เรียกข้าว่า สการ์เล็ต

ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 5 : แผนการหลบหนี 2/2

พลบค่ำของวันนั้น

พวกกองโจรได้ทำการดื่มฉลองที่พวกตนบุกปล้นได้สำเร็จ

"เฮ้ย!! เจ้าเซ"

"คะ ครับ!!"

หัวหน้ากองโจรได้หันไปหาเซแล้วพูดต่อ

"ไปเอาเหล้ามาอีกสักสองสามลังสิ!!"

"ครับ"

สิ้นสุดคำสั่ง เด็กหนุ่มได้วิ่งออกไปจากตรงนั้น แล้วตรงไปยังโกดังเก็บของเพื่อนำเหล้าไปให้หัวหน้าโจรและโจรคนอื่นๆ

เมื่อหัวหน้าโจรได้เห็นเด็กหนุ่มวิ่งออกไปแล้วก็ได้ยกแก้วเหล้าขึ้นมาแล้วประกาศ

"เนื่องจากว่าครั้งนี้พวกเจ้าทำงานได้ดีมาก แถมการปล้นครั้งนี้ ยังได้สาวงามและของมีค่ามาอีกตั้งมากมาย สิ้นค้ารอบนี้ต้องทำกำไรมหาสารแน่นอน วะฮะฮะฮะฮ่า!!   อ้าว!! ดื่ม!!"

เมื่อหัวหน้าดื่มเหล้าในมือหมด ลูกน้องที่เหลือก็ดื่มตาม

ผ่านไปสักพักก็ได้มีเด็กหนุ่มผมสีน้ำตาลถือกล่องไม้เดิมมา ตามด้วยเด็กหนุ่มผมสีทองที่ถือกล่องไม้เดินตามหลังมาด้วยเช่นกัน

"แฮกๆๆๆ นะ นี่ครับ"

เด็กหนุ่มทั้งสองได้วางกล่องไม้ลง หลังจากนั้นหัวหน้าโจรก็ได้สะบัดมือไล่เด็กทั้งสองออกไป

"ไปกันเถอะยูจิน"

เซได้ชวนยูจิน เด็กหนุ่มผมเหลืองเพื่อนของตนออกไป

ยูจินพยักหน้า แล้วเดินตามหลังเซออกไป

[ย้อนกลับไปเมื่อไม่กี่ชม.ก่อน]

___________

________

_____

___

"แผนคือ เราจะรอให้พวกมันและหัวหน้าเมาจนสลบ แล้วหลังจากนั้น.."

ฉันเว้นช่วง ทำให้เซที่กำลังฟังแผนอยู่เกิดความสงสัยขึ้น และถามต่อ

"หลังจากนั้นอะไรหรอครับ?"

ฉันยิ้มขึ้น แล้วตอบไป

"นี่แหละจุดสำคัญของแผนการเราหล่ะ ฉันต้องหวังพึ่งนายเป็นพิเศษ"

"อึก!"

เซกลืนน้ำลายแล้วฟังต่อ

"นายพร้อมที่จะรับหน้าที่นี้ไหม?"

"พร้อมครับ!!"

"งั้นก็ดี   ในตอนที่พวกนั้นเมาจนสลบ ฉันอยากให้นาย ขโมยลูกกุญแจ เพื่อนำมาปลดกุญแจมือนี่ซะ"

"อึก!" เซกลืนน้ำหลายอีกรอบ

"นายคิดว่านายจะทำได้ไหม?"

เซคิดสักพัก ก่อนจะพยักหน้าเล็กน้อย

"งั้นนายก็กลับไปทำหน้าที่ของนายแล้วหรอเวลาเถอะ"

เซพยักหน้าแล้วเดินกลับไปเฝ้ากรงขังเหมือนเดิม

หลังจากนั้นฉันก็หันไปหาโรเซ่

"พี่โรเซ่ ฉันอยากจะขอให้คุณช่วยอธิบายแผนการเหล่านี้ให้คนอื่นๆ ฟังหน่อย ทำได้ใช่ไหม?"

โรเซพยักหน้า หลังจากนั้นก็เดินไปปลุกเอรีน่า แล้วเล่าแผนการต่าง ๆ ให้ฟัง เพื่อให้เธอมาช่วยอธิบายแผนการต่างๆ

ที่เหลือก็ขึ้นอยู่กับเซแล้วหล่ะ  ฝากด้วยนะ เจ้าหนุ่มน้อย.    

