หัวขโมยแห่งบารามอส น้องชายจากคาโนวาล

ลำดับตอนที่ #3 : สาเหตุ

\"โอ๊ยๆๆๆๆ\" เสียงร้องของเด็กหนุ่มคนหนึ่ง ที่ถูกคทาประจำตัวของเด็กสาวคนหนึ่งตีหัว





\"อีตาบ้า!!! ลกมก!!! นิสัยไม่ดี!!!!!\" เด็กสาวร้องลั่น แต่มือก็ยังถือไม้คทาฟาดที่หัวของคนร้องอยู่





\"คุณแองจี้พอเถอะค่ะ\" เสียงใสๆ ร้องห้ามเพื่อนสาวของตัวเอง





หมับ!!! คทาที่กำลังฟาดลงบนหัวของใครบางคนถูกจับ





\"อะไรเนี่ยเจ๊???????\" เด็กหนุ่มร้องถามขึ้นอย่างสงสัย





\"ยังจะมาถาม เมื่อกี้นาย...นาย..\" เด็กสาวพูดขึ้น แล้วก็หยุดซะเฉยๆ





\"อะไรๆ เกิดอะไรขึ้น\" เสียงหวานดังขึ้นจากด้านหลังของเด็กหนุ่ม





\"พี่เฟริน!!!\" เด็กหนุ่มร้องขึ้น เมื่อหันไปหาต้นเสียง \"อ้าว?? พี่คาโล พี่คิลก็ด้วย\"





\"นายไปก่อเรื่องอะไรอีกคาเอล???\" เสียงถามเรียบๆ ดังขึ้น





\"คุณแองจี้พอเถอะค่ะ\" เสียงใสๆ ร้องห้ามอีกครั้ง พยายามปลอบให้เพื่อนสาวสงบอารมณ์





\"เกิดอะไรขึ้นเหรอเรนอน??\" เสียงจากนักฆ่าถามคนที่น่าจะพูดคุยกันที่สุดดังขึ้น





\"เออ...คือ...\" เรนอนทำท่าอึกอัก ไม่รู้จะตอบดีรึเปล่า แล้วเหล่ไปทางแองจี้





ทำเอาผู้ที่วิ่งตามเสียงมาทีหลังมองหน้ากันงงๆ แล้วในที่สุดเฟรินก็ถามคาเอล





\"เกิดอะไรขึ้นนะคาเอล????\"





\"ก็ตอนผมเดินออกจากห้อง ผมก็เห็นพี่เรนอนกับเจ๊คนนี้เดินด้วยกัน ว่าจะแกล้งพี่เรนอนให้ตกใจเล่น แต่พี่เรนอนดันเดินออกไปอีกทางซะก่อน\"





\"อ้าว???? แล้วแองจี้จะร้องไปทำไมละ???\" คราวนี้คิลหันไปถามแองจี้





แองจี้หน้าขึ้นสีระเรื่อ \"เออ...ก็...ก็...\" แองจี้พูดอึกอัก เรนอนถอนหายใจแล้วตัดสินใจตอบ





\"ก็คุณคาเอลตั้งใจจะกอดฉันจากด้านหลัง แต่เพราะฉันเดินไปอีกทาง ทำให้...\"





เรนอนหยุดคำพูดไว้แค่นี้ คิดว่าน่าจะเป็นที่เข้าใจกัน แต่คนปากมากก็พูดขึ้น





\"อ้อ!!! คาเอลก็เลยไปกอดแองจี้แทนงั้นซิ?\"





โป๊กกก!!!!!!! ตามด้วยเสียง \"โอ๊ยยย!!!!!!\"





\"เงียบไปเลยนะเฟริน!!!!!\" แองจี้ตะโกนบอกอย่างหัวเสีย แล้วหันไปทางคนต้นเรื่อง





คาเอลสะดุ้งนิดๆ แล้วยิ้มแห้งๆ \"โทษน่าเจ๊นะ อภัยให้ผมนะ\"





\"ไม่!!!!!!\" แองจี้พูดเสียงเฉียบขาดแล้วสะบัดหน้าเดินหนีไป





\"นายทำเกินไปคาเอล\" คาโลพูดขึ้นเรียบๆ คาเอลหันไปมองคาโลแล้วพูดขึ้น





\"ก็ใครจะไปรู้ละ ว่าอยู่ๆ พี่เรนอนจะเดินไปอีกทางซะงั้นนะ\"





\"ขอโทษค่ะ\" เรนอนพูดขึ้นแล้วก้มหน้า





\"คนผิดนะคาเอล เรนอนไม่เกี่ยว\" คาโลพูดด้วยน้ำเสียงเฉียบขาด





\"อะไรอ่ะพี่คาโล??? ไหงเป็นเงี้ย????\" คาเอลพูดเสียงหลงแล้วหันไปทางเรนอน





\"พี่เรนอนๆ พี่คาโลแกล้งผมอีกแล้วง่า\"





คาเอลเดินไปหลบข้างหลังเรนอนแล้วทำท่างอแงเหมือนเด็กๆ (น่าร๊ากกก!!!!)





