ฉันนั่งลงไปด้วยความแค้นใจ ก็นายไทม์อะดิขัดทุกที \" กรี๊ด ... อัดอั้นโว๊ย..\" ฉันตะโกนออกมา
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น