无忘 ไม่ลืม (Harrypotter) YOU x SB/RL/SS/LM

----

ฮอกวอตส์เป็นสถานที่แห่งการเรียนรู้ของพ่อมดแม่มด เป็นโรงเรียนที่ใช้เวทมนตร์ที่ดีที่สุดในละแวกประเทศ 

และในแต่ละปีการศึกษามักจะมีกิจกรรมน่าตื่นตาตื่นใจทุกปี ไม่ว่าจะคริสต์มาสหรือกิจกรรมต่างๆที่ไม่สามารถบ่งชี้ได้แน่ชัด

----

บทสั้นๆก่อนเข้าเรื่อง

ในวันที่ 1 กันยายน 1994

เป็นตอนเช้าแสนธรรมดาดั่งทุกวัน แต่แล้วจู่ๆพรีเฟ็คของบ้านก็ได้เรียกรวมให้ไปยังห้องโถง และเน้นย้ำว่าต้องทุกคน ฉันมั่นใจเลยว่าศาสตราจารย์ใหญ่จะต้องออกมาบอกอะไรสักอย่างเป็นแน่ นั่นอาจจะเรื่องดีหรือเรื่องเลวร้ายก็ไม่ทราบแน่ชัดเช่นกัน มีแต่ต้องรอดูเพียงเท่านั้น

----

ในวันสุดท้ายการแข่งเวทไตรภาคี 

สัปดาห์สุดท้ายของเดือนพฤษภาคม

ท้องฟ้าพากันเป็นใจบดบังแสงอาทิตย์ บรรยากาศในตอนนี้เรียกได้ว่ามันช่างน่าขนลุกและตื่นเต้น ฉันนั่งอยู่บนอัฒจันทร์กับเพื่อนบ้านกริฟฟินดอร์ส่วนคนนอกนั้นก็เป็นบ้านอื่น ไม่นานนักเสียงดนตรีก็เริ่มบรรเลงเสมือนเชิญประธานในพิธีขึ้นมากล่าวปลุกขวัญกำลังใจให้แก่ตัวแทนของแต่ละโรงเรียน พร้อมกล่าวลายละเอียดของภารกิจสุดท้าย 

แต่หารู้ไหมว่าต่อจากนี้ไปจะเป็นการแข่งที่โศกเศร้าที่สุดและการกลับมาของคนที่รู้ว่าใคร

----

หลังจากเหตการณ์ที่โศกเศร้าผ่านไปได้สองวัน

" ฉ...ฉันฝันอีกแล้ว "

" อีกแล้วงั้นหรอ? คราวนี้อะไรล่ะแฮรี่ "

" ในความฝัน...ฉันเจอคนที่เราไม่ควรเอ่ยชื่อ....เอ่อ...โวลเดอมอร์ ฉันไม่รู้ว่าเขาต้องการอะไร เขาพูดเกี่ยวกับคนในตระกูล (ตระกูลคุณ) เขาบอกว่าตระกูล (ตระกูลคุณ) เคยทำงานให้กับเขาและคนในตระกูลมีเวทมนตร์บางอย่างที่เขาไม่สามารถใช้มันได้และมันดูสำคัญต่อเขามาก ฉ...ฉันไม่รู้ว่าเวทมนตร์นั้นมันคืออะไรเลยด้วยซ้ำ "

" โอ้! นั่นมันแย่มากแฮรี่ ตอนนี้ (ชื่อคุณ) กำลังอยู่ในอันตราย พวกเราต้องไปเตือนเธอ...ฉันเกรงว่าเดี๋ยวนี้เลย "

" ใช่ ฉันก็คิดอย่างนั้น เราควรจะปกป้องเธอจากคนที่คุณก็รู้ว่าใคร "

