คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : จนวันสุดท้าย - The End
Song
: Almost There –
Synchronice
Couple : Hwang Minhyun x Kim Jaehwan
ยามึื่น
เวลาอผู้นนับล้านที่ำลันอนอยู่บนเียแสนสบาย
ลับมีใรนหนึ่เินอยู่ริมถนนในเวลานี้ สอาเรียว้าวไป้าหน้าเรื่อย ๆ
อย่านไรุ้หมาย ใบหน้าที่บวม้ำและราบน้ำาที่แห้รัยััเนอยู่บนใบหน้า
แววาที่สั่นไหวราวับลูน่วยบ่บอถึหนทาในีวิที่ไรุ้หมาย
ิม แฮวาน ไม่เยรู้สึว่าัวเอมีวามสุในีวิเลยแม้แ่วันเียว
เสีย่าทออผู้เป็นแม่ยัั้ออยู่ในวามทรำ ‘ูไม่เยีใที่มึเิมาเลยแม้แ่วันเียว!!’ ยิ่นึถึมาเท่าไร..
ยิ่ทำให้น้ำาที่พยายามัเ็บเอาไว้ไหลลมาอาบแ้มทั้สอ้าอย่าห้ามไม่ไ้
แฮวานแ่ิถ้าหาว่าไม่้อมีีวิอยู่่อบนโลใบนี้..มันะีว่าหรือเปล่า
หาแฮวานหายไปลอาล.. ไม่มีใรสัเเห็นหรือนึถึเลยใ่ไหม
เมื่อแฮวานิไ้ันั้น าเรียวพยายาม้าวให้ไวึ้นเพื่อะพาัวเอไปที่สะพานแม่น้ำฮัน..
ใ้เวลาเพียไม่นานแฮวาน็มาถึที่หมาย รอยยิ้มบาเบาปราบนใบหน้า
หาอนนี้เป็นเวลาไม่ึมานะพลุพล่านมาว่านี้ แ่อย่านี้มัน็ีแล้ว
แฮวานไม่อยาให้ใรมาห้ามเา...
สายลมในยามึพัมาระทบับใบหน้าอแฮวานอย่าบาเบา
ราวับปลอบประโลมัวเาเอในเวลานี้ แม้อยาะหายไปมาแ่ไหน แ่ในใลึ ๆ
แฮวานหวัริ ๆ ว่าแม่อเาะมาามหา
ยิ่เวลาผ่านไปนานเท่าไร ยิ่อย้ำวามริที่แสนเ็บปวไ้เป็นอย่าี
แฮวานหวัอะไรอยู่ันนะ
รอยยิ้มน่าสมเพผุึ้นบนใบหน้า วามหวัว่าที่แม่ทำไปทั้หมะเป็นเพียอารม์ั่ววูบ..
แ่เปล่าเลยแฮวานไม่เยอยู่ในสายาอแม่เาเลย่าหา ไม่เยเป็นลูที่แม่รั
ไม่เยเลยสัรั้..
สอเท้า้าวออมายืนนอสะพาน
ลมแรึ้นเรื่อย ๆ ราวับประท้วับารระทำที่แฮวานำลัทำอยู่
แ่แฮวาน็ทำแ่เพียเผยรอยยิ้มบาเบาให้ับสายลม.. ให้ับโะา
น้ำามามายไหลพรั่พรูออาใบหน้า
ทัศนียภาพเบื้อหน้าพร่ามัวนแทบะมอไม่เห็นอะไรเลย แฮวาน่อย ๆ หลับาล
ปล่อยัวออไปให้ระทบสู่ผืนน้ำ
ู้ม!
วามเ็บปวแล่นเ้ามาภายในร่าาย
ราวับร่าำลัะแออเป็นเสี่ย ๆ แฮวานไม่สามารถยับัวไ้เลย.. ลมหายใ่อย
ๆ ถูสายน้ำริรอนออไป วามทรำมามายผุึ้นมาเพียเสี้ยววินาที
่อนที่สิอแฮวานะับไป...
You could,Fail You could,Go
ุะนั่ล็ไ้ หรือะ้าว่อไป็ไ้
ิ๊...ิ๊.. ิ๊
ห้อุเินที่ำลัวุ่นวาย
ผู้นมามาย่าพาันรูเ้าไปในห้อเพื่อ่วยีวินไ้
ร่าเล็ที่นอนหลับาพริ้ม
วาที่เยส่อประายเมื่อนานมาแล้วไม่มีวี่แววว่าะลืมาึ้นมาอีรั้ ฮวั
มินฮยอน ไ้แ่พร่ำโทษัวเอว่าทำไมไม่เอนัวเล็ให้เร็วว่านี้
หมอและพยาบาล่าเินเ้า-ออันอย่าวุ่นวาย
หาพระเ้าไม่ใร้ายเินไป อร้อไ้ไหม ไ้โปร.. ฟัำอ้อนวอนอมินฮยอน
่วยส่นัวเล็ลับมาให้เา มินฮยอนสัา.. สัา้วยีวิ
เาะูแลแฮวาน้วยีวิที่เหลือทั้หม ะไม่ทิ้แฮวานไปไหนอีแล้ว...
Say you can’t do it
anymore
ะบอว่าุนั้นเหนื่อยแล้ว็ไ้
You could lie or Tell the truth
ุะพูโหหรือพูวามริ็ไ้
มินฮยอนเยิว่าัวเอเ้มแ็..