มองไปทางเซ

_______________

____________

_________

______

____

__

[ตัดมาที่ปัจจุบัน]

"นายว่าแผนมันจะสำเร็จจริง ๆ หรอ?"

ยูจินได้ถามเซ  เพราะก่อนที่จะเริ่มแผนการต่างๆ เซก็ได้เล่าแผนต่าง ๆ ให้ยูจินเพื่อนของเค้าฟังด้วย เพื่อที่จะโน้มน้าวให้ยูจินร่วมมือกับตน

เซได้หยุดเดินแล้วหันกลับมาตอบด้วยสีหน้ามั่นใจ

"มันจะต้องสำเร็จอย่างแน่นอน ขอแค่เราขโมยกุญแจจากเจ้านั่นมาได้ก็พอ"

"แล้วถ้าเกิดว่ามันล้มเหลวขึ้นมาหล่ะ?"

"ถ้าเกิดล้มเหลวขึ้นมางั้นหรอ? มันก็แน่อยู่แล้ว ตาย ไงหละ คิดหรอว่าเจ้านั้นมันจะยอมปล่อยเราไปหน่ะ"

"...."

ความเงียบเริ่มถาโถมเข้ามา สร้างความตึงเครียดให้ทั้งสองเป็นอย่างมาก 

จนกระทั้งมีเสียงหนึ่งดังมาแต่ไกล

"เฮ้ย!! ไปเอาเหล้ามาเพิ่มอีกสิว่ะ!!!"

ใช่แล้ว นั่นก็คือเสียงของหัวหน้าโจรที่สั่งให้ทั้งสองคนไปเอาเหล้ามาเพิ่มให้กับพวกตน

"คราาาาบ!!!" 

เซขานรับ ก่อนจะหันมาคุยกับยูจินอีกครั้ง

"นายมียังมีโอกาสที่จะถอนตัวอยู่นะ จนกว่าฉันจะเอากุญแจมาจากเจ้านั้นได้ รีบๆตัดสินใจซะหล่ะ"

หลังจากพูดจบ เซ ก็ได้วิ่งออกไป

"เร็วๆ สิว่ะ!!!"

"คราาาบๆ"

ยูจินที่ยืนมองดูแผ่นหลังของเซอยู่นั้นก็ได้นึกถึงคำพูดเมื่อกี้ของเซ

"ในเมื่อนายบอกว่ามันจะต้องสำเร็จ งั้นฉันก็จะขอเข้าร่วมด้วยก็แล้วกัน"

จากนั้นยูจินก็เดินตามออกไป

________

______

____

__

[หนึ่งชั่วโมงผ่านไป]

ในตอนนี้พวกโจรทั้งหลายก็ได้เมาจนสลบกันไปหมดแล้ว ไม่เว้นแม้กระทั่งหัวหน้าของพวกมัน

"ตอนนี้แหละ"

เซพูดบอกยูจิน และค่อยๆ ย่องไปหยิบกุญแจจากหัวหย้าโจรอย่างช้าๆ และก็สำเร็จ เซสามารถหยิบกุญแจออกมาได้เป็นที่เรียบร้อย

จากนั้นเขาก็ค่อยๆ ย่องออกไป แล้วกลับไปยังชั้นใต้ดิน ตรงไปยังกรงขังแล้วทำการปลดกุญแจมือของทุกคนออก

[กลับมาที่วิวา]

ตอนนี้กุญแจมือของฉันก็ได้ถูกปลดออกสักที

"ทีนี้เราก็~ บะ บ้าน่า!!"

ในระหว่างที่ฉันจะดำเนินแผนการต่ออยู่นั้น จู่ๆ หัวหน้าโจรก็มาปรากฏอยู่ข้างหลังของยูจินและเซได้ยังไงก็ไม่รู้

"ข้านึกไว้แล้วเชียว เป็นอย่างก็แกพูดจริงๆ ด้วย เจ้ามิกกี้"

หัวหน้าโจรได้หันไปพูดกับชายที่มาฟันเหมือนหนู

"ดะ ได้ไงกัน!!?"

ฉันอุทานออกมาอย่างตกใจ เจ้าหมอนี่มันควรจะเมาจนสลบไปแล้วสิ 

ชายที่มีฟันเหมือนหนูยิ้มแล้วพูดขึ้น

"ในตอนที่พวกเจ้าคุยเรื่องแผนการต่าง ๆ ข้าก็กำลังแอบฟังอยู่เหมือนกัน ก็เลยได้ยินแผนการต่างๆ ของพวกแกหมดแล้ว พวกเราก็เลยแกล้งตามน้ำไปก่อน แล้วก็ค่อยมาจัดการเอาทีเดียวแบบนี้ไง ฮะฮะฮะฮะฮ่า!!!"

