คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : รักล้นใจของยัยซ่าหลี
แฟนเพื่อนก็เหมือนแฟนเรา
เฮ้ย ไม่ได้ ไม่ได้
แฟนเพื่อนก็คือแฟนเพื่อนถ้าไม่อยากเสียเพื่อน แหม ก็พี่นักเรียนรุ่นพี่ที่ย้ายมาใหม่น่ะสิ ทั้งหล่อ ทั้งนิสัยดี แถมเป็นนายแบบ เป็นพระเอกละคร ทำไมพี่โยต้องไปคบยัยแอมป์เป็นแฟนด้วยนะ ฉันชอบพี่มาก่อนยัยนี่ซะอีก ฉันชอบตั้งแต่เข้าวงการ ชอบตั้งแต่มีผลงานถ่ายแบบชุดชั้นในชายเอ็กเพรส ตั้งแต่พี่ยังไม่ดังด้วยซ้ำ แล้วดูดู๊ดู พี่โยก็เสร็จยัยเพื่อนสาวสวยสุดเซ็กซี่ที่การันตีด้วยตำแหน่งดาวโรงเรียนที่หาแฟนเพื่อไม่ให้อายคู่อริอย่างยัยรีย่าเท่านั้นเอง
แล้ววันฝันที่เป็นจริงของยัยซ่าหลีก็มาถึง วันที่ยัยแอมป์เลิกกับพี่โย ถึงจะรักเพื่อน แต่ก็รักตัวเองเหมือนกัน แหม ทั้งดูดี ทั้งฐานะดีอย่างยัยแอมป์น่ะโสดไม่นานร๊อก เดี๋ยวก็มีแฟนใหม่ และในเวลาไม่นานมันก็ได้คบกับนักร้องนำวง Zsood เหตุการณ์วนไปเวียนมาที่เลิกกับพี่มาคบกับน้องซะได้ แต่พี่โยที่ยังรักยัยนี่จริงจังอ่ะ มานั่งทำหน้าตาน่าสงสารให้เห็น ให้ฉันดูแลเธอรักเธอได้มั้ย ฉันคนนี้จะดูแลพี่เอง จากวันที่พี่โยตัด
ใจฉันก็เฝ้าวนเวียนไปมาหาสู่พี่โยเป็นประจำ ทั้งพักกลางวันก็ไปนั่งกินข้าวด้วยและหลังเลิกเรียนก็ไปเฝ้าเค้าทำกิจกรรม มีของติดไม้ติดมือจากงานประดิษฐ์ที่ทำเองมาฝากเสมอ ฉันไม่มีเงินไปซื้อของแพงๆ ได้แต่ถักไหมพรมบ้าง พับนั่นนู่นนี้ให้บ้าง แต่มันมีคุณค่าทางจิตใจประเมินค่ามิได้นะงานประดิษฐ์เนี่ย
และวันนี้วันเกิดพี่โย ฉันจะไม่รออีกต่อไปแล้ว ต้องให้รู้ผลกันว่าความพยายามของฉันที่ผ่านมา มีผลแค่ไหนกัน
“พี่โยคะ” ฉันยื่นการ์ดทำมือรูปหัวใจเขียนข้อความอวยพรวันเกิดให้พี่โย
“รู้ด้วยเหรอคะว่าวันนี้วันเกิดพี่” ไม่อยากจะบอกเลยค่ะพี่ ว่ารู้ทุกเรื่องที่เป็นเรื่องของพี่เลยค่ะ
“นี่ด้วยค่ะ” ฉันยื่นขวดโหลที่เต็มไปด้วยดาวเก้าร้อยเก้าสิบเก้าดวงให้พี่โย เค้าว่ากันว่าถ้าพับดาวครบเก้าร้อยเก้าสิบเก้าดวงให้คนที่แอบรัก แล้วความรักจะสมหวัง
“ครั้งแรกเลยนะคะ ที่พี่ได้รับของขวัญแบบนี้” พี่โยยิ้มจนแก้มปริ น่ารักน่าเข้าไปกอด ไวเท่าความคิดฉันเข้าไปสวมกอดพี่โยไว้แล้วเอาหน้าแนบแผ่นอกกว้าง พี่โยคงตกใจแต่มือข้างหนึ่งถือการ์ด อีกข้างถือโหล พี่ผลักฉันออกไม่ได้หรอก วันนี้ไม่ได้แฟนก็เสียรุ่นพี่ที่ชอบล่ะวะ
“พี่โยคะ หลีชอบพี่โยนะคะ ชอบมานานแล้วตั้งแต่สมัยพี่เข้าวงการใหม่ๆ แต่พี่โยไม่เคยมองหลีเลย หลีรู้ว่าหลีไม่สวย ไม่รวย พี่โยคงไม่สนใจ แต่ขอให้หลีได้รักพี่ก็มีความสุขแล้วค่ะ สุขสันต์วันเกิดนะคะพี่โย” ฉันกลัวที่จะรอฟังคำตอบถอยออกจากพี่โยแล้ววิ่งเต็มที่ผ่านโรงยิมเห็นยัยลูกหว้ากับนักเรียนแลกเปลี่ยนชาวเกาหลีเล่นบาสอยู่จึงวิ่งเข้าไปหา
“เล่นด้วยดิ” ฉันเข้าไปแย่งลูกแล้วชู๊ทลงห่วง ฉันเข้ามาเรียนที่นี่ได้ด้วยทุนนักกีฬา ซึ่งฉันเล่นได้หลายอย่าง ทั้งบาสฯ วอลเล่ย์บอล ฉันก็ได้เป็นนักกีฬาโรงเรียนด้วย
“ไม่เอาอ่ะ แกเล่นเก่ง ฉันไม่เคยแย่งลูกแกได้เลย” ฉันไม่สนใจ เคาะลูกบาสเดินวนในสนามแบบคนงงในชีวิต
“ปล่อยยัยบ้าพลังเล่นไปคนเดียวเหอะออนเจ ยัยผู้หญิงบึกบึนคนนี้อ่ะเป็นนักกีฬาโรงเรียน” ลูกหว้าจูงมือออนเจไปนั่งกินน้ำบนอัฒจันทร์
“วิ่งหนีอะไรมาวะหลี ดูดิเหงื่อเต็มเสื้อแกเลย” เออจริงด้วย ฉันลืมดูไปเลย เสื้อยิ่งขาวอยู่
“ไม่มีไรหรอก เดี๋ยวฉันไปเปลี่ยนใส่ชุดพละก่อนนะ” ฉันเดินเข้าห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า วันนี้ไม่มีแข่งกีฬาและเป็นเวลาเลิกเรียนแล้วไม่มีอาจารย์ท่านไหนพานักเรียนมาเรียนที่นี่ ฉันเลยเปลี่ยนหน้าตู้ล็อคเกอร์นักกีฬาของฉันซะเลยแต่เฮ้ย
“พี่โย” ภาพยกแขนถอดเสื้อเห็นช่วงบนเต็มสองตา อ๊าย
“กรี๊ดดดดด พี่โยเข้ามาได้ไงคะ” ฉันใช้แขนทั้งสองข้างบังหน้าอกไว้
“ขอโทษค่ะ พี่ไม่ได้ตั้งใจ พี่หันหลังแล้ว ขอโทษค่ะ” พี่โยรีบกลับหลังหันแล้วละล่ำละลักขอโทษ ฉันรีบสวมเสื้อกีฬาทันที อยากจะบ้าตาย
ความคิดเห็น