คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : จูบอันแสนประทับใจ
เช้านี้ฉันตื่นเร็วกว่าเวลานัดจัดการอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ดีนะฉันเป็นคนรอบคอบ พออาบน้ำเสร็จก็เอาเสื้อผ้าไปผึ่งแดดที่ระเบียงไว้แล้วใส่ผ้าขนหนูนอน แต่ต้องไปนั่งทนดมกลิ่นเสื้อเน่าๆ ของอีตาซีแซนด์ เฮ้อ แต่ก็ช่างมันเหอะถ้ามันทำให้ได้เที่ยวสถานที่สวยงาม ฉันเคยมาที่นี่ล่าสุดเมื่อตอนเจ็ดแปดขวบ ตอนนั้นพ่อฉันเพิ่มเปิดตลาดเครื่องใช้ไฟฟ้าใหม่ๆ ยังไม่มีภารกิจรัดตัวเท่าทุกวันนี้ ดีใจจังจะได้ไประลึกความหลังวัยเด็กซะหน่อย
“นายมาช้า” ทันทีที่เห็นหน้าอีตาซีแซนด์เดินงัวเงียมาถึงรถ นายขี้โกง นายใส่ชุดใหม่เป็นเสื้อกล้ามสีขาวทับเสื้อลายสก๊อต กางเกงขาสั้นสบายๆ หนอยแน่ะออกไปซื้อเสื้อผ้าไม่ชวนซักคำ
“มองอะไร รู้ว่าฉันน่ะหล่อมาก แต่ไม่ต้องขนาดนี้ก็ได้” ลงตัวเองได้โล่จริง
“นายไปซื้อเสื้อผ้าไม่บอกฉันซักคำ” ฉันทำแก้มป่องเหมือนเด็กเอาแต่ใจ
“คิดว่ายังไม่ตื่นไง เมื่อกี้ไปหาที่ห้องแล้วนะแต่เธอมายืนบื้ออยู่นี่ซะก่อน เอ้า” ถุงกระดาษสีน้ำตาลถูกยื่นมาตรงหน้า ฉันรับไว้แล้วเปิดดู ว้าว ชุดเดรสสีชมพูกระโปรงพริ้วๆ ชอบที่สุด สีชมพูขับผิวขาวใสของฉันให้ผ่อง นายรู้ใจจังเลยรีบไปเปลี่ยนดีกว่า
“ขอบใจนะ เดี๋ยวฉันไปเปลี่ยนชุดก่อน” ว่าแล้วก็เดินยิ้มเข้าห้องน้ำเปลี่ยนชุดแล้วก็มองตัวเองในกระจก ดูมุมไหนก็สวนนะเราเนี่ย อิอิ
“เป็นไง ฉันสวยป่ะ” ฉันเดินมาถึงรถก็หมุนสองรอบให้ซีแซนด์ดู นายนั่นยืนจ้องฉันในสายตาร้อนแรงจนฉันแทบละลายเลยแก้เขินด้วยการขึ้นไปนั่งบนรถ
“ดูดีนี่” ย่ะฉันดูดีมาตั้งนานแล้วฉันรู้ตัวดี รถปอร์เช่คันงามออกเดินทางต่อ เราแวะปั้มน้ำมันซื้อแว่นกันแดดคนละอันแล้วมุ่งหน้าสู่จุดหมายแรก ส่วนองุ่นวินเทจเท็ดดี้ฟาร์ม ที่ปลูกองุ่นไร้เมล็ดเป็นแปลงสวยงาม แล้วก็สามารถตัดองุ่นสดๆ จากสวนออกมาชั่งกิโลซื้อกลับบ้านกันได้ด้วย ที่สำคัญสวนนี้ยังมีหมีเท็ดดี้แบร์ตัวน้อย ตัวใหญ่ ตัวเขื่อง แล้วก็รูปเท็ดดี้รวมรุ่นในชุดน่ารักอีกหลายรูปแบบ ฉันชอบที่นี่มากเลย เด็กๆ ทุกคนก็ต้องชอบที่นี่
เราจอดรถตรงสนามหญ้า เดินไปถ่ายรูปคู่กับป้าย ที่นี่มีคนรับจ้างถ่ายภาพด้วย ดีแท้ เดี๋ยวจ้างไปถ่ายต่อทั้งวันเลยดีมะเนี่ย จากป้ายเดินเข้ามาจะมีฟร้อนด้านหน้าคอยต้อนรับ มีน้ำองุ่นแสนอร่อยให้ชิมด้วย ฉันรับมาชิมแล้วยื่นอีกแก้วให้ซีแซนด์ นายนั่นรับไปดื่มรวดเดียวหมด
