คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : My Love P3 Chocolate Cake
Part3 Chocolate Cake
“น้าเตฟเป็นเพื่อนคุณพ่อฮะ แค่เพื่อนจริงๆนะฮ”มุนบินแก้ต่างให้แจจุงฟัง ทั้งๆที่ตัวของมุนบินเองก็ยังไม่เข้าใจว่าเพราะอะไรเค้าถึงต้องแก้ต่างแทนพ่อตัวเองให้คนๆนี้ฟัง
บ้านชองยุนโฮ
“เข้าไปจอดข้างในเลยฮะ”มุนบินเอ่ยด้วยน้ำเสียงสดใส
“เหมือนเดิม ทุกอย่างยังเหมือนเดิม ยุนโฮนายไม่รู้สึกอะไรเลยหรอที่อยู่ที่นี่โดยไม่มีชั้น”แจจุงแค่นยิ้มออกมา
บ้านที่ไม่มีแจจุง ไม่มีรอยยิ้มของแจจุง มีเพียงความทรงจำลางๆที่ทิ้งเอาไว้ หรือว่ายุนโฮไม่เคยรักเค้าตั้งแต่ต้น ถึงได้อยู่ที่นี่โดยไม่รู้สึกเจ็บ หรือระหว่างเค้ากับยุนโฮเป็นเพียงความหลงเท่านั้น
แจจุงและมุนบินเล่นกันอย่างสนุกสนาน อยากหยุดเวลาไว้ อยากให้โลกนี้มีเพียงแค่ครอบครัวที่สงบสุข แจจุงป้อนเค้กให้กับลูกน้อย ‘นานเทาไหร่แล้วนะ ที่ชั้นไม่ได้ป้อนอาหารให้ลูก นานมากแล้ว ตั้งแต่เค้ายังจำความไม่ได้เลยด้วยซ้ำ’แจจุงคิด
“อ้า อิ่มจังเลย พี่แจจุงทำเค้กเก่งจัง คุณพ่อกับผมน่ะ ชอบกินเค้กช็อคโกแลตมากๆเลยล่ะ เค้กที่เหลือผมขอแบ่งให้คุณพ่อได้มั้ยครับ”มุนบินพูดพลางมองดูเค้กที่ยังมีเหลืออยู่สามชิ้น
“อื้ม ได้สิ ทำไมจะไม่ได้ล่ะ แต่ว่าวันนี้เย็นมากแล้ว...พี่คงต้องกลับแล้ว มุนบินอยู่คนเดียวได้ใช่มั้ย”แจจุงลูบหัวลูกน้อยเบาๆแล้วส่งยิ้มหวานจับใจให้
“ฮะ เดี๋ยวคุณพ่อก็คงมาแล้ว โชคดีนะฮะพี่แจจุง”มุนบินยิ้มตาหยี แล้วโบกมือให้กลับแจจุง
“จ้ะ ไว้พี่จะมาบ่อยๆนะ ถ้าเหงาก็โทรมานะ”แจจุงว่าแล้วยื่นเบอร์โทรศัพท์ให้มุนบินแล้วขับรถสปอร์ตสีขาวออกไปทันที ในขณะเดียวกันรถคันสีดำขลับของยุนโฮก็เข้ามาในบ้าน
“หวัดดีฮะพ่อ น้าเตฟ”มุนบินลุกจากเก้าอี้กลางสวนวิ่งไปหาพ่อแล้วกอดอย่างคิดถึง
“ไงหมีน้อย คิดถึงพ่อขนาดนั้นเลยหรอ”ยุนโฮขยี้ผมลูกชายอย่างหมั่นเขี้ยว
“จริงสิ มุนบินน้าซื้อขนมมาฝากด้วยนะ”สเตฟานี่ชูถุงขนมให้มุนบินดู
“ว้า เค้กอีกแล้วหรอ”มุนบินทำหน้ายู่
“ทำไมล่ะ ปกติมุนบินชอบกินเค้กของที่นี่มากนี่นา”หญิงสาวถามอย่างแปลกใจ
“ตอนนี้ไม่ชอบแล้วล่ะเพราะผมได้กินเค้กที่อร่อยที่สุดในโลกเลย”มุนบินคุยโวออกมา
“แล้วไปเอามาจากไหนหรอ”ยุนโฮถามลูกชายอย่างแปลกใจ
“พี่แจจุงฮะ พอดีผมเพิ่งรู้จักเค้า เค้าทำเค้กอร่อยมากเลยนะฮะ ผมว่าพ่อต้องชอบแน่”มุนบินพูดแล้วลากพ่อของตัวเองให้ไปที่โต๊ะสีขาวกลางสวนของบ้าน
