ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    The Memory Of Love TVXQ!

    ลำดับตอนที่ #1 : MY Love1To be come on

    • อัปเดตล่าสุด 6 มี.ค. 51


    P1 to be come on

    “แจจุงชั้นสัญญาว่าชั้นจะรักนายตลอดไป”แหวนทองคำขาวเกลี้ยงๆที่สลักชื่อของยุนโฮถูกสสวมเข้าไปบนนิ้วนางเรียวข้างซ้ายของแจจุงที่อยู่ในชุดสีขาวสะอาดตา

    “ชั้นก็รักนายเหมือนกันนะยุนโฮ”สองร่างกอดกันท่ามกลางหมู่มวลดอกไม้ ที่เป็นพยานความรักของคนทั้งสอง

    “ตอนนี้เราแต่งงานกันแล้ว ต่อไปนายก็เป็นภรยาของชั้นแล้วสิ”ยุนโฮยิ้มให้แจจุง

    บัดนี้ใบหน้าของคนทั้งสองเต็มเปี่ยมไปด้วยรอยยิ้มแห่งความสุข

    ............................

    “ยุนโฮดูนี่สิ ลูกของเรา”ร่างบางอุ้มเด็กน้อยหน้าตาน่ารักไว้ในอ้อมอก

    “น่ารักมากเลยชื่ออะไรดีน้า....ชื้อมุนบินดีมั้ยองมุนบิน”ยุนโฮลูบแก้มลูกชายตัวน้อยที่กำลังหลับสบายในอ้อมกอดของแจจุง

    “น่ารักจริงๆ หมีน้อยมุนบินของเรา”แจจุงลูบแก้มลูกชายแล้วก้มลงประทับริมฝีปากบนแก้มแดงของเด็กน้อย

    “น่ารักเหมือนกับโบแจไง”ยุนโฮหอมแก้มคุณแม่คนใหม่

    “ใครว่าล่ะ ดูสิมุนบินหน้าเหมือนยุนโฮจะตาย ไม่เห็นจะเหมือนแจจุงเลย”แจจุงเบ้หน้าน้อยๆแล้วหัวเราะให้ยุนโฮ

    ....................

    “อ๊า..ยุนโฮแรงอีกได้มั้ย”เสียงหญิงสาวดังลอดออกมาจากห้องทำงานของยุนโฮ ทำเอาแจจุงที่ยืนอยู่หน้าห้องตระหนกไม่น้อย ร่างบางรวบรวมสติทั้งหมดแล้วเบิดลูกบิดสีเงินวาว ในใจภาวนาเพียงว่าของให้เสียงที่ได้ยินเป็นเพียงความเข้าใจผิด ........แต่ทันทีที่เปิดประตูเข้าไปตาคู่สวยก็ถึงกับเปิดกว้างออกอย่างตกใจ พร้อมกับมีหยาดน้ำใสไหลออกจากดวงตานั้นเป็นทางยาว

    “ยุนโฮ สเตฟานนี่”แจจุงอุทานชื่อของคนสองคนที่อยู่ตรงหน้าออกมา ทำไมแจจุงจะไม่เจ็บล่ะ ก็ผู้ชายตรงหน้าคือคนที่เรียกว่าสามี ส่วนผู้หญิงอีกคนก็ขึ้นชื้อว่าเพื่อนสนิท หัวใจดวงน้อยของแจจุงอบช้ำราวกับโดนมีดแหลมคมกรีดลึกเข้าไป ภาพร่างสองร่างตรงหน้ากำลังมีความสัมพันธ์ลึกซึ้ง แล้วความไว้ใจ ความเชื่อใจที่แจจุงมีให้ยุนโฮ
    มันไม่เคยมีค่าเลยอย่างนั้นหรือ?

    “โบแจ”ยุนโฮถึงกับอึ้งทันทีที่เห็นแจจุง ร่างสูงรีบผละออกจากร่างของหญิงสาว แต่ดูเหมือนจะสายเกินแก้ สำหรับการกระทำที่ขยี้ความรักและหัวใจของแจจุง

    “พอทียุนโฮ ภาพที่ชั้นเห็นมันก็เป็นเครื่องพิสูจน์ให้เห็นแล้วว่าความรักที่ชั้นมีให้นายทั้งหมด มันมีแต่ชั้นฝ่ายเดียว ที่รักนาย ซื่อสัตย์และมั่นคงต่อความรัก นายเป็นคนเลือกท่จะจบมันเองนะ ต่อจากนี้ไปชั้นกับนาย ไม่เหลือแม้แต่ความสัมพันธ์ใดๆอีกต่อไป”แจจุงพูดความรูสึกที่มีทั้งหมดออกจากจิตใจก่อนจะถอดแหวนที่เป็นสัญลักษณ์แห่งความรักของเค้าทั้งสองออก

