รักใสๆของยัยแสบซ่า

ลำดับตอนที่ #3 : บท2จ้ายังไม่จบเน้อ!

"15นาทีพอดีเป๋ะ!"ฉันพูดพลางกระโดดลงมาจากรถสปอร์ตสีแดงคันหรูของพี่โอม


"พี่เธอขับรถนิ่มดีหรอกนะข้าว แต่เร็วเป็นบ้าเลยให้ตายสิ"อิงฟ้าพูดพลางเดินลงมาจากรถอย่างมึนหัวนิดๆ


"ใช่ๆแต่พี่เธอนี่สุดยอดไปเลยนะข้าวขนาดครับรถก็ยังหล่อ รวยแถมใจดีอีกต่างหาก กรี๋ด!นี่ถ้าไม่ติดว่าเป็นพี่เธอนะฉันจีบไปแล้ว"โบวี่พูดพลางทำหน้าตาเพ้อฝันถึงพี่โอมที่ตอนนี้เอารถไปจอดที่ตึกฝั่งม.ปลาย


"พอเลยนะพอเลย นั่นพี่เค้านะห้ามยุ่งเด็ดขาดไม่งั้นเค้าโกรธจริงด้วย"ฉันพูดพลางทำแก้มป่องงอนๆ


"จ้าๆยัยบ๋องแค่ล้อเล่นหน่อยเดียวทำเป็นหวงไปได้"ยัยโบวี่พูดพลางหยิกแก้มฉันด้วยความหมั่นเขี้ยว



"ฮะฮะพวกเธอนี่ ไปได้แล้วไปป่านนี้พวกนั้นรอจนรากงอกกันหมดแล้ว"อิงฟ้าพูดพลางดันหลังพวกเราเข้าไปในโรงเรียน


...............................................................................

"อยู่ไหนน้า!!!"ฉันพูดพลางชะเง้อคอหาพวกเพื่อนๆฉัน


"ใช่ตรงนั้นหรือป่าวนะฉันว่าฉันเห็นยูกับเต้นะ"โบวี่พูดพลางชี้ไปตรงกลุ่มที่มีผู้หญิงรุมล้อมอยู่รอบๆ


"อะใช่!จริงด้วยนั่นไงหม่อนกับโซ"ยัยอิงฟ้าพูดแล้วก้ชี้ไปที่ผู้หญิง2คนที่ยืนอยู่ข้างๆคนกลุ่มนั้นซึ่งคนนึงมีท่าทางอารมณ์เสียเต็มที่กับอีกคนที่กำลังก้เมหน้าก้มตาอ่านหนังสืออย่างไม่สนใจใครอยู่



"เฮ้!หม่อน โซ"ฉันพูดพลางร้องเรียกยัย2คนนั้นพลางวิ่งหา


"น้ำข้าว โบวี่  อิงฟ้า"ยัยหม่อนตะโกนเรียกชื่อฉันก่อนจะวิ่งเข้ามาหาใบหม่อนเป็นคนตัวไม่เล็กไม่ใหญ่ขนาดกำลังพอดีนิสัยออกห้าวๆสีผิวออกไปทางแทนๆนัยตาน์สีน้ำตาลคู่คมสวยกับคิ้วและปากเรียวสวยและจมูกรั้นแบบคนมั่นใจในตัวเองได้รูปที่ทำให้หม่อนเป็นผู้หญิงที่เรียกว่าเป็นสาวมั่นที่สวยคนหนึ่งทีเดียวยัยหม่อนวิ่งเข้ามาพลางดึงฉันไปกอดอย่างคิดถึง


"ไงจ้ะข้าว โบวี่ อิงฟ้าสบายดีไหม"โซดาสาวหวานที่ดูจะเป็นเด็กเรียนที่สุดของกลุ่มพูดขึ้นพลางเดินเข้ามาหาพวกฉันพลางส่งยิ้มหวานให้อย่างน่ารักโซเป็นคนน่ารักและออกจะเรียบร้อยแต่ถ้าโกรธเมื่อไหร่....น่ากลัวซะยิ่งกว่าอะไรดี

"อื้อ!ก็สบายดี"อิงฟ้าพุดพลางส่งยิ้มไปให้

"ก็สบายดีจ้ะแล้วพวกโซกับหม่อนละละ"ฉันพูดพลางวิ่งไปกอดแขนโซโซนี่น่ารักชะมัดยังกับตุ๊กตาเลยทั้งนัยน์ตากลมโตสีน้ำตาลคู่สวยหวานซึ้งกับจมูกเล็กๆและริมฝีปากจิ้มลิ้มนั่นอีกละบวกกับใบหน้ารูปไข่และเรือนผมที่เป็นลอนโดยธรรมชาติยิ่งทำให้ตัวดูน่ารักขึ้นเป็นกอง



"พวกฉันก็สบายดี แต่.....เจ้าพวกนั้นนะสิ....กำลังจะถูกฝูงชะนีรุมทึ้งตาย"หม่อนพูดพลางทำหน้าเหม็นเบื่อ


"คิกๆก็จริงนั่นแหละ..แต่รู้สึกว่า2คนนั้นจะหล่อขึ้นนะโดยเฉพาะ..ลาเต้ว่าไหมข้าว"โบวี่พูดพลางหันมาสบตากับฉันอย่างมีเล่ห์นัยก่อนจะหัวเราะคิกคักกับฉัน2คน


