คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่ 5 ความลับ
อุไรและเฟรมออไปทำานพร้อมันแ่เ้า่อนที่ทัู้่ะเินเ้าบริษัทมีายหิสูวัยู่หนึ่ที่าว่าน่าเป็นสามีภรรยาันออมายืนทำลับๆล่อๆอยู่ไล้ๆที่อรถอเฟรม
อุไรเหลือบมอเฟรมที่้อสอสามีภรรยาู่นั้นไม่ละสายา
“เ้าไป่อนเถอะ”
เมื่อเห็นอีฝ่ายยัรอเฟรมึรีบออปาให้อุไรเ้าไปทำาน่อน
หิสาวพยัหน้ารับำอย่าเสียไม่ไ้ทั้ที่อยาอยู่รอเาแ่็้อทำามที่เาสั่
ายหนุ่มเินรรี่ไปหาสอสามีภรรยาู่นั้นอย่าไม่สบอารม์
“มาทำอะไรที่นี่”
“เอ่อ...ือเินเราหมแล้วน่ะ
เลย...อยาอเินสัเล็น้อยน่ะ๊ะ” ผู้เป็นภรรยาพูะุะั้ำยั้มหน้าุ้วยวามลัว
“็นัปัมันไม่ยอมรับโทรศัพท์พวเราเลย
เรา็นึว่าอยู่ับุน่ะสิเลยามมาหาที่นี่ นี่เรามารอุั้แ่หโมเ้าเลยนะไม่เื่อไปถามยามูสิ”
เฟรมเหลือบมอผู้เป็นสามีที่เอ่ยถึปัลูสาวในไส้อเาอย่าไม่อายปา
“นี่มันที่ทำานอผมทำไมถึิว่าปัะอยู่ที่นี่”
ริ่ๆๆ~ เสียมือถืออเฟรมัึ้นพอิบพอีเารับทั้ที่ยัพูไม่บ
“ว่าไ” เฟรมเบิาว้า้วยวามใ
“เี๋ยวผมะรีบไปเี๋ยวนี้”
“เี๋ยวสิุเฟรม!
แหม่ ะไ้เินอยู่แล้วเียว” เารีบรุไปที่รถและบึ่ออไปทิ้สอสามีภรรยาให้หุหิใที่หลอเอาเินเาไม่สำเร็
“ปั!” เารเ้าไปในห้ออปัพร้อมวาสายาูรอบๆห้อที่ระัระายราวับโนโรปล้น็ไม่ปาน
ปันั่อเ่าใบหน้า้ำไป้วยร่อรอยอารโนทำร้ายเฟรมทรุลไปถามปั
“เิอะไรึ้น”
“เฟรม...” ปัโผเ้าไปอายหนุ่มเนื้อัวสั่นเทาไป้วยวามลัวน้ำาเธอไหลออมา้วยวามื่นระหนที่โนทำร้ายร่าาย
“ใเย็นๆ่อนนะปัเิอะไรึ้น” เฟรมผละออาเธอเพราะอยารู้เรื่อราวที่เิึ้นหาแ่ปั้มหน้าและเอาแ่ร้อไห้
เาผ่อนลมหายใและ่อยๆอปลอบเธอเพราะิว่าเธอยัใอยู่
“พ่อ...ับแม่...เาทุบีปั
ฮึ” เธอสะอื้นพร้อมับเล่าเรื่อราวที่เิึ้น
“พวเาเ้ามาอนไหน”
“เมื่อี้...่อนที่เฟรมะมาเา็พึ่ออไป
ฮึๆ” เฟรมถอนอออาปัเามอหน้าปั้วยใบหน้าเรียบนิ่
“เี๋ยวเฟรมมานะอโทรไปลาาน่อน”
เฟรมออมาที่หน้าห้อพร้อมับ่อสายหาเลาอเา
“ถามยามที่หน้าบริษัทให้ผมหน่อยว่าเห็นสอสามีภรรยาที่ผมุย้วยเมื่อเ้าไปรอผมั้แ่ี่โม”
“สัรู่นะะ”
“มาั้แ่หโมเ้าเศษๆ่ะ”
เฟรมัริมฝีปาอย่าโมโห
“อบุมารับ”
เฟรมเินเ้าไปในห้อพร้อมับไล่มอรอยฟ้ำที่ใบหน้าอปัและรอยแผลถลอามลำัว
เาพ่นลมหายใพรือย่าเหลืออไม่ิว่าเธอะทำถึนานี้เธอลมือทำร้ายัวเอเพื่อเรียวามสนใาเาไ้อย่าไร