    “แกร๊ง”เสียงแหวนทองคำขาววงสวยหล่นลงกระทบกับพื้นกระเบื้อง เป็นเสมือนคำจากลาคำสุดท้ายของแจจุงที่ตัดความสัมพันธ์ทั้งหมดทิ้งลงไป อย่างไม่มีวันหวนคืน

    แต่ใครเล่าจะรู้เลย ว่าการตัดสินใจของแจจุงในครั้งนี้ก็ทำให้หัวใจดวงน้อยของแจจุงเจ็บปวดรวดร้าวเพียงใด
    การจากลาที่แจจุงไม่เคยคิดว่าจะเกิดขึ้นกับเค้าสองคน

    7ปีผ่านไป

    “แจจุงงานศพของคุณลุงก็เรียบร้อยแล้ว ต่อไปคิดจะทำอะไรต่อล่ะ”ปาร์คยูชอนเอ่ยถามญาติผู้น้องของตน

    “แจจะกลับเกาหลี”แจจุงพูดด้วยน้ำเสียงเรียบแต่เต็มไปด้วยความหนักแน่นทำเอายูชอนต้องหันมามองหน้า

    “คิดดีแล้วหรอแจจุง ถ้าไม่สบายใจอยู่อเมริกาก่อนก็ได้นี่นา”ยูชอนที่เดินมาพร้อมกับแจจุงเตือนขึ้น

    “พี่ครับแล้วลูกล่ะ แจคิดถึงลูก แจน่าจะเอาเค้ามาด้วย”แจจุงก้มหน้าลงต่ำอย่างเศร้าๆ

    “ไอ้ยุนมันเลี้ยงไม่ใช่หรอ อีกอย่างพี่ว่าพ่อของแจก็คงคิดแล้วล่ะว่าแจคงจะเจ็บมากกว่านี้ถ้ามีเลือดเนื้อเชื้ไขของยุนโฮมันอยู่ข้างกาย ถึงได้พาแจมาที่นี่ คนเดียว”ยูชอนโอบไหล่น้องอย่างให้กำลังใจ

    “บางทีคุณพ่ออาจจจะไม่ได้คิดแบบพี่ก็ได้นะ”แจจุงแกดมือหนาออกจากไหล่แล้วเดินนำไป

    “เป็นไปไม่ได้หรอกแจจุง คุณลุงน่ะไม่ชอบยุนโฮตั้งแต่แรกที่แกสองคนเริ่มคบกัน”ยูชอนยกยิ้มเย็นๆ

    “นึกแล้วก็เสียดายที่มุนบินไม่มีโอกาสได้เจอคุณตา”แจจุงเสทำเป็นไม่ได้ยินที่ยูชอนพูดซ้ำยังคงพูดถึงลูกน้อย พลางเงยหน้าให้น้ำตาแห่งความอ่อนแอไหลย้อมกลับเข้าไป

    ‘มุนบิน แม่ขอโทษที่ทิ้งลูกมา ขอโทษที่ไม่ได้ทำหน้าที่ของแม่ที่ดี รอแม่นะ แม่จะกลับไปหาลูก’

    ----------------Soul-----------------

    “อ่ะนี่แจจุง”ยูชอนยื่นแผ่นกระดาษบางๆจำนวนให้แจจุง

    “นี่รูปลูกแก แล้วก็นี่แผนที่บ้าน เผื่อแกจะจำไม่ได้ นี่โรงเรียนลูกแก ส่วนนี่ร้านเบเกอรี่ของแก แล้วก็กุญแจ”ยูชอบแกว่งกุญแจดอกสีเงินไปมา

    “ขอบคุณนะพี่ ว่าแต่พี่ได้มันมาจากไหน”แจจุงรับกุญแจมาแล้วพิจารณาแผ่นกระดาษทั้งหมด

    “พอดีจุนซูเค้ากลับมาเกาหลีก่อน เค้าก็เลยช่วยจัดการให้น่ะ”ยูชอบอธิบายพลางมองหาคนที่พูดถึง

    “แกแน่ใจแล้วหรอแจจุงที่กลับมาหาลูก”ยูชอนถามด้วยน้ำเสียงจริงจัง

    “แน่ใจสิ แจขอแค่ได้ดูแลลูกอยู่ห่างๆ ไม่ต้องให้ลูกรู้ก็ได้ว่าแจคือแม่ของเค้า ขอแค่แจได้เจอลูก.......เท่านั้นก็พอ”แจจุงสลดลงทันทีที่พูดถึงลูก

    “อือ ตามใจเราเถอะนะจุง พี่ต้องไปแล้วล่ะ”ยูชอนตบบ่าน้องเบาๆแล้วลากกระเป๋ษเดินทางใบพอดีตัวไปหาจุนซู

    “พี่กับจุนซูน่ะ น่าอิจฉามากเลยรู้มั้ย ที่มีความรักและครอบครัวที่สมบูรณ์แบบ”แจจุงยิ้อย่างสมเพศตัวเอง
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×