“นี่ ของแบบนี้ต้องค่อยๆ จิบแล้วละเลียดในปากกลืนผ่านลำคอทีละนิด จะได้ลิ้มรสชาติความอร่อยของน้ำองุ่น ไร้ศิลปะในการกิน” ฉันบ่นให้ซีแซนด์ตามหลังเค้าไป เพราะนายนักร้องนั่นเดินนำลิ่วไปแปลงองุ่นแล้ว สวยสวดยอดไปเยย กรี๊ด สวนองุ่น
“ดูดิ ทางนี้องุ่นเต็มไปหมดเลย มาถ่ายรูปกัน นี่นี่ พวงนี้สวย” เคยเป็นกันมั้ยเวลาไปเที่ยวสวนองุ่น ถึงพวงองุ่นมันจะคล้ายกันแต่ต้องมีซักพวงที่เรามองว่ามันสวยที่สุด
ออกจากสวนองุ่น ไม่ได้ซื้อองุ่นหรือน้ำองุ่นเลย ได้แต่เท็ดดี้แบร์ตัวเล็กสองตัวไปฝากยัยซ่าหลีกับยัยลูกหว้า แล้วก็ตัวใหญ่ของฉัน เรื่องอะไรจะให้ตัวใหญ่พวกนั้น เปลืองเงินแย่เลย
“ไปแวะหาไรกินกันเหอะ ฉันหิวอ่ะ” ข้าวปลายังไม่ได้กินเลยนะมัวแต่เพลิดเพลินเจริญใจในสวนองุ่น ขนาดว่าแค่แวะถ่ายภาพนะ กินเวลาเป็นชั่วโมงเลย แต่ก็มีความสุขนะ นายก็คงรู้สึกดีสินะซีแซนด์ ไม่งั้นคงไม่ขับรถไปอมยิ้มไปแบบนี้หรอก
“แวะนั่นมั้ย” ป้ายร้าน A Coffee Of Love ว้าว ร้านอาหารที่มีฟาร์มแกะอยู่ข้างในนั่นรึ อยากมาตั้งนานแล้วเห็นแต่รูปในเฟสมานานแล้ว เย้เย้
“แวะดิ แวะเลย สวยจะตายน่าถ่ายภาพดี” เราเลี้ยวเข้ามาจอดรถก่อนจะเดินไปสั่งอาหารกินหลายเมนู ตบท้ายด้วยชาเขียวปั่นเพิ่มวิปครีม ฉันไม่กลัวอ้วนหรอกนะเพราะว่าฉันน่ะหุ่นดีมากกินแค่นี้เดี๋ยวก็ลดได้ ส่วนของซีแซนด์เป็นคาปูชิโน่ปั่น ยี้กาแฟขมๆ กินเข้าไปได้ไง
“กาแฟทำให้แก่เร็วนะรู้ป่าว” “อย่างฉันน่ะไม่แก่หรอก เค้าเรียกดูเป็นผู้ใหญ่ต่างหาก” ย่ะ เข้าข้างตัวเองตลอด ตลอด
“อิ่มยัง ไปดูแกะกันเหอะ” ฉันฉุดแขนของซีแซนด์ลุกขึ้น ตานั่นขยับแว่นตานิดนึงมองซ้ายมองขวากลัวมีคนจำได้
“ทำไรอ่ะ” “ไม่อยากให้มีคนจำได้อ่ะ มันไม่ส่วนตัว” โอ้ยพ่อดาราเอ้ย นายหมดสิทธิ์มีความเป็นส่วนตัวตั้งแต่ก้าวแรกที่นายออกสื่อแล้ว นายเป็นของสาธารณะแล้วย่ะ
“เห็นวิวเขาแผงม้าด้วย สวยเป็นบ้าเลย” เราจ่ายค่าบัตรผ่านประตูแล้วก็มายืนอยู่ที่คอกที่เขากั้นแกะเอาไว้ ซื้อหญ้ามาสองกำแล้วก็เริ่มป้อนหญ้าให้แกะ มันน่ารักมากเลยเอาจมูกมาดมๆ แล้วก็อ้าปากงับหญ้า พอใกล้ถึงมือฉันก็รีบปล่อยกลัวมันงับฉัน
“ทำท่าตลกไปได้ แกะนะไม่ใช่ไอ้เข้ไม่กัดเธอหรอกน่า” ไว้ใจได้หรือไงเล่า
“ไม่กลัวมั่งให้รู้ไป” ฉันเดินหนีไปที่กังหันอันใหญ่ ยืนโพสต์ท่าไว้รอให้ซีแซนด์มาถ่ายรูป แต่นายนั่นแกล้งทำเป็นไม่สนใจ จนมีผู้ชายกลุ่มนึงน่าจะเป็นนักศึกษามาเที่ยวนะ หน้าตาดีทุกคนเลย ถือกล้องยกขึ้นถ่ายรูปฉัน แหมๆ พูดแล้วเขินเฮ่อๆ ฉันเหมือนนางแบบมั้ยคะพี่
“ทำอะไรกันน่ะ ใครอนุญาตให้ถ่าย นั่นคนของฉันนะ” เสียงแข็งฟังดูไม่พอใจดังขึ้นด้านหลังพี่ๆ นักศึกษา