"งั้นฉันก็คงจะไม่มีทางเลือก"

ฉันเริ่มใส่พลังเวทย์ลงไปที่มือ ก่อนจะออกแรงพลักให้พวกโจรมันกระเด็นออกไป

"โรเซ่ เอรีน่า ฉันขอฝากพวกเธอพาคนอื่นๆ ออกไปก่อนเลยน่ะ"

โรเซ่และเอรีน่าพยักหน้าอย่างไม่เต็มใจ แต่ทั้งสองต่างก็รู้ดีว่า ถ้าอยู่ก็เป็นได้แค่ตัวถ่วง

"เซ ยูจิน ช่วยพาพวกโรเซ่หลบหนีออกไปที เดี๋ยวเจ้านี่ ฉันจัดการเอง"

เซกับยูจินพยักหน้า ก่อนจะหน้าทางกลุ่มของโรเซ่ออกไป ส่วนฉันก็มายืนประชันหน้ากับหัวหน้าของมันแทน

"คิดจะจัดการข้าด้วยตัวคนเดียวงั้นหรอ? นี่เจ้าประเมินตัวเองสูงไปรึเปล่า?"

"เปล่าหรอก ที่ฉันทำมันก็แค่ถ่วงเวลาหน่ะ"

ว่าจบฉันก็หยิบโซ่แล้วฟาดไปที่หัวหน้าโจร แต่มันกลับรับได้สบาย ๆ 

"คิดจะใช้ของเล่นพวกนี้จัดการข้ารึ? ฮะฮะฮ่า!!! น่าขันสิ้นดี"

หลังจากนั้นมันก็เหวี่ยงโซ่จนฉันที่จับโซ่อยู่ก็ถูกเหวี่ยงไปด้วย 

"อะไรๆ นี่ข้าแค่แกว่งเล่นๆ เองน่ะ เอ้าฮึบ!!"

'ตู้ม!!!'

เสียงโซ่กระแทกกับพื้นอย่างแรงจนแตกเป็นใยแมงมุม

มันเดินเข้ามาพร้อมกับมีดในมือ

"หลังจากจัดการเธอเสร็จ ค่อยไปตามจับเจ้าพวกนั้นกลับมาใหม่ทีหลัง"

โถ่เว้ย!! นี่แค่โดนเหวี่ยงทีเดียวก็ถึงกับลุกไม่ไหวเลยงั้นหรอ? บ้าน่า 

"ถึงข้าจะเสียดายที่ต้องเสียสิ้นค้าระดับพรีเมี่ยมอย่างเธอไปก็เถอะ แต่ก็ ลาก่อน"

พูดจบมันก็จับมีดในมือไว้แน่น แล้วเตรียมจะแทงลงมา

นี่ฉันจะตายอีกแล้วหรอเนี่ย? ฉันยังหาเจ้าวาตะไม่เจอเลยน่ะ

'ตึก! ตึก! ตึก! ตึก!'

เสียงวิ่ง? 

'ฉึก!!'

ฉันหลับตาแน่น แต่กลับไม่รู้สึกถึงการแทงเลยสักนิด

"กะ แก!  นี่แกอยากตายมากเลยสินะ!!"

ฉันลืมตาขึ้นเมื่อได้ยินสิ่งที่หัวหน้าโจรพูด และทันทีที่ฉันลืมตา ฉันก็เห็นเท้าของ

"เซ!!?"

ฉันเงยหน้าขึ้นก็ต้องช็อค เมื่อเห็นภาพตรงหน้า ที่เซโดนมีดแทงจากข้างหลังทะลุมายังอกข้างหน้า

เขาเอาร่างกายของตัวเองมารับคมมีดแทนฉันงั้นหรอ? 

"ทำไมกัน!! ทำไมนายถึงได้!!!"

"หึ ยุ้งไม่เข้าเรื่อง"

หัวหน้าโจรได้เหวี่ยงเซที่ไร้ลมหายใจออกไป

"ทำไมกัน~"

"ทีนี้ก็ไม่มีตัวเกะกะมาขวางสักที"

หัวหน้าโจรเช็ดเลือดที่เปื้อนอยู่บนใบมีดของตน แล้วหันมาทางฉัน ที่ตอนนี้แทบจะไม่อยากรับรู้อะไรทั้งนั้นแล้ว

ฉันรักษาสัญญาที่ให้ไว้ไม่ได้ ฉันไม่สามารถพานายออกไปหรือฆ่าเจ้านี่ได้ ฉัน!