นระทั่อนนี้ วาทั้สอ้าเอ่อล้นเ็มไป้วยน้ำา..
สุท้าย็ไหลลมาอย่าห้ามไม่ไ้ มินฮยอนไม่อยาะเสียนัวเล็ไปเลย ทำไมนะ...
ทำไมัวเาถึไม่พาแฮวานไปอยู่้วย นัวเล็้อทนอยู่ับวามทรมานมาี่ปี
อร้อไ้ไหมแฮวาน... ่วยื่นึ้นมาเอพี่อีรั้เถอะนะ
Hold back or Cut loose
ะอลั้นไว้ หรือะอทนไว้็ไ้
You could stop or You could fight
ุะยอมแพ้หรือะ่อสู้็ไ้
Fade to dark or Be the light
ะาหายไปเป็นวามมื หรือเป็นแสสว่า
You could be all that’s right
ุนั้นสามารถเลือเอไ้ทั้หม
แู่เหมือนมันะสายเินไปแล้ว..
สายเินไปริ ๆ
ุหมอที่อยู่ในห้อุเินเป็นเวลานาน
เปิประูออมาพร้อมับสีหน้าทีู่ระอัระอ่วนที่สุ ำที่มินฮยอนไม่อยาไ้ยิน ออมาาุหมอรหน้า
มันทำให้มินฮยอนาไปทั้ัว
“หมอเสียใ้วยนะรับ
พวเราพยายามอย่าเ็มที่แล้ว.. แ่นไ้มีอาาร็อและาอาาศนานเินไปรับ”
ราวับโลทั้ใบพัทลายลมา
เสียรอบ้า่าอื้ออึ มินฮยอนไม่ไ้ยินเสียอะไรอีแล้ว
น้ำาที่เหือแห้ลับมาไหลอาบน้ำอีรั้ าทั้สอ้า้าว้าลเรื่อย ๆ
เมื่อพบับวามริรหน้า
ร่าอนัวเล็ถูเ็นออมาเพื่อนำไปทำวามสะอาร่าาย
มินฮยอนทำไ้เพียอร่าไร้วิานี้เอาไว้ให้นานที่สุ
พยาบาล่าเบือนหน้าหนีภาพรหน้า เพราะารสูเสียไม่เยทำให้ใรินไ้เลย...
Keep your head up and Take a step forward
แ่เยหน้าึ้นมาแล้ว้าว่อไป้าหน้า
Everyday you’re a little bit closer
เพราะทุ ๆ วัน ุเริ่มเ้าใล้มันแล้วล่ะ
Don’t give up, Don’t give up
ะนั้นอย่าเพิ่ยอมแพ้ อย่ายอมแพ้..
“มีวามสุแล้วใ่ไหมรับ” รอยยิ้มอ่อนโยนถูส่ให้ับท้อฟ้าเบื้อหน้า
มินฮยอนพยายามวบุมน้ำเสียที่สั่นเรือให้นิ่ที่สุ
เมื่อสอวัน่อนมินฮยอนเ้าไปเอาอแฮวานที่บ้านพร้อมับแ้่าวาราไปอแฮวาน
แ่นในบ้านหลันั้นลับทำท่าทีเยาราวับแฮวานไม่เยมีีวิอยู่บนโลนี้อยู่แล้ว
มินฮยอนนำอทุอย่ามาเ็บไว้ที่บ้านอัวเอที่ั้ใเอาไว้ั้แ่แรว่าะใ้มันอยู่ับแฮวาน
แ่สุท้าย เา็้อมาเสียนรัไปอย่าะทันหัน
“ใร้ายัเลยนะ
ไม่อยาอยู่ับพี่แล้วเหรอรับ ฮึ” มินฮยอนไม่ไหวอีแล้ว
เาไม่พร้อมับาราไปอแฮวาน ไม่พร้อมเลยสันิเียว..
น้ำามามาย่าพรั่พรูออมาราวับสายน้ำ
ทัศนียภาพเบื้อหน้าไม่สำั่อมินฮยอนอี่อไป หัวใบีบรัราวับะแสลาย
วามทรำมามายที่เยมีร่วมับแฮวานทำให้เามีวามสุและทรมานในเวลาเียวัน
เรื่อราวเ่า ๆ ่าอย้ำมินฮยอน รอยยิ้มที่แฮวานเยมอบให้
ใบหน้าหวานที่มัะปลอบประโลมเาเสมอ วาเป็นประายที่อย้อมอเาอยู่ลอเวลา
นระทั่วันสุท้าย.. ่อนที่มินฮยอนะไปเรียน่าประเทศ
แฮวานยัส่รอยยิ้มหวานให้เาเสมอ
วันเวลาที่มีวามสุ้วยัน...
เสียหัวเราะที่เยมอบให้ัน..
สุท้ายแล้ว...
เรื่อราวทั้หม็ยัอยู่เพียในวามทรำอมินฮยอน..
ไม่มีอีแล้วเรื่อราวเล่านั้น...
เสียี้าร์ที่เ้าัวอบเล่น...
เสียร้ออแฮวานที่หายไปลอาล...
มินฮยอนะำและรัเพียแ่แฮวาน..นวันสุท้ายอีวิ....
The End
เ็หิหลทา
ความคิดเห็น