“นี่ไงฮะ มุนบินกินไปตั้งเยอะแล้วนะเนี่ย นี่ของพ่อนะฮะ มุนบินขอพี่เค้าแบ่งหุ้ณพ่อแล้ว พี่เค้าใจดีแล้วก็น่ารักมากเลยนะฮะ”มุนบินยังคงสาธยายสรรพคุณของแจจุง
แต่ดูเหมือนว่ายุนโฮจะไม่ได้สนใจกับสิ่งที่ลูกพูดเลย ร่างสูงยังคงจ้องเค้กก้อนนั้นอยู่
‘ยุนโฮ มากินเค้กสิ เค้กช็อคโกแลตที่ยุนชอบไง ดูสิแจจุงตั้งใจแต่งหน้าเค้กให้ยุนเลยนะ เห็นมั้ยมีหมีสองตัว พ่อหมีนะกำลังอุ้มลูกหมีอยู่นะ’ ยุนโฮมองดูหน้าเค้กที่พร่องไปแต่ก็ยังคงจะได้ดี ตุ๊กตาหมีที่ทำจากน้ำตาลหล่อหลอมเป็นรูปหมีอย่างตั้งใจ จะมีใครทำได้อีกถ้าไม่ใช่...................แจจุง
“มุนบินพี่คนนั้นเค้าชื่ออะไรหรอ”ยุนโฮถามลูกชายด้วยสีหน้าตระหนก
“คิมแจจุงฮะ”มุนบินตอบอย่างไม่เข้าใจอากับกิริยาของพ่อตัวเอง
“แจจุง...คิมแจจุง.....โบแจ”ยุนโฮเพ้อถึงชื่อๆหนึ่งขึ้นมาทำให้สเตฟานี่ถึงกับต้องเตือนสติ
“ยุนโฮ คนชื่อคิมแจจุงไม่ได้มีคนเดียวหรอกนะ ตอนนี้แจจุงคนนั้นเค้าอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้”สเตฟานี่เอามือวางบนไหล่กว้างของยุนโฮเพื่อเรียกสติกลับคืนมา
“มุนบิน พรุ่งนี้ให้น้าเตฟมาอยู่เป็นเพื่อนแล้วกันนะ พ่อไม่อยากให้ลูกอยู่คนเดียว”ยุนโฮพูดกับลูกชาย
“เตฟ ฝากดูลูกด้วยนะ ถ้าแจจุงมาช่วยโทรมาหาผมนะ ผมอยากเจอเค้า”ยุนโฮพูดด้วยสีหน้าเศร้าๆ
“ค่ะ แต่คุณเชื่อชั้นเถอะ แจจุงเค้าจากพวกเราไปแล้ว”สเตฟานี่บีบมือยุนโฮเบาๆ
........................วันรุ่งขึ้น...............
“น้าเตฟ รับนะคร้าบบบบบบ”มุนบินตะโกนแล้วปาลูกบอลให้หญิงสาว
แจจุงที่ยืนมองอยู่ตรงรั้วบ้านยิ้มอย่างสมเพศตัวเอง แจจุงเดินไปหยุดอยู่หน้าประตูบ้านแล้ววางกล่องเค้กที่ตั้งใจทำมาให้อย่างสุดฝีมือพร้อมกับเขียนกระดาษโน้ตแผ่นเล็กๆเอาไว้
‘ขอให้มุนบินอร่อยกับเค้กที่พี่ทำให้นะ’ร่างบางวางมันลงอย่างระมัดระวังก่อนจะเดินออกไป
“ม่หวังว่าลูกจะขอบเค้กที่แม่ทำนะ”แจจุงพูดกับตัวเองแล้วเดินจากไป
ยุนโฮที่ขับรถกลับบ้านมาเห็นกล่องปริศนาวีขาววางอยู่หน้าบ้างจึงหยิบขึ้นมาดู
ตาคมสะดุดเข้ากับลายมือทีคุ้นเคยก่อนจะเปิดกล่องนั่นดู เค้กแบบเดียวกับที่แจจุงชอบทำให้เค้าดินเสมอๆ ลายมือที่คุ้นตากลิ่นของเค้กช็อคโกแลตของโปรดของยุนโฮ
ร่างสูงสอดส่ายสายตามองหาเจ้าของลายมือ.......แต่ก็ไม่พบ
อื้มๆ สอบเตรียมฯเสดแล้ว และผลคือม่ายติด แอบเส้านิดๆ อยู่สามเสนต่อปายยยยยย
GPA. 3ปี 3.88อ่า ม.ปลาย พยายามอีกนิด
อื้มๆ ขอบคุณทุกๆคอมเม้นท์ที่มอบให้ แต่มานก้อยังน้อยเนอะ
อ่าวันนี้มาอัพให้อีกตอนแล้วดีใจกันมั้ย
อื้มๆ ขอให้อ่านให้สนุกนะคะและอย่าลืมเม้นด้วยล่ะ
ความคิดเห็น