\"คาเอล!!!! หัดอายซะบ้างซิ!!!!\" เสียงคาโลสั่งสอนคนเป็นน้อง





\"ผมไม่ใช่พี่คาโลนี่ ถึงต้องนั่งเก๊กนั่งก่อก้อนน้ำแข็งให้คนบางคนหลอมละลายเล่นตลอดเวลา\"





คำพูดของคาเอลทำเอาคิลต้องกลั้นหัวเราะอย่างเต็มที่





\"พี่เรนอนผมปวดหัว พาผมไปห้องพยาบาลหน่อยนะ นะๆๆๆ น้าๆๆ\"





คาเอลอ้อนเรนอน ทำเอาเฟรินกับคิลถึงกับหัวเราะออกมาเบาๆ ส่วนคาโลมองอย่างเอือมระอาเต็มทน





\"ค่ะ\" เรนอนหันไปตอบยิ้มๆ แล้วหันไปหาพวกเฟริน \"งั้นต้องขอตัวนะคะ\"





แต่เสียงเรียบๆ ดังขึ้นอย่างเฉียบขาด \"คาเอลกลับห้อง!!!\"





\"ไม่เอา!!! ผมจะไปกับพี่เรนอน ไปกับพี่คาโล พี่ก็นั่งเทศน์ผมซิ เรื่องไรต้องให้พี่นั่งเทศน์ผมด้วยละ\"





พูดเสร็จก็รีบๆ กระตุกแขนเรนอนเบาๆ ให้พาไปที่ห้องพยาบาล





จากนั้นทั้งสองก็เดินไปห้องพยาบาลด้วยกัน ทิ้งให้คนสามคนมองตามอย่างแปลกใจ





\"น้องนายจริงๆ เหรอเนี่ย???\" คิลถามขึ้น เมื่อเห็นนิสัยที่ต่างกันราวฟ้าดิน





\"เฮ้อ...ปวดหัว\" คาโลพึมพำแล้วเดินกลับไปที่ห้องพักอย่างเหนื่อยหน่าย





\"นายว่าไงเฟริน???\" คิลถามขึ้น เฟรินยิ้มแล้วเอ่ยตอบ





\"ฉันอยากรู้จังว่าตอนที่สองคนนี้เด็กๆ ที่วังจะเป็นยังไง???\"





แล้วทั้งสองก็ส่ายหัวไปมาอย่างเอือมระอา



.......................................................................................



ที่ห้องพยาบาล





\"ดีขึ้นรึยังคะ??\" เรนอนถามคาเอล แล้วนั่งลงข้างๆ เตียงของเขา





คาเอลพยักหน้ายิ้มๆ จากนั้นก็ปรับเป็นสีหน้าปกติ แต่เรนอนก็จับความกลุ้มใจของคาเอลได้





\"มีเรื่องไม่สบายใจอะไรรึเปล่าคะ?\"





\"เปล่า\" คาเอลตอบเบาๆ แล้วหันไปมองเรนอน





เรนอนสะดุ้งตัวเล็กน้อยเมื่อรับรู้ถึงความอบอุ่นจากมือที่เอื้อมมากุมมือของเธอ





เป็นจังหวะพอดีที่เฟรินกับคิลเดินมาที่ห้องพยาบาลแล้ว...แอบฟัง





\"คุณคาเอล???\" เรนอนร้องาถามขึ้น เมื่อเห็นคนตรงหน้าผิดปกติ





\"พี่เรนอน\" คาเอลเอ่ยขึ้นเบาๆ \"พี่ยังชอบพี่คาโลอยู่รึเปล่า?\"





คำถามนี้ทำเอาเรนอนหน้าขึ้นสีระเรื่อ แล้วรีบก้มหน้าหลบสายตาคู่งามของคาเอลทันที





แต่เจ้าน้องชายของคาโลก็ไม่ลดละ พยายามเค้นหาคำตอบจากเรนอน





\"พี่เรนอน พี่ว่าไงละ??? พี่ยังชอบพี่คาโลอยู่รึเปล่า???\"





\"เออ...คือ...ฉัน...\"





คาเอลถอนหายใจแล้วปล่อยมือเรนอนออก จากนั้นก็เอามือประสานท้ายทอย





แล้วเอนตัวพิงหัวเตียงอย่างหน่ายๆ \"ผมว่าแล้วเชียว\" คาเอลพูดขึ้น





\"อะไรเหรอคะ???\" เรนอนแกล้งถาม ทั้งๆ ที่รู้อยู่แล้ว





\"พี่เรนอนยังชอบพี่คาโลอยู่ใช่มั้ย??\"





\"เออ...\"





\"พอเถอะ ถ้ามันพูดยากนักพี่ก็ไม่ต้องพูดก็ได้ แค่ดูท่าทางของพี่เรนอน ผมก็รู้แล้วละ\"