'ฉันมันอ่อนแอ'

'อยากให้ข้าช่วยเจ้าไหมล่ะ?'

'เสียงใครหน่ะ? ช่างเถอะ'

'ข้าสามารถช่วยเจ้าได้นะ'

จู่ ๆ ภาพทุกอย่างก็เหมือนว่าจะถูกหยุดนิ่งไปทั้งหมด ก่อนจะปกคลุมด้วยพื้นที่สีดำ ทำให้ตอนนี้ไม่เหลือใครนอกจากฉันคนเดียว

"ที่นี่ที่ไหนกัน?"

"จิตใจของเข้ายังไงหล่ะ"

ฉันกระโดดออกมาแล้วหันไปมองคนข้างหลัง และเมื่อเห็นใบหน้านั้นฉันก็ต้องตกใจ

"ตะ ตัวฉัน งั้นหรอ?"

ใช่แล้ว บุคคลตรงหน้า มีรูปร่างลักษณะ ทุกอย่างเหมือนฉันหมดเลย จะแตกต่างกันก็คงจะเป็นท่าทางและลักษณะการพูดเท่านั้น

ตัวฉันอีกคนได้เดินเข้ามาจับที่คางของฉันแล้วพูดขึ้น

"ข้าสามารถช่วยเจ้าได้นะ"

ฉันสะบัดตัวให้หลุดออกมาแล้วถามขึ้น

"หมายความว่าไงที่ว่าสามารถช่วยฉันได้หน่ะ"

บุคคลตรงหน้ายิ้มขึ้น

"ก็อย่างที่ข้าพูดไปนั่นแหละ ข้าสามารถช่วยเจ้าจัดการกับเจ้านั่นได้" พูดพร้อมกับปรากฏร่างของหัวหน้าโจร ที่เป็นแค่ร่างเปล่าๆ เหมือนหุ่นนิ่ง

"แต่ว่า ฉันมีเงื่อนไข"

ฉันคิ้วกระตุก ไม่มีอะไรที่ได้มาฟรีๆ งั้นสินะ

"เงื่อนไขอะไร ว่ามา"

บุคคลตรงหน้ายิ้มอีกครั้ง

"เมื่อข้าช่วยเจ้าครบ 10ครั้ง ข้าจะต้องได้ควบคุมร่างกายของเจ้า และเจ้าต้องมาอยู่ตรงนี้แทนข้า"

"ไม่มีทาง!!"

ฉันรีบปฏิเสธอย่างรวดเร็ว ดูยังไงก็รู้ว่ามันต้องการที่จะยึดร่างของฉัน

"หืม~ งั้นเจ้าก็จะถูกเจ้าโจรนั่นฆ่าตายเอาได้นะ"

"...."

ตัวฉันอีกคนได้มาเดินอ้อมตัวฉันเป็นวงกลม

"คิดดูดี ๆ สิ ถ้าฉันออกไปครั้งนี้ เธอก็จะรอด แถมยังเหลืออีกตั้ง 9 ครั้งแหนะ นี่เธอจะไม่สนใจหน่อยหรอ?"

"...."

"อะไรกัน เวลาก็ใกล้จะหมดแล้วนะ นี่เจ้ายังตัดสินใจไม่ได้อีกงั้นหรอ?"

เอาไงดี  ถ้าปฏิเสธ ฉันก็จะตาย และไม่มีโอกาสได้แก้ตัว แต่ถ้ารับ ฉันก็จะเสี่ยงที่จะโดนยึดร่าง แต่~

"ก็ได้ ฉันยอมรับ"

บุคคลตรงหน้ายิ้มขึ้น

"งั้นก็เยี่ยมเลย~"

ภายนอกมิติจิตใจ

"ลาก่อนนะ ยัยตัวแสบ"

หัวหน้าโจรได้แทงมีดลงมา แต่กลับกลายเป็นว่ามีพลังบางอย่างมาดันมีดเล่มนั้นจนกระเด็นออกไป    ไอสีแดงเริ่มก็ตัวขึ้นรอบๆ ตัวของวิวา เกิดแรงลมมหาสารจนหัวโจรแทบจะกระเด็นไปเลยก็ว่าได้ 