ห้องปรุงยาของเซเวอร์รัส สเนป

มือเรียวหนาของชายร่างสูงกว่าคุณ หยิบขวดของเหลวบางอย่างออกมาจากตู้ด้านหลังโต๊ะทำงานของเขา มันมีสีที่ใสเหมือนกับน้ำเปล่า แต่เมื่อเทลงไปในโหลแก้วอีกใบที่มีของเหลวสีเขียว มันกลับทำปฏิกิริยากันจนเกิดฟองและเสียงซ่าเบาๆ ปรับเปลี่ยนจากสีเขียวน่าพิศวงกลายเป็นสีขาวมะลิบริสุทธิ์ ไม่นานนักมือหนาของเขาก็วางแก้วลงใช้ช้อนข้างแก้วคนให้เข้ากันและยื่นให้คุณ

คุณมีสีหน้าไม่สู้ดีนักเมื่อเห็นการทำเมื่อสักครู่บวกกับการที่คุณต้องดื่มมัน

เขามองมาที่คุณเหมือนรู้จักความนึกคิดของคุณ

" ดื่มซะ คุณคงไม่อยากให้คนที่ตามหาคุณอยู่พบคุณหรอกใช่ไหมคุณ (นามสกุล) ? "

ห้องพักของรีมัส ลูปิน

คุณยืนมองกล่องขนาดใหญ่ที่อยู่ตรงหน้าด้วยความสงสัย มันถูกวางไว้ใกล้ทางขึ้นของบันไดสีดำขลับ คุณรู้จักมารยาทดี การไปยุ่งกับของของคนอื่นโดยไม่ได้รับอนุญาตโดยเฉพาะห้องของศาสตราจารย์มันเป็นการกระทำที่แย่ขนาดไหน ในระหว่างที่คุณมัวแต่ครุ่นคิด ผู้เป็นเจ้าของห้องก็เดินลงมาจากบันไดสีดำ เขาส่งยิ้มบางๆให้คุณเมื่อเห็นว่าคุณดูสนใจกล่องใหญ่กล่องนั้น

" สนใจมันหรอคุณ(นามสกุล)? "

" ก็...นิดหน่อยค่ะ ฉันแค่อยากรู้ว่า อะไรอยู่ในนั้น "

" อืม...คุณคงยังเรียนไม่ถึงบทนี้สินะ "

เขาไม่ตอบคำถาม แต่เพียงส่งเสียงเบาๆออกมาอย่างเข้าใจกับคำถามของคุณ

เขาลดสายตาลงมองกล่องเหล็กใบใหญ่ก่อนจะหันกลับมามองที่คุณอีกครั้ง

" ก็แค่ความกลัว...คุณอยากจะเอาชนะมันไหมล่ะ? "

บ้านเลขที่ 12 กริมโมลด์เพรซ

คุณมาพบซีเรียส แบล็คตามที่แฮรี่แนะนำ

เมื่อคุณถึงสถานที่ที่แฮรี่เรียกมันว่าภาคีนกฟีนิกซ์ คุณก็ได้รับการต้อนรับอย่างดีจากคุณนายมอลลี่ ดูเหมือนกับว่าเธอจะรู้ความประสงค์ของคุณ เธอบอกให้คุณไปหาซีเรียสที่ห้องอาหารเขารอคุณอยู่ที่นั่น และเธอเสริมว่าส่วนใหญ่ห้องนั้นเป็นห้องที่เหมาะกับการพูดคุยที่สุดแล้ว ซึ่งคุณก็ไม่ได้ขัดอะไรเธอและเดินไปที่ที่ซีเรียสรออยู่

คุณเปิดประตูบานไม้ออกเบาๆ เผยให้เห็นชายผมสีน้ำตาลประบ่าหยักโศกนั่งจิบไวน์อยู่ เขาเลิกสนใจกับหนังสือพิมพ์เดลี่พรอเฟ็ตในมือ เลื่อนสายตามาทางคุณแทนด้วยรอยยิ้มเป็นมิตร

" เธอคือคนที่โวลเดอมอร์ต้องการตัว? "

" ใช่ค่ะ "

" งั้นมานั่งสิ "

เขาเสนอให้คุณเลือกเก้าอี้นั่งเพื่อเริ่มบทสนทนากับเขา คุณเลือกที่จะนั่งตรงข้ามกับเขา