\"แล้ว...คาเอลถามทำไมละ???\"





\"พี่เรนอน\" คาเอลพูดแล้วทำสีหน้าจริงจัง \"ตัดใจจากพี่คาโลเถอะ\"





คำพูดประโยคสุดท้ายของบุคคลตรงหน้าทำเอาเรนอนถึงกับชะงักระคนตกใจ





เรนอนมองคาเอลอย่างแปลกใจ สีหน้าบ่งบอกถึงคำว่า \"ทำไม?\"





คาเอลถอนหายใจอีกครั้งแล้วพูดขึ้น \"พี่เรนอนน่ะ อกหักตั้งแต่เริ่มรักพี่คาโลแล้วละ\"





คำพูดคำนี้มันแทงใจเรนอนนัก \'ทำไมคาเอลถึงพูดแบบนี้!!!!\' เรนอนคิดในใจ





แน่นอนว่ามีผู้ที่เลือดร้อนแทนเรนอนอยู่อีกหนึ่งคนที่แอบฟังอยู่ตรงประตู





แต่ก็ถูกเพื่อนสาวที่ตามมาด้วยกันห้ามเอาไว้เสียก่อน





สายน้ำใสๆ เริ่มไหลแอบแก้มคู่งามของเจ้าหญิงแห่งคาโนวาล





คาเอลค่อยๆ เอื้อมมือไปปาดน้ำตาใสๆ ของเรนอนออกแล้วเอ่ยขึ้นอย่างอ่อนโยน





\"ก็ผมบอกแล้วว่าพี่เรนอนไม่เหมาะกับพี่คาโล\"





\"คาเอลก็รู้อยู่แล้ว...แล้วทำไม...\"





\"เพราะผมห่วงพี่นะซิ พี่เรนอนแอบชอบพี่คาโลมาตั้งนาน ผมกลัวพี่ขึ้นคาน\"





\"คาเอล!!!!!!!!!!\"





\"แฮะๆ ล้อเล่นน่าพี่ คนสวยๆ อย่างพี่เรนอน คงไม่ตกอับขนาดหาคู่ไม่ได้หรอกจริงมะ?\"





\"..............\"





\"จริงๆ แล้วผมก็ออกจากเดมอสได้ตั้งนานแล้วละ\"





\"อะไรนะ!!!!!!!\"





\"แต่อุตส่าห์ได้ใช้ชีวิตแบบนักพเนจรทั้งที ก็เลยอยากใช้ให้คุ้ม\" คาเอลพูดยิ้มๆ





\"ผมก็เลยออกไปทัวร์ทั่วเอเดนมา สนุกสุดยอดเลยพี่เรนอน!!!!!!\"





\"เธอสนุก แต่รู้ไหมว่าคุณคาโลห่วงเธอแค่ไหน??\"





\"ดีจังที่พี่เรนอนพูดกับผมแบบเดิมแล้ว\" คาเอลรีบเปลี่ยนเรื่องทันที





\"รู้ไหมว่าตั้งแต่เธอหายไปคุณคาโลเสียใจแค่ไหน?\"





\"..........\"





\"ทำไมถึงทำแบบนี้ละคาเอล?? ออกจากเดมอสได้แล้ว ทำไมไม่รีบกลับคาโนวาลละ???\"





\"ผมออกจากเดมอสได้ตอนอายุ 15 พอดี ตอนนั้นพี่คาโลก็กำลังเข้าเรียนที่เอดินเบิร์ก\" คาเอลเริ่มเล่าเรื่อง





\"ผมลองแวบไปแอบดูพี่คาโล ผมเห็นพี่เขาอยู่กับเพื่อนอีก2 คน ท่าทาง 2 คนนั้นเป็นคนดี\"





\"คาเอล...นี่เธอ...\"





\"จริงๆ ผมก็ห่วงพี่คาโลเหมือนกัน แต่พอเห็นพี่สนุกกับเพื่อนๆ ได้ ผมก็สบายใจ\"





\"แล้วทำไมไม่รีบไปหาคิงบาโรละ??\"





\"ก็เสด็จพ่อไม่อยู่ ผมก็เลยถือโอกาสพเนจรเอเดนซะเลย\"





\"งั้นอีกคำถาม...ทำไมถึงมาเอาป่านนี้?????\"





\"ก็ผมได้ข่าวเรื่องการหมั้นของเจ้าหญิงแห่งเดมอส กับ เจ้าชายแห่งคาโนวาล ผมก็เลยรีบมา\"





\"หมายความว่าไง????\"





\"ผมก็จะมาดูพี่สะใภ้ผมนะซิถามได้ แล้วผมก็มาหาพี่เรนอนด้วย\"





\"ฉัน?\" เรนอนร้องแล้วชี้ที่ตัวเอง คาเอลพยักหน้าหงึกๆ





\"พี่ไม่รู้เหรอ...ผมมาที่นี่ เพราะผมต้องการมาดูคนที่เหมาะกับพี่เรนอนนะเนี่ย\"

................................................................................................................................