หญิงสาวผมแดงค่อยๆ ลุกขึ้น โซ่ที่พันอยู่ที่คอขอเธอได้ถูกปลดออกโดยพลังบางอย่าง แล้วทำการเลื้อยมาพันอยู่ที่เอวและแขนขวา 

"หนึ่งสีแดง(พละกำลัง) หนึ่งสีเทา(ความทนทาน) หนึ่งสีฟ้า(ความเร็ว) หนึ่งสีคราม(ความแม่นยำ) จงรวมตัวที่โซ่ของข้า แทรกแซง"

โซ่ที่เลื้อยอยู่ที่แขนเกิดการเรืองแสงสีต่าง ๆ ขึ้น

"ขอดูหน่อยสิ ว่าแกจะรับโซ่ของข้าไหวมั้ย?  

จัดการ"

ว่าจบโซ่ก็ได้เลื้อยไปฟาดเจ้าหัวหน้าโจรในทันที โดยที่ตัวของหญิงสาวยังคงยืนนิ่ง

"พันธนาการมันซะ!!"

"เวรเอ้ย!! ทำไมข้าถึงทำลายมันไม่ได้!!!?"

หัวหน้าโจรพยายามจะทำลายโซ่ แต่เพราะด้วยการที่หญิงสาวตรงหน้าของเขาได้เพิ่มพลังต่างๆ ให้กับโซ่เส้นนั้น จึงทำให้มันเป็นโซ่ที่พิเศษก็โซ่ที่เป็นอาวุธเวทย์ซะอีก

"แกหน่ะ อยู่แบบนั้นนั่นแหละ"

หญิงสาวหันหลังให้ แล้วเดินไปยังร่างไร้วิญญาณของเด็กหนุ่มผมสีน้ำตาลที่นอนจมกองเลือดอยู่

"สิบสีเขียวมรกต(รักษาขั้นสูง) สิบสีดำทมิฬ(วิญญาณ) จงรักษาและคืนชีพซะ แทรกแซง"

เกิดเป็นแสงสีเขียวและสีดำผสมกัน ทำให้บาดแผลหายไปและเซ ก็ฟื้นแล้วลืมตาในทันที 

"นะ นี่ผม ยังไม่ตายอย่างงั้นหรอ?"

"เปล่าเลย เจ้าตายไปแล้วครั้งหนึ่งต่างหาก"

"..."

หญิงสาวลุกขึ้น แล้วเดินกลับไปยืนอยู่ต่อหน้าหัวหน้าโจรที่ถูกโซ่พันธนาการอยู่ ปล่อยให้เซนั่งงงอยู่แบบนั้น

"ธะ เธอเป็นใครกันแน่!!!"

หัวหน้าโจรถามหญิงสาวตรงหน้าด้วยความหวาดกลัว

"ข้าคือใครหน่ะหรอ? หึหึหึ ข้าคือ คนที่เจ้าไม่ควรจะยุ่งด้วยยังไงหละ ทีนี้ ก็ตายได้แล้วหล่ะ"

หญิงสาวได้กำกำปั้น โซ่ได้ทำการรัดตัวหัวหน้าโจรแน่นขึ้นจนร่างเละเป็นชิ้นๆ ใครที่มาเห็นต่างก็ต้องอ้วกกันทั้งนั้น

"จัดการหัวหน้าเสร็จ ต่อไปก็ลูกน้องสินะ"

หลังจากนั้น เธอก็ได้ทำการกวาดล้างฐานทัพของกองโจรจนสิ้นซาก จนคนที่เห็นเหตุการณ์ ต่างก็นำไปเล่าต่อกันไปเป็นทอดๆ 

จนทำให้เริ่มมีคนรู้จักขึ้นมา หญิงสาวผมแดง นัยตาสีแดง สวมชุดเดรสสีดำแดง มีขนนกสีนำประดับอยู่ที่หูข้างขวา พร้อมกับมีโซ่เป็นอาวุธ

จนกระทั่ง มีคนตั้งฉายาให้เธอคนนั้นว่า

"สการ์เล็ต"

จบตอนที่ 5

***************************************************

ทำไมไรท์รู้สึกเหมือนจบเรื่อง แค่นี้ก็ได้เลย ยังไงไม่รู้แฮะ 555

แบบ จบทั้งเรื่องอะไรประมาณนี้ 555+ 

ปล. หยอกๆ บ่กล้าจบเร็วขนาดนี้หรอก