" แฮรี่เล่าให้ฉันฟังหมดแล้วล่ะนะ เขาบอกว่าช่วงนี้มีคนแปลกหน้าเขาออกฮอกวอตส์ตลอดเวลานั่นมันเป็นไปไม่ได้เลยด้วยซ้ำ...เอาไวน์หน่อยไหม? "

" เอ่อ...ขอบคุณค่ะ แต่หนูเป็นคนคออ่อน "

คุณปฏิเสธการรับไวน์ เขาพยักหน้ารับรู้ก่อนจะรินไวน์ลงแก้วของเขาเอง

คุณที่กำลังมองไปรอบๆโต๊ะไม้ก็พบเข้ากับรูปเก่าๆที่มีผู้คนจำนวนหนึ่งกำลังเคลื่อนไหวอยู่ข้างๆมือหนาของเขา

" นั่นรูปใครหรอคะ ? "

" หืม ? "

ซีเรียสลดสายตาลงมองรูปข้างๆมือเขา

" สมาชิกภาคีคนก่อนๆ ตอนนั้นอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตากันเลยล่ะ "

มือหนาจับรูปขึ้นมาระลึกถึงผู้คนที่เคยอยู่ในภาคี แต่ตอนนี้เหลือกันแทบไม่กี่คน

ตรอกน็อคเทิร์น
คุณต้องการบางอย่างจึงจำเป็นต้องมาหา ลูเซียส มัลฟอย

คุณพ่นลมหายใจเบาๆอย่างทำใจในการเข้าไปในตรอกแห่งนี้ คุณรู้ว่ามีแต่คนที่โง่เขลาเท่านั้นที่เลือกจะเข้าไปในตรอกน่ากลัวและมีแต่ของผิดกฏหมายแห่งนี้ แต่คุณจำเป็นต้องมาพบใครสักคน แน่นอนว่าการจะหาเขาได้ง่ายๆก็คงมีแต่ตรอกแห่งนี้เท่านั้น

ไม่นานนักคุณที่ทำใจได้เสียทีก็เดินเข้าไปโดยเลือกที่จะไม่มองผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมา ในตรอกช่างอับชื้นและสกปรกแต่คุณก็ต้องทนเดินไป จนคุณเห็นชายร่างสูงในผ้าคลุมชั้นดีของเขา ยืนอยู่หน้าร้านของผิดกฏหมายที่แฮรี่เคยเล่าให้ฟังว่าเคยหลงเข้าไปซึ่งมันน่ากลัว อันตรายจริงๆนะ

" อา...ฉันคิดไว้แล้วว่าเธอต้องมา (นามสกุล) "

ไม่นานนักเขาก็รู้ตัวว่าคุณเดินมาหาเขา รอยยิ้มของเขายกขึ้นอย่างปิติยินดีที่ได้พบคุณอีกครั้ง ถึงแม้คุณจะไม่ได้ยิ้มแม้แต่นิดกลับทำสีหน้าไม่เชื่อใจเขาแทน

" ฉันรู้ว่าเธอต้องการจะมาถามอะไร และเธอก็คงเตรียมข้อแลกเปลี่ยนมาดี "

" ใช่ไหม ? "

----

ไรท์

เรื่องนี้ไม่ได้มีเนื้อหาที่ทำให้บิดเบือนแต่อย่างไร ไม่เกี่ยวกับตัวหนังจริงๆ และการลงเรืออาจจะอายุเยอะหลายคนและอาจจะมีอาจารย์และลูกศิษย์ ใครที่รับไม่ได้สามารถกดออกไปได้ทุกเมื่อที่ต้องการ

เรื่องนี้ยังคงไม่แน่ชัดนักในการแต่ง เพราะพึ่งกับเข้าด้อม ไรท์อาจจะต้องใช้ความคิดนิดหน่อยดึงความติ่งเก่าๆกลับมา

สุดท้ายนี้ ไรท์อยากรู้ว่าใครลงเรือไหนบ้าง สามารถเม้นแลกเปลี่ยนความคิดกันได้นะคะ

?THEORA

?THEORA