คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ [ rewrite ]
บทนำ
หากแต่เรื่องจบเพียงเท่านั้นคงจะดียิ่งนัก พลับพลึงขาวมิมีตำนานใดทำให้เป็นรอยมลทิน
แต่เพียงแค่เกิดเป็นพลับพลึงแดง ก็มีตำนานเป็นมลทินให้เล่าต่อกันมา จะมีใครบ้างที่นึกสงสารตำนานของดอกพลับพลึงแดง
ในเมื่อผู้คนกล่าวขานให้มันเป็นดอกไม้แห่งความตายและการพลัดพราก รังเกียจที่จะนำมาเป็นดอกไม้ประดับเรือน
และปลูกมันไว้เหนือหลุมศพ
”
แล้วมันเป็นเช่นไรต่อหรือท่านอา
” เสียงหวานกล่าวถามท่านอาด้วยความใคร่รู้ ในใจพรางนึกสงสารพลับพลึงแดงจับใจ
เกิดมาก็ถูกตราหน้าว่าเป็นดอกไม้อัปมงคล มนุษย์ช่างแปลกประหลาดเหลือคณานัก
เมื่อเรื่องใดกล่าวขานต่อกันมาว่าน่ากลัว ก็จะหวาดกลัวที่จะเผชิญ หารู้ไม่ว่าความงามที่แท้จริงนั้นอยู่ลึกลงไปต่างหาก
เพียรมองด้วยหัวใจ ก็จะประจักว่าควรค่าแก่การเก็บไว้เพียงใด
“ มันก็เป็นคล้ายกับตำนานต่าง
ๆ ที่กล่าวมา มีความรักที่ผิดจึงลงเอยเช่นนี้ ความตายและความพลัดพรากคือพวกเขา ตัวแทนความรักอันยิ่งใหญ่
แต่ก็ไม่ได้ถูกกล่าวสรรเสริญเยินยอ
มีเพียงคำบอกเล่าที่ผ่านมาและผ่านไป ราวกับสายลม แต่การฝังคำสาปเกิดขึ้นจริง
เพียงแค่ไม่เลือกที่จะใส่ใจตำนานบทนี้ ก็จะพบว่า มีหลายอย่างที่จะพลาดไป
และลงรายละเอียดไม่ได้แม้แต่น้อย ” คนเป็นอากล่าวยิ้ม ๆ ณ ที่แห่งนี้
บนสรวงสวรรค์ชั้นธรรมดาสามัญ มิมีญาติพี่น้องและมิตรแท้ แต่ตัวเขาได้เจอกับเด็กชายคนนี้
ผู้ซึ่งมีกลิ่นดอกพลับพลึงแดงติดตัว
มันช่างแปลกแต่เขาก็พอรู้เบื้องลึกเบื้องหลังของตำนานอยู่บ้าง
จึงไม่แปลกใจเท่าไหร่นัก เขาจึงตัดสินใจเล่านิทานเรื่องนี้ให้เด็กคนนี้ฟัง อีกสาเหตุที่เป็นปัจจัยหลัก
คือเส้นชะตาบนนี้ของเด็กชายกำลังจะหมดลง
“ ข้าคงถามท่านต่อให้ท่านลงรายละเอียดไม่ได้ใช่หรือไม่ ?
” เด็กชายถามกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม
ตัวเขาไม่มีที่มาและที่ไป มิใช่ร่างแบ่งของพระเจ้า และก็มิใช่สิ่งที่ถูกสร้างขึ้นมา
ไม่มีใครตอบได้ว่าเขาคืออะไร คงเป็นเหมือนกับพลับพลึงแดง ที่ไม่รู้ว่าตนเองคือสิ่งใด
เป็นสิ่งที่ถูกรังเกียจจากการเป็นไม้ประดับ ? ถูกฝังคำสาป
? เป็นดอกไม้แห่งความตาย ? เหตุใดจึงกำหนดเช่นนั้น
สิ่งเหล่านี้มิมีผู้ใดให้คำตอบได้
แต่เวลาจะค่อย ๆ เผยสิ่งที่ซ่อนไว้ออกมานั่นคือคำบอกเล่าที่เขาได้รับมา
เขานั่งเหม่อมองออกไป ผู้เป็นอาไม่ตอบคำถามของเขา เพียงแค่ยิ้มอ่อน ๆ
ให้หนึ่งทีก่อนจะเดินจากไป อย่าหาคำตอบของเรื่องทั้งหมด อยู่ ๆ เขาก็นึกสิ่งนี้ขึ้นในหัว
ช่างน่าประหลาด เขาอยากจะรู้แต่ก็ไม่อยากรู้เรื่องใด ๆ ในเวลาเดียวกัน...