นึย้อนไป่อนเอันเธอโนทำร้ายาพ่อและแม่แท้ๆอเธอมาโยลอเวลาที่ไม่มีเินให้
เารู้ีและยอมบับเธอเพราะสสารเธอและเาไ้ทำ้อลับพ่อและแม่อเธอโยะโอนเินให้ทุเือนแ่มี้อแม้ือห้ามทำร้ายเธออีไม่ว่าะ้วยเหุผลใ็ามทั้สอสามีภรรยาเ็นสัา้วยมือนเอเป็นอย่าี
“เฟรม...” ปัลุึ้นมาหาเฟรมหมายะอเาให้หายลัวหาแ่ทว่าเฟรมเินถอยหลัให้ห่าาเธอ
ปัมอเฟรม้วยสายาที่เ็มไป้วยำถามเพราะู่ๆเฟรม็เปลี่ยนไป
“ปั...” ำพูมามายที่อยาะพูแ่ลับไม่รู้ะพูอะไรเาไ้แ่เรียื่อเธอและพ่นลมหายใออมา้วยวามรู้สึผิหวัในัวเธอ
“เฟรมเป็นอะไร...”
หิสาวน้ำารื้นเหมือนะรู้ว่าแผนอัวเอพัรืนเป็นท่า
“้อทำนานี้เลยหรือไ”
เฟรมน้ำาลอเบ้านึไม่ถึว่าเธอะไม่รัีวิัวเอเลยแม้แ่น้อยเาัฟันและอทนไม่ให้ัวเอโรธนาสิ
“เฟรม...ฮึ...ปัอโทษ
ปัแ่ไม่รู้ะทำยัไ” เฟรมมอหิสาวที่ร้อไห้โฮรหน้า้วยวามรัเียเธออร้อให้เา่วยให้เธอหลุพ้นาพ่อแม่อเธอหาแ่เธอลับทำร้ายัวเอเพียแ่เพราะเาไม่ไ้ิ่อเธอแ่นั้นเอหรือ
“ผมยัไม่อยาเอุอนนี้ถ้าผมีึ้นผมะิ่อมา”
“เฟรม! ฮือๆ” เฟรมเินหุนหันออาห้อ้วยวามโมโหเาโรธนเอที่ทำให้เธอ้อทำแบบนี้เาเฝ้าถามัวเอลอทาว่าทำไม
ทำไมเธอถึ้อทำนานี้ เาเ้าบริษัทไป้วยอาร์ุรุ่นอุไรเห็นแบบนั้น็อเป็นห่วไม่ไ้เธอัสินใาแฟไปให้เฟรมในห้อทำาน
“าแฟ่ะ” เฟรมไม่อบสนอใๆเานั่มอหน้าออมพิวเอร์เียบๆ
“เอ่อ...”
“ผมอยาอยู่นเียว”
อุไรอึอัไม่รู้ะทำอย่าไร่อเพราะเาเอ่ยปาออมานานั้น
“ั้นรับาไหมะ
หรือาแฟเย็น...”
“บอให้ออไป” ายหนุ่มเหลือบามามอหน้าเธอแววาวาวโรน์อเาูน่าลัวเสียยิ่ระไร
อุไร้มหัวให้เาพร้อมับออมาาห้อแ่โยีแ่ทว่าเธอ็อเป็นห่วเาไม่ไ้อยู่ี
ภาสื้อนมร้านลูแ้วลับมาที่บ้านใน่วเย็นๆเานั่ทำานออแบบเสื้อผ้าอยู่ที่ห้อนั่เล่นเียบๆ
แพรรู้สึระหายน้ำแ่ไม่อยาเรียแม่อเธอเพราะลัวรบวนภาสที่นั่ทำานอยู่เธอเ็นวีลแร์มาที่รัวหาแ่ทว่าเธอหยิบน้ำที่อยู่ั้นบนไม่ไ้เธอพยายามเอื้อมมือไปนสุหาแ่ทว่า
โรม! เธอว่ำลไปและาวีลแร์ไปออยู่ับพื้น ภาสหยุปาาไอแพทันทีเาพ่นลมหายใออมา่อนะเินไปที่รัว
เามอแพรที่ออยู่ับพื้น้วยสีหน้าเย็นา่อนะหยิบวน้ำเปล่าึ้นมาและรอปาน้อสาวเธอไม่หยุนแพรสำลัและหายใไม่ออ
“อั่! พี่ภาส!” เธอพยายามเรียพี่ายอเธอ่อนที่แม่อเธอะเห็นเหุาร์และรีบวิ่เ้ามาห้าม
“ภาส! หยุนะ!” เธอผลัภาสออไปพร้อมับรีบพยุแพรึ้นมาอยู่ในอ้อมอ
“็่วยให้ื่มน้ำไ้ไ”
“เมื่อไหร่ะหยุ!!!”