"ฮิฮิโบวี่กับข้าวนี่ละก็....ไปพูดแบบนั้นถ้าเต้เขาได้ยินนี่โกรธตายเลยนะค่ะ"โซพูดขึ้นอย่างอารมณ์ดี


" พวกเธอ3คนละก็ทำเป็นเล่นไปได้ ฉันว่าเราไปช่วย2คนนั้นกันก่อนดีกว่านะก่อนที่จะโดนรุมทึ้งตายนะ"อิงฟ้าพูดพลางมองไปยังสุดหล่อประจำกลุ่มทั้ง2คนที่ต่างคนก็ต่างหล่อไปกันคนละแบบคนนึงหล่อแบบหนุ่มเชื้อสายญี่ปุ่นสูงๆขาวๆตี๋นิดๆคิ้วเข้มนัยน์ตาสีดำคู่คมเส้นผมสีดำเป็นประกายเพื่อนที่สนิทมากคนนึงของฉัน  ทาเคชิ   ยูตะ หรือที่พวกเราชอบเรียกกันว่ายู  กับอีกคน ที่หหน้าออกไปทางฝรั่งนิดๆ นัยน์ตา2ชั้นคู่ใสสีดำสนิท ที่มักปรากฎร่องรอยแห่งความเบื่อหน่ายอยู่เสมอกับท่าทางที่เหมือนเกิดมาเพื่อการนอนแต่กลับเก่งไปซะทุกอย่างอย่างไม่น่าเชื่อประกอบกับเรือนผมสีน้ำตาลเข้มสลวยกับเครื่องหน้าคมเข้มทำให้ทั้งสองกลายเป็นขวัญใจของสาวๆเกือบทั้งโรงเรียน นานาชาติแห่งนี้ได้โดยไม่ยากเย็นแม้จะไม่เท่าพวกกลุ่มประธานฝั่งม.ปลายก็ตาม

"งั้นเดี๋ยวฉันจัดการเอง"ใบหม่อนอาสาขึ้นพลางฉีกยิ้มอำมหิตเหมือนรอจัดการเรื่องนี้อยู่นานแล้ว

"ยัยพวกผีชะนีไม่มีหลุมทั้งหลายช่วยหลีกทางให้ฉันหน่อยได้ไหมห้ะ! มัวแต่เอาเวลามารุมกรี๋ดผู้ชายอยู่ได้ไม่มีอะไรที่มันสร้างสรรค์กว่านี้หรือไงห้ะ! ไม่รู้หรือไงว่ามันรบกวนเวลาชาวบ้านเขาหลีกไปให้หมดไป๋! ฉันกับเพื่อนจะได้รีบไปทำอะไรที่มัน สร้างสรรค์ กว่านี้พวกเราไม่ได้ว่างตลอดเวลาหรอกนะ  -   -+++"ยัยใบหม่อนตวาดเสียงดังน่ากลัว จนคนอื่นถอยกรูดกันหมด สะใจชะมัดเลยฮิฮิ


"เฮ้อ!ไปซักที..ขอบใจมากเลยหม่อนเกือบแย่ไปแล้วเชียว"ยูตะพูดพลางหันมาส่งยิ้มละลายใจสาวให้หม่อนกับพวกเราซึ่งทำให้สาวๆรอบกาย(ยกเว้นพวกเรา)ละลายกันเป็นแถวๆและบางคนก็หันมาส่งสายตาอาฆาทมาดร้ายมาให้พวกฉันที่ได้รับรอยยิ้มกันจนน่าสยอง


"พอเลยยูพอเลิกส่งยิ้มแบบนั้นเลยก่อนที่ยัยพวกนั้นจะทนไม่ไหวเข้ามาลากนายเข้าข้างทางซะก่อน..บอกไว้ก่อนว่าถ้าเป็นอย่างนั้นฉันไม่ช่วยหรอกนะ"ยัยหม่อนพูดก่อนจะส่งสายตาไปยัง ยัยพวกนั้นที่ว่า ที่ทำท่าจะเข้ามาฉุดยูตะเข้าข้างทางจริงๆอย่างอารมณ์เสียนิดๆ



"โธ่!...หม่อนคนสวยคงไม่ใจร้ายกับผมขนาดนั้นหรอกมั้งครับคนสวยยยยยยย"ยูพูดแล้วขยี้หัวยัยหม่อนอย่างหมั่นเขี้ยว


"หยุดเลยนะไอ้บ้า..ผมฉันเสียทรงหมด"ยัยหม่อนพูดก่อนจะจัดทรงผมตัวเองแล้วทำหน้าบูดๆ


" หึหึ ทำหน้าอย่างนั้นเดี๋ยวก็แก่หรอกหม่อนนายด้วยยูไปแกล้งหม่อนเขาทำไม..มานี่มายัยตัวร้ายเดี๋ยวฉันช่วยจัดให้"ลาเต้พูดพลางแย้มรอยยิ้มอบอุ่นอ่อนโยนก่อนจะยื่นมือไปช่วยใบหม่อนจัดผมอย่างนุ่มนวล ลักษณะท่าทางทีทำให้สาวๆรอบๆถึงกับส่งสายตาอิจฉามาให้ใบหม่อนกับเป็นแถบๆ



"โด่!เต้ อะ ห้ามมาแย่งหน้าที่เค้านะ  หน้าที่ดูแลหม่อนนะของเค้าหรอก"ฉันพูดพลางแลบลิ้นใส่เต้อย่างน่ารัก


"จ้าๆยัยตัวเเสบไม่แย่งก็ได้"