ไม่กี่วันต่อมา เด็กชายถูกนำตัวไปเกิดในชาติพบถัดไป แต่หากมิได้ไปแบบคนปกติ
เด็กชายถูกยื่นถ้วยน้ำชามาตรงหน้า
กลิ่นหอมของมันชวนให้หลงใหล และคิดถึงรสชาติที่หอมหวาน สีน้ำชาเป็นสีแดงใส
เขารู้กลิ่นของดอกพลับพลึงแดง มันมีพิษ แต่จะไม่เป็นผลกับวิญญาณบนสวรรค์ หากไม่ใช่ผู้ที่ถูกสาปล่ะก็
มิมีอันใดต้องกังวลด้วยซ้ำ เขาค่อย ๆ ละเมียดจิบน้ำชาในถ้วย ถ้าตัวเขาเป็นดวงวิญญาณปกติ
เขาคงจะกล้าพูดได้เลยว่าเขาโชคดีมากที่ครั้งหนึ่งเคยลองชาถ้วยนี้ แต่เขาถูกสาป
เป็นเรื่องจริงที่ว่า เขาจักต้องทรมานกับพิษจนกว่าวิญญาณจะลงไปโลกมนุษย์
เขามีอาการกระอักก้อนเลือดออกมา สายตาพร่าเลือน มองไม่เห็นสิ่งใดตรงหน้า
แม้เพียงแค่คืบเซ็น เขากลายเป็นคนตาบอดไปเสียแล้ว น้ำชาถ้วยนี้ส่งพิษร้ายแรงไปทำลายระบบประสาทจนหมดสิ้น
แม้มองไม่ได้เห็น หูไม่ได้ยิน
แต่เขารับรู้ถึงสายตาเย็นชาของผู้ที่ยื่นถ้วยน้ำชาให้เขา แต่จนถึงบัดนี้
เขาก็ไม่รู้สาเหตุของการทรมานของตนเองอยู่ดี เขาได้แต่หวังในใจ
ว่าเขาคงไม่ต้องทรมานแบบนี้อีกแล้วใช่มั้ย รอยยิ้มอ่อน ๆ ปรากฏขึ้นบนใบหน้า แม้ข้างในจะเจ็บปวดแค่ไหน
แต่ถ้านี่คือสิ่งที่เทพีอามาเทระสึเห็นสมควรว่าควรได้รับเขาก็ไม่มีอะไรจะต้องขัดขืน
“ หากท่านไม่ใจร้ายเกินไปท่านพี่
ท่านอย่าได้ขัดขวางทั้งสอง ให้ทั้งสองแก้คำสาปที่ผ่านมานานนับพันปีเถิด พวกเขาทั้งสองทรมานพอแล้ว
”
“ ข้ามิได้ทำอันใดพวกเขาเลย
น้องชายข้า ”
“ อามาเทระสึ
ท่านรู้อยู่เต็มอก ”
“ ซูซาโน ทั้งคู่ทำผิดกฎ
”
“ มันนานมาแล้วท่านพี่
ปล่อยไปเสียเถิด ”
“ ก็ได้
ข้าจะไม่เข้าไปยุ่ง แต่ข้าจะเฝ้าดูเทพารักษ์ทั้งสอง ว่าจะไปเกิดเป็นผู้ใด
และข้าจะคอยดูว่าสิ่งที่ข้าสาปเอาไว้ จักทำให้พวกเขาชังน้ำหน้ากันหรือไม่ ”
“ ความรักเป็นสิ่งที่ท่านเองคงคิดไม่ถึงหรอกท่านพี่
แม้จะไม่ได้พบกันนานนับพันปี แต่ใจของทั้งสองยังมั่นคง และคำนึงหาอยู่เสมอ ”
◄♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ►
Talk with me : 1- สวัสดีนะคะรีดเดอร์ทุกคนเราคือเอ็มน้า
ยินดีต้อนรับทุกคนเข้าสู่โลกของเราค่ะ หลาย ๆ
คนคงสงสัยว่าทำไมเราดองสองเรื่องแล้วมาเปิดเรื่องนี้
เพราะว่าเรื่องนี้เราจะเขียนให้จบแล้วกลับไปปั่นเรื่องเก่าค่ะ
เรื่องนี้น่าจะมีไม่เยอะนะคะ ประมาณ 20 กว่าตอน
2- รีไรท์ขึ้นมาใหม่เพราะโน๊ตบุ๊คพังค่ะ แล้วเนื้อหาของเดิมติดอยู่ในเครื่องเก่าค่ะ T-T
ติชมอะไรต่าง ๆ ได้เลยนะคะ
สามารถเข้ามาพูดคุยกันได้ที่ Tag #พลับพลึงรัคฐนา
Twitter : @Private_DSM
ความคิดเห็น