“นายนั่นแหล่ะพูดอะไรน่ะ ใครคนของนายมิทราบ” ฉันเถียงกลับ พี่ๆ ขอตัวเพราะไม่อยากมีเรื่อง ฉันงอนเดินหนีไปนั่งบนเก้าอี้หน้าป้าย A Coffee Of Love เห็นวิวด้านหลังชัดเจนสวยงามมาก นี่แหล่ะเมืองไทย
“ทำไมชอบโปรยเสน่ห์ไปทั่ว” คนนั่งข้างๆ ฉันพูดขึ้น
“ฉันเปล่าทำนะ” แต่ออร่าความสวยในตัวฉันมันฟุ้งไปเองช่วยไม่ได้
“แล้วทำไมยอมให้พวกนั้นถ่ายรูปง่ายๆ” “อ้าวแล้วทำไมต้องโมโหใส่ฉันด้วยเนี่ย พี่เค้าก็แค่ถ่ายรูป”
“แต่ฉันไม่ชอบให้คนอื่นถ่ายรูปเธอ” ยิ่งเถียงกันยิ่งใส่อารมณ์และเสียงดังขึ้นเรื่อยๆ
“แล้วทำไมนายต้องโมโหฉันด้วยเนี่ย เราไม่ได้เป็นอะไรกันซะหน่อย” ซีแซนด์นิ่งไปเหมือนพึ่งคิดได้
“ฉันไม่ได้เป็นแฟนนาย แล้วก็ไม่มีวันเป็นด้วย” เพราะเพื่อนๆ ฉันก็เข้าใจหมดแล้วไม่จำเป็นต้องมีแฟนกำมะลออีกต่อไป
“ฉันไม่รู้โว้ย” อย่ามาเดินหนีฉันแบบนี้นะนายซีแซนด์
“รอฉันด้วยเซ่” แล้วทริปเราก็แทบล่มเพราะนายซีแซนด์จะพากลับเลยแต่ฉันยังอยากเที่ยวต่ออยู่เลยนะ
“นี่ เมื่อกี้ฉันขอโทษก็ได้ แต่พาฉันไปบ้านต้นไม้หน่อยดิ” ฉันทำตาปริบๆ อ้อนวอน
“ยัยบ้า บ้านต้นไม้อยู่สุพรรณบุรี มันคนละทางกันเลย” เออจริงด้วยลืมไป ทำตัวเองโดนด่าอีกแล้วยัยบ้าเอ้ย
“งั้นแวะถ่ายรูปกันที่ปารัญญ่าหน่อยสิ นะนะ” สถานที่สร้างขึ้นให้ถ่ายรูปอ่ะ พึ่งจะสี่โมงเย็นเองพาแวะหน่อยน๊า
“คนเยอะจะตาย ฉันไม่อยากเดิน แล้วก็ไม่อยากขับรถตอนกลางคืนด้วย”
“เมื่อคืนนายก็ขับรถตอนกลางคืนยังไม่เห็นเป็นไรเลย” ฉันเถียง
“นั่นฉันกำลังโมโห” ดีมากโมโหแล้วขับรถ ดีนะไม่พาฉันประสานงานกับรถสิบล้อซะเลย
“พาไปหน่อยก็ไม่ได้” ฉันหันหน้าหนีออกนอกหน้าต่างแล้วกอดอกหน้าบึ้ง
“เหอะน่า ไว้ฉันพามาใหม่ก็ได้” “จริงดิ นายสัญญาแล้วนะ” บรรยากาศมาคุเมื่อครู่หายไปแล้ว เหลือแต่คนสองคนพูดคุยกันเรื่องวิวทิวทัศน์ตลอดทางจนถึงบ้าน วันนี้ซีแซนด์เอารถฉันไป ฉันย่องเข้าบ้านเหลียวซ้ายแลขวาเหมือนขโมย
“หยุดตรงนั้นเลย คุณพี่สาว” โอ้วแม่เจ้า นายโวลต์กำลังรอพิพากษาพี่สาวคนสวยของมันแว้ววววว
“แฮะๆ ยังไม่นอนเหรอโวลต์” ฉันยืนตัวตรงแด่วเหมือนคนทำความผิดแล้วถูกจับได้
“ปิดโทรศัพท์ทำไม รู้มั้ยว่าฉันเป็นห่วง” น่านไง ว่าแล้วต้องโดน
“แบตฯ มันหมดน่ะ” หาข้อแก้ตัวแถไปก่อนแหล่ะ “โกหก ที่ชาร์ทแบตในรถเธอก็มี ติดโทรศัพท์ ติดเน็ตอย่างเธอน่ะเหรอจะปล่อยให้แบตฯ หมด แล้วไหนว่าจะกลับดึก นี่มันเย็นของอีกวันแล้วนะ แล้วเมื่อกี้อะไร ไอ้ซีใช่มั้ย ฉันบอกแล้วว่าอย่าไปยุ่งกับมัน” แหม จะไม่ยุ่งได้ไง ก็พี่สาวนายยุ่งไปแล้วอ่ะ เค้าพาไปเจอแม่เค้าแล้วด้วย บรื๋อ คิดแล้วขนลุก
จะทำไง
ความคิดเห็น