แม่อเาวาเสียัลั่นเธอเียบมาลอแ่อนนี้เธอลับทนไม่ไหวเสียแล้ว
“หยุหรอ? แสอนแม่ลูทำอะไรแม่อันไว้ำไม่ไ้หรอ?
ถ้าแม่อันไม่อให้ันูแลแสอนป่านนี้ัน่าพวแไปแล้ว!” แพรและแม่อเาเียบไม่อบโ้ออไปเพราะบ้านที่พวเธออาศัยอยู่็ือบ้านที่ื้อ้วยน้ำพัน้ำแรอภาสนั่นเอเธอึ้อสบเสี่ยมเ้าไว้ภาสเินออไปเพราะหามอเธอสอนมาไปว่านี้เาไ้่าแม่เลี้ยและน้อสาวนอไส้เสียแน่
ย้อนลับไปเมื่อภาสยัเ็ๆเาถูส่ัวไปเรียนที่เมือนอเพราะพ่อเาอยาให้ลูไ้เรียนที่ีๆและบสูเพื่อเป็นหน้าเป็นาอรอบรัว
หาแ่ทว่าระหว่าที่เาไม่อยู่พ่ออเาลับเอาภรรยาอีนเ้ามาอยู่ที่บ้านมิหนำ้ำเธอยัั้ท้ออี้วย
ภรรยาใหม่อพ่อเาลั่นแล้แม่อเาสารพัเธอไม่สามารถระบายับใรไ้ึทำไ้แ่เียนลในไอารี่อเธอ
้วยวามที่เธอไม่อยาให้ลูายหัวแ้วหัวแหวนอเธอรับรู้เพราะลัวเาะฟุ้่านนเรียนไม่ไ้
เมื่อลูายลับมาเมือไทยเธอะออไปเที่ยว่าัหวัเสมอเพื่อไม่ให้ลูพบับภรรยาใหม่อพ่อเา
นเวลาผ่านไปไ้หลายสิบปีนับั้แ่ภรรยาใหม่เ้ามาอยู่ในบ้านภาสแอบลับมาบ้าน่วริส์มาสเพื่อเอร์ไพรส์แม่อเาหาแ่ภาพที่เาเอือพ่ออเาทุบีแม่อเาโยแม่เลี้ยและลูสาวอเธอนั่มอแม่อโนทุบีอย่าไม่ใยี
“พ่อ!” ภาสรีบเ้าไปพยุแม่อเาที่อาารเ้าั้นโม่าเลือเ็มัวไปหมพ่ออเาใไม่ิว่าู่เาะลับมา
เาเหลือบามอพ่อ้วยแววาอาา พ่ออเาใและทำัวไม่ถูเารีบรุไปที่โรรถและบึ่รถออไป้านอเพราะลัวลูายามมา่าหาแ่ทว่าในวันเียวันนั้นเอพ่ออเา็เิอุบัิเหุทารถยน์นทำให้เสียีวิ
ำอแม่อเา่อนที่ะเสียีวิ้วยอาาร้ำในืออให้เาให้อภัยทุนและูแลพวเาทั้สาม้วย
ภาสน้ำาไหลออมา้วยวามเ็บปวราวับทุสรรพสิ่บนโลนี้ถล่มใส่ัวเา เาไ้มอแม่เา่อยๆหมลมหายใในอ้อมออเานั่นือรั้สุท้ายที่เาไ้เอแม่อเา
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------
้วยวามที่หายไป 1 วันเ็มวันนี้มายาวๆและอามาอี 1 อนนะะ อย่าลืมให้ำลัใัน้วยน้าาาาาาาาาาา
ความคิดเห็น